„Są takie filmy, które biorą nas w posiadanie. Oglądając je, czujemy się, jakbyśmy byli prawiczkami. I te filmy w pewien sposób nas gwałcą. Zarażają. Tak że chcemy je oglądać bez końca”

I w końcu stają się religią
„Wiara w nie tworzy magię, a magia z kolei karmi wiarę”.
Widzowie potrzebują coraz mocniejszych doznań, stają się „ćpunami” głodnymi perwersji, przemocy i zniszczenia otwierającego drzwi do świata, „lubieżnej energii”, do prawdziwego piekła, do wielkiego aktu zbrodniczej sztuki.
Spirali zataczającej niewyobrażalne kręgi.
Tę spiralę zbryzganą ludzką krwią
przelaną z wielkim rozmachem i bestialstwem pragnie powstrzymać komisarz Servaz.

Ale jest już bardzo zmęczony. Nie tylko klinczową sytuacją osobistą. Dręczą go myśli o wszystkich ofiarach, o śledztwach i morderstwach, z którymi przyszło mu się do tej pory zmierzyć. Dręczą go myśli o drapieżcach ukrywających się pod różnymi maskami, o pozorach porządku, o strategiach okłamywania siebie, że wszystko będzie dobrze w tym chaosie i nielogicznym świecie ludzkich dążeń.

A przestępczość wraca bez końca.

„On i jego koledzy mieli stanowić zaporę, która miała chronić społeczeństwo”, ale ta zapora wciąż pęka i wciąż przez szczeliny przeciska się zło.

I tak jest tym razem.
Zaczyna się od rozproszonego, pełzającego strachu. Ciśnienie powoli rośnie, aż do chwili, kiedy spirala zła zaczyna się coraz mocniej kręcić.
Śledztwo zaangażowane jest w kino mainstreamowe, w „sztukę nadmiaru”, której materiałem jest ciało artysty, w szokujący body art i body horror, gdzie „ciała poddawane są ekstremalnym okaleczeniom, uszkodzeniom, gniciu, chorobom, szokującym aktom seksualnym”.
Wszystko jest zaplanowane szalone i chore.
To tak, jakby kolejny piekielny krąg był gorszy od poprzedniego, obrzydzenie i szaleństwo przekracza kolejne granice. Obrazy sprawiają, że „człowiek czuje się nie jak widz, lecz jak podglądacz”, przyczepiają się do umysłu i wrastają w niego powodując dyskomfort.

Servaz wyczuwa ten dziwny aromat wyuzdania i bestialstwa i kieruje się jego zapachem. Gdy jest już naprawdę blisko sam staje oko w oko ze śmiercią, która wybrzmiewa tembrem świńskiego pochrząkiwania.

A potem te obrazy, wypalają piętno na duszy, znaczą umysł, jak znaczy się zwierzę rozżarzonym żelazem.
Trudno, niezwykle trudno wznieść mentalną zaporę, by nie zalały emocje, by stłumić potężny wstrząs.
Kolejny wieki ciężar, powiększający się garb cały wypełniony stratą…
Przerażenie, ból, szok…
Tworzą błędne koło.
Spiralę
Zła…
*
Turbulencje, zachwiania, sceny zatrważające i budzące odrazę. Nurkowanie w głębinach kina, w jego „ściekach, kloakach i rynsztokach”.
W życiu obrzydliwym, niezdrowym i „robaczywym”, w którym nurzają się nie tylko wielcy, ale też zwykli ludzie.
Kumulacja dziwnych zgonów, wielość wątków, a wszystko to @bernardminier układa w idealne ramy i po raz kolejny tworzy wyjątkowy przekaz.
Nie pozostaje nic innego, jak tylko zapiąć pasy i zaczekać…
A potem zadać sobie pytanie:
*
Czy naprawdę znamy osoby, które codziennie spotykamy?
*
I czy kino powinno być sztuką czy jednak ważnym przekazem, czy pokazywana brutalność, przemoc i wyuzdanie nie wpływa na społeczeństwo, czy nie wpływa i nie zniekształca moralności, zwłaszcza młodych, dopiero wchodzących w życie ludzi?
*
I „czy w dobie mediów społecznościowych i kanałów informacyjnych ludzie nie zmienili się w podglądaczy, cenzorów i sędziów, którzy w każdej chwili gotowi do wydawania wyroków, spędzają czas na wściubianiu nosa w życie innych?”

