Rozwód zawsze jest bolesny. Dla obu lub jednej ze stron. Rozwód nigdy nie jest winą jednej osoby. Zawsze jest sumą wspólnych „kamyków” wrzucanych do ogródka nieporozumień. Z czasem ten ogródek nie przypomina niedawnej sielanki, ale staje się miejscem, w którym nie chcemy przebywać. Tak jak nie mamy już ochoty być z tym kimś, kto był dla nas całym światem. Smutne, ale tak się czasami dzieje, że dwoje ludzi, którzy kiedyś tak bardzo się kochali, z różnych powodów, oddala się od siebie… Ale choć boli, może czasem tak jest lepiej, niż tkwić po uszy w bagnie wzajemnych pretensji i niechęci.
Ta powieść jest na pewno uniwersalna. Każdy odbierze ją na swój własny sposób, przefiltruje przez swoje doświadczenia. Czy czytając o emocjach każdego z bohaterów, unikniemy oceniania i szukania winnego? Moim zdaniem nie. Nawet jeśli widziałam, iż wina leży po każdej ze stron, ja nie uchroniłam się przed większym zrozumieniem dla racji jednej z nich. I chociaż zazwyczaj nie piszę w recenzjach o bohaterach, bo są różni, jednych lubimy a innych nie, to chyba pierwszy raz zdarzyło mi się, że bohaterka tak negatywnie wpłynęła na mój odbiór książki. Jeśli taki był cel autorki – to się udało. Powieść, mimo że nie mam doświadczeń takich, jak opisana w niej para, uruchomiła we mnie lawinę wyłącznie negatywnych emocji. Byłam zła, sfrustrowana, miałam ochotę potrząsnąć jedną z postaci, z którą nie chciałabym się przyjaźnić, ani tym bardziej nie potrafiłam poczuć empatii dla jej odczuć związanych z rozwodem. Nie współczułam jej, bo nigdy nie zbuduje się relacji, jeśli w związku króluje… egoizm. Jeśli obwiniamy partnera za całe zło tego świata, nie widzimy w sobie żadnej wady... Nie ma szans. Próbowałam wykrzesać dla niej choć odrobinę pozytywnych uczuć, mając na uwadze jej traumę z przeszłości, ale w kontekście rozpadu małżeństwa, nie udało się. Możecie uznać, że jestem nieczuła, ale w tym przypadku jestem w stanie powiedzieć tylko tyle – i tak długo ze sobą wytrzymali…
Autorka na pewno zrobiła dobrze, że pokazała całą sytuację z obu stron. To świadczy o jej chęci przedstawienia tej relacji niejako z szerokiej perspektywy. Dlatego jeśli lubicie bardzo opisowe analizy psychologiczne postaci, to ta książka będzie dla was ciekawa. Jeśli interesuje was wiwisekcja rozpadającego się związku i pobudki, jakimi kierowała się każda ze stron, kiedy nastąpił moment przełomowy, który uruchomił negatywną lawinę zdarzeń – przeczytajcie.
Podsumowując:

„Rozwód” to książka o manipulowaniu uczuciami i skrajnym egoizmie. Nie tylko ze strony każdego z partnerów, ale także ich dzieci. Ale w sumie patrząc na zachowanie rodziców, nie ma się czemu dziwić, że wychowali potomstwo na swój obraz i podobieństwo. To na pewno książka, która w sposób bezkompromisowy pokazuje, jak bycie głuchym na potrzeby, problemy i odmienność partnera (co dla mnie mimo wszystko po tylu latach było niepojęte),prędzej czy później doprowadzi do katastrofy. Zwłaszcza kiedy do tego najbliższa rodzina „bawi się” w mediatora, a raczej bierze stronę jednego z małżonków, pogrążając tym samym drugiego… I trochę nie rozumiem, że bohaterowie, zamiast załatwić to między sobą, pozwolili wtrącać się w ICH problemy i związek osobom trzecim. Na pewno to powieść, którą każdy odbierze po swojemu. Dla mnie była pełną frustracji i negatywnych emocji literacką podróżą z nieco zbyt rozwleczoną fabułą. Może i tak trzeba było, aby sięgnąć sedna problemu? Polecam samemu sprawdzić. Być może moje doświadczenia są inne i dlatego nie potrafiłam dostrzec istoty tej historii? Może wy ją dostrzeżecie?

