Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak zmienić swoje życie?

Dlaczego naszym życiem rządzą schematy i co jest ich źródłem? Czy porażki w relacjach międzyludzkich to wyłącznie nasza wina, czy może skutek tego, jak ukształtowano nasze pojęcie o ich budowaniu? Wreszcie czy istnieje sposób na to, aby naprawić w samym sobie to, co (nie z naszej winy, ale jednak) nie działa prawidłowo i nareszcie zacząć żyć? Odpowiedzi na powyższe pytania może być wiele - sporo z nich znajdziemy w książce "Twój kieszonkowy terapeuta", która jest bardzo mądrą i logiczną próbą zdiagnozowania problemów dorosłego życia mających swe źródło w dzieciństwie.

Doktor Annie Zimmerman na co dzień pomaga osobom, które zmagają się ze swoim życiem. Pragną coś zmienić, ale nie wiedzą, od czego zacząć. Pytają: Dlaczego wciąż wikłam się w nieszczęśliwe związki? Dlaczego ciągle tracę nerwy? Co jest ze mną nie tak? Odpowiedź jest prosta: wszystko z nimi w porządku. Tylko że zadają niewłaściwe pytania.

W „Twoim kieszonkowym terapeucie” Zimmerman udowadnia, że kiedy zrozumiemy, jak w okresie dorastania kształtują się wzorce zachowań, które powielamy jako dorośli, nauczymy się odnajdywać przeszkody, jakie sami sobie stawiamy – i zaczniemy je pokonywać. Proste ćwiczenia zawarte w tej książce pozwolą zgłębić własną przeszłość, rozpoznać szkodliwe schematy postępowania, które nieświadomie rozwinęliśmy, i odkryć wskazówki, jak to wszystko naprawić. A po drodze odnaleźć poczucie celu, siłę psychiczną i radość – każdego dnia.

Czyli - innymi słowy - tezę lektury można w teorii sprowadzić do prostej prawidłowości: to, co naruszyło nasz rozwój i emocjonalną równowagę w dzieciństwie zostaje z nami w dorosłym życiu i nie pozwala nam osiągać celów, do których dążymy. Oczywiście każdy z nas może mieć inne cele, jednak na potrzeby tej książki sprowadzono je do sukcesu na polu relacji międzyludzkich i osiągnięcia w takiej relacji szczęścia.

Z tezą o destrukcyjnym wpływie na dorosłość doświadczeń z dzieciństwa (oraz o skali tego wpływu) można dyskutować, jednak - niestety - tkwi w tym wszystkim sporo prawdy. Często nieprzyjemnej i związanej z koniecznością pracy nad samym sobą w dorosłym życiu. Bolesna prawda jest bowiem taka, że jeśli w dzieciństwie nasza psychika, świat emocji i sposób pojmowania relacji z drugim człowiekiem ukształtowano niewłaściwie, to nie ma innego sposobu na naprawę tego stanu rzeczy niż zburzenie tego zamku na piasku i mozolne zbudowania "siebie" na nowo. Pocieszające jest to, że lektury takie jak ta są w stanie w tym pomóc.

Co zyskamy sięgając po tę książkę? Przede wszystkim chwilę poświęconą samemu sobie i to chwilę w sensie dosłownym - tytuł książki zobowiązuje, albowiem zamieszczone tutaj rozdziały nie tylko działają na odbiorcę terapeutycznie, ale są także krótkie, rzeczowe i naprawdę nie zabierają dużo czasu koniecznego na ich przeczytanie. A czego dowiemy się w trakcie ich lektury? Będą to odpowiedzi na kilka ważnych pytań dotyczących nas samych i tego, co musimy na temat samych siebie zrozumieć.

Ponadto dotkniemy takich kwestii, jak regulacja własnych emocji, sposoby na uspokajanie się, auto-uzdrawianie samego siebie (głównie na poziomie mentalnym; jakkolwiek to brzmi) oraz to, co jest chyba w tej lekturze najważniejsze - sposobów na to, jak najzwyczajniej w świecie o siebie zadbać.

W tym miejscu WAŻNA UWAGA!: żadna książka prawdziwej terapii nie zastąpi. Zimmerman pokazuje tylko czytelnikowi pewien kierunek. Motywuje do działania, lepszego poznania samego siebie oraz do pracy, która nakieruje nasze emocjonalne wnętrze na właściwe tory. Nie jest to jednak lektura, która rozwiąże wszystkie Wasze problemy i jest "terapią" do zastosowania "od zaraz" (i na własną rękę). Bynajmniej. Ta lektura ma za zadanie jedynie pokazać, co i jak można zrobić. Taki pierwszy krok ku normalności. Reszta w Waszych rękach.

Książka jest niezwykle rzeczowa, mądra, napisana przystępnym językiem i zrozumiała nawet w najbardziej skomplikowanych aspektach. Autorce należą się wielkie brawa, a to tego powodu, że lektura jest w stanie - moim zdaniem - sprawić to, co stawia sobie za cel: dodać otuchy, pozwolić uwierzyć w to, że można coś ze sobą zrobić i że warto jest działać. Takie motywacyjne przekonanie to zawsze pierwszy krok na drodze we właściwym kierunku. Zimmerman z całą pewnością jest w stanie przekonać do tego, aby go zrobić.

Albatros - dziękuję.

#twójkieszonkowyterapeuta #anniezimmerman #psychologia #albatros #wydawnictwoalbatros #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #sensacja #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks

Jak zmienić swoje życie?

Dlaczego naszym życiem rządzą schematy i co jest ich źródłem? Czy porażki w relacjach międzyludzkich to wyłącznie nasza wina, czy może skutek tego, jak ukształtowano nasze pojęcie o ich budowaniu? Wreszcie czy istnieje sposób na to, aby naprawić w samym sobie to, ...

Rozwiń

Zwiń

Dramat domowy.

