Jesteśmy społecznością, która kocha książki

No i wracamy na dobre tory!
Po przeciętnym "Wiecznym odpoczynku" wreszcie mamy nieco dłuższą część, o której można powiedzieć "stara dobra Marinina".
Jest skomplikowana intryga, jest gęsta sieć powiązań zmuszająca do myślenia, jest zaskakujące rozwiązanie!
Polecam szczególnie na wakacyjne upały.

No i wracamy na dobre tory!
Po przeciętnym "Wiecznym odpoczynku" wreszcie mamy nieco dłuższą część, o której można powiedzieć "stara dobra Marinina".
Jest skomplikowana intryga, jest gęsta sieć powiązań zmuszająca do myślenia, jest zaskakujące rozwiązanie!
Polecam szczególnie na wakacyjne upały.

Gdyby był to debiut albo jedyna książka nieznanej autorki, na którą natknęłam się przypadkiem, powiedziałabym - niezła.
Znam jednak wiele innych powieści z Nastią Kamieńską i wiem, na co stać autorkę. Ta część jest co najwyżej przeciętna: krótka, momentami naciągana (zakładanie, że dziewczyna musiała wcześniej spotkać piosenkarza, bo jako dziecko malowała go z pieprzykiem na policzku - przecież mogła oglądać zdjęcia/plakaty z nim i to zauważyć!!!), a poza tym dziwnie skonstruowana: przez całą książkę trwają jakieś ustalenia w związku ze sprawą z przeszłości, a na ostatnich 20 stronach akcja niespodziewanie przyspiesza i mamy zabójstwo, rozmowę z najważniejszym świadkiem i całe rozwiązanie.
Mam wrażenie, jakby autorka napisała tę część trochę od niechcenia, bez pogłębiania intrygi i historii niektórych bohaterów.
Z drugiej strony podobał mi się rozbudowany wątek Mozarta i Salieriego. Czytało się też dobrze, bo to przecież seria o Nastii.
Ale mogło być lepiej.

Gdyby był to debiut albo jedyna książka nieznanej autorki, na którą natknęłam się przypadkiem, powiedziałabym - niezła.
Znam jednak wiele innych powieści z Nastią Kamieńską i wiem, na co stać autorkę. Ta część jest co najwyżej przeciętna: krótka, momentami naciągana (zakładanie, że dziewczyna musiała wcześniej spotkać piosenkarza, bo jako dziecko malowała go z pieprzykiem...

Wspaniała! Czytałam ją dosyć długo, bo miałam mało czasu. Może dlatego momentami mi się dłużyła.
Z biegiem czasu myślę, że chyba jednak przebija nawet cz. 4. (pod względem rozwiązania - no po prostu brak słów!!!).
To moje drugie spotkanie z kryminałem, w którym zbrodnia wydarzyła się w odległej przeszłości (po "Ostatnim śladzie" C. Link). Rowling mistrzowsko oddała cały trud wiążący się z badaniem tego typu spraw: mnogość niejasnych wątków, ślepe uliczki, ulotna pamięć świadków i porzucanie po długim czasie bezsensownych tropów, które na początku wydawały się obiecujące...
Bardzo polubiłam wątek zbrodni sprzed lat i mam nadzieję, że na coś jeszcze w tym stylu trafię.
Niedługo zabieram się za "Serce jak smoła" i już się boję, jak dobre to będzie:D

Wspaniała! Czytałam ją dosyć długo, bo miałam mało czasu. Może dlatego momentami mi się dłużyła.
Z biegiem czasu myślę, że chyba jednak przebija nawet cz. 4. (pod względem rozwiązania - no po prostu brak słów!!!).
To moje drugie spotkanie z kryminałem, w którym zbrodnia wydarzyła się w odległej przeszłości (po "Ostatnim śladzie" C. Link). Rowling mistrzowsko oddała cały...

Kolejna sprawa kryminalna w murach szkoły i to już 9 tom!!1 Można by się spodziewać odgrzewanych kotletów i nudy? - Jak najbardziej. A jest tak? - Absolutnie nie! Kolejny kryminał na poziomie.

Kolejna sprawa kryminalna w murach szkoły i to już 9 tom!!1 Można by się spodziewać odgrzewanych kotletów i nudy? - Jak najbardziej. A jest tak? - Absolutnie nie! Kolejny kryminał na poziomie.

Tak się robi kryminał! To naprawdę sztuka rozciągnąć intrygę na ponad 600 stron w taki sposób, żeby czytelnik cały czas czuł się zaangażowany, a nie znudzony.
Świetny balans między klasyczną zagadką w stylu "kto miał okazję", w którą uwikłana jest cała rodzina, a sensacją i polityką.
Fantastyczny, błyskotliwy styl.
No i doskonała równowaga między śledztwem a prywatnym życiem bohaterów - ani za dużo, ani za mało.
Ta seria to ZŁOTO.

Tak się robi kryminał! To naprawdę sztuka rozciągnąć intrygę na ponad 600 stron w taki sposób, żeby czytelnik cały czas czuł się zaangażowany, a nie znudzony.
Świetny balans między klasyczną zagadką w stylu "kto miał okazję", w którą uwikłana jest cała rodzina, a sensacją i polityką.
Fantastyczny, błyskotliwy styl.
No i doskonała równowaga między śledztwem a prywatnym...

Bardzo przyjemna młodzieżówka z dawnych lat, dorwana w bibliotece na półeczce z książkami do wzięcia. Klimatem trochę przypominała mi Jeżycjadę. Na pewno nie lektura obowiązkowa, ale jak się komuś trafi, śmiało można przygarnąć.

Bardzo przyjemna młodzieżówka z dawnych lat, dorwana w bibliotece na półeczce z książkami do wzięcia. Klimatem trochę przypominała mi Jeżycjadę. Na pewno nie lektura obowiązkowa, ale jak się komuś trafi, śmiało można przygarnąć.