Rozwód zawsze jest bolesny. Dla obu lub jednej ze stron. Rozwód nigdy nie jest winą jednej osoby. Zawsze jest sumą wspólnych „kamyków” wrzucanych do ogródka nieporozumień. Z czasem ten ogródek nie przypomina niedawnej sielanki, ale staje się miejscem, w którym nie chcemy przebywać. Tak jak nie mamy już ochoty być z tym kimś, kto był dla nas całym światem. Smutne, ale tak...

Rozwód kojarzy mi się z czymś mało przyjemnym, stresującym i kończącym związek małżeński. Kończy się piękny okres w życiu, kończy się coś, co już nie powróci … Od tego kroku nie ma powrotu. Co ma wpływ na podjęcie tak ważnej życiowej decyzji? Czy to się dzieje pod wpływem chwili, impulsu czy jest procesem, do którego długo się dojrzewa? Historia bohaterów daje wiele do myślenia, ale pewnie nie odpowie na wszystkie pojawiające się w tej kwestii wątpliwości …
Niklas i Bea są szczęśliwym małżeństwem z ponad 30-letnim stażem. Wychowują kilkunastoletnie bliźniaczki, wiodą wygodne życie, na wysokim poziomie. On jest cenionym pediatrą, awansującym, mającym szansę na rozwinięcie nowego oddziału szpitalnego. Bea zajmuje się prowadzeniem domu i wychowaniem córek. Nic nie wskazuje, że w tym związku dzieje się źle. Żadne oznaki ani symptomy nie są widoczne. A jednak … Pewnego dnia małżonek wychodzi z domu, po błahej sprzeczce o coś mało ważnego. Musi odreagować kłótnię, pobyć sam z sobą i swoimi myślami. Nie może tak dłużej żyć, coś w nim pękło. I niestety, już nie ma zamiaru wracać do domu. Podjął decyzję, której teraz będzie stanowczo bronił. Żąda rozwodu. Nie widzi dalszej możliwości kontynuowania tej relacji. On też ma swoje odczucia i potrzeby, z którymi nikt się nie liczy. Kobieta jest zrozpaczona decyzją małżonka i za wszelką cenę zamierza bronić związku. Ale czy odniesie pozytywny skutek? Czy jednak mąż się nie ugnie i tym razem będzie bardziej stanowczy i zdecydowany?
Rozwód to historia długoletniego związku opowiedziana z dwóch perspektyw. Do głosu dochodzi Bea i Niklas. Każde z nich inaczej postrzega związek, inne jego aspekty uważa za istotne, ma inne pojęcie o małżeństwie, prawach i obowiązkach małżonków. Zarówno Bea, jak i Niklas inaczej widzą swoje zaangażowanie w tę relację i mają dość tego, że druga strona nie zawsze jest rozumiana i akceptowana.
Autorka ma bardzo lekki i przyjemny styl pisania, chociaż tematyka nie jest łatwa. Nie często lekko i ciepło można pisać o rozpadzie związku, o braku zrozumienia, o wewnętrznych rozterkach stron. A jednak jej się to udało. Podjęła ważny temat i ciekawie nas przeprowadziła przez całą ścieżkę losów dorosłych ludzi zmierzającą do rozwodu. Zaintrygowała, zadrapała ostrym pazurem i skłoniła do refleksji. Każdy po tej lekturze na pewno się zastanowi nad swoim związkiem, i zrobi taki wewnętrzny reaserch, czy oby nam nie grozi taka sytuacja. Lepiej pewnych spostrzeżeń dokonać wcześniej niż po fakcie, kiedy już nie ma czasami drogi odwrotu.
Dlaczego małżeństwa się rozwodzą? Czy zawsze wina jest po obu stronach? Czy do rozwodu się dojrzewa stopniowo czy działa pod wpływem jednorazowego impulsu? Od kiedy zaczyna się pierwszy krok, od którego można konstruować myśli o zakończeniu związku?
Próbowałam zrozumieć każdą ze stron i przyznaję, że zarówno Bea, jak i Niklas mają swoje racje. Każde z nich czuje pewien dyskomfort, brak rozumienia jego potrzeb przez małżonka. Widać wyraźnie, że w związku zabrakło komunikacji, wspólnych chwil spajających związek, realizowania wspólnych planów. Można wyraźnie zaobserwować egoizm w postępowaniu stron, nie zawsze liczono się z emocjami i potrzebami drugiej strony. Nie było to ważne czego oczekuje partner, liczę się ja, i tylko ja. A małżeństwo to sztuka kompromisu, sztuka prowadzenia szczerych i otwartych rozmów, sztuka rozwiązywania razem problemów rodzinnych. I bez tych umiejętności żaden związek nie przetrwa zarówno małych intryg, jak i nagłych huraganów.
Ta powieść to dramat rodzinny, w którym trudno jednoznacznie wskazać winnego rozpadu związku. Emocje są wielkie i ciągle ewoluują wraz z rozwojem fabuły. Nie można na chwilę być spokojnym, gdy ważą się losy długoletniego związku i kurtyna bezpieczeństwa zostaje przerwana. Czy Rozwód zaleje nasze serce smutkiem czy będzie raczej bodźcem do głębszego pielęgnowania naszego związku?
Znakomita, pełna wzruszeń i emocji, która skłania do wyjścia z osobistej strefy komfortu i dostrzeżenia bliskiej osoby, której się wiele lat temu ślubowało miłość i wierność.

