Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ale nigdy nie zapominaj, że miłość silniejsza jest niż strach. Miłość mnie ocaliła i wiem, że Ciebie też ocali"

"Jedno życzenie", najnowsza powieść Nicholasa Sparksa, to książka która nie wyłamuje się z szablonu, który autor wykreował i powtarza w swojej twórczości. Jest tu miłość, ta nastoletnia, jest ciężka choroba, czyli coś co spada na bohatera i jest tu widmem, które nie pozwala m u spokojnie żyć, są wspomnienia i jakieś utracone możliwości i dużo rozpamiętywania dawnych lat.
Gdy szesnastoletnia Maggie zachodzi w ciążę, rodzice wysyłają ją do ciotki, która mieszka na niewielkiej wyspie Ocracoke. Tam dziewczyna ma urodzić dziecko, a potem oddać je do adopcji. Mimo, że nie sądzi, by było to możliwe, na miejscu poznaje chłopaka, w którym się zakochuje z wzajemnością. To jednak nie ten czas i nie to miejsce, a po znajomości pozostaje jej jedynie pasja do robienia zdjęć. Maggie zostaje uznaną fotoreporterką, podróżniczką i właścicielką galerii sztuki. Czy, jednak gdy jej życie dobiega końca, kobieta może uznać, że było szczęśliwe?
To słodko-gorzka historia o tym, że miłość jest silniejsza niż strach. Fabuła opiera się zarówno na wspomnieniach, jak i teraźniejszości głównej bohaterki. Jej przebieg jest przewidywalny, za to samo tło powieści jak zawsze zostało doskonale zarysowane. Historia jest świetnie opisana i nie pozwala czytelnikowi na nudę. Zmusza do rozważań nad własnymi wyborami i priorytetami, według których podążamy w naszym życiu.
"Jedno życzenie" to nie tylko książka o miłości, to również walka z samotnością, chorobą i przeciwnościami losu. Przypadkowo poznana osoba ma stać się naszym sprzymierzeńcem, ocalić każdy kolejny nasz dzień, nadać mu barw i przegnać chmury. Ta książka wywołała u mnie lawinę emocji. Bawiła i ściskała za serce, otulała mnie jak ciepły kocyk.
Główną bohaterkę polubiłam od razu, jak również innych bohaterów, przede wszystkim Bryce'a, Marka i ciotkę Lindę. Wszystkie postacie są bardzo ciekawie zarysowane. Plastyczne opisy, przepiękny język i niesamowita atmosfera spokoju i pozytywnych uczuć to elementy, które najbardziej kojarzą mi się z tą powieścią. Choć to książka bardzo emocjonalna i od samego początku smutna, bo autor nie pozostawia złudzeń i czytelnik zdaje sobie sprawę, że skończy się ona śmiercią głównej bohaterki, a jednocześnie jest to cudowna opowieść o pierwszej miłości. Lektura jest niesamowita, bo kiedy weźmie się ją do ręki i zaznajomi z pierwszymi stronami nie sposób się od niej oderwać. Polecam z całego serca.

"Ale nigdy nie zapominaj, że miłość silniejsza jest niż strach. Miłość mnie ocaliła i wiem, że Ciebie też ocali"

"Jedno życzenie", najnowsza powieść Nicholasa Sparksa, to książka która nie wyłamuje się z szablonu, który autor wykreował i powtarza w swojej twórczości. ...

Rozwiń

Zwiń

(…) niezależnie od tego , z jakimi trudnościami zmierzą się ludzie, zawsze odnajdą w sobie siłę, by je przezwyciężyć. "