Ps.
Na końcu książki autor zamieszcza dodatek: listę stu pięćdziesięciu kultowych filmów grozy, perwersyjnych, niezdrowych , skandalicznych, wstrząsających itd.

„Są takie filmy, które biorą nas w posiadanie. Oglądając je, czujemy się, jakbyśmy byli prawiczkami. I te filmy w pewien sposób nas gwałcą. Zarażają. Tak że chcemy je oglądać bez końca”

I w końcu stają się religią
„Wiara w nie tworzy magię, a magia z kolei karmi wiarę”.
Widzowie potrzebują coraz mocniejszych doznań, stają się „ćpunami” głodnymi perwersji, przemocy i...

Co się stanie gdy, scenariusz jednego z najmroczniejszych horrorów światowego kina, stanie się rzeczywistością?
Czy w ludziach faktycznie kryje się tak wielkie zło, które wypuszczone na wolność, z zakamarków ludzkiej duszy, zmienia zupełnie oblicze człowieka?
Gdy spirala zła zaczyna się kręcić i stopniowo zbiera swoje żniwa, funkcjonariusze kryminalnej mają wrażenie, że błądzą po jej labiryncie, w ogóle nie posuwając na przód postępów śledztwa. W tym czasie ginie coraz więcej osób, a w śmierci każdego z nich można zauważyć powiązanie z kinem znanego reżysera horrorów. Po pierwsze giną osoby, które miały udział w produkcji jego filmów. Po drugie ich zabójstwa pozorowane są na sceny z filmów. W końcu ginie przyjaciel głównego śledczego, i śmierć ta, choć jest dla niego załamująca i przykra, dodaję mu zaciętości w rozwikłaniu zagadki.
"Spirala zła" to mocny thriller, horror, wywołujący dreszcze. Występuje w niej wielu bohaterów a akcja jest bardzo dynamiczna. Nie sposób przewidzieć więc zakończenia i trudno oderwać się od fabuły. Ponadto fabuła odkrywa przed nami kulisy filmów z gatunku horroru i próbuje tym samym wpłynąć na naszą podświadomość, informując nas o tym, że scenariusze do takich filmów biorą się z głębi zła żyjącego w duszy zwykłych ludzi, co sprawia że jeszcze większych dreszczy nabieramy podczas czytania. W książce pada pytanie "czy na prawdę znamy osoby, które codziennie spotykamy? Czy raczej każdy jest samotną wyspą zanurzoną w oceanie ludzi?". To pytanie sklania nas do przemyśleń i powoduje lekkie zwątpienie i... strach. Zdajemy sobie sprawę, że faktycznie część z tego co przekazuje nam autor, to prawda. W końcu te filmy skądś się biorą, coś wpływa na mrok wyobraźni ludzi, którzy je kręcą.
Jest to książka, dla wymagających. Dla tych mistrzów, którzy rozwikłają bez trudu zagadki kryminalne w książkach, za nim poznają ich zakończenie. Dla tych, którzy uwielbiają kino akcji i horrory. Dla tych, którzy mają mocne nerwy i się nie boją. Dla żądnych wrażeń. Na pewno nie jest to lektura, przy której się odstresujecie, ale jest to książka ciekawa, tylko sięgnijcie po nią w odpowiednim momencie, jeśli nie chcecie by sfiksowała wam wyobraźnia.
Na uwagę zasługuje również motyw zabójcy, który jest dla nas przestrogą. Mówi nam o tym, że wszystko jest dla ludzi, o ile znamy umiar. W tej powieści bowiem nie znajdziemy kojących przemyśleń, które pomogą nam być lepszym człowiekiem, lecz zwrócenie nam uwagi na to, że nie wszystkie treści niosą dobro. Są też takie treści, które niosą zło i nie musimy ich unikać, musimy jedynie znać umiar w ich interpretacji, bo czasami może ona za mocno wpłynąć na nas osobiście i doprowadzić do naszej ruiny, tak jak doprowadziła zabójców. "Jeśli człowiek szuka znaków, to je w końcu znajdzie. Każda zbieżność wzmacnia nasze przekonanie, że istnieje jakiś ukryty sens, jakąś informacja, która tylko my widzimy a inni są na nią ślepi."
Książka jest 8 częścią serii, ale można czytać ja nie znając poprzednich publikacji. Bynajmniej ja tak zrobiłam. Była tu opowiedziana jedna historia od początku do końca, momentami pojawiały sie dobrze opisane i wytłumaczone epizody z życia funkcjonariuszy, które miały miejsce w poprzednich częściach serii. Do każdej takiej wzmianki, jednak nie zabrakło odwołania do tytułu, z którego konkretnie wzmianka się wzięła. W zakończeniu pojawia się także początek nowej zagadki, zakładam więc, że będzie jeszcze jedna część jej poświęcona. Dla osób, które jednak chciałyby wgłębić się konkretnie w tą historię, autor pozostawił coś jeszcze, poza pocieszeniem istnienia innych części, jest to mianowicie dodatek, w którym wymienione jest całe mnóstwo najbardziej przerażających horrorów w historii kina, poczynając od pierwszych lat jego powstania, kończąc na dzisiejszych. Jest też obszerne podziękowanie, w którym autor wymienia dzieła, które czytał w ramach przygotowania się do książki, a przyznać mu trzeba, że przygotowal się bardzo solidnie.

