Fausta

„fausta” to szkatułkowa powieść o powolnym umieraniu, poświęcona refleksjom nad końcem ludzkiego życia i idących za nim pytań. realistycznie i rzeczowo odmalowany proces umierania jednego z głównych bohaterów staje się także przyczynkiem historii o nowych początkach, odzyskanej po latach wolności i cierpliwości w oczekiwaniu na upragniony uśmiech od losu. całość wypełniona jest mnóstwem metafor i symboliki, do której już pod koniec trudno się przekonać, bo jej nawarstwienie nieznacznie skręca w stronę irytacji. biograficzne wątki, o które wzbogacona została historia raz po raz dostarczają jednak odświeżenia w narracji.

to historia napisana bogatym, czasem przewrotnym w swej uszczypliwości językiem pozostającym nie bez wrażliwości wobec problemów egzystencjalnych związanych z odchodzeniem człowieka i jego naturą. jest w tej narracji coś kwiecistego, a jednocześnie sztampowego, co sprawia, że książka momentami wydaje się przegadana. te uchybienia mogą jednak pozostać wybaczone - w podejściu do tematu śmierci i ostatnich pożegnań „fauście” nie brak zrozumienia czy wrażliwości.

„fausta” to szkatułkowa powieść o powolnym umieraniu, poświęcona refleksjom nad końcem ludzkiego życia i idących za nim pytań. realistycznie i rzeczowo odmalowany proces umierania jednego z głównych bohaterów staje się także przyczynkiem historii o nowych początkach, odzyskanej po latach wolności i cierpliwości w oczekiwaniu na upragniony uśmiech od losu. całość wypełniona...

Nic specjalnego. Do polowy książki jeszcze jest niewielkie napięcie i zamieszanie wokół bohaterów, ale później same zgrzyty, absurdalne udziwnienia z egzorcyzmami włącznie. Pomysł na fabułę fajny, ale sam pomysł nie wystarczy. Pani Kofta nie podołała i nie udało jej się pomysłu ciekawie obudować. Ładne kreacje bohaterów, język też potoczysty. Powieść dla niewyrobionego czytelnika.

Nic specjalnego. Do polowy książki jeszcze jest niewielkie napięcie i zamieszanie wokół bohaterów, ale później same zgrzyty, absurdalne udziwnienia z egzorcyzmami włącznie. Pomysł na fabułę fajny, ale sam pomysł nie wystarczy. Pani Kofta nie podołała i nie udało jej się pomysłu ciekawie obudować. Ładne kreacje bohaterów, język też potoczysty. Powieść dla niewyrobionego...

Książka przyciągnęła mnie swoją okładką i krótkim opisem. Lektura dosyć intrygująca. Czasami nudząca, czasami szokująca. Z niecierpliwością czekałam na rozwiązanie śledztwa dziennikarki, która zdecydowała się opisać historię tytułowej bohaterki.Zakończenie niebanalne, szokujące, dające do myślenia.

Książka przyciągnęła mnie swoją okładką i krótkim opisem. Lektura dosyć intrygująca. Czasami nudząca, czasami szokująca. Z niecierpliwością czekałam na rozwiązanie śledztwa dziennikarki, która zdecydowała się opisać historię tytułowej bohaterki.Zakończenie niebanalne, szokujące, dające do myślenia.

Ciekawa powiesc, oryginalna, tylko za bardzo przegadana. Momentami meczaca.
Przerost formy nad trescia.
I zakonczenie mnie rozczarowalo.

Ciekawa powiesc, oryginalna, tylko za bardzo przegadana. Momentami meczaca.
Przerost formy nad trescia.
I zakonczenie mnie rozczarowalo.

Pochłonęłam.
Mimo trudnej tematyki czytało się łatwo i przyjemnie.
Fausta nie wzbudziła mojej sympatii. Ciężko ją poznać, tym bardziej zrozumieć.
Pragnie wolności i samotności, czeka na to bardzo cierpliwie. Przyznaję, że czekałam razem z nią. Byłam ciekawa, co wówczas zrobi.
Zakończenie tylko pozornie wszystko wyjaśnia. Rodzi nowe pytania i wątpliwości, czym skłania do przemyśleń.

Pochłonęłam.
Mimo trudnej tematyki czytało się łatwo i przyjemnie.
Fausta nie wzbudziła mojej sympatii. Ciężko ją poznać, tym bardziej zrozumieć.
Pragnie wolności i samotności, czeka na to bardzo cierpliwie. Przyznaję, że czekałam razem z nią. Byłam ciekawa, co wówczas zrobi.
Zakończenie tylko pozornie wszystko wyjaśnia. Rodzi nowe pytania i wątpliwości, czym skłania do...

Intrygująca lektura. Trudna ale lubię takie, które trzeba przeanalizować. W wielu miejscach szokowała mnie (np. wątek Kamili, ostatniego namaszczenia Filipa, seksualnego zniewolenia bohaterki). Z niecierpliwością czekałam na rozwikłanie "śledztwa" Bogny nie wierząc we własne przeczucia. Głęboki opis 'procesu' umierania. Denerwowała mnie Fausta ze swoim oddaniem dla męża nawet przy łożu śmierci oraz z chęcią noszenia żałoby (nie potrafiłabym tak po 30 latach takiego życia)- jednak potem zrobiła coś szalonego... Niebanalne zakończenie, wręcz szokujące.

