Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Anka Lisicka to dziewczyna, która wiedzie stabilne życie nad którym ma pełną kontrolę. Kiedy jej mąż Nikodem chce powiększyć rodzinę w małżeństwie coś zaczyna się psuć. Dziewczyna nie jest gotowa na bycie matką, ma też obawy czy będzie potrafiła dać dziecku tą czego sama nie zaznała w dzieciństwie. Dla dobra małżeństwa poddaje się i stara się dopasować jednak wszystko zmienia się w małżeństwie i szykują się wielkie zmiany.
Ania postanawia wszystko przemyśleć w samotności. Wyrusza do domku, który znajduje się w środku lasu. Czuje się tam dobrze, ma czas by wszystko poukładać w swojej głowie i zaakceptować zmiany, które są nieuniknione. Pewnego dnia w lesie spotyka Wandzię, małą dziewczynkę, która z innymi dziećmi znajduje się w leśnym przedszkolu. Jednak Anka czuje, że coś jest nie tak .
Odkrywając tajemnice dzieci, odkrywa bolesną prawdę, która sięga II wojny światowej i pobliskiego szpitala psychiatrycznego.
To co nasuwa mi się sięgając po kolejną książkę Agnieszki Kaźmierczyk to to, że każda jest inna. Nie ma podobnych schematów, jednego gatunku. Jednak każda jest tak samo dobra. Autorka potrafi budować napięcie w sposób perfekcyjny. Powoli odsłania przed czytelnikiem tajemnice i sprawia, że zagłębiamy się w historię i przeżywamy ją całym sobą.
Jednak skupię się na powieści "Głosy z lasu". Na początku zaczyna się niepozornie. Nawet przez chwilę pomyślałam, że to książka nie dla mnie, że to zapewne banalny romans i nic mnie tu nie zaskoczy. Jednak im dalej w las (i to dosłownie) tym bardziej książka mnie pochłaniała. Nie mogłam się od niej oderwać, przyciągała mnie tak bardzo, że przeczytałam ją w dwa dni. To było naprawdę dobre i kompletnie nieprzewidywalne, zaskakujące i z wątkami paranormalnymi, które uwielbiam. W zasadzie ciężko określić jaki to gatunek? To nie jest kryminał ani horror. Tak samo to nie jest romans. Literatura obyczajowa też do końca mi to nie pasuje. Tu w zasadzie jest wszystko ale tak świetnie połączone, że nie mamy poczucia nadmiaru wątków czy właśnie przeplatania różnych gatunków. Dzieje się naprawdę dużo ale wszystko dawkowane powoli i stopniowo.
Dla mnie naprawdę świetna książka i wiem, że spokojnie mogę brać książki autorki w ciemno i wiem, że mnie zaskoczy, a to już powód by zaliczyć Agnieszkę Kaźmierczyk do swoich ulubionych autorów.

Anka Lisicka to dziewczyna, która wiedzie stabilne życie nad którym ma pełną kontrolę. Kiedy jej mąż Nikodem chce powiększyć rodzinę w małżeństwie coś zaczyna się psuć. Dziewczyna nie jest gotowa na bycie matką, ma też obawy czy będzie potrafiła dać dziecku tą czego sama nie zaznała w dzie...

Rozwiń

Zwiń

To już moje drugie spotkanie z Karolem Fitrzykiem. Poprzednia książka, którą miałam okazję czytać "Kamieniarz" zrobiła na mnie duże wrażenie. Tym razem było jeszcze bardziej "dziwnie".
Jan Stec to dziennikarz, który został posądzony o podwójne morderstwo swoich informatorów. Do tego jest alkoholikiem i jego życie w tej chwili to myśl by tylko się napić. Sąd go uniewinnia. Jednak wokół niego i sprawy jest bardzo głośno. Po namowach swojej przyjaciółki wyrusza do Krościenka by przeczekać największy szum wokół jego osoby i spróbować chociaż na chwilę nie sięgać po alkohol.
To co tam go spotyka nie śniło mu się nawet w największych koszmarach.
Zauważyłam, że sięgając po książki Pana Karola trudno stwierdzić czego tak naprawdę można się spodziewać. To co spotkało głównego bohatera jest tak dziwne, że w zasadzie nie wiemy czy to zwidy po odstawieniu alkoholu, czy może jednak obłęd albo jeszcze coś zupełnie innego. Każdy z czytelników sięgając po "Dusze czyśćcowe" zapewne odniesie zupełnie inne wrażenia po lekturze. Osobiście miałam taki mętlik w głowie, że trudno było odróżnić co jest snem, a co jawą. Autor potrafi w sposób idealny wyprowadzić czytelnika w pole, by na końcu zawrócił na właściwą ścieżkę mając jednak z tyłu głowy czy to faktycznie dobra droga. Po mimo, że na końcu wszystko się wyjaśniło to i tak pozostało mnóstwo pytań, domysłów i przypuszczeń. Każdy powieść może interpretować w dowolny sposób. Po mimo, że na stronie lubimy czytać książkę uznano za horror to dla mnie zdecydowanie bardziej pasuje gatunek thriller psychologiczny.