Co się stanie gdy, scenariusz jednego z najmroczniejszych horrorów światowego kina, stanie się rzeczywistością?
Czy w ludziach faktycznie kryje się tak wielkie zło, które wypuszczone na wolność, z zakamarków ludzkiej duszy, zmienia zupełnie oblicze człowieka?
Gdy spirala zła zaczyna się kręcić i stopniowo zbiera swoje żniwa, funkcjonariusze kryminalnej mają wrażenie, że...

Dwanaście lat temu przeczytałam pierwszą książkę Bernarda Miniera. Był to „Bielszy odcień śmierci”, czyli pierwsza część serii o Martinie Servazie. Przez te kilkanaście lat regularnie sięgam po książki Miniera. Do tej pory było ich już kilkanaście. Żadna z nich nie dorównała objętością do tej pierwszej, ale ciekawą zawartością jak najbardziej. Poznałam już kilka przygód Servaza, jak i innych bohaterów. W tym roku wróciłam do Servaza i najnowszej zagadki kryminalnej, z jaką przyszło mu się zmierzyć w książce „Spirala zła”.
Ani przez moment nie zdziwiło mnie to, że po raz kolejny został wciągnięta do świata Servaza. Autor w książce „Spirala zła” opisał kilka wątków, które od początku się nie łączyły. Mężczyzna zostaje zamordowany w szpitalu. Do przeprowadzenia śledztwa zostaje przypisany Servaz. Jednocześnie poznajemy Judith, która jedzie na spotkanie ze znanym reżyserem horrorów, który od lat stroni od ludzi. Od pierwszych stron zastanawiałam się jak te dwie historie ze sobą się połączą. Żadna z moich teorii się nie sprawdziła, autor po raz kolejny mnie zaskoczył.
Uwielbiam wracać do świata Servaza i jego problemów zawodowych, jak i życiowych. W jednej i drugiej sferze cały czas coś się dzieje. Autor umiejętnie buduje historie i zaciekawił mnie już od pierwszych kilku chwil z bohaterami. Nie spodziewałam się, że sprawa kryminalna zakończy się w ten sposób. A ostatnia scena z książki sprawiła, że już teraz chciałabym sięgnąć po kontynuację. Jednak muszę uzbroić się w cierpliwość. W tym momencie mogę jedynie polecić przeczytanie serii o Servazie i przyłączenie się do mnie w czekaniu na kolejny tom.

Dwanaście lat temu przeczytałam pierwszą książkę Bernarda Miniera. Był to „Bielszy odcień śmierci”, czyli pierwsza część serii o Martinie Servazie. Przez te kilkanaście lat regularnie sięgam po książki Miniera. Do tej pory było ich już kilkanaście. Żadna z nich nie dorównała objętością do tej pierwszej, ale ciekawą zawartością jak najbardziej. Poznałam już kilka przygód...

Absolutnie genialna. Najlepsza część. Brak mi słów.

Absolutnie genialna. Najlepsza część. Brak mi słów.

Po książki Miniera można śmiało sięgać w ciemno. Świetna kontynuacja cyklu z Martinem Servazem .

Po książki Miniera można śmiało sięgać w ciemno. Świetna kontynuacja cyklu z Martinem Servazem .

