Dracula: Nieumarły

Słynne dzieło Brama Stokera powstało w 1897 roku i do tej pory zostało przerobione na wiele wersji. Robiono to nie tylko na planach filmowych, ale również na papierze. Jednak taki zabieg często uwłaszczał oryginalnej historii, postaci historycznej czy nawet autorowi. Dacre Stoker jako potomek autora był nieco rozgoryczony tymi bezprawnymi i odbiegającymi od oryginału kreacjami, więc scenarzysta Ian Holt nie musiał go długo przekonywać do pomysłu stworzenia własnej wersji Draculi.

Mamy tu do czynienia z kontynuacją, która rozgrywa się 25 lat po unicestwieniu Draculi. Jednak wbrew optymistycznym wpisom końcowym, które są nam znane z książki, koszmar się najwidoczniej nie skończył. Ale dlaczego? Zakończenie, które napisał Bram Stoker, nie pozostawiało otwartych furtek. Jednak autorzy chcieli opisać dalsze losy, więc oczywiście trzeba było przerobić fabułę. Inaczej się nie dało napisać kontynuacji.

Czy odcięli się od oryginału? Tak i nie. Opuszczono styl epistolarny na rzecz zwykłej narracji trzecioosobowej, która jest bardziej przystępna dla współczesnego czytelnika. W powieści umieszczono postać Brama Stokera i jego książkę, która została zainspirowana „prawdziwą” historią. Jednak treść książki odbiega od tego, co się rozegrało 25 lat temu. Ponadto bohaterowie bardzo się stoczyli. Walka z Draculą i śmierć Lucy odcisnęła swoje piętno na każdym z nich. W środku tej rozsypki pojawia się nowy wróg starej daty, zostaje także wznowiona dawna sprawa Kuby Rozpruwacza, która zniszczyła karierę Cotforda. Gdzieś w tym wirze zostaje wplątany syn Miny i Jonathana - Quincey, który zamiast pójść w ślady ojca, decyduje się na aktorstwo. Tam poznaje tajemniczego gwiazdora sceny Basaraba i… wszystko rozkręca się jak szalona karuzela. Relacje się rozsypują, ludzie zaczynają ginąć w makabryczny sposób i policja znajduje się na tropie bohaterów.

Brzmi jak opis filmu? Cóż, taki był początkowy zamiar autorów, ale najpierw chcieli zebrać swoje pomysły w książce. W swoich interesujących posłowiach rozpisali się szczegółowo na temat wyboru tych wszystkich wątków i wypowiadali na temat ożywienia niezrealizowanych pomysłów Brama Stokera. Wiedzieli więc o czym piszą, i pomyśleli nie tylko o fanach książki, ale także o tych filmowych. To miał być wielki projekt. Jednak ta popularność gdzieś przepadła. Więc co poszło na tak?

Myślę, że przedobrzyli z tym wszystkim. Ta książka przypomniała mi jedną z moich prezentacji, w którą napakowałam zbyt wiele informacji. Brakowało umiaru i to samo można powiedzieć o tej historii. Narracja przeskakuje w szaleńczym tempie jednej osoby do drugiej, a filmowy styl przebija się praktycznie w każdej scenie. W dodatku jest to hollywoodzki film z żenującymi twistami. Wiem, że panowie włożyli w tę historię wiele serca, ale nieco wolniejsze tempo, wyrzucenie kilku wątków i podwyższenie IQ Quinceyowi dobrze by tej powieści zrobiło.

Słynne dzieło Brama Stokera powstało w 1897 roku i do tej pory zostało przerobione na wiele wersji. Robiono to nie tylko na planach filmowych, ale również na papierze. Jednak taki zabieg często uwłaszczał oryginalnej historii, postaci historycznej czy nawet autorowi. Dacre Stoker jako potomek autora był nieco rozgoryczony tymi bezprawnymi i odbiegającymi od oryginału...