To już moje drugie spotkanie z Karolem Fitrzykiem. Poprzednia książka, którą miałam okazję czytać "Kamieniarz" zrobiła na mnie duże wrażenie. Tym razem było jeszcze bardziej "dziwnie".
Jan Stec to dziennikarz, który został posądzony o podwójne morderstwo swoich informat...

Rozwiń

Zwiń

Komisarz Berg odwiedza Mortalistę z prośbą o pomoc w śledztwie. W Krakowie dochodzi do serii bardzo brutalnych morderstw, a policja niestety nie radzi sobie z śledztwem dlatego prosi aby Honoriusz obejrzał zmasakrowane zwłoki i być może znajdzie coś co rzuci nowe światło na sprawę. Mond szybko łączy sprawę z jednym z seryjnych morderców tyle że on żył 150 lat temu. Jak to możliwe? Morderca działa dokładnie tak samo jak Kuba Rozpruwacz i krok po kroku odwzorowuje tamte zbrodnie. Kim jest morderca? Tego wszystkiego próbują dowiedzieć się Honoriusz i Allegra ze współpracy z policją.
Trzecia część z serii z Honoriuszem Mondem poraża kolejnymi zbrodniami. Czytając "Inkarnatora" Miałam wrażenie jakby autor starał się podejść do całości bardziej filozoficznie. Widocznie nasz bohater Mortalista miał właśnie takie potrzeby wyrzucenia z siebie tej filozoficznej części. Nie wiem czy znacie serię ale napiszę Wam, że o samym Honoriuszu wiemy nie wiele. Nie wiemy nic o jego rodzicach, rodzeństwie i jak było jego dzieństwo. Krok po kroku, książka po książce odkrywamy kolejne tajemnice Mortalisty i poznajemy jego przeszłość. Wydaje mi się, że w tej części chyba odkrył największy fragment swojego dzieciństwa.
Wracając do zbrodni autor jak zwykle pokazał na co go stać i tu chyba nie będzie niczym nowym jak napiszę, że po raz kolejny zostałam pozytywnie zaskoczona. Nasz Mortalista jak zwykle krok po kroku układał kawałki układanki by w końcu pojawił się obraz mordercy w całości. Napięcie, szybka akcja i niespodziewane zakończenie to to co zawsze towarzyszy mi podczas czytania książek Czornyja.
Jednak ta część podobała mi się chyba najmniej ze wszystkich.

Komisarz Berg odwiedza Mortalistę z prośbą o pomoc w śledztwie. W Krakowie dochodzi do serii bardzo brutalnych morderstw, a policja niestety nie radzi sobie z śledztwem dlatego prosi aby Honoriusz obejrzał zmasakrowane zwłoki i być może znajdzie coś co rzuci nowe światło na sprawę. Mond sz...