Intrygująca lektura. Trudna ale lubię takie, które trzeba przeanalizować. W wielu miejscach szokowała mnie (np. wątek Kamili, ostatniego namaszczenia Filipa, seksualnego zniewolenia bohaterki). Z niecierpliwością czekałam na rozwikłanie "śledztwa" Bogny nie wierząc we własne przeczucia. Głęboki opis 'procesu' umierania. Denerwowała mnie Fausta ze swoim oddaniem dla męża...

Spodziewałam się może nie łatwej i lekkiej powieści, co czegoś innego niż to, co zwykle czytam.
Było ciężko.
Nie przez język, ten jest przepiękny i kobiecy (zaznaczam, że Kofty wcześniej w ogóle nie czytałam). Chodzi bardziej o historię i atmosferę, która się wytwarza podczas czytania. Z początku było w miarę spokojnie i ciekawie, później robiło się coraz gęściej i gęściej, dochodziły kolejne strzępki informacji dotyczące Fausty i nagle odkryłam, że z początkowej ciekawości nie zostało nic, bardziej strach przed tym, jaki los potrafi być przewrotny.
Od razu zastrzegam, że nie należy czytać "Fausty" w czasie przeziębienia - niektóre rozważania na temat śmierci czytałam z gorączką i katarem, co wcale nie nastraja do jakiegokolwiek działania xD
Polecam. Skłania do myślenia i zostawia naprawdę... niespotykane uczucia. Takie uczucia, o których istnieniu nie miałam wcześniej pojęcia.
Dłuższa opinia tutaj: ---> http://czechozydek.wordpress.com/2013/12/30/watek-zydowski-krystyna-kofta-fausta/

Spodziewałam się może nie łatwej i lekkiej powieści, co czegoś innego niż to, co zwykle czytam.
Było ciężko.
Nie przez język, ten jest przepiękny i kobiecy (zaznaczam, że Kofty wcześniej w ogóle nie czytałam). Chodzi bardziej o historię i atmosferę, która się wytwarza podczas czytania. Z początku było w miarę spokojnie i ciekawie, później robiło się coraz gęściej i gęściej,...

Na "Faustę" zwróciłam uwagę gdy tylko pojawiła się na księgarskich półkach. Błękitna okładka wyróżniała się w tłumie i przykuwała wzrok. Pamiętam jak oglądałam ją, obracałam na wszystkie strony i gdy już już miałam zanieść ją do kasy, wpadło mi w ręce coś innego, coś co długowłosą dziewczynkę zepchnęło na dalsze miejsce w kolejce.

Pewnie gdybym kupiła ją wtedy, moja ocena byłaby o wiele wyższa, a tak ... mogę dać tylko 3+.

Po prostu nie wiem, co autorka miała na myśli. Jaki cel jej przyświecał, gdy konstruowała tę powieść? W tekście można napotkać fragmenty świadczące o tym, że proces twórczy był żmudny i długi. To się musiało widocznie przełożyć na efekt, bo książka właśnie taka jest - męcząca i już po stu stronach pragnęłam tylko końca.

Główna bohaterka nie wydaje się postacią z krwi i kości. Dawno już nie spotkałam tak mało autentycznej postaci. No ni jak nie da się jej polubić, czy chociażby współczuć. W opisie postawiono pytanie: "Kim jest Fausta?". Otóż jest nikim. A nawet jeśli kimś jest, to mnie to nie interesuje. Tajemnica, która ją otacza jest budowana na siłę, ktoś tu chyba za bardzo chciał zszokować czytelnika i nie do końca to się udało.

Mnogość poruszonych problemów (od handlu żywym towarem, piętrowego kazirodztwa, holokaustu, prostytucji, po przyziemną deprechę, małżeńskie sprzeczki i walkę z kurzymi łapkami) jest przesadzona. Za dużo tego wszystkiego. No ludzie, trzeba się na coś zdecydować, a nie pchać i pchać te grzyby do barszczu, aż stanie się niestrawny.

Paradoksalnie najlepszy fragment to właśnie zwyczajna kłótnia o zepsutą rybę w lodówce. Jedyna scena, która tętniła życiem. Trochę mało jak na kilkaset stron. Aha, i jeszcze kilka ostatnich akapitów miało niewątpliwy urok. Cała reszta to tylko parę złotych myśli i kręcenie się w kółko. Bez sensu.

Na "Faustę" zwróciłam uwagę gdy tylko pojawiła się na księgarskich półkach. Błękitna okładka wyróżniała się w tłumie i przykuwała wzrok. Pamiętam jak oglądałam ją, obracałam na wszystkie strony i gdy już już miałam zanieść ją do kasy, wpadło mi w ręce coś innego, coś co długowłosą dziewczynkę zepchnęło na dalsze miejsce w kolejce.

Pewnie gdybym kupiła ją wtedy, moja ocena...

Czytałam z zaciekawieniem, czekałam z niecierpliwością na koniec. Niestety rozczarował mnie....

Czytałam z zaciekawieniem, czekałam z niecierpliwością na koniec. Niestety rozczarował mnie....

świetna książka, zaskoczył mnie koniec.

świetna książka, zaskoczył mnie koniec.