Rozwód kojarzy mi się z czymś mało przyjemnym, stresującym i kończącym związek małżeński. Kończy się piękny okres w życiu, kończy się coś, co już nie powróci … Od tego kroku nie ma powrotu. Co ma wpływ na podjęcie tak ważnej życiowej decyzji? Czy to się dzieje pod wpływem chwili, impulsu czy jest procesem, do którego długo się dojrzewa? Historia bohaterów daje wiele do...

Dramat domowy.

I żyli długo i szczęśliwie... Lecz czy na zawsze? Niekoniecznie - czasem wszak ludzie się rozstają. Po namiętności zostają popioły, a po uczuciu chłód obojętności. Często towarzyszy temu także poczucie bycia nieszczęśliwym... Jak do tego wszystkiego może dojść? Czy rozstanie jest kwestią impulsu po uświadomieniu sobie nieprzyjemnych prawd, czy może raczej sumą składowych, prowadzących z biegiem czasu do wygaśnięcia nawet najmocniej świecącego płomienia? Opowiedziana w "Rozwodzie" historia daje do myślenia i bardzo na miejscu będzie stwierdzenie, że aspiruje do niezwykle prawdziwego, obyczajowego studium rozpadu małżeństwa.

W Skandynawii ludzie nie tylko mordują się nawzajem, ale też kochają, zakładają rodziny, przestają kochać i biorą rozwody. Moa Herngren woli pisać o tych drugich – i robi to tak, że jej książki od lat trafiają na listy bestsellerów. Pisząc ciepło i z empatią, stawia dyskretne pytania o to, dlaczego związki się rozpadają, czy osoba, która odchodzi od partnera, zawsze jest winna, i co kryje się pod powierzchnią rutynowej codzienności.

