Książka mi się podobała, moje klimaty. Na pewno sięgne po następny tom.

Książka mi się podobała, moje klimaty. Na pewno sięgne po następny tom.

Szybko i fajnie się czyta.

Szybko i fajnie się czyta.

Dodałam gwiazdkę za realia historyczne. Wątek obyczajowy słaby. Nie sięgnę po następne części.

Dodałam gwiazdkę za realia historyczne. Wątek obyczajowy słaby. Nie sięgnę po następne części.

Lubię sagi rodzinne z życia szlachty i nie tylko. Spodziewałam się czegoś lepszego, ale może być. Zobaczę, jak będzie dalej.

Lubię sagi rodzinne z życia szlachty i nie tylko. Spodziewałam się czegoś lepszego, ale może być. Zobaczę, jak będzie dalej.

Zaczyna się pięknie, idyllicznie. Malowniczo oddana sceneria dworu, smakowicie zaprezentowane sylwestrowe menu. Każdy szczegół opisany w sposób, który oddaje atmosferę, czujemy więź z biesiadującymi, wirujemy wśród rozbawionych par, słyszymy szelest krynolin i szmery rozmów. Pośród tych zabaw osierocona Nina żyjąca na łasce i nie łasce swojego wujostwa niby uczestniczy, a bardziej przygląda się temu wszystkiemu. Po konfiskacie dóbr rodzinnych, śmierci rodziców, a będąc już w odpowiednim do tego wieku nie może liczyć na starającego się o nią kawalera z wyższych sfer. A do tego jej oczarowanie hrabią, młodzieńczy zachwyt i zapał mogą ściągnąć na nią problemy.

Lektura Erban jest jak obraz nostalgią malowany. Tęsknota, którą miała w sercu Nina to ta za dawnym życiem, w ramy konwenansów zamknięte, ale w stosunku do obecnych czasów - proste, niespieszne, gdzie życie smakuje się, a nie łyka. A w sercach każdego Polaka rośnie główne marzenie o wolnym narodzie.
Dość udane połączenie wątków historycznych, nastrojów politycznych oraz pierwszych miłości, romansu. Twarda rzeczywistość okresu przed powstaniem styczniowym, protesty na ulicach, wystąpienia przeciw caratowi, pogromy Polaków umiejętnie wplecione w obyczajowość dworską, przyjęcia, bale i rozterki młodziutkiej Niny i jej przyjaciół. Na każdym kroku zderzenie z brutalną rzeczywistością boli, ale jak inaczej wydorośleć?

Pierwszy tom wielotomowej sagi to preludium do przyszłych wydarzeń, ale już teraz obserwujemy, jak dojrzewa Janina Nałęczowska, a jak niespokojna historia Polski wpłynie na jej losy będzie można śledzić w dalszych tomach. Pierwszy tom rozbudził we mnie chęć przyjrzenia się dalszym losom zarówno głównych bohaterów ich przyjaciół, jak i rozwojowi sytuacji w zaborach, ludzkim losom i nastrojom. Z historii znamy wszystkie fakty, ale mając w ręku książkę, która te zdarzenia traktuje jako tło wysuwając na plan pierwszy losy kilku bohaterów fascynuje nas ta opowieść z uwagi na różne charaktery dominujące w powieści, gdzie nie jesteśmy przytłoczeni jedynie narodowymi wydarzeniami.
Zaciekawiona chętnie przyjrzę się dalszym zmaganiom Niny w prowadzaniu dworu w Makowie, relacjom hrabiego Aleksandra Klonowieckiego i Pauli Klonowieckiej, być może usłyszę jeszcze o Wieleninie i okaże się czy Woroncew zaprzestał zalotów w stosunku do panny Nałęczowskiej.

Zaczyna się pięknie, idyllicznie. Malowniczo oddana sceneria dworu, smakowicie zaprezentowane sylwestrowe menu. Każdy szczegół opisany w sposób, który oddaje atmosferę, czujemy więź z biesiadującymi, wirujemy wśród rozbawionych par, słyszymy szelest krynolin i szmery rozmów. Pośród tych zabaw osierocona Nina żyjąca na łasce i nie łasce swojego wujostwa niby uczestniczy, a...

Potencjał był, jednak zbyt płasko skonstruowana tematyka. Podczas czytania (bądź tez kartkowania tejże historii) miałam wrazenie, ze wyszła spod pióra krnąbrnej nastolatki.