Rozwiń

Zwiń

Joanna Grabowska to nasza główna bohaterka. Kobieta po czterdziestce z trójką dzieci i mężem, który kompletnie nie zauważa swojej żony. Kobieta czuje się zaniedbana i niedoceniona. Aśka ma pracę, którą kocha - jest kuratorem sądowym. Po mimo, że praca jest wymagająca, niesie ze sobą obciążenia psychiczne jak i niebezpieczeństwo to nie wyobraża sobie innej pracy.
Podczas szkolenia służbowego poznaje aplikanta, który zwraca uwagę na kobietę jednak Joanna jako przykładna żona nie ma zamiaru komplikować sobie życia. Wszystko się zmienia gdy odkrywa, że jej mąż ma romans.
W całkiem spokojnym jak do tej pory Grodzisku Mazowieckim dochodzi do serii zabójstw, a Joanna ma wrażenie, że ktoś ją śledzi. Kobieta pewnego dnia dostaje nawet list z pogróżkami.
"Zakręt" Sandry Cichej to pozornie bardzo lekka książka, taka dosłownie na jeden wieczór. Dla mnie to bardziej romans z tłem kryminalnym ale jest też pewien szczegół na który warto zwrócić uwagę. Mimo, że historia jest lekka to pokazuje blaski i cienie pracy kuratora sądowego. Autorka pokazała jak bardzo praca jest wymagająca, jak pracownicy narażeni są na stres. Tu nie ma pewności czy ktoś z dozorowanych nam nie zagraża, czy nas nie skrzywdzi. Są też chwile, które wynagradzają wszystko kiedy rodzina staje na nogi i dziękuję takiemu kuratorowi. To praca zapewne nie dla każdego bo (tak przynajmniej myślę) ktoś kto jest słaby psychicznie na pewno nie poradzi sobie w takim środowisku. Właśnie to najbardziej mnie zaciekawiło w książce autorki.
Muszę też wspomnieć o tle czyli o zabójstwach, które pojawiają się w książce. Oczywiście to tylko nawiązanie, że coś się dzieje dookoła jednak tu zdecydowanie widać, że autorka ma talent i świetnie idzie jej budowanie napięcia. Po "Deprawacji" widzę, że to gatunek, w którym Pani Sandra się odnajduje i potrafi trzymać w niepewności.
No i główny wątek czyli nasza Joanna i jej życie. Matka trójki dzieci, kobieta pracująca i mąż, który jest gdzieś kompletnie obok. Brakuje tu wsparcia, wspólnie spędzonego czasu małżonków. Pojawia się obojętność chociaż Aśka próbuje jakoś to wszystko posklejać jednak sama nie daje rady. Wtedy pojawia się mężczyzna, który może zaoferować wszystko to co powinien mąż. Finał może być tylko jeden...
Jeśli pisać o głównym wątku to wiadomo - bardzo przewidywalna, bez żadnego zaskoczenia. Łącząc w całość wszystkie wątki książka nadal lekka i przyjemna i bardzo szybko się czyta. Bardzo krótkie rozdziały. Język którym pisze autorka bardzo przystępny więc przez książkę się płynie. Jak na debiut to książka jest po prostu dobra.
Jeśli lubicie romanse i chcecie poczytać o pracy kuratora to sięgnijcie po książkę. To pierwsza część z serii. Druga część nosi tytuł "Za zakrętem"