Pozornie solidne małżeństwo z długoletnim stażem nagle rozpada się podczas gorącego sztokholmskiego lata. Po pozornie przyziemnej kłótni o błahą sprawę Niklas wychodzi z przyjacielem, by odreagować. Gdy po kilku godzinach wciąż nie ma go w domu, irytacja jego żony Bei ustępuje miejsca lękowi, że doszło do czegoś strasznego. Prawdziwy szok kobieta przeżywa jednak w chwili, gdy dowiaduje się, że wprawdzie nic się nie stało, nie doszło do żadnego wypadku… ale jej małżeństwa już nie ma. Jej miły pogodny mąż pediatra chce rozwodu, a zrozpaczona i zdezorientowana Bea zastanawia się, czy to naprawdę powinno być dla niej niespodzianką.

Nie spodziewałem się, że ta książka będzie AŻ TAK MĄDRA. Aż tak prawdziwa, pełna refleksji i prawd na temat relacji międzyludzkich. Moa Herngren to nie tylko utalentowana pisarka - godny uwagi jest także jej talent do wyłapywania obyczajowo-psychologicznych niuansów, które nieraz definiują nasze życie.

"Rozwód" jako książka pokazuje jak bardzo odmienna może być perspektywa na życie ludzi, którzy żyją ze sobą od kilkudziesięciu lat. Perspektywa ta może być tak odmienna, że pozornie stawia ona pod olbrzymim znakiem zapytania jakiekolwiek wzajemne zrozumienie - pojawia się nawet pytanie, czy takowe kiedykolwiek w przypadku tych ludzi istniało?

Refleksji po lekturze z całą pewnością każdy będzie miał multum. Zarówno pozytywnych, jak negatywnych. Głównie na temat ludzkiej natury, w szczególności w kwestii sensowności i realnych szans na prawdziwe zrozumienie się dwojga ludzi... Nie brzmi to dobrze, a jednak uwaga to koresponduje z tym, że nigdy tak naprawdę nie poznamy drugiego człowieka na 100%. Można próbować, można spędzić ze sobą wiele lat, a jednak poznać się na wylot nie sposób... Jeśli dołożymy do tego brak rozmowy, skrytość lub cokolwiek jeszcze co zamiast łączyć dzieli, no to mamy gotowy przepis na (całkowicie niepotrzebną) życiową katastrofę.

Książka bez wątpienia do polecenia - i to każdemu!

Albatros - dziękuję.

#rozwód #moaherngren #albatros #wydawnictwoalbatros #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #sensacja #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks #instabooks #instabookspoland

Dramat domowy.

I żyli długo i szczęśliwie... Lecz czy na zawsze? Niekoniecznie - czasem wszak ludzie się rozstają. Po namiętności zostają popioły, a po uczuciu chłód obojętności. Często towarzyszy temu także poczucie bycia nieszczęśliwym... Jak do tego wszystkiego może dojść? Czy rozstanie jest kwestią impulsu po uświadomieniu sobie nieprzyjemnych prawd, czy może raczej...

Mówi się, żeby nie oceniać książki po okładce, ale w przypadku tego tytułu inaczej się nie da, bo nie dość,że przepiękna kwiatowa okładka, to jeszcze wnętrze i historia, którą w nasze ręce oddała Moa Herngren w książce pod tytułem "Rozwód". To pierwsza część cyklu "Sceny z życia rodzinnego", a ja już wiem, że sięgnę po kolejne książki autorki.
Bea i Niklas to małżeństwo z ponad 30-letnim stażem. Są rodzicami 16-letnich bliźniaczek, prowadzą dość dobre i wygodne życie w jednej z lepszych dzielnic Sztokholmu. Niklas jest pediatrą, Bea przede wszystkim zajmuje się domem i wychowywaniem córek, ale pracuje zawodowo kilka dni w tygodniu.
Nadszedł ten wieczór, w którym para kłóci się o jakąś błahostkę, o coś zupełnie nieistotnego, ale właśnie wtedy w Niklasie coś pęka i wychodzi z domu aby odreagować to wszystko podczas spotkania z przyjacielem. Z początku Bea myśli, że przedłużająca się nieobecność męża to efekt zbyt wielu drinków w towarzystwie, później zaczyna się martwić, że może jednak coś się stało Niklasowi. Nadchodzi jednak ten moment, kiedy mąż oświadcza, że nie chce już z nią być, że właśnie zdał sobie sprawę, że jest nieszczęśliwy i nie chce już wracać do domu.