Wyobraź sobie, że masz możliwość podróży w czasie. Z kim się spotkasz? Ruszysz w przeszłość czy przyszłość?
Klimatyczna kawiarnia w bocznej uliczce. Lokal owiany jest miejską legendą. Zawsze panuje w niej chłód, nawet jeśli na zewnątrz jest upał. Co najważniejsze, wraz z serwowaną kawą miejsce oferuje coś jeszcze! Możliwość podróży w czasie i dokończenia, wyjaśnienia, rozwinięcia pewnych spraw. Wszystko ma jednak swoją cenę. Dlatego trzeba koniecznie wrócić do teraźniejszości...zanim wystygnie kawa.
W książce spotykamy cztery osoby, z których każda ma nadzieję skorzystać z tej oferty. Ktoś chce się skonfrontować z dawną miłością, ktoś powrócić do czasu sprzed utraty pamięci, zobaczyć się z siostrą, spotkać z córką, której nie było okazji poznać.
W tej powieści królują ludzkie emocje i tęsknoty. Mamy tu takie tematy jak: związki, rodzina, strata, miłość, przyjaźń, choroba, śmierć... To kameralna historia łącząca cztery opowieści. Prowokuje do zastanowienia się nad najważniejszymi wartościami. Ale to też książka lekka, niepozbawiona humoru. Wzruszająca i mądra opowieść. Czyta się ją jednym tchem. Polecam ją po to, by się zrelaksować i po to, by w międzyczasie wypić kawę, ale też po to, by zrozumieć jak ważne są relacje międzyludzkie.
To książka z kategorii - docenisz to co masz, złapiesz natchnienie do przemyślenie swoich życiowych wartości, a przy tym uronisz łezkę. Myślę, że takie tytuły po prostu trzeba lubić. Ja lubię bardzo i przez to książka przypadła mi do gustu. "Zanim wystygnie kawa" to książka, którą się lubi albo uznaje za słabą.
Polecam!!!

(…) niezależnie od tego , z jakimi trudnościami zmierzą się ludzie, zawsze odnajdą w sobie siłę, by je przezwyciężyć. "

Wyobraź sobie, że masz możliwość podróży w czasie. Z kim się spotkasz? Ruszysz w przeszłość czy przyszłość?
Klimatyczna kawiarnia w bocznej uliczce. Lokal owiany je...

Rozwiń

Zwiń

"Czerwona ziemia" to powieściowy debiut Marcina Mellera, który po kilku książkach reporterskich zapragnął spróbować sił jako autor powieści gatunkowej.
Wiktor Tilszer jest mężem i ojcem, zaś zawodowo spełnia się jako redaktor naczelny pisma "Reflektor". Przygotowuje właśnie materiał mający zachwiać środowiskiem koalicji rządzącej. Jednak ten poukładany świat wali się w gruzy, gdy znika Marcin, dorosły syn Wiktora, który jak niegdyś jego ojciec wyjechał do Ugandy - i ślad po nim zaginął.
Debiut powieściowy Mellera dzieje się w kilku planach czasowych, na dwóch kontynentach i odwołuje się do polskiej rzeczywistości przełomu XXI wieku. Przeczytałam go bez nadmiernego wysiłku szarych komórek. W książce kuleje to, co związane z formą fabularną. Nie ma dramaturgii, nie ma napięcia i brak zwrotów akcji. Dobrze, że wydawca zamieścił na okładce słowo thriller, bo czytając sama bym na to nie wpadła. Na początku mamy prolog jak z Bonda - samochód spada z wysokiego mostu do rzeki. Jeśli bohater siedzący w środku zginie - to spoiler, jeśli przeżyje - to znaczy, że jest nieśmiertelny. To taki chwyt mający przyciągnąć uwagę czytelnika, kiedy wiadomo, że potem długo nic ciekawego się nie będzie działo.
Muszę otwarcie przyznać, że mam mieszane uczucia odnośnie tej książki. Mam wrażenie, że Marcin Meller nie potrafił zdecydować, który temat ma być siłą napędową tej powieści. Mamy tu historię ojca budującego relację z nastoletnim synem, którego porzucił, gdy ten był dzieckiem, miłosne perypetie głównego bohatera, dziennikarskie śledztwo oraz wątek dotyczący zaginięcia młodszego Tilszera. No i Afrykę - jej piękno, dzikość i wojnę.
Bez wątpienia książkę tę wyróżniają ciekawe opisy Afryki i panującej w niej sytuacji politycznej.
Mimo wielu uwag nie żałuje, że poświęciłam czas dla "Czerwonej ziemi" - dzięki niej mogłam poznać choć odrobinę Afrykę i realia pracy reporterskiej. Książka przyciąga uwagę tytułem i okładką. To jednak ten typ literatury, który może służyć odprężeniu, czyta się szybko i zapomina też dość szybko.

"Czerwona ziemia" to powieściowy debiut Marcina Mellera, który po kilku książkach reporterskich zapragnął spróbować sił jako autor powieści gatunkowej.
Wiktor Tilszer jest mężem i ojcem, zaś zawodowo spełnia się jako redaktor naczelny pisma "Reflektor". Przygotowuje wł...