I żyli długo i szczęśliwie... Lecz czy na zawsze? Niekoniecznie - czasem wszak ludzie się rozstają. Po namiętności zostają popioły, a po uczuciu chłód obojętności. Często towarzyszy temu także poczucie bycia nieszczęśliwym... Jak do tego wszystkiego może dojść? Czy rozstanie jest kwestią impulsu po uświadomieniu sobie nieprzyjemnych prawd, czy może raczej sumą składowych, prowadzących z biegiem czasu do wygaśnięcia nawet najmocniej świecącego płomienia? Opowiedziana w "Rozwodzie" historia daje do myślenia i bardzo na miejscu będzie stwierdzenie, że aspiruje do niezwykle prawdziwego, obyczajowego studium rozpadu małżeństwa.

W Skandynawii ludzie nie tylko mordują się nawzajem, ale też kochają, zakładają rodziny, przestają kochać i biorą rozwody. Moa Herngren woli pisać o tych drugich – i robi to tak, że jej książki od lat trafiają na listy bestsellerów. Pisząc ciepło i z empatią, stawia dyskretne pytania o to, dlaczego związki się rozpadają, czy osoba, która odchodzi od partnera, zawsze jest winna, i co kryje się pod powierzchnią rutynowej codzienności.

Pozornie solidne małżeństwo z długoletnim stażem nagle rozpada się podczas gorącego sztokholmskiego lata. Po pozornie przyziemnej kłótni o błahą sprawę Niklas wychodzi z przyjacielem, by odreagować. Gdy po kilku godzinach wciąż nie ma go w domu, irytacja jego żony Bei ustępuje miejsca lękowi, że doszło do czegoś strasznego. Prawdziwy szok kobieta przeżywa jednak w chwili, gdy dowiaduje się, że wprawdzie nic się nie stało, nie doszło do żadnego wypadku… ale jej małżeństwa już nie ma. Jej miły pogodny mąż pediatra chce rozwodu, a zrozpaczona i zdezorientowana Bea zastanawia się, czy to naprawdę powinno być dla niej niespodzianką.

Nie spodziewałem się, że ta książka będzie AŻ TAK MĄDRA. Aż tak prawdziwa, pełna refleksji i prawd na temat relacji międzyludzkich. Moa Herngren to nie tylko utalentowana pisarka - godny uwagi jest także jej talent do wyłapywania obyczajowo-psychologicznych niuansów, które nieraz definiują nasze życie.

"Rozwód" jako książka pokazuje jak bardzo odmienna może być perspektywa na życie ludzi, którzy żyją ze sobą od kilkudziesięciu lat. Perspektywa ta może być tak odmienna, że pozornie stawia ona pod olbrzymim znakiem zapytania jakiekolwiek wzajemne zrozumienie - pojawia się nawet pytanie, czy takowe kiedykolwiek w przypadku tych ludzi istniało?

Refleksji po lekturze z całą pewnością każdy będzie miał multum. Zarówno pozytywnych, jak negatywnych. Głównie na temat ludzkiej natury, w szczególności w kwestii sensowności i realnych szans na prawdziwe zrozumienie się dwojga ludzi... Nie brzmi to dobrze, a jednak uwaga to koresponduje z tym, że nigdy tak naprawdę nie poznamy drugiego człowieka na 100%. Można próbować, można spędzić ze sobą wiele lat, a jednak poznać się na wylot nie sposób... Jeśli dołożymy do tego brak rozmowy, skrytość lub cokolwiek jeszcze co zamiast łączyć dzieli, no to mamy gotowy przepis na (całkowicie niepotrzebną) życiową katastrofę.

Książka bez wątpienia do polecenia - i to każdemu!

Albatros - dziękuję.

#rozwód #moaherngren #albatros #wydawnictwoalbatros #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #sensacja #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks #instabooks #instabookspoland

Dramat domowy.

I żyli długo i szczęśliwie... Lecz czy na zawsze? Niekoniecznie - czasem wszak ludzie się rozstają. Po namiętności zostają popioły, a po uczuciu chłód obojętności. Często towarzyszy temu także poczucie bycia nieszczęśliwym... Jak do tego wszystkiego może dojść? Czy rozstani...

Rozwiń

Zwiń

Wina i kara.

Bezkompromisowy prawnik Eddie Flynn powraca! "Adwokat diabła" to najnowsza książka bestsellerowego autora thrillerów prawniczych, Steve’a Cavanagha. Błyskotliwa, wciągająca i wartka akcja powieści składa się na całokształt, dla którego bez wątpienia warto zarwać noc.

Charyzmatyczny prawnik Eddie Flynn powraca i trafia na swojego najgroźniejszego przeciwnika! Ten człowiek wygrał każdy proces. Bo to on stoi za każdym zabójstwem. Nie wszyscy o tym wiedzą, ale Randal Korn, ambitny i pewny siebie prokurator okręgowy, lubuje się w posyłaniu oskarżonych do celi śmierci i oglądaniu ich egzekucji. Nawet jeśli wcale nie są winni...

Niesłusznie uwięzionemu mężczyźnie, Andy’emu Dubois, grozi kara śmierci za zabicie młodej dziewczyny. Korn zdążył już zaaranżować cały proces tak, by zapewnić sobie kolejne szybkie zwycięstwo i wyrok skazujący. Jedynym pionkiem, którego nie ustawił na swojej szachownicy, jest Eddie Flynn.

Błyskotliwy i przebiegły adwokat, który zanim zaczął działać zgodnie z prawem, przez lata sam je łamał, ma zaledwie siedem dni na uratowanie niewinnego człowieka przed skorumpowanym systemem. I na znalezienie prawdziwego mordercy. Za tydzień sędzia odczyta wyrok. Ale czy Eddie dożyje, by go usłyszeć?

Thriller wciąga już od pierwszych stron. Wątek kryminalny skonstruowano w książce bardzo dobrze i przekonująco, jednak najlepsze fragmenty książki to te dotyczące aspektów psychologicznych prowadzonego przez Flynna śledztwa. Kawał świetnej i trzymającej w napięciu literatury!