Rozwód to historia opowiedziana z dwóch perspektyw i podzielona na dwie części. Jest część, w której możemy poznać wszystko co myśli, czuję i przeżywa Bea i jest też część poświęcona Niklasowi tak, aby czytelnik mógł poznać ich małżeństwo i wszystko co się przez te lata wydarzyło i co tak naprawdę doprowadziło do tego, że tej rodziny już nie ma.
Rozwód to bolesna opowieść, bo jesteśmy świadkami tego w jaki sposób rozstają się pozornie szczęśliwi ludzie. W tym całym dramacie obecne są też dwie nastoletnie dziewczynki, które sytuacja w domu między rodzicami również mocno podzieliła. Jedna trzyma stronę mamy, druga mocno ją krytykuje i we wszystkim broni taty.
Czy uda im się ocalić małżeństwo? Czy Bea i Niklas dalej będą razem? Życie pisze przeróżne scenariusze dla każdej pary. Czy można nie zauważyć tego, że ta druga osoba w związku nie czuje się w nim dobrze? Czy poświęca siebie dla rodziny kosztem własnych marzeń, szczęścia czy wolności?
No i oczywiście rzecz, która w takich sytuacjach zawsze jest najważniejszym pytaniem, czyli z czyjej winy dochodzi do rozstania? Kto jest winien rozpadowi małżeństwa?Co zrobiła ta jedna osoba, że ta druga już nie chce z nią być?
W tej książce jest mnóstwo pytań, mnożą się one z każdą przeczytaną stroną.
Szczerze polecam ten mocno psychologiczny i społeczny obraz rozpadu długoletniego związku i analizy wszystkiego co doprowadziło do rozstania.

Gorąco polecam!

Mówi się, żeby nie oceniać książki po okładce, ale w przypadku tego tytułu inaczej się nie da, bo nie dość,że przepiękna kwiatowa okładka, to jeszcze wnętrze i historia, którą w nasze ręce oddała Moa Herngren w książce pod tytułem "Rozwód". To pierwsza część cyklu "Sceny z życia rodzinnego", a ja już wiem, że sięgnę po kolejne książki autorki.
Bea i Niklas to małżeństwo z...

Bardzo mądra książka, pokazuje nieprawidłową relację w małżeństwie. Mega wkurzająca bohaterka.

Bardzo mądra książka, pokazuje nieprawidłową relację w małżeństwie. Mega wkurzająca bohaterka.

Bei i Niklas to zwyczajne maleństwo żyjące zwyczajnym życiem w zwyczajnym świecie. Przytłaczają ich codzienne sprawy, mają typowe zmartwienia, a każdy kolejny dzień jest podsycony nutką frustracji i brakiem zrozumienia ze strony drugiej połówki. Gdy problemy się nawarstwiają, a każda kolejna z pozoru nieistotna rzecz staje się przyczyną kłótni, w Niklasie coś pęka.
Bei dowiadując się, że jej mąż chce rozwodu, nie wie, co dalej.
"Rozwód" to książka o codziennym życiu opowiedziana z perspektywy dwóch bohaterów - żony i męża. Poznajemy ich codzienność, sposoby patrzenia na związek i dylematy, z którymi się mierzą.
To naprawdę wartościowa książka, pozwalająca spojrzeć na związek z dwóch różnych perspektyw. Okazuje się, że czasem, gdy Ty czekasz w domu, by ze złością zwrócić uwagę mężowi, że znowu zaniedbał jakiś obowiązek, on również przeżywa kryzys, a kolejne zwrócenie uwagi może być dla niego za trudne danego dnia. Ta książka pozwoliła mi jeszcze dokładniej zrozumieć, że związek to dwie osoby, dwie różne osoby, mające inne oczekiwania, problemy i, że zamiast się kłócić, zawsze warto rozmawiać i sobie pomagać. Związek to współpraca, nie rywalizacja.
W tej książce nie doszukacie się emocjonujących zwrotów akcji, to powieść o prozie życia, emocjach w związku, trudnościach w maleństwie. Na wielki plus zasługuje kreacja bohaterów - byli tak dobrze napisani, że ta historia wydaje się realna.
Przyjemnie spędziłam czas z książką, zupełnie się nie nudziłam, aczkolwiek zdaję sobie sprawę, że to nie historia dla każdego.
Polecam osobom, które szukają w powieściach prozy życia, autentyczności i chcą wyciągnąć z historii jakąś mądrość, którą można wykorzystać w życiu.

