To nie jest dzieło sztuki. Słuchałam. Lektorka staje na wysokości zadania. Taka obyczajówka.

To nie jest dzieło sztuki. Słuchałam. Lektorka staje na wysokości zadania. Taka obyczajówka.

Czy znacie ten niezrozumiały urok brazylijskich seriali, których akcja ciągnie się jak guma do żucia, bohaterowie są sztywni, dialogi beznadziejnie głupie, a mimo to nie można się od nich oderwać? Kto pamięta „Niewolnicę Isaurę”? Ulice pustoszały, kiedy ten kicz leciał 😊. Podobnie jest z tą książką. Główna bohaterka, Olga zachowuje się w sposób dla mnie jako matki zupełnie niezrozumiały. Niby córka popełniła samobójstwo, ale nie jest to na 100% pewne, bo ciała nie znaleziono. Czyż każda normalna matka nie chwytałaby się choćby cienia nadziei, że jej dziecko jeszcze żyje? Czyż nie zrobiłaby wszystkiego, żeby to sprawdzić? A co robi Olga? Jedzie do Chorwacji, żeby odebrać sobie życie! Nie chcę spojlerować, ale jej córeczka ma tak samo nierówno pod sufitem jak mamuśka! Natalia ma 21 lat, a zachowuje się, jakby miała dziewięć, jakby nie wiedziała, że nie ma nic gorszego dla matki niż śmierć jej dziecka! Do tego te niekończące się rozmyślania Olgi i sceny erotyczne na poziomie literatury dla kucharek. Nie rozumiem tych dobrych ocen i nie rozumiem, dlaczego tak renomowane wydawnictwo jak Zysk i S-ka ten kicz wydało. Sięgnę po drugą część tylko po to, żeby się dowiedzieć, czy Natalia żyje. Całe szczęście, że słuchałam audiobooka, zajmując ręce sensownymi zajęciami, bo przez ebooka pewnie bym nie przebrnęła.
Kto chce, niech czyta na własną odpowiedzialność 😉

Czy znacie ten niezrozumiały urok brazylijskich seriali, których akcja ciągnie się jak guma do żucia, bohaterowie są sztywni, dialogi beznadziejnie głupie, a mimo to nie można się od nich oderwać? Kto pamięta „Niewolnicę Isaurę”? Ulice pustoszały, kiedy ten kicz leciał 😊. Podobnie jest z tą książką. Główna bohaterka, Olga zachowuje się w sposób dla mnie jako matki zupełnie...

Oj, ale się wynudziłam… Irytująca bohaterka skupiona głównie na sobie, jej wewnętrzne przemyślenia pełne sztucznego dramatyzmu. Ciekawił mnie wątek zaginięcia/zniknięcia córki i tylko to sprawiało, że doczytałam do końca. Autorka pisze ładnym stylem i językiem, ale sposób narracji jest nużący i zniechęcający. Plus za fajnie opisane plenery Trogiru. Wiem, że jest część druga, chciałabym wiedzieć, co dalej z Natalią, ale na razie sobie odpuszczę, bo chwilowo więcej Olgi nie zniosę.

Oj, ale się wynudziłam… Irytująca bohaterka skupiona głównie na sobie, jej wewnętrzne przemyślenia pełne sztucznego dramatyzmu. Ciekawił mnie wątek zaginięcia/zniknięcia córki i tylko to sprawiało, że doczytałam do końca. Autorka pisze ładnym stylem i językiem, ale sposób narracji jest nużący i zniechęcający. Plus za fajnie opisane plenery Trogiru. Wiem, że jest część...

Bardzo przyjemna książka. Wciągnęłam się w nią tak, że nie mogłam przeżyć tego jest jest kontynuacja w drugiej części. Druga część zamówiona. ;) Bardzo lubię takie lekkie a zarazem wciągające historie.

Bardzo przyjemna książka. Wciągnęłam się w nią tak, że nie mogłam przeżyć tego jest jest kontynuacja w drugiej części. Druga część zamówiona. ;) Bardzo lubię takie lekkie a zarazem wciągające historie.