Cavanagh mógł się tą książką zapędzić w kozi róg i pogrzebać jako autor, a jednak… wybrnął :) To nie tylko jedna z lepszych książek jego autorstwa, ale także jeden z lepszych thrillerów prawniczych w ogóle – a już na pewno w ostatnich latach. Brawo!

Albatros - jak zawsze dzięki!

#adwokatdiabła #stevecavanagh #eddieflynn #thriller #kryminał #cosnapolce #czytamksiazki #czytamkryminały #dobraksiazka #albatros #wydawnictwoalbatros #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks #instabooks #instabookspoland

Wina i kara.

Bezkompromisowy prawnik Eddie Flynn powraca! "Adwokat diabła" to najnowsza książka bestsellerowego autora thrillerów prawniczych, Steve’a Cavanagha. Błyskotliwa, wciągająca i wartka akcja powieści składa się na całokształt, dla którego bez wątpienia warto zarwać noc...

Rozwiń

Zwiń

Po króliku czas na łosia!

"Paradoks łosia" to zwariowany i emocjonujący thriller komediowy – już drugi z nowego cyklu zapoczątkowanego zeszłorocznym "Czynnikiem królika" – autorstwa nagradzanego fińskiego autora, najgorętszego towaru eksportowego Finlandii. Powieść pełna jest ciepłego humoru, dziwacznych postaci i absurdalnych sytuacji, przesycona zachwytem nad życiem − i to w całej jego różnorodności i nieprzewidywalności.

Absurdalnie zabawny, chwytający czule za serce i bezlitośnie szargający nerwy – wszystko to zmaki rozpoznawcze drugiego tomu trylogii kryminalnej fińskiego pisarza, Anttiego Tuomainena, której skazaną na sukces ekranizację (ze Steve’em Carrellem w roli głównej) przygotowuje Amazon Studios.

Matematyk ubezpieczeniowy Henri Koskinen w końcu przywrócił jako taki porządek zarówno w swoim życiu prywatnym, jak i zawodowym. Jako właściciel Fun-Landii czuje się już znacznie pewniej i właściwie jest o krok od tego, by uznać park przygody za obiecujący biznes, kiedy pojawiają się nowe kłopoty i znów wszystko staje na głowie. Aby przetrwać w tym nieprawdopodobnym chaosie, Henri musi dokonać ponownych – bardzo ryzykownych – kalkulacji, zanim będzie za późno…

Na łamach powieści znakomity humor miesza się z krytycznymi refleksjami i z nieco smutnymi spostrzeżeniami na temat życia (w korpo i nie tylko). Jak na tego autora może to trochę zaskakiwać, albowiem przyzwyczaił on nas do nieco innych wrażeń, jednak... chyba trzeba to Tuomainenowi policzyć na plus.

Pozytywne zaskoczenia to jednak nie jedyna strona medalu. Ta druga będzie niestety trochę gorsza... Bo choć cały pomysł jest świetny, to (podobnie jak w "Czynniku królika") wydaje się, że w miarę rozwoju wydarzeń autorowi coraz gorzej szła ta książka... Sceny rewelacyjne mieszają się z kiepskimi, a wydźwięk psuje dodatkowo ewidentny brak umiejętności autora względem wiarygodnego przedstawienia poszczególnych wątków. Trochę szkoda, bo od tego pana oczekiwać można - i trzeba - nieco więcej...

Tuomainen, najinteligentniejszy – i najzabawniejszy – pisarz Finlandii, od wielu lat okupuje szczyty tamtejszych listy bestsellerów. Autora nominowano do wielu prestiżowych europejskich nagród, m.in. Szklanego Klucza, CWA International Dagger, Prix du Polar Européen oraz Last Laugh Award. Jego „Mała Syberia” została uznana przez „The Times” za jedną z najlepszych książek ostatnich pięciu lat, otrzymała też Nagrodę Petrona jako najlepsza skandynawska powieść kryminalna 2020 roku.

Albatros - dziękuję.

#paradoksłosia #anttituomainen #albatros #wydawnictwoalbatros #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #sensacja #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks #instabooks #instabookspoland

Po króliku czas na łosia!

"Paradoks łosia" to zwariowany i emocjonujący thriller komediowy – już drugi z nowego cyklu zapoczątkowanego zeszłorocznym "Czynnikiem królika" – autorstwa nagradzanego fińskiego autora, najgorętszego towaru eksportowego Finlandii. Powieść peł...

Rozwiń

Zwiń

Mistrzostwo w budowaniu napięcia.

Że też tak dobre książki z tego gatunku trafiają się tak rzadko! B.A. Paris potwierdza tą pozycją, że książki z pogranicza sensacji i thrillera potrafi pisać jak nikt inny. "Przyjaciółka" to prawdziwe mistrzostwo na polu budowania napięcia, które niczym wisienką na torcie raczy nas niesamowitym, rozkładającym na łopatki i całkowicie zaskakującym zakończeniem. Najbardziej daje do myślenia i wywołuje ciarki w tej książce to, czego nie widzimy i czego możemy się jedynie domyślać - tutaj mamy tego w bród!

Iris i Gabriel mają wszystko, czego można zapragnąć: piękny dom za miastem, córkę, która zaczyna odnosić sukcesy, i dobrych przyjaciół, Laure i Pierre'a. Ich spokojną codzienność zakłóca jednak tragiczny wypadek, któremu ulega w pobliskim kamieniołomie szesnastoletni syn sąsiadów. Świadkiem zdarzenia jest Gabriel. To on znajduje ofiarę i staje się powiernikiem ostatnich słów chłopaka – słów, które wzbudzą w nim głębokie poczucie winy.

Podczas gdy Iris stara się złagodzić traumę męża, niespodziewanie zjawia się u nich Laure, która została zdradzona i w porywie gniewu i żalu odeszła od męża. Iris i Gabriel nalegają, by Laure czuła się u nich jak u siebie i została tak długo, jak tego potrzebuje. Mijają dni i tygodnie, Laure nosi ubrania Iris, śledzi każdy jej ruch i… wypytuje ją o niedawną śmierć młodego mężczyzny.