Bei i Niklas to zwyczajne maleństwo żyjące zwyczajnym życiem w zwyczajnym świecie. Przytłaczają ich codzienne sprawy, mają typowe zmartwienia, a każdy kolejny dzień jest podsycony nutką frustracji i brakiem zrozumienia ze strony drugiej połówki. Gdy problemy się nawarstwiają, a każda kolejna z pozoru nieistotna rzecz staje się przyczyną kłótni, w Niklasie coś pęka.
Bei...

Wspaniałe studium nad kobietą, której wali się świat i mężczyzną, który jest stworzony do wyższych celów i zaangażowanie w małżeństwo i dom go przerasta i zwyczajnie męczy, bo w końcu jak można pogodzić ratowanie życia z rozterkami żony, której świat stłamszony jest do domu i wychowywania córek. Dziwne, że rodzina wymaga. Wymaga również poświęceń oraz dokonywania wyborów niesamolubnych. Biedny. Naprawdę wspaniale oddany sposób myślenia obojga bohaterów.

Wspaniałe studium nad kobietą, której wali się świat i mężczyzną, który jest stworzony do wyższych celów i zaangażowanie w małżeństwo i dom go przerasta i zwyczajnie męczy, bo w końcu jak można pogodzić ratowanie życia z rozterkami żony, której świat stłamszony jest do domu i wychowywania córek. Dziwne, że rodzina wymaga. Wymaga również poświęceń oraz dokonywania wyborów...

Po pozornie przyziemnej kłótni o błahą sprawę Niklas wychodzi z przyjacielem, by odreagować. Gdy po kilku godzinach wciąż nie ma go w domu, irytacja jego żony Bei ustępuje miejsca lękowi, że doszło do czegoś strasznego. Prawdziwy szok kobieta przeżywa jednak w chwili, gdy dowiaduje się, że wprawdzie nic się nie stało, nie doszło do żadnego wypadku… ale jej małżeństwa już nie ma. Jej miły pogodny mąż pediatra chce rozwodu, a zrozpaczona i zdezorientowana Bea zastanawia się, czy to naprawdę powinno być dla niej niespodzianką."
"Rozwód" Moa Herngren

