Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem co jest gorsze i co bardziej mnie irytuje w ludziach, zło jakie wyrządzają czy ich głupota.
Zło jest z zasady potępiane i uważane za to "gorsze" lecz, czy aby na pewno? Czy przypadekiem nie jest tak, że to głupie społeczństwo wywołuje TO ZŁO. Ludzie zaś, których określamy jako tych czyniących zło są w rzeczywistości sprytni, ale i o ironio mądrzy skoro potrafią w umiejętny sposób wykorzystać głupotę społeczeństwa. Zawsze łatwiej jest manipulować osobami mniej inteligentnymi, mniej rozważnymi. Tacy ludzie idą przez całe swoje życie za "stadem", rzadko mają swoje zdanie, głosując jak większość, a z kolei ta większość słucha pozornie niewinnych rad manipulanta.
I może właśnie dlatego ludzie źli są w stanie czynić zło. Może gdyby ze świata znikneło całe społeczeństwo naiwniaków i osób zwyczajnie niemyślących i niemających własnych poglądów, nie patrzących głębiej i zastanawiających się nad zachowaniem złych ludzi, ci nie byliby w stanie zawładnąć społeczeństwem i tym samym krajem, czy światem.

Nie wiem co jest gorsze i co bardziej mnie irytuje w ludziach, zło jakie wyrządzają czy ich głupota.
Zło jest z zasady potępiane i uważane za to "gorsze" lecz, czy aby na pewno? Czy przypadekiem nie jest tak, że to głupie społeczństwo wywołuje TO ZŁO. Ludzie zaś, których określamy jako tych czyniących zło są w rzeczywistości sprytni, ale i o ironio mądrzy skoro potrafią w...

Ironią losu jest to, że najprostsze, a zarazem najpiękniejsze (choć bywają i te gorsze) wspomnienia z bliskimi dochodzą do nas dopiero, gdy ich już stracimy.
Nie przeżywamy tego typu emocji, gdy są z nami, kłócimy się, mówimy sobie bolesne niekiedy słowa. Pozornie myśląc, że mamy ich na zawsze....
Trudno jest bowiem wyobrazić sobie życia bez nich, bez mamy, bez taty. Głęboko zakorzenione w nas poczucie, że wiecznie będą przy nas gotowi wesprzeć, czy pomóc (mimo, że czasami nas doprowadzają do łez i wzbudzają złość). Jest to niestety wrażenie złudne.
Sam wątek śmierci bliskich jest tylko jednym z wielu jaki przychodzi mi kiedy wspominam tą książkę. Pięknych i wielce zastanawiających przemyśleń mam o wiele wiele więcej.
Mój tata opowiadając mi o niej powiedział coś takiego:
"Mam wrażenie jakbym czytał wielką, tysięcznostronicową powieść, a tym czasem ma ona niecałe sto".
I coś w tym jest kiedy tak o niej myślę...
Autorka pisze o rzeczach trudnych, wielkich i pięknych, ale wyraża je w sposób prosty. Według mnie to dar przeznaczony dla wyjątkowych ludzi.

Ironią losu jest to, że najprostsze, a zarazem najpiękniejsze (choć bywają i te gorsze) wspomnienia z bliskimi dochodzą do nas dopiero, gdy ich już stracimy.
Nie przeżywamy tego typu emocji, gdy są z nami, kłócimy się, mówimy sobie bolesne niekiedy słowa. Pozornie myśląc, że mamy ich na zawsze....
Trudno jest bowiem wyobrazić sobie życia bez nich, bez mamy, bez taty....

Mitologie to nasze korzenie. I choć w każdym rejonie świata jest nieco inna, inaczej opowiadana, inne są imona bogów itd. to mimo to wszystkie są także w pewien sposób podobne. Łączy je TO COŚ.
Może być to cokolwiek. Brzmienie imion, przedmioty o podobnych właściwościach lub zachowaniu, czy wyglądzie.
Światy mogą być te same (tylko oczywiście ich nazwy mogą być nieco zmienione 😉).
Nawet w dzisiejszym świecie możemy spotkać się z mitologiami (choć pewnie nawet o tym nie wiemy). Pewne słowa w danym języku mogą pochodzić z pradawnych nazw miejsc w mitach, czy nawet w niektórych religiach postacie mają podobne imiona czy cechy.
To wszystko to nasze korzenie. Mity o pradawnych bogach są częścią naszego świata, a także niekiedy inspiracją do tworzenia nowych historii, książek, czy filmów.

Mitologie to nasze korzenie. I choć w każdym rejonie świata jest nieco inna, inaczej opowiadana, inne są imona bogów itd. to mimo to wszystkie są także w pewien sposób podobne. Łączy je TO COŚ.
Może być to cokolwiek. Brzmienie imion, przedmioty o podobnych właściwościach lub zachowaniu, czy wyglądzie.
Światy mogą być te same (tylko oczywiście ich nazwy mogą być nieco...