Przerażające jest to, że takie rzeczy dzieją się prawdopodobnie w otoczeniu każdego z nas, ale ich nie widać

Przerażające jest to, że takie rzeczy dzieją się prawdopodobnie w otoczeniu każdego z nas, ale ich nie widać

Nie wiem dokładnie co, ale coś z tymi reportażami, z książką właściwie, jest nie tak. Może fakt, że wszystkie krążą wokół podobnej tematyki. Może to, że są napisane według jednego schematu, jak od szablonu. A może problemem jest zebranie w książkę zbliżonych tematycznie tekstów jednego autora.
Nie wiem, ale znudziła mnie i zmęczyła zamiast poruszyć i dać do myślenia (jak zapewne stałoby się gdybym trafiła na każdy z reportaży osobno).

Nie wiem dokładnie co, ale coś z tymi reportażami, z książką właściwie, jest nie tak. Może fakt, że wszystkie krążą wokół podobnej tematyki. Może to, że są napisane według jednego schematu, jak od szablonu. A może problemem jest zebranie w książkę zbliżonych tematycznie tekstów jednego autora.
Nie wiem, ale znudziła mnie i zmęczyła zamiast poruszyć i dać do myślenia (jak...

https://portafortunas.pl/recenzja-biale-platki-zloty-srodek-pawel-piotr-reszka/

https://portafortunas.pl/recenzja-biale-platki-zloty-srodek-pawel-piotr-reszka/

Po " Płuczkach" to moje drugie spotkanie z Pawłem Piotrem Reszką . " Białe płatki ,złoty środek " to zestaw reportaży obrazujący życie rodzinne ,które być może rozgrywa się tuż obok nas za ścianą ,na sąsiedniej ulicy lub w miejscowości obok. Historie zawarte w tej książce są poruszające , wstrząsające czasem wręcz niewiarygodne ,a jednak napisało je samo życie . Reportaże szarpią emocjami ,zmuszają czytającego do głębszej refleksji ,to takie polskie piekiełko stworzone przez ludzi dla ludzi czasem najbliższych . Mocna pozycja ,ale warta przeczytania.

Po " Płuczkach" to moje drugie spotkanie z Pawłem Piotrem Reszką . " Białe płatki ,złoty środek " to zestaw reportaży obrazujący życie rodzinne ,które być może rozgrywa się tuż obok nas za ścianą ,na sąsiedniej ulicy lub w miejscowości obok. Historie zawarte w tej książce są poruszające , wstrząsające czasem wręcz niewiarygodne ,a jednak napisało je samo życie . Reportaże...

Pan Reszka wyrasta w moich oczach na jednego z moich ulubionych reportażystów. Tak długo czekałem z przeczytaniem Diabła i tabliczki czekolady, a kiedy to zrobiłem to musiałem od razu sięgnąć po Białe płatki, złoty środek. Wspaniale oddane nastroje i uczucia bohaterów reportaży, autor maluje nam świat, który pomimo bliskości- często dzieje się na naszym, osiedlu, za ścianą mieszkania, na naszej ulicy- jest jednak tak odległy, niedostępny. A może to my nie dopuszczamy do siebie faktu istnienia tego świata? Po lekturze na pewno postaram się otworzyć szerzej oczy i sprawdzić jaka jest prawda.

Pan Reszka wyrasta w moich oczach na jednego z moich ulubionych reportażystów. Tak długo czekałem z przeczytaniem Diabła i tabliczki czekolady, a kiedy to zrobiłem to musiałem od razu sięgnąć po Białe płatki, złoty środek. Wspaniale oddane nastroje i uczucia bohaterów reportaży, autor maluje nam świat, który pomimo bliskości- często dzieje się na naszym, osiedlu, za ścianą...

Książka w swej symbolice nawiązuje do stokrotek.
Zgodnie z wierzeniami ludowymi stokrotki maja bardzo pozytywny wydźwięk, kto zresztą nie lubi stokrotek. Białe płatki kwiatu stokrotki symbolizują czystość, niewinność i początek czegoś nowego, żółty środek to szczęście, przyjaźń i dobre samopoczucie. Trochę to przewrotne odniesienie, bo zgromadzone tu reportaże dotyczą ludzi dotkniętych przez los, czasem nieporadnych życiowo, często niezaradnych, zostawionych samym sobie. To obraz ludzi, których życie było ciężkie, czasem wręcz niemożliwe.
Znacznie bliżej tym tekstom do innego spojrzenia na stokrotkę.
Według legendy, stokrotka została stworzona przez boginię miłości, Afrodytę, która przemieniła nimfę w stokrotkę, aby chronić ją przed niechcianą uwagą boga wojny, Aresa. Opisane tu historie dotyczą ludzi nie objętych zbawczą opieką miłościwej bogini, którzy niestety nie mieli szansy i siły, aby ochronić się przed bólem zadanym przez okrutny los.
Bolesna to lektura, ale ja szczerze polecam.

Książka w swej symbolice nawiązuje do stokrotek.
Zgodnie z wierzeniami ludowymi stokrotki maja bardzo pozytywny wydźwięk, kto zresztą nie lubi stokrotek. Białe płatki kwiatu stokrotki symbolizują czystość, niewinność i początek czegoś nowego, żółty środek to szczęście, przyjaźń i dobre samopoczucie. Trochę to przewrotne odniesienie, bo zgromadzone tu reportaże dotyczą...

Naprawdę dobry zbiór reportaży, bardzo zróżnicowany, pokazujący życie rodzinne, którego być może nie znamy.

Naprawdę dobry zbiór reportaży, bardzo zróżnicowany, pokazujący życie rodzinne, którego być może nie znamy.

Smutne ,szokujące, budzące skraje emocje opowieści o naszym społeczeństwie , o ludziach którzy być może mieszkają obok nas...

Smutne ,szokujące, budzące skraje emocje opowieści o naszym społeczeństwie , o ludziach którzy być może mieszkają obok nas...

Smutna rzeczywistość polskich rodzin. Przemoc, bieda i kombinatorstwo, źle, że w XXI wieku w kraju unijnym takie rzeczy nadal się zdarzają. Dobrze, że ktoś je opisał - ku przestrodze i oby było ich jak najmniej.

Smutna rzeczywistość polskich rodzin. Przemoc, bieda i kombinatorstwo, źle, że w XXI wieku w kraju unijnym takie rzeczy nadal się zdarzają. Dobrze, że ktoś je opisał - ku przestrodze i oby było ich jak najmniej.

Bardzo dobre reportaże. Większość z opisanych w nich historii jak nie wszystkie, miały miejsce na terenie województwa lubelskiego, co dla mnie było szczególnie istotne bo urodziłem się i wychowałem w Zamościu. Cześć z nich chwyta za serce, cześć powoduje że człowiek zagryza zęby ze złości, część wyciska łzy. Wszystkie natomiast zmuszają do refleksji i człowiek po prostu zaczyna tym ludziom współczuć i w pewien sposób cieszy się i docenia to co ma. Bo jak się okazuje inni mogą mieć zdecydowanie gorzej i trudniej. POLECAM

Bardzo dobre reportaże. Większość z opisanych w nich historii jak nie wszystkie, miały miejsce na terenie województwa lubelskiego, co dla mnie było szczególnie istotne bo urodziłem się i wychowałem w Zamościu. Cześć z nich chwyta za serce, cześć powoduje że człowiek zagryza zęby ze złości, część wyciska łzy. Wszystkie natomiast zmuszają do refleksji i człowiek po prostu...