Życie jest gdzie indziej

Nie było pewności, gdzie bohater „Życia jest gdzie indziej” został poczęty. Mogło zdarzyć się to w romantycznych okolicznościach przyrody, gdzieś nieopodal Pragi, a może wieczorem na parkowej ławeczce bądź pewnego popołudnia w pewnym mieszkaniu u pewnego kolegi. Ważne natomiast było to, że gdy zakwitły bzy, na świat przyszedł Jaromil, poeta, „miłujący wiosnę”. Jego pierwszym wersem przedstawiającym smutną rzeczywistość było „Niedobra babusi ukradła jabtusia”, co było pewną kontynuacją w rytmiczności wyrażającą się wcześniej wypowiedzianym zdaniem „Mamusiu, ja ci dam lizanego całuska”.
Życie Jaromila otoczonego zaborczą miłością matki, płynęło pewnym utartym szlakiem, gdyby nie poezja właśnie i absolutna fascynacja komunizmem. To właśnie mniej więcej w tamtych czasach politycznych przełomów i przewartościowań Jaromil zaczął śnić i uciekać w sny urzeczywistnione, w których kochał namiętnie (odważnie wyskakiwał z szafy) i nawet był w pewnych kręgach podziwiany. Długo walczył o własną miłość, a gdy ją wreszcie spotkał, musiał ją skonfrontować z miłością matczyną i – co gorsza – własną zaborczością.
Zapatrzenie w siebie i własne poglądy, narcystyczne objawienia i wiara w mądrości mędrców doprowadzają bohatera do klęski. To opowieść młodości i naiwności, o zabawie w życie i mozolnym nabieraniu doświadczenia. O tym, jak to sława (a może i łaska pańska) na pstrokatym koniu jeździ i jak boli, gdy z tego pańskiego siodła spadniemy. O tym, że częściej przyjdzie nam łykać gorzką pigułkę porażki niż przeżywać oszałamiające wiktorie. O uczciwości – wobec siebie i innych. O miłości wreszcie, bo Kundera o miłości wiedział wszystko.
Lekka w stylu, nastrojowa i ironiczna, nostalgiczna wreszcie. Jak życie.

Nie było pewności, gdzie bohater „Życia jest gdzie indziej” został poczęty. Mogło zdarzyć się to w romantycznych okolicznościach przyrody, gdzieś nieopodal Pragi, a może wieczorem na parkowej ławeczce bądź pewnego popołudnia w pewnym mieszkaniu u pewnego kolegi. Ważne natomiast było to, że gdy zakwitły bzy, na świat przyszedł Jaromil, poeta, „miłujący wiosnę”. Jego...

Całe życie poety determinowane jeszcze przed jego narodzinami dzięki psychicznej matce... Kundera jest mistrzem zawiłości. Momentami można się pogubić ale niezmiennie na końcu wszystko nabiera sensu.

Całe życie poety determinowane jeszcze przed jego narodzinami dzięki psychicznej matce... Kundera jest mistrzem zawiłości. Momentami można się pogubić ale niezmiennie na końcu wszystko nabiera sensu.

Dwa fatalne zauroczenia (matki synem, a syna komunizmem) muszą doprowadzić do tragedii i w istocie doprowadzą. Początkowo niezrozumiały zabieg z przestawieniem czasów narracji jest tak naprawę jej solą i sednem.

Dwa fatalne zauroczenia (matki synem, a syna komunizmem) muszą doprowadzić do tragedii i w istocie doprowadzą. Początkowo niezrozumiały zabieg z przestawieniem czasów narracji jest tak naprawę jej solą i sednem.

W hołdzie zmarłemu mistrzowi.

Książka jest wyjątkowa. Filozofia Kundery kształtuje kolejne pokolenia. Inspiruje. Historia Jaromila, to nic innego jak życie w komunistycznej rzeczywistości. Młody, zdolny człowiek, pragnie coś zaistnieć w świecie, nie śnić, ale działać dla dobra klasy robotniczej. Tworzy piękne wiersze, ale czy warto zatracić się w idei władzy ludowej? Cóż, z tego, że jesteś prawilnym człowiekiem czynu, kiedy narażasz na niebezpieczeństwo tych, których kochasz? Czy warto poświęcać miłość na rzecz komunizmu? „Życie jest gdzie indziej” mówi nam, aby przestać śnić, ale żyć tym, co jest tu i teraz. Wiara w raj, stworzony przez komunistów to ślepa uliczka, trzeba pozostać przy marzeniach, robić swoje i nie zapominać nigdy, o tym, co jest naprawdę ważne.

Liczą się wartości wyższe, miłość, przyjaźń, nieoddanie ciemiężycielom, jakim byli komuniści, a dziś obecni ludzie u władz.

Dla mnie to było źródło natchnienia.

W hołdzie zmarłemu mistrzowi.

Książka jest wyjątkowa. Filozofia Kundery kształtuje kolejne pokolenia. Inspiruje. Historia Jaromila, to nic innego jak życie w komunistycznej rzeczywistości. Młody, zdolny człowiek, pragnie coś zaistnieć w świecie, nie śnić, ale działać dla dobra klasy robotniczej. Tworzy piękne wiersze, ale czy warto zatracić się w idei władzy ludowej? Cóż,...