Rozwiń

Zwiń

"Nie ma i nigdy nie było rzeczywistości innej niż ta, którą zastaliśmy. To jesteś ty - zbudowana, zbudowany właśnie z takich historii i takich ran, z takich wydarzeń i takich doświadczeń. Albo to przyjmiesz i zaakceptujesz, albo będziesz wieść życie na wojnie, przede wszystkim ze sobą. Każdy z nas stoi przed takim wyborem: dorosnąć lub pozostać dzieckiem".

Tą niezwykłą książkę powinien mieć każdy w swoim domu. Każdy kto ma trudności w życiu lub chce uzdrowić siebie, by móc począć nowe życie i przepracować swoje dawne rany, traumy, przeżycia z dzieciństwa i jeszcze wcześniej...
"Początek wszystkiego" to napisana przez Mariannę Gierszewską książka od której totalnie nie mogłam się oderwać. Przeczytałam w jeden dzień.
Autorka pisze w sposób tak ujmujący, że nawet jeśli nigdy nie mieliście do czynienia z tym tematem to gwarantuję, że pochłonie on was bez reszty.
To przepiękna lektura i zawarte w niej treści są niezwykle trudne, ale i piękne. Pokazuje nam, że należy zacząć mówić głośno o trudnych emocjach, sytuacjach, zranieniach i by tego nie ukrywać.
Polecam bardzo książkę Marianki. To moja mentorka od ciała i duszy. Żałuję, że nie było tej książki wcześniej w moim życiu.

"Nie ma i nigdy nie było rzeczywistości innej niż ta, którą zastaliśmy. To jesteś ty - zbudowana, zbudowany właśnie z takich historii i takich ran, z takich wydarzeń i takich doświadczeń. Albo to przyjmiesz i zaakceptujesz, albo będziesz wieść życie na wojnie, przede wszystkim ze sobą...

Rozwiń

Zwiń

"Umysł ludzki to pusty pokoik, który powinno się umeblować według własnego wyboru".

Sherlock Holmes i doktor John Watson to postacie, których nikomu nie trzeba przedstawiać.
Narratorem powieści jest doktor Watson, który na początku opisuje swoje dzieje. Następnie dowiadujemy się w jakich okolicznościach poznał Holmesa i zamieszkał razem z nim w mieszkaniu przy Baker Street 221B w Londynie.
Sherlock Holmes jest ekscentryczny i najlepszy w tym co robi. Potrafi na pierwszy rzut oka na człowieka dowiedzieć się o jego przeszłości, co pomaga mu w rozwiązywaniu zagadek. Doktor Watson zaś jest przeciwieństwem Holmesa i jest miły dla wszystkich. Pomaga detektywowi rozwiązać tajemniczą śmierć Enocha Drebbera. Inspektorzy policji są w kropce. Na ciele ofiary nie ma żadnych śladów, jednak wokół jest pełno krwi. Jak to się stało? I kto to zrobił?
Książka jest podzielona na dwie części. W pierwszej dostajemy rozwiązanie zagadki, natomiast w drugiej plan i motywy popełnionej zbrodni opowiadane przez samego zabójcę.
"Studium w szkarłacie" to początek kryminalnej przygody u boku najbardziej znanego w historii detektywa i jego przyjaciela. Mamy tu motyw zbrodni, niespełnionej choć odwzajemnionej miłości, konflikt na tle religijnym. Według mnie autor genialnie sobie poradził z udowodnieniem nieoczywistej i budzącej wiele kontrowersji kwestii - ofiara nie zawsze jest ofiarą, czasem bywa i katem, ten z kolei nie zawsze jest psychopatycznym zabójcą.
Cudownie wykreowane postacie, wciągająca fabuła z wątkiem miłosnym w tle, niebanalna zagadka pozwalająca rozwinąć skrzydła Holmesowi.
Na pewno jeszcze raz wrócę do tego klasyka gatunku i do ekscentrycznego detektywa, który rozwiązuje sprawy sobie znanymi tylko sposobami i chadza jak kot własnymi ścieżkami. Gorąco polecam!!!

"Umysł ludzki to pusty pokoik, który powinno się umeblować według własnego wyboru".

