Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szczerze przy pierwszej części sądziłam, że może być dziesiątka, jednak im dalej, tym więcej zaczęło pojawiać się "ale". Po pierwsze – rozwiązania fabularne. A raczej ich żałosny brak. Mam wrażenie, że bohaterka po prostu idzie przez świat, a ten pada jej do stóp. Wszystkie plany wypalają, jakimś magicznym zrządzeniem losu. Pyk i już jest. Każde rozwiązanie podsuwane jest jej pod nos i ono działa! Nawet jeżeli jest nielogiczne, a wręcz abstrakcyjne. Nie wypaliła za to Strzelba Czechowa w Postaci Pogromczyni Światów. A wraz z nią cała podróż do Eremot była zwykłą zapchajdziurą. Kolejne niesamowite wyzwanie, bariera nie do przejścia, legendarny wróg, syf i zgliszcza...! Które nasza bohaterka pokonuje jakby nigdy nic. Ostateczna walka o Izman – to samo. Niestety ostatnia część potwornie mnie zawiodła. Napięcie, budowane przez trzy części, okazało się potężnym niewypałem. Ogólnie cała historia udana, Autorka potrafi budować świat i bohaterów, ale nawet najpiękniejsza kreacja otoczenia nie uratuje potężnych braków fabularnych.