Chłopki. Opowieść o naszych babkach

Piękna, wzruszająca książka o życiu naszych przodków. Polecam

Piękna, wzruszająca książka o życiu naszych przodków. Polecam

Świetna, bardzo otwierająca oczy lektura.

Świetna, bardzo otwierająca oczy lektura.

Na początku byłam bardzo zafascynowana ta książką. Pierwszą połowę bardzo szybko przeczytałam. Jednak potem, troszkę już było dla mnie za dużo wszystkiego. Za dużo informacji na raz, różne przeplatane ze sobą historie. Dla mnie bardziej to była książka dokumentalna. I ciężko mi się ja potem czytało, marzyłam, żeby już ja skończyć.
Historie ukazane w tej książce są szokujące i aż niewyobrażalne. Każdy mówi, że kiedyś było lepiej. Ale czy aby na pewno ??
Daję 6, spodziewałam się czegoś innego. Ale dzięki tej książce mam większą wiedzę o tym jak rzeczywiście wyglądało życie naszych babek i mogę zrozumieć pewne rzeczy, mam inną perspektywę i więcej respektu.

Na początku byłam bardzo zafascynowana ta książką. Pierwszą połowę bardzo szybko przeczytałam. Jednak potem, troszkę już było dla mnie za dużo wszystkiego. Za dużo informacji na raz, różne przeplatane ze sobą historie. Dla mnie bardziej to była książka dokumentalna. I ciężko mi się ja potem czytało, marzyłam, żeby już ja skończyć.
Historie ukazane w tej książce są...

Na początku miałam trochę mieszane uczucia dot. tej książki, ale z każdą kolejną stroną wciągała bardziej. To0 niesamowite, jak w ciągu ok. 100 lat zmieniła się rzeczywistość w Polsce, w tym na wsiach. To niesamowite, w jak trudnych czasach przyszło żyć naszym babkom i prababkom. Choćby dlatego warto przeczytać tę książkę.

Na początku miałam trochę mieszane uczucia dot. tej książki, ale z każdą kolejną stroną wciągała bardziej. To0 niesamowite, jak w ciągu ok. 100 lat zmieniła się rzeczywistość w Polsce, w tym na wsiach. To niesamowite, w jak trudnych czasach przyszło żyć naszym babkom i prababkom. Choćby dlatego warto przeczytać tę książkę.

Chyba oczekiwałem dużo więcej i dla tego lekkie rozczarowanie.

Chyba oczekiwałem dużo więcej i dla tego lekkie rozczarowanie.

Co wiesz o pracy w polu? A co wiesz o pracy w polu na początku XX wieku?

Nie da się obok tej książki przejść obojętnie. To działo się mniej więcej tylko sto lat temu. Trzy czwarte społeczeństwa w międzywojniu to chłopi, pogardzani, wyzyskiwani, harujący, nieuświadomieni w niczym, o statusie zero. Kobiety były w jeszcze smutniejszym położeniu, oprócz harówki w polu, zajmowanie się domem, dziećmi, inwentarzem. Od dziecka do tego przygotowywane. Niektóre fakty szokują, sześcioletnie dzieci zajmowały się młodszym rodzeństwem, dzieci na prośbę rodziców były zwalniane z obowiązku szkolnego, bo potrzebne były do roboty w polu.

Czytałam niepochlebne opinie z zarzutami, że brak źródeł, że trele-morele, nie zgadzam się. Przecież tytuł mówi:"Opowieści naszych babek". To nie jest historyczna monografia. To piękna opowieść utkana ze wspomnień i tekstów źródłowych. A bibliografia, jak ktoś ciekawy, czeka sobie na końcu.

Książkę czyta się bardzo dobrze, błyskawicznie, jak beletrystykę z olbrzymią galerią postaci. Pomimo ogromu nazwisk, miejsc, dat, wydarzeń, płynie się, jak dobrze sterowaną łodzią. Autorka tak wyważyła ciężar emocjonalny, że mimo wyraźnych dołów nie jesteś się w stanie zapaść, ja nawet nie umiałabym wypaść za burtę, bo ta opowieść trzyma w żelaznym uścisku. I choć nie jest to komfortowy rejs, nie chcę go kończyć. Tak naprawdę ukazuje niezwykły hart kobiet, które na żadne wsparcie nie mogły liczyć. Mimo to uparcie podążały swoją drogą.

Jestem ogromnie wdzięczna za tę opowieść. Nasze babcie i prababcie w niej po trosze żyją. Wielu może zrozumie, skąd ich specyficzne dla nas charaktery, chłód emocjonalny, zaganianie do pracy, chorobliwa oszczędność czy nienadążanie za rozwojem świata. Nasze babcie wykonały siedmiomilowy krok w przyszłość po wojnie, nic więc dziwnego, że czasami trudno im było się odnaleźć w tym pędzącym ekspresie.

Poczytaj, może odnajdziesz rodzinne historie...

Co wiesz o pracy w polu? A co wiesz o pracy w polu na początku XX wieku?

Nie da się obok tej książki przejść obojętnie. To działo się mniej więcej tylko sto lat temu. Trzy czwarte społeczeństwa w międzywojniu to chłopi, pogardzani, wyzyskiwani, harujący, nieuświadomieni w niczym, o statusie zero. Kobiety były w jeszcze smutniejszym położeniu, oprócz harówki w polu,...