kiedyś do tego wrócę

kiedyś do tego wrócę

Moja pierwsza książka Kundery. Nie jest ona uznana za jego najlepszą powieść, niemniej lektura jej sprawiła mi przyjemność i zachęciła do zapoznania z kolejnymi dziełami tego pisarza. Wielką zaletą tej książki jest jej płynny język, który jest bogaty, a zarazem nie przesadzony. Istna proza poetycka, w której się lubuję. Od pierwszych stron, wsiąkłam w tą historię. Zapoznajemy się z ciekawą sylwetką głównego bohatera, który jest obrzydliwym konformistą, skrzywdzonym przez własną matkę. Przyglądanie się Jaromilowi, jak próbuje osiągnąć niezależność, równocześnie szukając aprobaty i poczucia własnej wartości w oczach innych oraz rozeznawanie się w fałszywych scenariuszach, przez niego tworzonych, to kolejny atut powieści. Wisienką na literackim torcie, jest psychologiczna analiza komunistycznego fanatyka, którym stał się główny bohater. Czy wszyscy ci szaleńcy, dokonywali straszliwym czynów przez niskie poczucie własnej wartości? Pisarz napisał niecodzienny moralitet, który nie zawiera ani jednego dydaktycznego zdania. Mimo to, wyraźna przestroga wybrzmiewa na kartach powieści. Na pewno jeszcze do niej wrócę, nawet jeśli miałoby to dotyczyć tylko wybranych fragmentów.

Moja pierwsza książka Kundery. Nie jest ona uznana za jego najlepszą powieść, niemniej lektura jej sprawiła mi przyjemność i zachęciła do zapoznania z kolejnymi dziełami tego pisarza. Wielką zaletą tej książki jest jej płynny język, który jest bogaty, a zarazem nie przesadzony. Istna proza poetycka, w której się lubuję. Od pierwszych stron, wsiąkłam w tą historię....

"Życie jest gdzie indziej" to doskonałe przedstawienie, szczególnie z perspektywy psychoanalizy, istoty narcyzmu. A jako że każdy człowiek ma w sobie jego cząstkę, żal książkowego Jaromila stanowi niewątpliwie doświadczenie uniwersalne.

Życie jest gdzie indziej, ale gdzie? Na pewno nie tutaj, na pewno nie teraz; jest raczej umieszczone w jakimś momencie w przyszłości, w momencie, gdzie wszystko będzie takie jak ma być, w miejscu, gdzie wszystko będzie szczęśliwe, wszystko będzie pełne, jasne, oczywiste. Ale świadomy czytelnik wie, że to życie, które wyobraża sobie Jaromil, nie jest życiem rzeczywistym; jest wszakże wyobrażeniem, pragnieniem, które nigdy nie będzie wypełnione, a które pozwala żyć, przynajmniej dopóki nie rozsypie się w pył. Jednak sam nieprzerwanie łapie się w tę pułapkę.

Kundera zatem nie tylko po raz kolejny zaskakuje kunsztem w przedstawianiu ludzkiego charakteru, ale i znowu przypomina o ważkości życia, o trudności w ujęciu go w jakiekolwiek ramy. Wchodzi w wewnętrzny świat czytelnika i podważa wszystko, co się nań składa, burzy jego strukturę.

"Życie jest gdzie indziej" to doskonałe przedstawienie, szczególnie z perspektywy psychoanalizy, istoty narcyzmu. A jako że każdy człowiek ma w sobie jego cząstkę, żal książkowego Jaromila stanowi niewątpliwie doświadczenie uniwersalne.

Życie jest gdzie indziej, ale gdzie? Na pewno nie tutaj, na pewno nie teraz; jest raczej umieszczone w jakimś momencie w przyszłości, w...

Prawdziwy rarytas dla miłośników klasycznych wielkich powieści, w których lekkość stylu i głębokość obserwacji natury ludzkiej idzie w parze z ważkimi egzystencjalnymi tematami opisywanych czasów. W tej książce udało się kunderze połączyć misterny opis dorastania młodego mężczyzny uzależnionego od nadopiekuńczej matki z jego żałosną czasami walką o bycie prawdziwym mężczyzną i procesem samokreacji jako poety włączającego się w tkankę przemian społecznych (świetny, subtelnie poprowadzony , opis rzeczywistości i mentalności komunistycznej). Zachwycił mnie także styl autora pełen bardzo istotnych w wymowie epizodów, lekkiego dystansu i poczucia humoru oraz niezwykle trafnych obserwacji i zrozumienia dla pokrętnych sposobów widzenia siebie i innych.

Prawdziwy rarytas dla miłośników klasycznych wielkich powieści, w których lekkość stylu i głębokość obserwacji natury ludzkiej idzie w parze z ważkimi egzystencjalnymi tematami opisywanych czasów. W tej książce udało się kunderze połączyć misterny opis dorastania młodego mężczyzny uzależnionego od nadopiekuńczej matki z jego żałosną czasami walką o bycie prawdziwym...

Jedna z moich ukochanych pozycji. Polecam!!!

Jedna z moich ukochanych pozycji. Polecam!!!

Lekka, ironiczna, nostalgiczna a zarazem ciepła opowieść o młodości, o ideałach, marzeniach i pragnieniach wieku dziecięcego. Bardzo osobista książka Kundery, może nie tak wyrazista jak "Nieznośna lekkość bytu", lecz bardziej poetycka, niedookreślona.

Swiat oglądany oczami Jaromila, trzynastoletniego chłopca, jest jak obraz w sepii - pozbawiony ostrych, brutalnych kolorów, harmonijny i zrównoważony. Lektura Kundery jest przyjemnością samą w sobie.

Lekka, ironiczna, nostalgiczna a zarazem ciepła opowieść o młodości, o ideałach, marzeniach i pragnieniach wieku dziecięcego. Bardzo osobista książka Kundery, może nie tak wyrazista jak "Nieznośna lekkość bytu", lecz bardziej poetycka, niedookreślona.

Swiat oglądany oczami Jaromila, trzynastoletniego chłopca, jest jak obraz w sepii - pozbawiony ostrych, brutalnych kolorów,...