Kiedy zobaczyłam "Trogirskie wakacje" na Legimi, pomyślałam sobie "pewnie jakiś romansik z Dalmacją w tle". Oj nieee... Niech Was nie zwiedzie tytuł powieści. Z beztroskim klimatem słonecznych dni ta opowieść ma niewiele wspólnego.

"Jeśli umierać, to w pięknym miejscu. A może: jeśli umierać, to tam, gdzie było się najszczęśliwszym i gdzie strata będzie bolała najbardziej".

Główną bohaterką powieści jest Olga, która przyjeżdża do Trogiru, żeby się zabić. Kobieta chce odebrać sobie życie w miejscu, w którym rok wcześniej spędziła wakacje z ukochaną córką. Niestety Natalia zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach i dla Olgi samobójstwo jest jedynym sposobem na uśmierzenie bólu po stracie dziecka. Sprawy komplikują się, gdy na drodze Olgi pojawia się Martin, młody Chorwat, z którym Natalia spędziła kilka wieczorów minionego lata. Z pomocą w wyjaśnieniu nieoczekiwanych faktów, ale także odzyskaniu równowagi, przychodzi Stanisław, Polak, który zatrzymał się w tym samym pensjonacie.

Co takiego wydarzyło się w życiu Natalii, że popełniła samobójstwo? Czy wakacje w Trogirze miały coś wspólnego z dramatem, jaki spotkał kobiety? A może nic nie jest tak oczywiste, jakim się początkowo wydaje?

Hanna Dikta napisała wciągającą opowieść, którą czyta się z dużym zainteresowaniem. Autorka porusza trudne kwestie, jak poradzić sobie ze stratą, jak przeżyć żałobę, czy rodzic może w ogóle uchronić swoje dziecko przed niebezpieczeństwem? Wiele pytań pojawia się w głowie podczas lektury, a zakończenie zostawia jeszcze większy znak zapytania.

Kiedy zobaczyłam "Trogirskie wakacje" na Legimi, pomyślałam sobie "pewnie jakiś romansik z Dalmacją w tle". Oj nieee... Niech Was nie zwiedzie tytuł powieści. Z beztroskim klimatem słonecznych dni ta opowieść ma niewiele wspólnego.

"Jeśli umierać, to w pięknym miejscu. A może: jeśli umierać, to tam, gdzie było się najszczęśliwszym i gdzie strata będzie bolała...

Hanna Dikta pisze tak, jak lubię. Kreuje postaci wiarygodne, z problemami, które próbują rozwiązać. „Trogirskie wakacje” mają w sobie słowa miłości, opisują relacje damsko-męskie, ale nie one wysuwają się na pierwszy plan. Tragedia matki i siła, z jaką walczy o własne dziecko i o siebie, daje nadzieję.

Hanna Dikta pisze tak, jak lubię. Kreuje postaci wiarygodne, z problemami, które próbują rozwiązać. „Trogirskie wakacje” mają w sobie słowa miłości, opisują relacje damsko-męskie, ale nie one wysuwają się na pierwszy plan. Tragedia matki i siła, z jaką walczy o własne dziecko i o siebie, daje nadzieję.

#824 - Trogirskie wakacje - Hanna Dikta - strona autorska - Zysk i S-ka Wydawnictwo
#384/52/2021

Książka ma 296 stron. Swoją premierę miała dnia 13.04.2021 roku. Jest to pierwszy tom cyklu Trogir - pisałam już wcześniej o drugim tomie, czyli Jeżeli jesteś - #765.

Miałam przyjemność dwa razy w życiu być w Chorwacji, dlatego chętnie sięgnęłam po tą książkę, niestety w opisanym przez autorkę Trogir akura nie byłam, więc wszystko przede mną.

Olga straciła dziecko i nie potrafi sobie z tym poradzić. Ta strata jest ponad jej siły i doprowadziła ją do skrajnej depresji.

Ta sytuacja doprowadza ją do myśli o samobójstwie. Wtedy na jej drodze pojawia się Stanisław Wokulski.

Co połączy czterdziestoletnią Olgę i sześćdziesięcioletniego Stanisława ? Tego musicie dowiedzieć się z książki.

"Jestem tutaj, żeby się zabić."

