Pozdrawiam i przepraszam

Przenieśmy się do Kraju-Między-Snem-A-Jawą, krainy baśni, odrealnionej rzeczywistości, świata prawie ośmioletniej Elsy. To świat, w którym każdy może mieć supermoce. Babcia Elsy też je posiadała. Ratowanie życia oraz doprowadzanie ludzi do szaleństwa to nie byle jakie moce!

Wzruszające jak dziecko może oswajać temat śmierci. Świat, który zbudowała dla niej babcia zacznie ewoluować po jej odejściu. Dzięki pozostawionym listom, które przyjdzie dostarczyć wnuczce do różnych ludzi, dalej roztacza swą opiekuńczą moc. W listach przeprasza i prosi o zaopiekowanie się małą osamotnioną dziewczynką, która w szkole jest traktowana jako odmieniec, zarówno przez dzieci jak dorosłych. Dzięki temu introwertyczna Elsa zaczyna się zmieniać, buduje swój świat dostosowany do nowych okoliczności.

Przed Elsą odpowiedzialna misja. Ma wyruszyć na poszukiwanie skarbów (listów, wskazówek,ludzi). Staje się rycerzem, a przez spoczywającą na jej barkach odpowiedzialność, z czasem pokonuje lęki, otwiera się na ludzi i zyskuje przyjaciół. Przewidywania babci krystalizują się. I choć jej już nie ma fizycznie, to wszystkie przeżycia i emocje z nią związane pozostają z Elsą, jej matką i każdym, kto ją kiedykolwiek spotkał na swej drodze.

Babcia nie lubiła reguł i śmiało się im sprzeciwia, nawet poprzez wybranie zawodu lekarza w czasie, gdy świat nie był jeszcze gotowy akceptować kobiet na tym czy innym odpowiedzialnym stanowisku. Wyruszała na prawdziwe misje i ratowała ludzkie zdrowie oraz życie w zagrożonych miejscach przez wojny i naturalne kataklizmy. Zawsze była odmiennego zdania i nie zamierzała tego kryć na starość. Próbowała nauczyć wnuczkę odwagi budując dla niej bezpieczny świat, bez potrzeby dopasowywania się do wytyczonych przez większość, ram.

Mieszkańców kamienicy poznajemy przez pryzmat ośmiolatki, która poddając się wskazówkom babci wędruje i dostarcza im listy. Przy okazji poznaje ciekawe historie, które łączy postać babuni. Zna coraz lepiej sąsiadów, zyskuje pojęcie kim są ludzie z najbliższego otoczenia, wie więcej o relacjach w swojej rodzinie i zaczyna inaczej patrzeć na rodzicielkę.

Myślę, że by w pełni zrozumieć istotę przekazu Backmana trzeba tym razem poczuć się jak dziecko. Sięgnąć do własnych zasobów, przywołać wspomnienia z dzieciństwa, gdzie przypadkiem działało się w teamie dziadków, którzy objaśniali świat, mówili nie co innym językiem - takim pomiędzy dziecięcym, a dorosłym - tworząc matrycę do wyobrażeń jakim potrafi sprostać dziecko. Mam więcej wspólnego z Elsą niż chciałabym przyznać. Taaak, moja matka nie miała z nami lekko!

Przenieśmy się do Kraju-Między-Snem-A-Jawą, krainy baśni, odrealnionej rzeczywistości, świata prawie ośmioletniej Elsy. To świat, w którym każdy może mieć supermoce. Babcia Elsy też je posiadała. Ratowanie życia oraz doprowadzanie ludzi do szaleństwa to nie byle jakie moce!

Wzruszające jak dziecko może oswajać temat śmierci. Świat, który zbudowała dla niej babcia zacznie...

Dnf

Dnf

Mam wrażenie, że autor specjalizuje się w budowaniu opowieść wokół introwertyków, osób wykluczonych, niezrozumianych ... To solidnie napisana książka z pięknym zakończeniem. Bardziej moim zdaniem dla młodzieży niż dla dorosłego czytelnika.

Mam wrażenie, że autor specjalizuje się w budowaniu opowieść wokół introwertyków, osób wykluczonych, niezrozumianych ... To solidnie napisana książka z pięknym zakończeniem. Bardziej moim zdaniem dla młodzieży niż dla dorosłego czytelnika.

Wzruszająca opowieść jak prawie ośmiolatka radzi sobie ze śmiercią najbliższych, znajduje przyjaciół i przygotowuje się na nowe dziecko w rodzinie.
Poruszony został również temat inności i niedopasowania do grupy.
Jednak najlepsza była babcia, która zawsze robiła wszystko dla wnuczki, nawet uciekała ze szpitala.