Jedyną odskocznią od narastającego napięcia w ich własnym domu jest dla Iris i Gabriela znajomość z parą, która właśnie sprowadziła się z większego miasta i spodziewa się pierwszego dziecka. Dziwią się tylko, że mieszka z nimi ogrodnik – podobno z podejrzanie burzliwą przeszłością. Atmosfera nieufności i wzajemnych podejrzeń niebezpiecznie się zagęszcza, a wokół bohaterów piętrzą się sekrety i negatywne emocje. Jest tylko jedna osoba, która dokładnie wie, co tu się naprawdę dzieje. Kto? Nawet najbardziej wytrawnym czytelnikom thrillerów trudno będzie to odgadnąć. Bo tym razem B.A. Paris serwuje nam finał finałów – po prostu niesamowity!

Że też tak dobre książki z tego gatunku trafiają się tak rzadko! B.A. Paris potwierdza tą pozycją, że książki z pogranicza sensacji i psychologicznego thrillera potrafi pisać jak nikt inny - oj potrafi! Najbardziej trzyma nas tutaj w napięciu, daje do myślenia i wywołuje ciarki to, czego nie widzimy i to, czego możemy się jedynie domyślać. Do tego dochodzą sekrety i stale wzrastający strach... Innymi słowy - oto thriller psychologiczny pełną gębą.

Wszelkie książki zahaczające choćby o tematykę psychologiczną są od zawsze dla mnie czymś, na co się po prostu rzucam i połykam strona po stronie. A jeśli w dodatku jest to jakaś sensacja lub thriller - o tak!, to jest to! B.A. Paris napisała naprawdę świetną książkę. W dobie średniej jakości sensacyjnego zalewu na księgarnianych półkach pozycja, która potrafi trzymać w napięciu do samego końca, a przy okazji prezentuje fantastyczny poziom pod kątem psychologii postaci, jest naprawdę na wagę złota. "Przyjaciółka" zdecydowanie daje właśnie taki "efekt wow".

Gorąco polecam!

Albatros - dziękuję.

#przyjaciółka #baparis #albatros #wydawnictwoalbatros #thriller #thrillerpsychologiczny #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #sensacja #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks

Mistrzostwo w budowaniu napięcia.

Że też tak dobre książki z tego gatunku trafiają się tak rzadko! B.A. Paris potwierdza tą pozycją, że książki z pogranicza sensacji i thrillera potrafi pisać jak nikt inny. "Przyjaciółka" to prawdziwe mistrzostwo na polu budowania napięcia, któr...

Rozwiń

Zwiń

Powojenne przemiany.

Pierre Lamaitre jak mało który ze współczesnych francuskich pisarzy potrafi zachwycić, skłonić do zadumy i pokazać nie tylko ludzkie historie oraz związane z nimi dramaty, ale także ma wyjątkowy dar pokazania ich czytelnikowi na tle historycznych wydarzeń, które na zawsze odcisnęły swoje piętno na losach dumnych synów i córek kraju znad Sekwany. "Wielki świat" to pierwszy tom nowego cyklu autora, który tym razem zabiera nas w podróż do powojennych czasów prosperity obejmującej lata 1945-1975.

Po trylogii „Dzieci katastrofy”, niezwykłym fresku rozpiętym między dwiema wielkimi wojnami, autor porywa czytelników w szalony wir czasów powojennej prosperity. W jego centrum znajduje się zamożna rodzina Pelletierów, fabrykantów mydła. Lemaitre cofa się w czasie, by przez pryzmat ich losów, pełnego gwałtownych zwrotów i szalonych perypetii niezwykłego życia, wykreować zupełnie nową, ekstrawagancką ludzką komedię – dowcipną, ironiczną, brawurowo napisaną. „Wielki świat” opisuje trzydzieści lat – 1945-1975 – z dziejów powojennej Francji i jej kolonii, nazywanych Wspaniałym Trzydziestoleciem.

Louis Pelletier zbił fortunę na mydle. Ma nadzieję przekazać świetnie prosperującą fabrykę w Bejrucie najstarszemu synowi, Jeanowi. Ten jednak nie ma głowy do interesów i zamiast rozwijać rodzinne imperium, doprowadza je na skraj bankructwa. Jego żona marzy o Paryżu i splendorze wyższych sfer, więc namawia go na wyjazd. Ale jest jeszcze jeden powód, dla którego Jean powinien opuścić Bejrut – popełnił straszliwą zbrodnię.

Tymczasem najmłodszy syn Louisa, Etienne, zostaje wysłany do Sajgonu w interesach. Tam rozpoczyna śledztwo dotyczące przemytu towaru i gotówki dla Viet Minh, a dowody, które zebrał, stanowią realne zagrożenie dla jego życia. Starszy od Etienne’a François wyjeżdża do Paryża i zostaje dziennikarzem. Jego kariera nabiera rozpędu, gdy bierze na warsztat sprawę brutalnego morderstwa aktorki, prawdopodobnie ofiary seryjnego zabójcy, który może być bliżej François, niż mu się wydaje. Osiemnastoletnia Hélène podąża za braćmi do Paryża w poszukiwaniu przygód i wkrótce rzuca się w wir rozwiązłego studenckiego życia. Musi jednak szybko dorosnąć, kiedy zostaje wezwana do Indochin i kontynuowania śledztwa rozpoczętego przez Etienne’a.

Potencjalnym zarzutem dla powieści może być sposób, w jaki autor przedstawia nam swoich bohaterów. Na przestrzeni pierwszych rozdziałów wydają się oni nijacy, pospolici, niezdolni do wzbudzenia u czytelnika sympatii. Są oni odbiorcy po prostu obojętni i wydaje się, jakby autor nie próbował nic z tym faktem zrobić... Myślę jednak, że może to być celowe - wszak historia rodziny Pelletier to tylko tło, pretekst do pokazania czegoś głębszego i większego: powojennych przemian, dotykających zarówno samej Francji, jak również terytoriów jej podległych.