Ogromna ilość informacji przekazanych w przystępny sposób. Książka pełna emocji i żyć - jednych smutniejszych, drugich trochę weselszych... Aż chciałoby się czasem przytulić opisywane bohaterki i powiedzieć im, że "tak nie będzie zawsze!", że kiedyś życie polskich kobiet będzie lepsze.

Poza tym, dala mi bardzo dużo do myślenia. Bo przecież akcja dzieje się w XX wieku! To było tak niedawno, a niektóre z historii brzmią jak wyjęte ze średniowiecza! Moja babcie żyły w takich domach, w takich rodzinach... a ja nawet nie mialam pojęcia.

Dziękuję bardzo za tę opowieść, myślę że będę o niej dłuuuuugo pamiętać.

Ogromna ilość informacji przekazanych w przystępny sposób. Książka pełna emocji i żyć - jednych smutniejszych, drugich trochę weselszych... Aż chciałoby się czasem przytulić opisywane bohaterki i powiedzieć im, że "tak nie będzie zawsze!", że kiedyś życie polskich kobiet będzie lepsze.

Poza tym, dala mi bardzo dużo do myślenia. Bo przecież akcja dzieje się w XX wieku! To...

Kolejny ciężki temat reportażu od autorki. Oczywiście kolejny który został przemilczany i skutecznie zamieciony pod dywan, a istnieje tylko jako echo "starych rodzinnych opowieści". Zawarte są tu naprawdę przejmujące historie, można uświadomić sobie jak okropnie ciężkie życie miały kobiety na wsi i jak szybko czasy się zmieniły. Wiele z nas nigdy nie poznało swoich pradziadków, a reszta nie miała pojęcia o ich przeszłości - bo sami niechętnie do niej wracali, do tego temat jest kompletnie ominięty w szkole... nie jest więc dziwne, że to wszystko jest na swój sposób "nowe" i szokuje. Widać ogrom pracy włożonej w napisanie tej książki, jednak chwilami była trochę chaotyczna, a historie lekko wymieszane (podobnie jak w "Służących"). Mimo to naprawdę warto ją przeczytać.

Kolejny ciężki temat reportażu od autorki. Oczywiście kolejny który został przemilczany i skutecznie zamieciony pod dywan, a istnieje tylko jako echo "starych rodzinnych opowieści". Zawarte są tu naprawdę przejmujące historie, można uświadomić sobie jak okropnie ciężkie życie miały kobiety na wsi i jak szybko czasy się zmieniły. Wiele z nas nigdy nie poznało swoich...

Przez jakieś trzydzieści procent książki odnosiłem wrażenie, że już to znam, z uważnej lektury Chłopów Reymonta... ale potem zaczęło robić się ciekawie a coraz to nowe treści przynosiły ukontentowanie. Sporo wiedzy na temat mitologizowanej historii II Rzeczpospolitej, wpływu kościoła na polską wieś i jak to było z żydami w Polsce.
Od pewnego czasu mieszkam w Francji, Na spacerach z psem spotykam się z człowiekiem, który usiłuje opowiedzieć mi historię swojej rodziny. Próbuje to czynić po polsku, nie za bardzo mu to się udaje, In zna tak polski jak ja francuski ale dzięki książce Joanny Kuciel-Frydryszak zrozumiałem jego opowieść i skąd jego babcia wzięła się w kraju nad Loarą.
( wyjaśnienie w książce ).

Przez jakieś trzydzieści procent książki odnosiłem wrażenie, że już to znam, z uważnej lektury Chłopów Reymonta... ale potem zaczęło robić się ciekawie a coraz to nowe treści przynosiły ukontentowanie. Sporo wiedzy na temat mitologizowanej historii II Rzeczpospolitej, wpływu kościoła na polską wieś i jak to było z żydami w Polsce.
Od pewnego czasu mieszkam w Francji, Na...

Temat życia na wsi w poprzednich stuleciach jest mi bardzo bliski, ponad ¾ moich przodków miało pochodzenie chłopskie. Z tego też powodu bardzo chętnie sięgnęłam po tą pozycję aby dowiedzieć się więcej o ich codziennym życiu i się nie zawiodłam. Jest to bardzo dobry reportaż o realiach życia na wsi we wczesnym XX wieku. Skupia się głównie na kobietach, jak też sugeruje to tytuł, ale mimo tego porusza też kwestie mężczyzn i przede wszystkim dzieci, ich wychowywania w ciężkich warunkach, późniejszych lat życia, to jak urodzenie w chłopskiej rodzinie wpłynęło na ich dorosłość.
Książka jest pełna zdjęć i archiwalnych artykułów, które zostają wplatane w wspomnienia i historie. Widać, że autorka włożyła dużo pracy i czasu w przygotowanie tego reportażu. Mimo swojej obszerności (liczy łącznie około 500 stron) czyta się ją bardzo dobrze, styl pisarski jest prosty i przyjemny. Często jednak historie tak mną wstrząsały, że musiałam odkładać ją na jakiś czas aby ochłonąć, przez co przeczytanie jej zajęło mi łącznie dwa miesiące. Nie żałuję jednak ani minuty spędzonej na lekturze.

Temat życia na wsi w poprzednich stuleciach jest mi bardzo bliski, ponad ¾ moich przodków miało pochodzenie chłopskie. Z tego też powodu bardzo chętnie sięgnęłam po tą pozycję aby dowiedzieć się więcej o ich codziennym życiu i się nie zawiodłam. Jest to bardzo dobry reportaż o realiach życia na wsi we wczesnym XX wieku. Skupia się głównie na kobietach, jak też sugeruje to...