Wzruszająca opowieść jak prawie ośmiolatka radzi sobie ze śmiercią najbliższych, znajduje przyjaciół i przygotowuje się na nowe dziecko w rodzinie.
Poruszony został również temat inności i niedopasowania do grupy.
Jednak najlepsza była babcia, która zawsze robiła wszystko dla wnuczki, nawet uciekała ze szpitala.

Piękna powieść obyczajowa i psychologiczna, komediodramat.
Ciepła, niebanalna, inna niż wszystkie, empatyczna, niezwykła książka.

Wydaje się niepozorna. Nie zwróciłabym uwagi na nią, gdyby sama przez pewne okoliczności nie wpakowała mi się w ręce. Jechałam pociągiem do Wrocławia, a ze mną jedna młoda aktorka /nazwiska nie podam/ na plan filmowy serialu
,, Pierwsza miłość’’, która całą podróż się śmiała. Czytała tę historię. Myślałam , że przygotowuje się do roli. Prawda okazała się inna. To ta powieść powodowała u niej tę wesołość.
Po wojażach , gdy wróciłam do domu, zaraz zaczęłam szukać tego tytułu .

Istotnie nie zawiodłam się na treści. Główną bohaterką jest siedmioletnia dziewczynka Elsa, która pochodzi z rozbitej rodziny. Mieszka z ciężarną mamą, ojczymem. Ojca ma również. Najwspanialszym przyjacielem dla niej jest jednak babcia. Dziecko jest wyobcowane, odrzucone przez rówieśników i zastraszone. Jest to niezwykle wrażliwa, sympatyczna, kochana dziewczynka.
Babcia stara się za pomocą bajkowej , nierzeczywistej ,wymyślonej krainy Między - Snem A Jawą ,nauczyć dziecko ,że można być otwartym, walecznym, pokonywać złe moce.
Babcia jest poważnie chora na raka i jej dni są policzone, ale nie traci do końca swojego dobrego humoru i jeszcze w szpitalu robi psikusy i żartuje, choć wie , że umrze.

Taka jest babcia. Mały cytat dla rozeznania.
,, Babcia z kolei zapisuje rzeczy do zapamiętania różowym flamastrem na ścianie w kuchni. Nie tylko u siebie w domu. Gdziekolwiek jest. Ten system niezupełnie się sprawdza, bo zakłada , że babcia musi być w domu u tej osoby, w której kuchni zrobiła notatkę. Kiedy Elsa zwróciła jej na to uwagę, babcia parsknęła – Jest w każdym razie mniejsze ryzyko, że ja zgubię ścianę kuchenną, niż ,że twoja mama zgubi ten śmieszny telefonik’’.

Takich epizodów większych i mniejszych jest tysiące.

Babcia niestety umiera zaraz na początku książki, to nie znaczy ,że nie będziemy odkrywać jej na nowo ze śmiechem ,za pomocą wnuczki.

Starsza pani do końca odgrywała komedię przed dzieckiem ,że nie umrze. Zostawiła jej stos listów z pozdrowieniami do mieszkańców kamienicy, które Elsa musi , pokonując strach roznieść. Lokatorzy są naprawdę bardzo różni od pijaczków, lumpów przez najróżniejsze typy osobowościowe.
W listach można odnaleźć słowa,, Pozdrawiam i przepraszam’’.

Komu i w jaki sposób naraziła się babcia, że wnuczka musi po jej śmierci musi odpokutowywać i wykonywać lekcję skruchy, gdzie sama nie zawiniła. Nawet nie zna tych ludzi.
Elsa jako dzielny rycerz z super – mocami pokonuje strach i nieśmiałość wkracza do życia poszczególnych mieszkańców , często nie tylko zatrzymując się na samym progu. Będzie to dla niej inny świat, którego nie zna, a może dalsze magiczne życie, które prowadziły wraz z babcią.

Z czasem dzięki temu odkrywamy po kolei tajemnice starszej pani. Wtedy będzie bardzo , bardzo wesoło. Śmiałam się w głos. Nie dowierzałam do czego zdolna była 77 letnia babunia.

I na dodatek ten pies , wielki i niebezpieczny , stający się prawdziwym przyjacielem Elsy. Skąd on się wziął? Trzeba przeczytać! To jest niesamowite jaką rolę odegra. Dla samego psa warto przeczytać książkę.

Spotkamy tu górę nie tylko śmiechu ,ale emocji, nawet sensacyjnych. Odkryjemy skrywane tajemnice rodzinne. Trochę popłaczemy również, gdyż będzie też smutno, nie tylko po śmierci babci. Chusteczki trzeba przygotować.