Potencjał był, jednak zbyt płasko skonstruowana tematyka. Podczas czytania (bądź tez kartkowania tejże historii) miałam wrazenie, ze wyszła spod pióra krnąbrnej nastolatki.

Mam wrażenie, że to jest jedna wielka książka, podzielona na poszczególne tomy, ponieważ tomy nie kończą się jakimiś spektakularnymi wydarzeniami, jak to zwykle ma miejsce, tylko otwieramy nową część, i akcja dzieje się dalej, jakbyśmy zwyczajnie przewracali kartkę. Nie ma też na początku retrospekcji z poprzedniego tomu, co także zazwyczaj ma miejsce. Rozdziały są bardzo długie, na całą książkę przykładowo potrafi być ich tylko 5.
Na przestrzeni tomów rozwija się charakter Niny.
PANNA Z JAŚMINOWA
Polska lat ~1860: polskie salony, patriotyzm, powstanie, dworek, miłość, panna jak Kopciuszek- straciła rodziców i mieszka u ciotki, która nią pomiata. Bardzo barwne opisy, bardzo pięknie, obrazowo pisze autorka i czuję się, jakbym tam była. Ten tom to przedstawienie historii Niny, skupienie się na jej przeszlosci i ogólnie na jej postaci.

Mam wrażenie, że to jest jedna wielka książka, podzielona na poszczególne tomy, ponieważ tomy nie kończą się jakimiś spektakularnymi wydarzeniami, jak to zwykle ma miejsce, tylko otwieramy nową część, i akcja dzieje się dalej, jakbyśmy zwyczajnie przewracali kartkę. Nie ma też na początku retrospekcji z poprzedniego tomu, co także zazwyczaj ma miejsce. Rozdziały są bardzo...

To jest moje pierwsze zetknięcie z twórczością pisarki, Świetnie napisana książka, Dobre proporcje między wątkiem obyczajowym a historycznym, Historia biednej szlachcianki na tle wydarzeń historycznych rozgrywających się w zaborze rosyjskim,

To jest moje pierwsze zetknięcie z twórczością pisarki, Świetnie napisana książka, Dobre proporcje między wątkiem obyczajowym a historycznym, Historia biednej szlachcianki na tle wydarzeń historycznych rozgrywających się w zaborze rosyjskim,

Z reguły nie czytam książek polskich autorek toczących się w trudnych dla Polski czasach. Jakoś nigdy nie przepadałam za tym okresem w literaturze, pełnym podniosłości, cierpienia i nostalgii za wolną Ojczyzną. Ale muszę przyznać, że ta książka jest naprawdę ciekawa.

Akcja tej części zaczyna się w roku 1860, zatem w przededniu wybuchu powstania styczniowego. Większość społeczeństwa nadal pamięta nieudane powstania listopadowe oraz wielkopolskie, ale mimo to w kraju zaczyna być wyczuwalne napięcie.

Bohaterką historii jest 16-letnia Nina. Jej ojciec został zabity za uczestnictwo w powstaniu wielkopolskim. Jej matka zmarła kilka lat później, zostawiając małą Ninę pod opieką niani i zdając na łaskę wujostwa. Przenosi się zatem do nich, do dworu w Sarnikach. Oczywiście wujostwu nie w smak jest opiekowanie się dodatkową osobą, więc jest ona traktowana oschle i bez uczuć. Jedynym pocieszeniem są dla niej niania oraz Binia, kuzynka.
Nina jest szlachcianką, wychowaną zgodnie z rygorystycznymi zasadami przez nieznoszączą sprzeciwu ciotkę. Wujostwo nie zapewnia jej posagu, więc jedyną rzeczą, którą wniesie w posagu ewentualnemu mężowi jest jej uroda. Dlatego ciotka stara się za wszelką cenę zachęcić ją do jak najszybszego zamążpójścia, nawet z kimś stojącym dużo niżej od niej w społecznej hierarchii. Nina jest trochę irytująca (ale jest młodziutka i wychowana w pewien sposób, więc nie można się bardzo temu dziwić),ale też potrafi postawić na swoim i zawalczyć o to, na czym jej zależy. Jej młodzieńcze uczucie do dużo starszego wujka (jeśli się nie mylę to ich babcie były siostrami) jest urocze i trochę naiwne. Ale jestem ciekawa, jak to się dalej potoczy.
Oprócz Niny mamy tu całe spektrum różnych bohaterów. Zaczynając od wujostwa Niny, gdzie prym wiedzie ciotka, przez jej kuzynkę, służbę dworską, po przyjaciół Niny i Bini, a na rosyjskich oficerach kończąc.