Sherlock Holmes i doktor John Watson to postacie, których nikomu nie trzeba przedstawiać.
Narratorem powieści jest doktor Watson, który na początku opisuje swoje dzieje. Następnie dowiadujemy si...

Rozwiń

Zwiń

"Byli swoimi przeciwnościami, jak biel i czerń, ale tak samo się dopełniali, splatali ze sobą, stwarzając z siebie tę dziwną miksturę szarości, w której każdy z nich pozostawał całkowicie równy drugiemu".

Podoba mi się bardzo język książki i styl pisania Aleksandry Świderskiej - jest prosty i lekki, a jednocześnie płynie. Czasami miałam wrażenie, że sceny rozwijają się niczym w filmie. Ogólnie gratuluję autorce niesamowitej odwagi, aby wprowadzić na rynek książkę z tak otwartą i szczerą reprezentacją.
W jednym z renomowanych hoteli zostają odnalezione zwłoki trans-dziewczyny. Rozpoczyna się śledztwo. Konrad Gronczewski chce odnaleźć na własną rękę seryjną morderczynię - przyrodnią siostrę, po tym jak ta próbowała zabić Adama. Zaś Adam po długiej rekonwalescencji postanawia wrócić do pracy. Otrzymuję sprawę, która stawia ponownie na jego drodze Konrada. Od jakiegoś czasu Konrad otrzymuje pogróżki zagrażające im obu.
"Burza" to połączenie przemyślanego kryminału z ciekawie przedstawioną relacją LGBTQ+. Całość jest naturalna i wywarzona. Bardzo realistycznie pisarka oddaje emocje towarzyszące głównemu bohaterowi i targające nim sprzeczności. Wszystko tutaj ma swoją przyczynę. Walka z własnymi demonami i podłoże polityczne mocno skupiają uwagę czytelnika. Brutalne morderstwo bulwersuje, a prowadzone śledztwo i fundowane zwroty akcji wciągają niczym studnia bez dna.
Książka napisana lekkim i plastycznym językiem, dzięki czemu łatwo się ją czyta. Od pierwszych stron autorka potrafi zaciekawić, a napięcie towarzyszy nam do samego końca. "Burzę" mogę śmiało polecić fanom kryminałów. Akcja toczy się dynamicznie i nie ma czasu na nudę. Więc zapraszam każdego do zapoznania się z treścią książki. Bo warto!!!

"Byli swoimi przeciwnościami, jak biel i czerń, ale tak samo się dopełniali, splatali ze sobą, stwarzając z siebie tę dziwną miksturę szarości, w której każdy z nich pozostawał całkowicie równy drugiemu".

Podoba mi się bardzo język książki i styl pisania Aleksandry Świderskiej -...

Rozwiń

Zwiń

"Mgła" to nietuzinkowa powieść autorstwa debiutującej Aleksandry Świderskiej. I uważam, że bardzo udany.
Twoja przeszłość zawsze Cię dosięgnie. Brzmi banalnie, ale za to jak bardzo prawdziwie. Niejeden psycholog potwierdzi jak istotny wpływ ma ona na naszą osobowość i życiowe decyzje.
Narkotyki, przypadkowy seks, małoletni kochankowie to codzienność Konrada - homoseksualisty, biznesmena, gangstera i właściciela gejowskich klubów. To właśnie na niego spada podejrzenie, kiedy Wrocławiem wstrząsa informacja o makabrycznym morderstwie młodego chłopaka. Ciało chłopca okaleczono, pozbawiono genitaliów i jak śmiecia porzucono w kanałach. Do sprawy zostaje przydzielony Adam Aleksandrowicz, detektyw wrocławskiej policji mający na swoim koncie same sukcesy oraz Elka Soyta, jego partnerka - policjantka, psycholog i profilerka w jednym. Adam to typowy facet po przejściach...brak rodziny, uzależniony od leków i alkoholu, jest niesamowicie podatny na pokusy czyhające w świecie Konrada.
To opowieść o zemście, zaborczej miłości, pragnieniu odnalezienia samego siebie, o demonach - które nie dają spać, przemocy - która niszczy rodzinę i braku zrozumienia u najbliższych. Od samego początku fabuła mnie wciągnęła, a wątek przedstawiający relację policjanta i gangstera dobrze dopracowany. Autorka postarała się opisać relację między mężczyznami w sposób smaczny i wyważony. Akcja toczy się swoim torem, a i wątek kryminalny jest ciekawy. Zakończenie jest oczywiste, ale i zaskakujące. Bardzo jestem ciekawa co wydarzy się dalej. Zdecydowanie moje klimaty, więc na pewno sięgnę po kontynuację. Polecam!!