Pierre Lemaitre pokazał w tej książce pewną praktyczną definicję mistrzostwa jeśli chodzi o warsztat pisarski i umiejętność odmalowania pewnych realiów. Nieraz jeden obraz wart jest więcej niż tysiąc słów - i tak jest właśnie w tej książce. Niektóre sceny, odmalowane poprzez dialogi, czy tylko przez małe obrazki skreślone piórem, są pewnym uchwyconym kadrem samym w sobie, ale mają też wymowę głęboką, której siłą jest to, czego nie widać i czego nie da się fizycznie przeczytać - Pierre Lemaitre pisząc jakiś np. akapit daje nam nie tylko składające się na niego słowa, ale też zestaw refleksji i niewypowiedzianych, ale znakomicie odczuwalnych emocji, które zajęłyby akapitów, każdorazowo, co najmniej 3-4... Wielki to talent i dar umieć oddać coś takiego... Brawo!

Zagłębienie się w świat pokazany przez Pierre'a Lamaitre to czysta przyjemność. Polecam!

Albatros - dziękuję.

#wielkiświat #PierreLemaitre #albatros #wydawnictwoalbatros #historia #francja #cosnapolce #dobraksiazka #czytamksiazki #sensacja #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks

Powojenne przemiany.

Pierre Lamaitre jak mało który ze współczesnych francuskich pisarzy potrafi zachwycić, skłonić do zadumy i pokazać nie tylko ludzkie historie oraz związane z nimi dramaty, ale także ma wyjątkowy dar pokazania ich czytelnikowi na tle historycznych wydarzeń, które na za...

Rozwiń

Zwiń

Dwa domy.

Opieka naprzemienna to trudny dla całej rodziny temat - zarówno dla rozstających się rodziców, jak również dla ich dzieci - ale także olbrzymia szansa na to, aby po rozstaniu zachować to, co najcenniejsze: więź z dzieckiem, dobre myśli, dające siłę emocje i jak najwięcej szczęścia, które pomimo rozstania dwojga dorosłych wciąż da się uratować (i to dla wszystkich osób znajdujących się w tej sytuacji - choć przede wszystkim dla dziecka). O tym, z czym z perspektywy dziecka wiąże się model opieki naprzemiennej opowiada bardzo mądrze napisana książeczka pt. "Moje dwa domy".

Główną bohaterką zaprezentowanej tu opowieści będzie dziewczynka, której rodzice się rozstali. Oboje dorośli bardzo kochają swoją córkę, dlatego zdecydowali się na wychowywanie jej w sposób naprzemienny - kilka dni dziewczynka spędza w związku z tym u taty, a kilka u mamy. To dla wszystkich wielka szansa, ale także niepewność - o wszystkich związanych z tą niepewnością zmianach oraz o towarzyszących im emocjach dowiemy się z kolejnych stron.

Dziewczynka mieszka kilka dni u taty - wspólnie się bawią, gotują, a także wybierają się na wielką górską wyprawę (górę improwizuje zawieszone na meblach prześcieradło ;) ), z której przynoszą dający siłę kamień mocy. Gdy dziewczynka jest u mamy, to wybiera się wspólnie z nią na wyprawę w kosmos, z której przywozi księżycowy kwiat :)

Czas mija i dziewczynka jest co prawda szczęśliwa z każdym z rodziców, jednak będąc u jednego z nich strasznie tęskni za tym drugim. I nagle okazuje się, że kamień mocy i księżycowy kwiat stają się dla niej czymś, z czego zaczyna czerpać siłę, wiarę, uśmiech i za sprawą czego zaczyna akceptować swoją nową sytuację :) Proces przywyknięcia do tego co nowe był dla dziewczynki bardzo trudny, jednak udało się - jest naprawdę szczęśliwa, wciąż ma przez tyle samo czasu oboje rodziców i udało jej się uratować wspólnie z nimi to, co najcenniejsze: szczęście.

Bardzo potrzebna, kojąca i podnosząca na duchu książka obrazkowa dla dzieci, które czują się rozdarte po rozstaniu rodziców. Będzie to opowiastka o dziewczynce, której rodzice się rozstali i będzie teraz z nimi mieszkać na przemian.

Seria Książki, które dają siłę wydawnictwa HarperKids przeznaczona jest dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Starannie dobrane pozycje tworzą bibliotekę trudnych tematów, ale ujętych w formie książek obrazkowych. Ważne treści przedstawione są w czytelny sposób: prosto, czule, bezpiecznie, opierając się na zrozumiałych sytuacjach i przykładach z dziecięcej codzienności.

Każda z pozycji poświęcona jest konkretnym problemom, często długo trwającym, takim jak: choroba, adopcja, rozstanie, starość, wojna, śmierć, rozłąka, przeprowadzka, emigracja, uzależnienia, niepełnosprawność. Książki, które dają siłę pomagają dzieciom oswoić się z tymi problemami, przygotować się na trudne wyzwania i je przetrwać. Wspierają dzieci w pokonywaniu trudności, odpowiadają na konkretne potrzeby, uczą szacunku do siebie, wiary w swe możliwości.

Więcej tutaj:
https://harpercollins.pl/pl/products/moje-dwa-domy-ksiazki-ktore-daja-sile-3148.html

HarperKids / HarperCollins Polska - dzięki!

#mojedwadomy #philearle #książkiktóredająsiłę #opiekanaprzemienna #harperkids #dladzieci #cosnapolce #forkids #booksforkids

Dwa domy.

Opieka naprzemienna to trudny dla całej rodziny temat - zarówno dla rozstających się rodziców, jak również dla ich dzieci - ale także olbrzymia szansa na to, aby po rozstaniu zachować to, co najcenniejsze: więź z dzieckiem, dobre myśli, dające siłę emocje i jak najwięcej szczęśc...

Rozwiń

Zwiń

Podróż przez epoki.