Książka napisana przez potomka Stokera bardzo realistycznie przedstawia historię głównych bohaterów "Draculi" - 24 lata po wydarzeniach w Transylwanii. Pojawia się postać krwawej hrabiny Batory, jak również wątek morderstw popełnionych przez Kubę Rozpruwacza. Wszystko łączy się w logiczną całość, tworząc tym samym ciekawą historię, która pobudza wyobraźnię czytelnika.
Nie obyło się jednak bez mankamentów - mało satysfakcjonującego wątku romantycznego, jak i niedopracowanego zakończenia pozostawiającego niedosyt.
Okres jesienno-zimowy to idealny czas, by sięgnąć po ową lekturę. Odpowiednio dopasowana muzyka podsyca tajemniczy i mroczny klimat towarzyszący powrotowi wampira.

Książka napisana przez potomka Stokera bardzo realistycznie przedstawia historię głównych bohaterów "Draculi" - 24 lata po wydarzeniach w Transylwanii. Pojawia się postać krwawej hrabiny Batory, jak również wątek morderstw popełnionych przez Kubę Rozpruwacza. Wszystko łączy się w logiczną całość, tworząc tym samym ciekawą historię, która pobudza wyobraźnię czytelnika.
Nie...

Tu troszkę słabiej, ale klimat jest. Brak mi jednak tego dreszczyku emocji co w pierwszej części.

Tu troszkę słabiej, ale klimat jest. Brak mi jednak tego dreszczyku emocji co w pierwszej części.

Ciekawa, intrygująca historia. Autorzy czerpią garściami zarówno z oryginału, jak i z prawdziwych wydarzeń roku 1912. Zawrotne tempo, pełne zwrotów akcji i niespodzianek.

Ciekawa, intrygująca historia. Autorzy czerpią garściami zarówno z oryginału, jak i z prawdziwych wydarzeń roku 1912. Zawrotne tempo, pełne zwrotów akcji i niespodzianek.

Pierwszą wersję tj. napisaną przez Brama Stokera czytałem wiele lat temu. Przyznam, że jest to dobra powieść chociaż napisana w duchu epoki, czyli za pomocą dzienników, listów i wycinków prasowych. Tutaj jednak mamy coś mocno zmodyfikowanego. Zmieniono daty i nieco fabułę części pierwszej, tak by dało się stworzyć możliwie ciekawą kontynuację. Ogólnie rzecz biorąc czyta się tą powieść dosyć dobrze. Nie jest to jednak jakaś wyjątkowa perełka literacka. Zatem rozentuzjazmowane opisy w posłowiu i komentarzach autorów są mocno przesadzone. Drażniło mnie też ciągłe nawiązywanie do kwestii religijnych. Występowało to oczywiście w części pierwszej, jednak tutaj w trakcie odświeżania powieści można z tego było zrezygnować. Ciekawym wątkiem jest częściowe wybielenie Draculi, wprowadzenie Elżbiety Batory i podanie innej przyczyny zgonu Lucy. Co ciekawe winien jest temu sam van Helsing (nieudana transfuzja krwi). Okazało się też, że działania grupy (Harker, Mina, Seward, Morris, Godalming) uniemożliwiły zniszczenie Draculi Elżbiety Batory. Właśnie taki był jego cel przybycia do Wielkiej Brytanii.

Pierwszą wersję tj. napisaną przez Brama Stokera czytałem wiele lat temu. Przyznam, że jest to dobra powieść chociaż napisana w duchu epoki, czyli za pomocą dzienników, listów i wycinków prasowych. Tutaj jednak mamy coś mocno zmodyfikowanego. Zmieniono daty i nieco fabułę części pierwszej, tak by dało się stworzyć możliwie ciekawą kontynuację. Ogólnie rzecz biorąc czyta się...

Rozczarowała mnie ta kontynuacja. Pierwsza część była świetną i zamknięta historią , a tu druga część , która jak dla mnie była gorsza. A najbardziej mnie wkurzyło , że bohaterka z poprzedniej części nawiązuję romans z Draculą:/

Rozczarowała mnie ta kontynuacja. Pierwsza część była świetną i zamknięta historią , a tu druga część , która jak dla mnie była gorsza. A najbardziej mnie wkurzyło , że bohaterka z poprzedniej części nawiązuję romans z Draculą:/

Znacznie, znacznie ciekawsza od pierwwszej części. Może dlatego, że bardziej współczesna i lepiej przemawia do czytelika? Nie zabrakło wnikliwych opisów, ale nie były przesadzone, a akcja wciąga już od początku.