W Tuluzie, w szpitalu psychiatrycznym zostaje zamordowany specjalista od efektów specjalnych, bliski współpracownik Morbusa Delacroix, ekscentrycznego reżysera filmów grozy.
Jeden z pacjentów, sąsiad z sali obok rozpływa się w powietrzu.
Tymczasem Judith, studentce filmoznawstwa i miłośniczce dzieł mistrza poszczęściło się. Stroniący od ludzi artysta, mieszkający u podnóża Pirenejów daje namówić się na spotkanie.
Spirala śmierci pomału rozkręca się. Giną kolejne osoby związane z Delacroix. Ciężko pobita Judith ucieka z posiadłości reżysera. Od tego momentu Martin Servaz rozpoczyna śledztwo. Czy będzie to dla niego najtrudniejsze śledztwo w karierze?

Ciąg dalszy recenzji na:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=937328131523306&set=a.530574228865367

W Tuluzie, w szpitalu psychiatrycznym zostaje zamordowany specjalista od efektów specjalnych, bliski współpracownik Morbusa Delacroix, ekscentrycznego reżysera filmów grozy.
Jeden z pacjentów, sąsiad z sali obok rozpływa się w powietrzu.
Tymczasem Judith, studentce filmoznawstwa i miłośniczce dzieł mistrza poszczęściło się. Stroniący od ludzi artysta, mieszkający u podnóża...

Trzyma w napięciu do niemal samego końca. Minier w niezłej formie, choć rozwiązanie zagadki dość przewidywalne w pewnym momencie. Niemniej jednak czekam na kolejny tom.

Trzyma w napięciu do niemal samego końca. Minier w niezłej formie, choć rozwiązanie zagadki dość przewidywalne w pewnym momencie. Niemniej jednak czekam na kolejny tom.

Jako fanka wszelkich horrorów nie mogłam przejść obojętnie obok najnowszej powieści Bernarda Miniera. Zapowiedź z okładki głosiła, że najnowsza część będzie potężnym wybuchem emocji i zaskoczeń, więc z ogromną ciekawością zdecydowałam się na lekturę.

Przepadam za prozą autora, który zawsze potrafi wprowadzić mnie w ślepe zaułki. Liczne zaskoczenia oraz pomysłowe poprowadzenie akcji zmienia się w walkę o przetrwanie, gdy bohaterowie stają w obliczu największego zła. Dużo się dzieje, akcja goni akcję a plastyczny styl autora i umiejętność przekazania wszelkich problemów w przełożeniu na prawdziwe życie uwiarygadnia całą opowieść. Podczas lektury w mojej głowie rozgrywają się niemożliwe sceny i to tylko podsyca gęstą atmosferę, która nieustannie nam towarzyszy. Serię możecie czytać zależnie od upodobania, z niekoniecznym naciskiem na chronologię, ja jednak polecam zacząć od początku, by jak najlepiej zrozumieć działania głównego prowadzącego śledztwo.

Ósma odsłona cyklu o Martinie Servazie podobała mi się najbardziej, ponieważ uderzała w moje ulubione klimaty. Czytamy o reżyserze horrorów, który odizolował się od społeczeństwa i postanowił mieszkać na odludziu. Pech chciał, że niewyjaśnione zjawiska zostały powiązane z jego osobą i chociaż stawiał na ciszę oraz spokój, został zmuszony, by skonfrontować się z całą sytuacją. Zgodził się udzielić wywiadu Judith, studentce filmoznawstwa, co zaskoczyło wielu jego fanów. W międzyczasie w Tuluzie dochodzi do morderstwa specjalisty od efektów specjalnych i tak nakręca się tytułowa spirala zła. Co będzie dalej? O to musicie przekonać się sami.

Kryminał połączony z dopracowanymi elementami thrillera prowadzi nas przez liczne wzniesienia i nie zawsze stawia odpowiedzi na zadane pytania. Atmosferę podsyca niepewność oraz ekscentryczny główny bohater, który nie chce zdradzać co go trapi a wszystko koncentruje się wokół mroku i zła zamkniętego w ludzkiej formie. Labirynt intryg pogłębia się im więcej stron przeczytamy a przewidzenie finału powieści wydaje się niemożliwe. Wszystko to przemawia na korzyść historii idealnej dla wszystkich wymagających czytelników. Autor po raz kolejny pokazał wielką klasę i stworzył historię od której nie sposób się oderwać.