Jeśli chodzi o głównego bohatera, to jest nim Aleks, hrabia Klonowiecki, w którym Nina zakochuje się bez pamięci od pierwszego wejrzenia. Trudno na razie mi o nim coś powiedzieć, bo niewiele go było w tej części. Oczywiście na plus zasługuje fakt, że podjął się opieki nad Niną, po tym jak Borutyńscy nie chcieli tego dłużej robić. Nie potraktował jej jak ubogiej krewnej, ale zapewnił wszystkie luksusy do jakich była przyzwyczajona od małego (a pozbawiona przez oszczędną ciotkę). Zastanawia natomiast jego relacja z żoną, która zdradza go na prawo i lewo. Ich układ wygląda na dość dziwny i toksyczny.

Na horyzoncie pojawia się również inny mężczyzna, rosyjski oficer, Sergiej Wielenin, którego Nina poznaje na jednym z balów. Nina czuje do niego dziwne przyciąganie, którego nie potrafi wytłumaczyć, i które stoi w sprzeczności z jej wychowaniem. Bo jak to możliwe, że polska szlachcianka czuje coś do rosyjskiego oprawcy?

Ta książka to nie tylko zwykły romans na historycznym tle. Tutaj historia odgrywa bardzo dużą rolę. Jest dużo opisów prawdziwych wydarzeń, które rozgrywały się w tamtych latach na ziemiach polskich. Mamy też wiele opisów tego, jak wyglądało życie ludzi pod rosyjskim zaborem i w Królestwie Polskim, ich zwyczajów, strojów, nastrojów, relacji między różnymi warstwami społecznymi, wychowania, przywilejów, konwenansów, a także statusu kobiet i mężczyzn w tamtych czasach. Widzimy jak wiele ograniczeń miały na przykład młode dziewczęta, których najważniejszą rolą było zostanie żoną i urodzenie dzieci mężowi. Widzimy także przejawy patriotyzmu i nadziei na odzyskanie niepodległości, nie tylko wśród starszych, ale i wśród młodych. I to nie tylko mężczyzn, ale również kobiet. Pomimo tego, że one nie mogą chwycić za broń i otwarcie zetrzeć się z zaborcą, to poszukują sposobów na to, aby wyrazić swoją tęsknotę za Polską.

Autorka umiejętnie splata wątki historyczne z opowiadaną przez siebie historią Niny. Operuje pięknym językiem i naprawdę świetnie słucha się tej książki. Jak dla mnie również wielki plus za umiejscowienie akcji - w pobliżu Gór Świętokrzyskich, więc w moich rodzinnych stronach :)

Polecam jeśli ktoś szuka nie tylko romansu osadzonego w jakichś historycznych realiach, z którymi łączą go tylko suknie i bale, ale książki gdzie naprawdę czuć tę historię.
Ode mnie 8/10 i sięgam po kolejne części :-D Szkoda tylko, że nie wszystkie części są dostępne jako audiobooki :( Będzie zatem trzeba zainwestować w papierową wersję całej serii.

Z reguły nie czytam książek polskich autorek toczących się w trudnych dla Polski czasach. Jakoś nigdy nie przepadałam za tym okresem w literaturze, pełnym podniosłości, cierpienia i nostalgii za wolną Ojczyzną. Ale muszę przyznać, że ta książka jest naprawdę ciekawa.

Akcja tej części zaczyna się w roku 1860, zatem w przededniu wybuchu powstania styczniowego. Większość...

Dobrze wyważone proporcje powieści historycznej i wątków obyczajowych sprawiają, że czyta się szybko i ma się ochotę sięgnąć po więcej. Brawa dla autorki za to, że odważyła się stworzyć romans między postaciami nieidealnymi, niekiedy irytującymi i trudnymi.

Dobrze wyważone proporcje powieści historycznej i wątków obyczajowych sprawiają, że czyta się szybko i ma się ochotę sięgnąć po więcej. Brawa dla autorki za to, że odważyła się stworzyć romans między postaciami nieidealnymi, niekiedy irytującymi i trudnymi.