Nie ma tu zaskakujących zwrotów akcji, czy ekscytujących momentów, jest za to proza życia, którą każdy w zależności od swojej sytuacji może odebrać inaczej.
Bardzo umiejętnie napisana książka,która pokazuje jak złożony jest człowiek, jak rodzina i relacje wpływają na życie.
Śledzimy Beę, która denerwuje się i irytuje na Niklasa , który po kłótni zachowuje się jak nieczuła świnia i znika, za chwilę chcąc rozwodu.
Mamy również drugą stronę Niklasa, który zmaga się z problemami w pracy, z dziećmi i drogą kuchnią, którą Bea musi mieć i jak bardzo chciał być słyszany.
Nie potrafią się komunikować, nie potrafią do siebie dotrzeć ponieważ mówienie to nie wszystko, nie potrafią siebie wzajemnie słuchać i przekazać swoich uczuć.
Historia opisana z dwóch perspektyw - męża i żony pokazuje, jak nie potrafimy dostrzec potrzeb drugiej osoby, jej emocji, jak nie umiemy ze sobą rozmawiać o tym co dobre i co złe. Sekrety, niespełnione oczekiwania, obowiązki i rutyna która się wkrada, coraz mniej planów "razem", drobne powtarzające się pretensje, jak to wszystko może zburzyć coś, co buduje się latami. Tu nie ma winnych, nic nie jest czarne albo białe, w stabilnym związku nikt nie budzi się z myślą "odchodzę", to zazwyczaj trwa a czasami wystarczy iskra do podjęcia takiej decyzji.
Największymi ofiarami w tej sytuacji zawsze są dzieci, które muszą patrzeć jak dwoje dorosłych ludzi rzuca jadem do siebie i nie potrafią dojść do porozumienia.

Po pozornie przyziemnej kłótni o błahą sprawę Niklas wychodzi z przyjacielem, by odreagować. Gdy po kilku godzinach wciąż nie ma go w domu, irytacja jego żony Bei ustępuje miejsca lękowi, że doszło do czegoś strasznego. Prawdziwy szok kobieta przeżywa jednak w chwili, gdy dowiaduje się, że wprawdzie nic się nie stało, nie doszło do żadnego wypadku… ale jej małżeństwa już...

Najciekawsza historia do ta pisana przez prozę życia. Sięgając po opowieści oparte na znanych nam wydarzeniach znacznie lepiej potrafimy utożsamić się z bohaterami i zrozumieć skrywane lęki. Moa Herngren wykorzystała ten motyw w swojej najnowszej powieści, pokazując czytelnikowi, że ludzkie dramaty są najlepszą podstawą do pisania emocjonalnych historii.

Wydawałoby się, że to banalny temat, który nie sprawdzi się na przestrzeni całej fabuły. A jednak tytułowy rozwód stał się głównym motywem przewodnim, zachecającym do zmian dla głównych bohaterów, prowadząc ich ku nowej drodze. Czytelnik otrzymuje zatem możliwość analizowania ich zachowań, podejmowanych decyzji a także obserwowania prywatnych demonów z jakimi się mierzą, ponieważ poukładane do tej pory życie całkowicie wywraca się do góry nogami. Autorka spokojnie, niemalże nostalgicznie, miejscami kontrastowo humorystycznie prowadzi nas przez zawiłą międzyludzką relację, która mogłaby przytrafić się każdemu z nas. To wszystko dodaje wiarygodności powieści, historia nabiera konkretnych ram a poruszany temat staje się czytelnikowi zaskakująco bliski.

Czytamy o na pozór szczęśliwym małżeństwie z długoletnim stażem, które nagle stanęło w obliczu rozpadu. Pewnego gorącego sztokholmskiego lata losy Niklasa i Bei potoczyły się zupełnie inaczej niż do tej pory zakładali. Po ostatniej kłótni on wyszedł z przyjacielem by odreagować stres, ona czekała na niego w domu. I już nie doczekała się powrotu, ponieważ Niklas zdecydował się wystąpić o rozwód. Zdezorientowana Bea zaczęła analizować swoje małżeństwo od samego początku i nagle zrozumiała, że decyzja męża wcale nie jest dla niej wielkim zaskoczeniem. Pojawia się wiele pytań bez odpowiedzi i moralnych kwestii jak postąpić w sytuacji, gdy nadchodzi rozłam dwójki przeznaczonych sobie ludzi.