Słowa, które zabieram dla siebie z tej książki:
"Życie jest trudne, ale nikt nie obiecywał, że będzie łatwe. Odwagą jest zmierzenie się z nim. Przyjęcie swojego losu, zaakceptowanie go."

Bardzo dziękuję za tą książkę Zysk i S-ka Wydawnictwo i serdecznie ją Wam polecam. <3 <3 <3

https://www.facebook.com/zaczytanaeliza/photos/a.1656801191286441/2774810119485537/

#824 - Trogirskie wakacje - Hanna Dikta - strona autorska - Zysk i S-ka Wydawnictwo
#384/52/2021

Książka ma 296 stron. Swoją premierę miała dnia 13.04.2021 roku. Jest to pierwszy tom cyklu Trogir - pisałam już wcześniej o drugim tomie, czyli Jeżeli jesteś - #765.

Miałam przyjemność dwa razy w życiu być w Chorwacji, dlatego chętnie sięgnęłam po tą książkę, niestety w...

Trogirskie wakacje. Jedne z najlepszych w życiu. Tym pierwszym życiu. I to mnie łączy z Olgą, bohaterką książki (jak łatwo domyślić się sięgnęłam po nią skuszona tytułem).
Książkę dobrze się czyta. Choć mnie nie wciągnęła jak inne czytelniczki. Czy sięgnę po kolejną część? Być może . Wszystko zależy od tego czy na nią trafię (bo czekać i poszukiwać specjalnie nie będę).

Trogirskie wakacje. Jedne z najlepszych w życiu. Tym pierwszym życiu. I to mnie łączy z Olgą, bohaterką książki (jak łatwo domyślić się sięgnęłam po nią skuszona tytułem).
Książkę dobrze się czyta. Choć mnie nie wciągnęła jak inne czytelniczki. Czy sięgnę po kolejną część? Być może . Wszystko zależy od tego czy na nią trafię (bo czekać i poszukiwać specjalnie nie będę).

Nie będę ukrywać, że wybrałam tą książkę ze względu na tytuł. Co rok bywam w pięknej Chorwacji i jestem w niej zakochana. Przedstawiony przez autorkę Trogir odwiedziłam dwa razy, więc opisywane miejsca, potrawy, chorwacka mentalność są mi dobrze znane. Miło było przenieść się w upalne uliczki południowego miasteczka. Główna bohaterka również po raz drugi zawitała do Trogiru, ale jej podróż nie jest wakacyjna, nie jest pełna zachwytu tym krajem. Historia Olgi jest bardzo smutna, emocjonalna…. Strata dziecka, z którą bohaterka nie może się pogodzić od roku, doprowadza ją na skraj depresji. I gdy wydaje się, że nic ją nie odwiedzie od zamiaru popełnienia samobójstwa zjawia się Stanisław Wokulski. Tak, autorka dała mu imię i nazwisko jak z „Lalki” Bolesława Prusa i można w nim odnaleźć cechy tamtego bohatera. Teraz już nic nie jest zaplanowane. Pojawia się romans i kolejne postacie, akcja książki przyspiesza.
Bardzo dobrze napisana, mądra powieść obyczajowa. Nie można się oderwać i do samego końca potrafi zaskakiwać. Bohaterka jest kobietą po czterdziestce i może przez to była mi bliska i łatwiej było mi wyobrazić sobie jej romans z sześćdziesięcioletnim Stanisławem. Chyba nie zdradzę Wam zbyt wiele pisząc, że nie mogę się doczekać kolejnej książki i kontynuacji perypetrii bohaterów.
Zapraszamy:
https://klub-tworczych-mam.blogspot.com/2021/06/mama-czyta-trogirskie-wakacje-hanna.html

Nie będę ukrywać, że wybrałam tą książkę ze względu na tytuł. Co rok bywam w pięknej Chorwacji i jestem w niej zakochana. Przedstawiony przez autorkę Trogir odwiedziłam dwa razy, więc opisywane miejsca, potrawy, chorwacka mentalność są mi dobrze znane. Miło było przenieść się w upalne uliczki południowego miasteczka. Główna bohaterka również po raz drugi zawitała do...

Warto przeczytać. Z niecierpliwością będę czekać na kolejną część.

Warto przeczytać. Z niecierpliwością będę czekać na kolejną część.