Opowiadania bezjakubowe Andrzeja Pilipiuka to każdorazowo okazja do fascynujących podróży w czasie i przestrzeni, w czasie których zobaczymy to, co w twórczości Autora jest chyba najważniejsze: istotę ludzkiej natury. Każdy kolejny tom tych nikogo nie pozostawiających obojętnym tekstów jest pełną refleksji literacką odyseją, wiodącą nas przez manowce historii i kolejnych opowieści do domu, gdzie w wygodnym fotelu będziemy mogli raz jeszcze przemyśleć sobie to, o czym właśnie przeczytaliśmy. Nie inaczej jest z najnowszą odsłoną tychże opowieści - "Czasy, które nadejdą" to bardzo dobry zbiór, w którym czeka nas moc przygód, tajemnic, nieoczekiwanych spotkań ze starymi znajomymi (także tymi naprawdę nieoczekiwanymi!), a także niepokojących wizji przyszłości, które wydają się nie dawać Autorowi spokoju... Poniekąd słusznie - wszak żyjemy w niespokojnych czasach, co zawsze w ten czy w inny sposób odbija się echem w literaturze. Nie przedłużając: zapraszam na recenzję!

Robert Storm i dr Paweł Skórzewski; tradycyjnie już będą to wiodące postacie najnowszego zbioru. Bo wiadomo - jeśli nie Jakub Wędrowycz, to właśnie Skórzewski i Storm! Długo można by się było rozpisywać nad ikonicznością tych postaci, ważne wszak jest jedno: zarówno leciwy (a czasem, jak w zamieszczonym w niniejszym zbiorze opowiadaniu "Remedium", dość młody) lekarz, jak i sprytny handlarz starzyzną (przez tych zadowolonych obdarzany nobilitującym mianem znakomitego antykwariusza) mają swoje literackie i rzeczywiste plusy, za pomocą których Wielki Grafoman świetnie potrafi przekazać nam to, co ma do powiedzenia. Oczywiście okraszając całość znakomitym humorem, duchem wielkiej przygody i rozrywką, której zawsze z myślą o dobrej książce oczekujemy.

Twórczość Andrzeja Pilipiuka od lat zachwyca starych i nowych czytelników. Wśród książek autorstwa Wielkiego Grafomana można znaleźć różnorodną tematykę, jednak istnieją w jej ramach pewne stałe punkty programu, na które wielu czytelników czeka z utęsknieniem. Takim stałym punktem programu są z całą pewnością zbiory opowiadań bezjakubowych; gdy się ukazują, to można w ciemno zakładać, że spotkamy się znów z Pawłem Skórzewskim i z Robertem Stormem. Te postacie mają rzesze oddanych wielbicieli. Cieszy mnie więc niezmiernie, że znów się z nimi spotykamy!

Co czeka nas w ich towarzystwie tym razem? Pięć tekstów, w których przeniesiemy się w czasie do końca XIX wieku (a nawet dalej - wszak za sprawą historii okrętu "Das Wappen" sięgniemy do wątku XVII-wiecznej kurlandzkiej marynarki), następnie do czasów Wielkiej Wojny, mrocznego (i to w dość nieoczekiwanym rozumieniu tych słów!) okresu PRL-u oraz do współczesności, która uraczy nas aż nadto niepokojącą wizją tego, co czai się za rogiem przyszłości. Jesteście gotowi? :)

Życie potrafi okaleczyć bardziej niż śmierć. Andrzej Pilipiuk po raz kolejny serwuje wyśmienitą ucztę wszystkim wielbicielom historii. Tej wielkiej i tej mniejszej, codziennej. Podążając tropami życia Doktora Skórzewskiego spotkacie skazanego na śmierć genialnego chemika, zrozumiecie, dlaczego romantyzm powinien być wciągnięty na listę zaburzeń umysłowych i dowiecie się, jak zmienić zapluskwioną norę w miejsce zdatne do życia. Z Robertem Stormem zbliżycie się do rozwiązania tajemnicy rządzącej jego życiem. Dotkniecie przeszłości zaklętej w spiżu i brązie. I spojrzycie w przyszłość prowadzącą do okrucieństwa tak wielkiego, że pozostanie tylko wznieść toast "Za przyszłe czasy, oby nigdy nie nadeszły".

Na nasz zbiór składa się pięć małych całości: "Remedium", "Klementynka", "Siódma armata", "Profesor Śmierć" i tytułowe "Czasy, które nadejdą". Każde inne, każde wyjątkowe. Wycieczka w czasie zacznie się dla nas od opowieści o schyłkowo XIX-wiecznych próbach wynalezienia leku na gruźlicę ("Remedium") oraz od historii niemiecko-rosyjskich starć z okresu Wielkiej Wojny, która w 1915 zawitała w okolice Wojsławic (uwaga!: lokalizacja nieprzypadkowa!). Potem przeniesiemy się w realia PRL-owskich wilkołaków ("Klementynka"), a następnie dostaniemy zaproszenie na polsko-cygańsko-szwedzką przygodę w związku z pewną kurlandzką armatą ("Siódma armata") i przez chwilę zastanowimy się nad tym, kim my wszyscy tak naprawdę jesteśmy i dokąd - jako ludzkość - zmierzamy ("Czasy, które nadejdą").

Poszukamy zatem XVII-wiecznej kurlandzkiej armaty (i być może ją ukradniemy), zagramy ze śmiercią w morderczą grę (w której stawką jest ludzkie życie), zastanowimy się nad przyszłością (przy okazji udaremniając próbę sprzedaży na aukcji podrobionego obrazu Beugel'a), spróbujemy przeżyć w zaatakowanych chlorem rosyjskich okopach z 1915 roku i... spotkamy kilka wilkołaków :) A także pewnych starych, dobrych znajomych, tylko że nieco młodszych - np. pewnego wyrostka z Wojsławic o imieniu Kubuś :) (!!!).