To prosta historia a jednak na swój nietuzinkowy sposób zaskakująco angażująca. Napisana z pomysłem i wykorzystująca swój potencjał, powoli prowadzi nas przez opowieść, w której każdy ruch bohaterów wydaje się mieć podwójne znaczenie. Czytamy o zagubionych postaciach, które stanęły na rozdrożu, nie wiedząc w jaką stronę podążyć, a także z bliska przyglądamy się zachodzącym w nich zmianom i analizujemy podjęte decyzje. Autorka mocno skupiając się na profilach psychologicznych swoich postaci pozwoliła czytelnikowi zaangażować się w ich prywatne życie i tym samym wszystko o czym czytamy możemy przełożyć także na własne doświadczenia. Spokojna scena, kameralna opowieść a także odpowiednio dobrane emocje prowadzą nas przez nieśpieszną fabułę, która opowiada o prozie życia. Charakterystyczny szwedzki klimat, a także umiejętność przekazu międzyludzkich zachowań, pozwalają zatopić się w książce, który ma wiele do powiedzenia.

"Rozwód" to nietuzinkowa książka, która na pewno nie przypadnie do gustu każdemu. Jeśli lubicie lektury, które opowiadają o prozie życia i w spokojny sposób przywołują na pierwszy plan wzorce klasycznych bohaterów – oto lektura dla Was. Natomiast jeśli poszukujecie wyjątkowych zwrotów akcji i ekscytujących momentów: tym razem szukajcie dalej. Dla mnie była to przygoda warta uwagi i z przyjemnością sięgnę po inne powieści autorki, ponieważ jej styl ogromnie przypadł mi do gustu.

Najciekawsza historia do ta pisana przez prozę życia. Sięgając po opowieści oparte na znanych nam wydarzeniach znacznie lepiej potrafimy utożsamić się z bohaterami i zrozumieć skrywane lęki. Moa Herngren wykorzystała ten motyw w swojej najnowszej powieści, pokazując czytelnikowi, że ludzkie dramaty są najlepszą podstawą do pisania emocjonalnych historii.

Wydawałoby się, że...

Jestem świeżo po lekturze, wyjątkowej w moim mniemaniu, powieści, opowiadającej historię z życia wziętą.
Historię małżeństwa, pozornie solidnego, przykładnego, niemal idealnego, bez większych problemów, które zupełnie nieoczekiwanie staje nad przepaścią. Zwykła, powiedziałabym nawet, że błaha sprzeczka, kończy się ze strony męża żądaniem rozwodu.

Szok.

Szok czytelnika. Szok żony.
A im dalej wczytywałam się w „Rozwód”, tym częściej zaczęłam zadawać sobie pytanie: kto tak naprawdę jest tutaj winny?

Znakomita lektura! Szokująca, silnie emocjonująca, momentami zabawna (a i owszem),ale przede wszystkim niepozostawiająca czytelnika obojętnym. Odbiera się ją bardzo osobiście, uprzedzam, a na emocje, które w związku z nią odczuwamy, ścisły wpływ mają nasze doświadczenia życiowe, co sprawia, że każdy zrozumie ją inaczej. Myślę, że jest to powieść dla dojrzałego życiowo człowieka, który ma za sobą wzloty, upadki, niełatwe decyzje, który wie, jak delikatne są wzajemne relacje i jak ogromnego nakładu pracy z dwóch stron (!) wymaga stworzenie udanego, opartego na szacunku związku.

Przepiękna, niebywale mądra, mocna i miejscami bolesna opowieść o sile rozmowy, umiejętności komunikowania swoich potrzeb, emocji, o wzajemnym szacunku, bo przecież każdy z nas jest odrębnym bytem, o czym zdarza nam się zapominać…

Ogromnie polecam.
Dotknęła mojej duszy.

Jestem świeżo po lekturze, wyjątkowej w moim mniemaniu, powieści, opowiadającej historię z życia wziętą.
Historię małżeństwa, pozornie solidnego, przykładnego, niemal idealnego, bez większych problemów, które zupełnie nieoczekiwanie staje nad przepaścią. Zwykła, powiedziałabym nawet, że błaha sprzeczka, kończy się ze strony męża żądaniem rozwodu.

Szok.

Szok czytelnika....