"Mgła" to nietuzinkowa powieść autorstwa debiutującej Aleksandry Świderskiej. I uważam, że bardzo udany.
Twoja przeszłość zawsze Cię dosięgnie. Brzmi banalnie, ale za to jak bardzo prawdziwie. Niejeden psycholog potwierdzi jak istotny wpływ ma ona na naszą osobowość i życiowe de...

Rozwiń

Zwiń

"Szkoda czasu na jakiekolwiek próby zmieniania świata, wystarczy uważać, by świat nie zmienił ciebie"

"Światła września" to trzecia powieść Carlosa Ruiza Zafóna w jego dorobku. Napisał ją z myślą o młodzieży, ale może po nią sięgnąć czytelnik w każdym wieku.
Jest rok 1936. Po śmierci męża, Simone Sauvelle z dwójką dzieci - Irene i Dorianem - przenosi się za pracą z gwarnego Paryża do niewielkiej nadmorskiej miejscowości Błękitna Zatoka na wybrzeżu Normandii. Zatrudnił ją Lazarus Jann - wynalazca, fabrykant zabawek i człowiek bardzo bogaty. Simone ma być ochmistrzynią w jego rezydencji. Oprócz wynagrodzenia zagwarantował też jej rodzinie możliwość zamieszkania w Domu na Cyplu. Spokojne dni przerywa niespodziewana śmierć młodej Hannah, kucharki z domu Lazarusa. Irene oraz kuzyn zmarłej, Ismael, próbują dowiedzieć się więcej o okolicznościach wypadku, podczas których odkryją wiele sekretów zabawkarza.
Zafón stopniowo buduje napięcie, stwarzając klimat tajemniczości i grozy. W tym celu sięga po zwyczajne zjawiska i przedmioty, którym nadaje niezwykłe cechy. Kreując nastrój pisarz wykorzystuje przyrodę i pogodę, które dokładnie opisuje. Ponadto akcje umieszcza w tajemniczym miejscu, w którym przebywają groźne postacie a bohaterom towarzyszy uczucie niepewności i zagrożenia. Autor po mistrzowsku bawi się emocjami czytelnika.
Język jest prosty i zrozumiały, przez co powieść czyta się lekko i szybko. Fabuła jest całkiem dobrze zbudowana. Mamy tu tajemnice sprzed lat, niewyjaśnioną śmierć, powrót zła i konfrontacje z udziałem głównych bohaterów.
"Światła września" podobnie jak "Księcia Mgły" polecam każdemu!!!

"Szkoda czasu na jakiekolwiek próby zmieniania świata, wystarczy uważać, by świat nie zmienił ciebie"

"Światła września" to trzecia powieść Carlosa Ruiza Zafóna w jego dorobku. Napisał ją z myślą o młodzieży, ale może po nią sięgnąć czytelnik w każdym wieku.
Jest rok...

Rozwiń

Zwiń

"Diabeł stworzył po to młodość, byśmy popełnili błędy, a Bóg wymyślił dojrzałość i starość, byśmy mogli za te błędy zapłacić"