Wspólny mianownik? CZAS. A właściwie jego nieubłagany upływ oraz to, co może on przynieść wraz ze sobą (w przyszłości). Andrzej Pilipiuk zdaje się próbować pokazać nam - na przykładzie przeszłości - pewną sumę doświadczeń minionych czasów, a za jej sprawą to, co może czekać na nas wszystkim tuż za rogiem, w przyszłości; czas nie pozwoli nam bowiem na siebie czekać i nieubłaganie przyniesie nam to, do czego wszyscy (mam na myśli globalną populację ponad 8 MILIARDÓW ludzi) małymi kroczkami dążymy. Pytanie tylko, czy genetycznie modyfikowane, obdarzone tabliczkami znamionowymi i przeznaczone na arabski rynek seksualne hybrydy dzieci i kotów to właśnie to, czego wszyscy od przyszłości oczekujemy...

Jeśli nie jest to szczyt naszych marzeń, to mamy o czym myśleć. Co bowiem może prowadzić do antyutopii naszej przyszłości? Chciwość, głupota, zamknięte horyzonty i brak wyobraźni. I na te właśnie przywary bardzo mocno wskazuje Wielki Grafoman. A także na to, że nie uczymy się na błędach naszej przeszłości. Wprawdzie osobnym tematem jest fakt, że w każdej epoce rodzą się jednostki chciwe, głupie i ograniczone - które w jednym przypadku łupią dla pieniędzy XVII-wieczny kurlandzki statek, a w innym tworzą dla zysku seksualną zabawkę na bazie genomu człowieka i kota - jednak sens przekazu jest jasny. Warto spróbować zapanować nad własną codziennością - tak, żebyśmy nie musieli żałować naszej przyszłości.

Można to wszystko podsumować jeszcze inaczej. Mianowicie tak: Czas co prawda płynie, zmieniają się dekoracje, ludzie, technologie, jednak prawda pozostaje niezmienna: nie ma ludzi jednoznacznie dobrych lub złych. Kształtuje ich życie, otoczenie, albo inni ludzie. Zawsze warto szukać i kształtować tych, w których zwycięża dobro i na tym powinniśmy się wszyscy skupić - najlepiej zaczynając od siebie.

Andrzej Pilipiuk raz jeszcze udowadnia, że jest znakomitym obserwatorem i znawcą ludzkiej natury. Fantastyczna jest łatwość z jaką tworzy on kolejne historie i wpasowuje je w wybrane przez siebie ramy - zarówno sytuacyjne, jak również społeczne i historyczne. Ludzie są zawsze w centrum owych historii i najnowszy zbiór nie odbiega od tej zasady.

Pilipiuka warto czytać. Rzadko kiedy można do tego stopnia wciągnąć się w czytane opowieści, nie zawsze pragnie się - tak jak tutaj - brnąć byle szybciej przez kolejne strony, a jeszcze rzadziej ma się po wszystkim poczucie tak ogromnego niedosytu i pragnienia czegoś jeszcze. Na kolejne opowieści Pana Andrzeja po prostu z utęsknieniem się czeka - to najlepszy dowód na to, że są one wyjątkowe.

Fabryko – dziękuję!

#CzasyKtóreNadejdą #AndrzejPilipiuk #PawełSkórzewski #RobertStorm #OpowiadaniaBezjakubowe #remedium #klementynka #profesorśmierć #siódmaarmata #FabrykaSłów #cosnapolce #bookstagram #bookreview #czytamksiazki #czytamfantastyke #bookstagrampolska #recommendedbooks #instabooks #instabookspoland

Podróż przez epoki.

Opowiadania bezjakubowe Andrzeja Pilipiuka to każdorazowo okazja do fascynujących podróży w czasie i przestrzeni, w czasie których zobaczymy to, co w twórczości Autora jest chyba najważniejsze: istotę ludzkiej natury. Każdy kolejny tom tych nikogo nie pozostawiających ...

Rozwiń

Zwiń

Zwycięstwo! (ale czy na pewno?)

Shelley Parker-Chan przez prawie półtorej roku kazała nam czekać na dokończenie opowieści o XIV-wiecznym upadku dalekowschodniej dynastii Wielkich Yuanów i narodzinach dynastii Ming, którą wielu z nas zna z kart historii. Opanowane pożogą wojny Państwo Środka raz jeszcze stanie się na naszych oczach areną zdarzeń, które - zgodnie z wiatrem historycznych zmian - jednych pogrążą, a drugich wyniosą ku wyżynom niewyobrażalnej władzy.

Daleki Wschód to ostatnio częsty kierunek obierany przez twórców, pragnących opowiedzieć publice ciekawą historię. Dotyczy to także opowieści spod znaku fantastyki, które potrafią nie tylko zapaść na długo w pamięć, ale i mocno dać czytelnikowi do myślenia. Właśnie z czymś takim mamy do czynienia w "Tym, który zatopił świat" - Shelley Parker-Chan zabiera nas w podróż do XIV wieku, w sam środek najbardziej burzliwego okresu w dziejach Państwa Środka i snuje na tej dziejowej kanwie swą własną opowieść, która mieszając fikcję z rzeczywistością staje się literacką alegorią ludzkich losów i podwaliną rozważań o znaczeniu zemsty, przeznaczenia oraz nigdy niesłabnącego pragnienia przetrwania - nieraz za wszelką cenę.

Pierwszy z dynastii Ming - o nim właśnie (nim/niej?) traktuje drugi tom dylogii autorki. A także o drodze tego "kogoś" do władzy. Nie jest ona bynajmniej usłana różami - w trakcie lektury przekonamy się raz jeszcze, że każda wojna o sukcesję (lub bunt) to każdorazowo jednoznaczna przyczyna ludzkich cierpień i zgryzot. Pytanie, czy z pożogi tego rodzaju wojny może wyłonić się coś, co będzie dla wszystkich dobre? Czy można skutecznie budować na gruzach?

Przepowiedziano jej nicość. Miała umrzeć z głodu w pyle rolniczej prowincji, zapomnianej przez bogów i ludzi. Jednak żar przepełniający jej duszę, niepowstrzymane pragnienie życia, popchnęły ją do walki. Skryła się za imieniem zmarłego brata i mając nadzieję, że Niebiosa nie zauważyły oszustwa, ruszyła spełniać jego przeznaczenie. Przeznaczenie pełne bólu i wielkości. I choć wielkość przypadnie imieniu Zhu Chongba, to cały ból będzie musiała znieść osoba ukryta w skórze młodego mężczyzny...

