Z urodzenia krakowianka, z wykształcenia polonistka, absolwentka UJ, a z zamiłowania tropicielka historycznych tajemnic i wielbicielka podróży. Przez ponad czterdzieści lat mieszkała poza Polską - najpierw w Indiach, potem w Afryce, by wreszcie zamieszkać przez ponad trzydzieści lat w Kanadzie. A podróże te wiązały się z pracą męża Jerzego, inżyniera górnika, który swym talentem służył przy budowie kolejnych kopalń.
Kolejna biografia przekonująca nas, że królewną być to wcale nie jest łatwa sprawa. Oznacza podporządkowanie konwenansom, interesom rodu, kraju, realizację cudzych planów, aspiracji.
Izabela - najstarsza córka Zygmunta Starego i Bony, wcześnie wydana za mąż, wcześnie owdowiała, podporządkowana matce, a później interesom syna, dzieląca swe dorosłe życie między Węgrami a Polską.
Powieść historyczna, której fabuła osadzona jest w czasie wojny domowej na Węgrzech i koronacji Władysława III oraz dwóch kampanii Króla przeciwko Turkom z tragicznym finałem na polu Warny. Wydarzenia przedstawione są z perspektywy kilku narratorów: Króla Władysława, Juliana Cesariniego, Jana Hunyady, Królowej Zofii, Zbigniewa Oleśnickiego. Większość faktów zawartych w książce wydarzyła się naprawdę (autorka nie jest historykiem i jest świadoma, że mogły wkraść się błędy),jednakże dla uatrakcyjnienia fabuły wprowadzone są postaci fikcyjne ( Wapowski - wątek homoseksualny). Nie mam za bardzo do czego się przyczepić, poza tym, że mnie nie porwała ta powieść, ciężko mi było na niej się skupić.