Cudowna powieść pełna melancholii, tęsknoty, o utraconym wcześnie dzieciństwie, słodko – gorzka i słodko kwaśna. Przeczytajcie z odrobiną dystansu. Dawka śmiechu przewyższa te sceny ze łzami w oczach o 90%.
Dziecko i pies to dwie rozbrajające postacie tej powieści.
Polecam!

Piękna powieść obyczajowa i psychologiczna, komediodramat.
Ciepła, niebanalna, inna niż wszystkie, empatyczna, niezwykła książka.

Wydaje się niepozorna. Nie zwróciłabym uwagi na nią, gdyby sama przez pewne okoliczności nie wpakowała mi się w ręce. Jechałam pociągiem do Wrocławia, a ze mną jedna młoda aktorka /nazwiska nie podam/ na plan filmowy serialu
,, Pierwsza...

To jest książka o ludziach, którzy są 'inni'. Każdy bohater jest ekscentryczny. Autor stosuje powtórzenia, jak się domyślam, w celu wzmocnienia efektu prześmiewczego (?) I tak np.w jednej scenie czytamy pięć razy, że matka Elsy pociera skronie, partner mamy ciągle smaży jajka, a sąsiad w kółko pije kawę. Elsa jest dzieckiem, które ewidentnie cierpi na jakieś zaburzenia, co ciekawe autor ani raz nie mówi tego wprost. Niemniej jednak, jej zachowania np.wydłubywanie uszczelki w samochodzie matki, żeby ją wyprowadzić z równowagi i inne zachowania, sugerują, że dziewczynka ma jakieś dysfunkcje.

Nie przekonała mnie ta powieść. Jest dobrze napisana, niebanalna i momentami zabawna, choć nie tak jak Ove, ale Elsa jako ośmioletnie dziecko zachowuje się jak dorosła, myśli chwilami jak dorosła. Te książkę trzeba czytać raczej z przymrużeniem oka, dla wielu zapewne to będzie wartościowa pozycja, ale ja się trochę męczyłam;)

To jest książka o ludziach, którzy są 'inni'. Każdy bohater jest ekscentryczny. Autor stosuje powtórzenia, jak się domyślam, w celu wzmocnienia efektu prześmiewczego (?) I tak np.w jednej scenie czytamy pięć razy, że matka Elsy pociera skronie, partner mamy ciągle smaży jajka, a sąsiad w kółko pije kawę. Elsa jest dzieckiem, które ewidentnie cierpi na jakieś zaburzenia,...

Książka nie trafiła w mój gust. Mała Elsa niesamowicie irytująca, rozpieszczona i nietolerująca zdania innych ludzi. Ciężko było mi przez tę książkę przebrnąć.

Książka nie trafiła w mój gust. Mała Elsa niesamowicie irytująca, rozpieszczona i nietolerująca zdania innych ludzi. Ciężko było mi przez tę książkę przebrnąć.

Siedmioletnia ELSA traci babcię. To właśnie babcia przez ostatnie lata poświęcała jej dużo czasu po rozwodzie rodziców. Opowiadała jej o innym świecie, choć tak naprawdę nie był to świat tylko wymyślony. Babcia, lekarka, z dużym doświadczeniem próbowała z pomocą opowieści wprowadzić wnuczkę w prawdziwe życie, przygotować do pokonywania trudności i znajdywania przyjaciół. Po śmierci babci wnuczka ma zadanie dostarczenia listów do mieszkańców budynku, w którym mieszkały. ELSA poznaje ich historię, historię własnej rodziny, znajduje przyjaciół. Mądra i ciepła opowieść.

Siedmioletnia ELSA traci babcię. To właśnie babcia przez ostatnie lata poświęcała jej dużo czasu po rozwodzie rodziców. Opowiadała jej o innym świecie, choć tak naprawdę nie był to świat tylko wymyślony. Babcia, lekarka, z dużym doświadczeniem próbowała z pomocą opowieści wprowadzić wnuczkę w prawdziwe życie, przygotować do pokonywania trudności i znajdywania przyjaciół. Po...

Niestety nie wciągnęła mnie ta powieść. Uwielbiam Beckmana, ale to było po prostu nudne...

Niestety nie wciągnęła mnie ta powieść. Uwielbiam Beckmana, ale to było po prostu nudne...

Czytalam ta ksiazke w oryginale i podobala mi sie jednakze uwazam, ze jest za dluga. Duzo watkow mogloby byc pominiete.
Jednakze zakonczenie jest tak cieple ze niektore nuzace momenty moge wybaczyc.

Czytalam ta ksiazke w oryginale i podobala mi sie jednakze uwazam, ze jest za dluga. Duzo watkow mogloby byc pominiete.
Jednakze zakonczenie jest tak cieple ze niektore nuzace momenty moge wybaczyc.