"Spirala zła" dorównuje poziomem swoim poprzedniczkom a nawet wydaje się, że wskakuje na jeszcze wyższy kurs. Mnóstwo skrajnych emocji a także nieprzewidziane sytuacje sprawiają, że czytelnik bawi się lepiej niż dobrze podczas przewracania kolejnych stron. Jeśli szukacie historii, w której każdy ruch bohaterów wydaje mi się mieć podwójne znaczenie a zaskoczenie goni zaskoczenie – oto idealna lektura dla Was. Osobiście polecam całą serię autora, ale jeśli zdecydujecie się dać mu szansę od tej części: na pewno nie będziecie rozczarowani.

Jako fanka wszelkich horrorów nie mogłam przejść obojętnie obok najnowszej powieści Bernarda Miniera. Zapowiedź z okładki głosiła, że najnowsza część będzie potężnym wybuchem emocji i zaskoczeń, więc z ogromną ciekawością zdecydowałam się na lekturę.

Przepadam za prozą autora, który zawsze potrafi wprowadzić mnie w ślepe zaułki. Liczne zaskoczenia oraz pomysłowe...

„Spirala zła” to ósmy tom serii o komendancie Martinie Servazie, który po raz kolejny mierzy się z nie lada trudną sprawą kryminalną do rozwiązania. Ta powieść zabiera nas do mrocznego świata Hollywood, do perwersyjnych filmów ukazujących najgorsze oblicza ludzkiej natury. Poznajemy słynnego reżysera filmów grozy, Morbusa Delacroix, który nigdy nie bał się przekraczać granic. Jego filmy emanowały brutalnością i dosadnością, psychodelią i okrucieństwem – sam jednak nigdy nie widział w nich nic złego i oburzającego, dla niego była to czysta sztuka. Jednak gdy ktoś zaczyna mordować osoby związane z jego filmami – choćby specjalistę od efektów specjalnych, a potem dorywa kolejne ofiary, policja szybko postanawia skontaktować się z głównym zainteresowanym – z samym Morbusem.

Niesamowite połączenie hollywoodzkiego klimatu i porządnego, mocnego kryminału. Zaskakujące zwroty akcji, brutalne zagrywki bohaterów, poważne ofiary – Bernard Minier nie oszczędza swoich czytelników i potrafi szokować pewnymi rozwiązaniami. W jego historiach nie można liczyć na typowy happy-end, one prędzej złamią Wasze serce. Tutaj każdy może zostać ofiarą, czasami mam wrażenie, że nawet sam główny bohater… Mamy tutaj dwie perspektywy – jedna skupia się na policyjnym śledztwie, druga należy do młodej studentki filmoznawstwa, która udaje się do samego Delacroixa, aby napisać o nim pracę. Doskonałe przeplatanie się dwóch wątków w końcu zyskuje odpowiednie powiązanie – a wtedy akcja nabiera tempa i następuje lawina niesamowitych, nieoczywistych zdarzeń.

Bernard Minier wspaniale posługuje się słowem i tworzy naprawdę porywające, angażujące historie kryminalne. Do tej pory żadna jego powieść mnie nie zawiodła, zawsze jestem niesamowicie oczarowana jego pomysłowością, dopracowaniem tematu, klimatem oraz tymi zwrotami w fabule, które sprawiają, że nie dowierzam, że to wydarzyło się naprawdę. Świetne tempo akcji, doskonali, wyraziści bohaterowie, niesamowicie wciągająca fabuła, nieoczywiste rozwiązania… „Spirala zła” jest po prostu genialna.

„Spirala zła” to ósmy tom serii o komendancie Martinie Servazie, który po raz kolejny mierzy się z nie lada trudną sprawą kryminalną do rozwiązania. Ta powieść zabiera nas do mrocznego świata Hollywood, do perwersyjnych filmów ukazujących najgorsze oblicza ludzkiej natury. Poznajemy słynnego reżysera filmów grozy, Morbusa Delacroix, który nigdy nie bał się przekraczać...

Czy jestem rozczarowana nową częscią? Zdecydowanie nie.
Czy poleciłabym serię z komisarzem Servazem? Oczywiście, w ciemno.
Czy czekam na kolejną pozycję? Bez wątpienia.
Jedna z lepszych serii kryminalnych, jaką miałam przyjemność czytać. Gorąco polecam!

Czy jestem rozczarowana nową częscią? Zdecydowanie nie.
Czy poleciłabym serię z komisarzem Servazem? Oczywiście, w ciemno.
Czy czekam na kolejną pozycję? Bez wątpienia.
Jedna z lepszych serii kryminalnych, jaką miałam przyjemność czytać. Gorąco polecam!