Opowieść Shelley Parker-Chan to literacka mieszanka dalekowschodniej, historycznej prawdy i przesiąkniętej mistycyzmem dysputy o przeznaczeniu oraz o zemście, które jak mało co potrafią zawładnąć ludzkimi poczynaniami i nieodwracalnie je ukierunkować. Czy warto na to pozwolić? Co może z tego wyniknąć i co może stać się z człowiekiem, który szydząc ze swego losu wciąż oszukuje przeznaczenie i tworzy swoje własne, przeniewiercze mity oraz historie, którymi karmi innych na drodze ku chwale? To dobre pytania. W trakcie lektury poznamy (przynajmniej częściowo) związane z nimi odpowiedzi.

Śmiercionośna lawina zaczyna się zawsze od jednego kamyka. Dla lawiny, która zmiecie Cesarstwo Wielkich Yuanów tym kamykiem jest Zhu Yuanzhang, Świetlisty Król. Jednak zwycięstwo jest jeszcze daleko, a droga do niego pochłonie niezliczone ofiary. W lepkim mroku intryg, walki o władzę i wynaturzonych instynktów, niczym pochodnie płoną Mandaty Niebios. Napędzane dzikim głodem dogonienia własnego przeznaczenia, nieskończonym gniewem lub świętym prawem zemsty, wszystkie stanowią o sile obdarowanych nimi ludzi. Ludzi, którzy podobni Bogom, będą musieli ostatecznie stanąć do walki, z której zwycięsko może wyjść tylko jeden. A cena, którą przyjdzie zapłacić za to zwycięstwo może być zapłacona tylko w życiach.

Parker-Chan całymi garściami czerpie z historii Państwa Środka, a konkretnie z dziejów XIV wieku, kiedy to Chiny jako takie w zasadzie w całości pozostawały pod mongolskim panowaniem dynastii Yuanów. Mówimy o dziejowym momencie autentycznej rebelii Czerwonych Turbanów, która toczyła się ze zmiennym szczęściem przez szereg lat, a w jej wyniku (UWAGA - HISTORYCZNY SPOILER!) mongolskie panowanie w Państwie Środka dobiegło kresu, dając w efekcie początek chińskim rządom dynastii Ming. Na łamach powieści natykamy się nie tylko na prawdziwe fakty, ale także na autentyczne postacie historyczne (jak choćby przywódca buntu Liu Futong, czy Hongwu vel Zhu Yuanzhang - późniejszy pierwszy cesarz z dynastii Ming, którego aktualnych personaliów w odniesieniu do którejś z książkowych postaci jednak na ten moment Wam nie zdradzę :) ).

Powieść nie jest jednak odzwierciedleniem historycznej prawdy w stosunku 1:1. Patrząc na wydarzenia z niniejszego tomu co prawda wiele się zgadza, jednak losy niektórych postaci (choćby wspomnianego Liu Futonga) odbiegają od prawdy historycznej, a historie innych (np. samego Hongwu) wydają się być całkowicie zmienione, co sprawia, że tak do końca nie wiadomo, czy w drugim tomie będziemy mieć do czynienia z pójściem drogą historycznej autentyczności, czy też z luźno z nią powiązaną wizją, w której coś innego będzie dla autorki znacznie ważniejsze. Osobiście obstawiam tę drugą możliwość - dla fanów historii może to być nieco irytujące, a jednak, czysto literacko patrząc, otwiera to mnóstwo dróg i fabularnych możliwości.

Patrząc na sprawą pod kątem przedstawionych wydarzeń i ich głównych bohaterów można śmiało powiedzieć, że mamy do czynienia z opowieścią o przeznaczeniu, o walce o swój los oraz o tym, do czego może zmusić nas pójście taką, a nie inną drogą. Choć w historii tej można doszukiwać się nawiązań do disneyowskiego "Mulana", czy do fabrycznej "Wojny makowej" autorstwa Rebbeci F. Kuang, to jednak nie jest to kalka ani jednego, ani drugiego.

"Ten, który zatopił świat" to oryginalna i niepowtarzalna w swej istocie opowieść o czymś więcej, niż tylko o pragnieniu zemsty, o walce o władzę, czy też o walce o przetrwanie. To tak naprawdę mieszanka prawdy i kłamstw o tym, że chcąc wydostać się z błota nie jesteśmy w stanie się w nim nie unurzać, a walka o nasz los nie może odbyć się bez ofiar, które musimy na naszej drodze ponieść. Czasem jest to ofiara najwyższa z możliwych, pełna krwi, brudu i godna moralnego potępienia. Czy w takim wypadku cel nas usprawiedliwia? I kim stajemy się już po fakcie, gdy ofiara zostanie poniesiona? Wniosek z opowieści autorki płynie taki, że na drodze do celu nie jesteśmy ani dobrzy, ani źli; ani czarni, ani biali - zarówno my, jak i nasze czyny jesteśmy... szarzy. I to taką skalą szarości, której paleta odcieni jest zaiste przebogata.

Polecam!

Fabryko - dziękuję!

#tenktóryzatopiłświat #shelleyparkerchan #fabrykasłów #państwośrodka #cesarstwowielkichyuanów #mongołowie #dynastiaming #dynastiayuan #czerwoneturbany #chiny #świetlistycesarz #fantastyka #historia #dobraksiazka #czytamksiazki #cosnapolce #bookreview #bookstagram #bookstagrampolska #recommendedbooks

Zwycięstwo! (ale czy na pewno?)

Shelley Parker-Chan przez prawie półtorej roku kazała nam czekać na dokończenie opowieści o XIV-wiecznym upadku dalekowschodniej dynastii Wielkich Yuanów i narodzinach dynastii Ming, którą wielu z nas zna z kart historii. Opanowane pożogą wojny Państwo Środ...

Rozwiń

Zwiń