Znacznie, znacznie ciekawsza od pierwwszej części. Może dlatego, że bardziej współczesna i lepiej przemawia do czytelika? Nie zabrakło wnikliwych opisów, ale nie były przesadzone, a akcja wciąga już od początku.

Kiedyś dałabym 8/9 ale czytając to po kilku latach widzę ile w niej głupotek. Zadziwiające, że za pierwszym razem czytałam to z wypiekami na twarzy.
Nadal mi się podoba ale... oprócz głupotek jest też parę rzeczy, na które patrzę już inaczej. I pomimo pozwoleniu na wzięcie mnie do swojego haremu przez Elżbietę nie mogę dać więcej niż 6. Nawet, gdy najlepsza postać w tej książce kusi aby zrobić inaczej ;)

No dobra... gdyby nie ona pewnie już bym lała po książce wodą święconą.

Kiedyś dałabym 8/9 ale czytając to po kilku latach widzę ile w niej głupotek. Zadziwiające, że za pierwszym razem czytałam to z wypiekami na twarzy.
Nadal mi się podoba ale... oprócz głupotek jest też parę rzeczy, na które patrzę już inaczej. I pomimo pozwoleniu na wzięcie mnie do swojego haremu przez Elżbietę nie mogę dać więcej niż 6. Nawet, gdy najlepsza postać w tej...

Trzeba do tej książki podejść z dystansem, bo niej jest to prostolinijny ciąg dalszy powieści o najsławniejszym z wampirów. To kontynuacja, ale alternatywnej wersji "Draculi" - nie tej napisanej przez Brama Stokera, ale tej, która narodziła się w głowach Ian Holta i Dacre Stokera. Panowie pouzupełniali luki w oryginale, dodali do tamtej historii niby "wycięte" sceny, które zmieniły jej kontekst, a kiedy już to wszystko sobie wymyślili i ulepili na nowo, to napisali tę książkę jako ciąg dalszy. Całkiem fajnie to wyszło. Jest przy tym gotycki klimat, jest akcja rodem ze współczesnych filmów i znani z oryginału, choć odmienieni bohaterowie. Może i dobrze, że ta książka nie jest taka, jakie były wobec niej oczekiwania, bo przynajmniej narodziła się z tego konceptu świeża opowieść.

Trzeba do tej książki podejść z dystansem, bo niej jest to prostolinijny ciąg dalszy powieści o najsławniejszym z wampirów. To kontynuacja, ale alternatywnej wersji "Draculi" - nie tej napisanej przez Brama Stokera, ale tej, która narodziła się w głowach Ian Holta i Dacre Stokera. Panowie pouzupełniali luki w oryginale, dodali do tamtej historii niby "wycięte" sceny, które...

Z pewnością większość z was czytała Draculę Brama Stockera lub przynajmniej oglądała film. Jest to już praktycznie klasyka gatunku.
Wielu z was mogło się zastanawiać, jak potoczyły się dalsze losy bohaterów - Miny i Jonathana Harkerów, Abrahama van Helsinga, Artura Holmwooda czy Jacka Sewarda.
Teraz możecie się sami przekonać.
W sposób mistrzowski przedstawili ich dalsze losy Dacre Stoker i Ian Holt.
"Dracula Nieumarły to pierwsza oficjalna kontynuacja kultowej powieści Brama Stockera Dracula. Z rozproszonych notatek pisarza Dacre Stoker i Ian Holt otworzyli dalsze losy rumuńskiego księcia."
Dodatkowo w tej historii znalazło się miejsce dla hrabiny Elżbiety Batory, a nawet Kuby Rozpruwacza, który mordował kobiety w okolicach Whitechapel w Londynie w 1888 roku.
Przekonajcie się sami w jaki sposób są ze sobą powiązane te wszystkie postacie.
Polecam wam tę niezwykle interesującą opowieść.

Z pewnością większość z was czytała Draculę Brama Stockera lub przynajmniej oglądała film. Jest to już praktycznie klasyka gatunku.
Wielu z was mogło się zastanawiać, jak potoczyły się dalsze losy bohaterów - Miny i Jonathana Harkerów, Abrahama van Helsinga, Artura Holmwooda czy Jacka Sewarda.
Teraz możecie się sami przekonać.
W sposób mistrzowski przedstawili ich dalsze...