Carlos Ruiz Zafón jest hiszpańskim pisarzem, którego znamy przede wszystkim z takich powieści jak "Cień wiatru" czy też "Gra anioła". Jednak "Pałac Północy" to druga powieść, jaką napisał na początku swej kariery - została zaklasyfikowana do literatury młodzieżowej. Jest to także druga książka Zafóna, po którą postanowiłam sięgnąć.
W drugiej części cyklu Trylogia Mgły autor przenosi czytelnika do Kalkuty. Główny bohater, szesnastoletni Ben, po wyjściu z sierocińca musi rozpocząć nowe życie. W ostatni dzień pobytu zabiera swoją nową koleżankę Sheere na spotkanie tajnego stowarzyszenia Chawbar Society, którego jest współtwórcą. Tego wieczoru dziewczyna dzieli się z członkami zgromadzenia opowieścią o swojej rodzinie. Jej nowi znajomi postanawiają pomóc rozwiązać jej zagadkową historię. Tak zaczyna się pędząca niczym pociąg widmo opowieść o tajemnicach, jakie skrywa w sobie Kalkuta. Wkrótce okaże się , że losy Bena i Seere są ze sobą nierozerwalnie związane, a ich tropem podąża widmo, które nie cofnie się przed niczym.
Podobnie jak "Książę Mgły", "Pałac Północy" bardzo mi się podobał. Podobała mi się koncepcja dotycząca złego charakteru i tego, kim okazało się widmo ścigające dzieci.
Powieść mówi nam o prawdziwej przyjaźni, odnalezieniu rodziny, tęsknocie i uczuciu rodzicielskim. Przesłanie okaże się bliskie wielu czytelnikom. Mówi ono, iż prawdziwa przyjaźń przezwycięży wszystko i nawet upływ czasu jej nie zniszczy. Również wątek miłości jaką rodzice darzą swoje dzieci i dla której gotowi jesteśmy poświęcić swoje życie, jest bliska większości dorosłym czytelnikom.
Książka napisana jest prostym językiem, dzięki czemu czyta się ją łatwo i szybko. Akcja została poprowadzona w sposób zwięzły i ciekawy. Powieść wciąga od początku. Możemy doświadczyć tajemniczości i mrocznej strony zdarzeń, w których przyszło wziąć udział bohaterom.
Polecam wszystkim tym, którzy kochają książkową magię !!!

"Diabeł stworzył po to młodość, byśmy popełnili błędy, a Bóg wymyślił dojrzałość i starość, byśmy mogli za te błędy zapłacić"

Carlos Ruiz Zafón jest hiszpańskim pisarzem, którego znamy przede wszystkim z takich powieści jak "Cień wiatru" czy też "Gra anioła"...

Rozwiń

Zwiń

"Złych wspomnień nie musisz brać ze sobą. I bez tego będą cię prześladować".

"Książę Mgły" to nie tylko pierwsze książka Carlosa Ruiza Zafóna skierowana dla młodzieży, ale również jego debiut literacki.
Opowiada o rodzinie Carverów, a przede wszystkim o trójce ich dzieci - Maxie, Alicji i Irynie. Wiodą spokojne życie...dopóki nie przeprowadzą się do małej osady rybackiej na wybrzeżu Atlantyku. Nie spodziewają się tego, co ich czeka. Rodzina wprowadza się do starej posiadłości zamieszkiwanej niekdyś przez rodzinę Fleischmannów, których losy od początku spowija nie do końca wyjaśniona tajemnica. Dom budzi przerażenie i grozę. Max wyczuwa, że coś dziwnego zaczyna się w nim dziać.
W rozwiązywaniu tajemnic przeszłości Maxowi towarzyszy starsza siostra Alicja, oraz poznany w miasteczku chłopak - Roland. Gdy tajemnicze zdarzenia przybierają na sile wychodzi na jaw, że dziadek Rolanda od wielu lat skrywał przed wszystkimi okrutną tajemnicę. To on opowiada dzieciom o mrocznym i złym czarowniku - Księciu Mgły, który spełni każdą prośbę bądź życzenie, lecz w zamian żąda bardzo wysokiej zapłaty.
Książka wprowadza nas w niezwykle tajemniczy i bardzo mroczny klimat rybackiego miasteczka spowitego mgłą. Bohaterowie nie są oklepani. Styl pisania jest lekki i przystępny, a jednocześnie mglisty i tajemniczy jak sama powieść.
Przygody nastoletnich bohaterów, siła przyjaźni oraz tajemnicze moce posługujące się magią w celu zniewolenia ludzi zaabsorbowały mnie w dużym stopniu. Klimat powieści, niewyjaśnione sekrety i złowieszcze znaki to coś co lubię. Mimo, że była krótka to akcji nie brakuje. Wszystko dzieje się szybko i sprawnie.
"Księcia Mgły" polecam każdemu - zarówno tym, którzy nie spotkali się z twórczością Zafóna, jak i tym, którzy już znają jego dzieła. Jest to autor z którym warto się zaprzyjaźnić!

"Złych wspomnień nie musisz brać ze sobą. I bez tego będą cię prześladować".

"Książę Mgły" to nie tylko pierwsze książka Carlosa Ruiza Zafóna skierowana dla młodzieży, ale również jego debiut literacki.
Opowiada o rodzinie Carverów, a przede wszystkim o trójce ich dzi...

Rozwiń

Zwiń