Francuski pisarz oraz scenarzysta. Popularność – we Francji i za granicą – zdobył jako autor powieści kryminalnych, z których kilka ukazało się w Polsce. Szczególnie ważny dla kariery pisarza okazał się rok 2013, kiedy to jego kryminał Alex nagrodzono CWA International Dagger, a powieści Do zobaczenia w zaświatach, wykraczającej poza ramy gatunku uprawianego dotąd przez Lemaitre’a, przyznano najważniejsze francuskie wyróżnienie literackie – Nagrodę Goncourtów. Pierre Lemaitre jest także współautorem scenariusza brawurowej ekranizacji Do zobaczenia w zaświatach, w reżyserii Alberta Dupontela, która w 2018 roku zdobyła aż 5 statuetek Cezara. W 2019 roku ukaże się kontynuacja tej powieści – Couleurs de l’incendie.http://
Pierre Lemaitre, francuski prozaik, autor świetnych kryminałów i powieści obyczajowych, z których kilka przeniesiono na ekran kinowy, m.in. „Zakładnik” czy „Do zobaczenia w zaświatach”, zdobywca Nagrody Goncourtów, powraca w wielkim stylu. Po zakończeniu swojej trylogii „Dzieci katastrofy” w której opisywał społeczeństwo francuskie i zachodzące w nim zmiany w okresie dwudziestolecia międzywojennego, powieścią „Wielki świat” rozpoczyna nowy, epicki cykl „Lata chwały”, który w zamyśle ma objąć okres powojennego trzydziestolecia.
II Wojna Światowa zakończyła się dla Francji militarną klęską. Zajęcie i okupowanie Francji przez wojska niemieckie, kolaboracja z Niemcami, Francja Vichy, polityka antyżydowska – to było upokorzenie narodu francuskiego. Był to początek zmierzchu imperialnej Francji i jej terytoriów zamorskich. Chwiejna sytuacja polityczna IV Republiki doprowadzała do częstych zmian w rządzie a zniszczona wojną gospodarka nie pomagała w odbudowie wielkości przedwojennej Francji.
Jednak w „Wielkim świecie” nie odnajdziemy zbyt wielu odniesień do francuskiej historii i roli jaką odegrała Francja w czasie II Wojny Światowej. Są to ledwie zawoalowane wzmianki a historia, którą opowiada Pierre Lemaitre dotyczy historii francuskiej rodziny zamieszkałej od kilkudziesięciu lat w Bejrucie. Bejrut, Paryż i Sajgon we francuskich Indochinach to miejsca, gdzie los rozrzucił rodzinę Louisa Pelletiera, producenta mydła z Bejrutu.
Saga rodzinna w której Pierre Lemaitre z dość dużą swobodą miesza gatunki literackie, tworząc powieść kryminalną, obyczajową czy historyczną obejmuje wydarzenia roku 1948, tworząc niezwykłą i barwną opowieść. Polityka, miłość i namiętność, zbrodnia, zdrada i zemsta. Autor pozostawił tu sporo niedokończonych czy otwartych wręcz wątków, których rozwiązanie znajdziemy zapewne w kolejnym tomie „Lat chwały”.
Kryje się w tej powieści również pewna niespodzianka, bo autor powraca do swoich, wydawałoby się zupełnie zapomnianych bohaterów powieści „Do zobaczenia w zaświatach”.
To całkowicie inny Lemaitre niż ten, do którego przywykliśmy. Po samej "Do zobaczenia w zaświatach" spodziewałem się czegoś innego, natomiast otrzymałem kawał opowieści (przyznam, że nieco irytującej swoim przebiegiem) zwieńczonej wedle mojej skromnej opinii, niezbyt wyszukanym zakończeniem. Mimo tego nawet przez chwilę nie żałuję tej lektury, która wyrwała Pierra z objęć kryminałów z nadzieją, że cykl "Dzieci katastrofy" zabierze mnie jeszcze w inne miejsca i czasy, w których nigdy nie byłem.