Joanna Grabowska to nasza główna bohaterka. Kobieta po czterdziestce z trójką dzieci i mężem, który kompletnie nie zauważa swojej żony. Kobieta czuje się zaniedbana i niedoceniona. Aśka ma pracę, którą kocha - jest kuratorem sądowym. Po mimo, że praca jest wymagająca, niesie ze sobą obciąż...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo rzadko zwracam uwagę na ocenę książki przez innych zanim sama się za nią zabiorę. Chyba że chodzi o zakup książek do biblioteki wtedy wiadomo to jest jakieś kryterium czy warto czy nie. W przypadku "Katharsis" było trochę inaczej. Wiedziałam, że ma wysokie oceny, a ja ją wypożyczyłam z naszej biblioteki. W planach jest zaproszenie kiedyś do nas Pana Macieja więc chciałam poznać kolejne książki autora.
Bohaterów i wątków jest tu cała masa. Każdy bohater ma swoją historię i przeżycia. W zasadzie to jest to saga polsko-grecka bo akcja dzieje się na przełomie wielu lat 1927 - 1990 i poznajemy losy kolejnych pokoleń. Ale po kolei.
II wojna światowa i wojna w Grecji. To tu poznajemy pierwszego z bohaterów Kostasa Tosidosa, chłopca, który poprzysiągł zemstę za śmierć ojca. stał się sławny dzięki akcji wysadzenia wiaduktu nad rzeką Gorgopotamos. Jego losy toczą się tak, że wraz z rodziną trafia do Polski na wyspę Wolin. Tu staję się Konstantym Tosidowskim i ma wieść spokojne życie z rodziną. Jednak w nieoczekiwanym momencie pojawiają się ludzie z przeszłości, którzy zmieniają jego życie w piekło.
Kolejny bohater to "Sacharyna" vel Zygmunt to polski przemytnik z Gdyni, który jest mistrzem w swoim fachu i nie ma sobie równych. Jego historia na kartach książki jest dosyć burzliwa.
Janis lub Janek to syn Kostasa, który ze względu na zdrowie musi przerwać swoją karierę bokserską. Wstępuję do milicji, w której czuje się naprawdę dobrze. Jedna ze spraw przybliża mu losy ojca i jego śmierci.
No i ostatni to "Zulus" - Marek Molenda. Bratanek Sacharyny i jego podopieczny, który marzy o tym by być taki sam jak wujek.
Losy tych czterech mężczyzn łączy tajemnicze miejsce. Kopalnia rudy uranu w Kletnie.
To była książka zupełnie inna niż seria z Jakubem Kanią. Maciej Siembieda zaskoczył swoich czytelników kompletnie inną historią, której chyba nikt się nie spodziewał. Niesamowicie misternie utkania historia czterech osób na pozór nie łączących się ze sobą. Jednak im bardziej zagłębiamy się w historię tym bardziej widać te powiązania jednak zakończenie kompletnie zaskakuje i tego na pewno nikt się nie spodziewał.
Maciej Siembieda łączy wydarzenia, które miały miejsce z fikcją literacką, prawdziwych bohaterów z tymi wymyślonymi. W powieści "Katharsis" znajdziemy wiele dokładnych opisów miejsc, które istniały lub nadal istnieją. Opis wojny i walk w Grecji też ma tu swoje miejsce.
To jest książka przez którą przemierza się powoli, bardzo powoli i nie chodzi tu o to, że akcja jest powolna. O nie, tu się ciągle coś dzieje jednak mimo tego trzeba się skupić na każdym szczególe, których jest tu sporo.
Przyznam się, że miałam ochotę książkę odłożyć i nie kończyć jej. Nawet odłożyłam ją na jakiś czas by przeczytać w tym czasie coś zupełnie innego i dopiero ją skończyłam.
Żebyście nie zrozumieli mnie źle. Książka nie jest zła, jest naprawdę świetna jednak wymagająca dużego skupienia. Mimo wszystko cieszę się, że ją skończyłam. Czeka na mnie kolejna część "Nemezis" ale na tą chwilę muszę sięgnąć po coś zupełnie innego.

Bardzo rzadko zwracam uwagę na ocenę książki przez innych zanim sama się za nią zabiorę. Chyba że chodzi o zakup książek do biblioteki wtedy wiadomo to jest jakieś kryterium czy warto czy nie. W przypadku "Katharsis" było trochę inaczej. Wiedziałam, że ma wysokie oceny, a ja ją w...

Rozwiń

Zwiń

Seria z Igorem Brudnym Przemysława Piotrowskiego to książki, które mogę brać w ciemno i wiem, że się nie zawiodę. "Smolarz" czekał na stosiku ale nie długo bo przyciągał mnie niesamowicie.
Igor Brudny po ostatniej sprawie postanawia odpocząć i odciąć się od wszystkiego, a gdzie jak nie z dala od cywilizacji odpoczywa się najlepiej? Igor wyruszył w Bieszczady i tam zaszył się w małej, leśnej chacie.
Kiedy giną dwie młode turystki, z którymi Brudny miał wcześniej kontakt jego instynkt policjanta uruchamia się i angażuje się w sprawę. Ożywa bieszczadzka legenda o strasznym smolarzu, a podejrzanym staje się sąsiad Igora Samuel Wanzreich. Jako jedyny Brudny nie wierzy w winę Samuela i zaczynając grzebać w śledztwie odkrywa tajemnice, która sięga czasów wojny. Tutejsi ludzie z szerokimi powiązaniami próbują utrudnić komisarzowi dojście do makabrycznej prawdy.
Szósta część z serii o Igorze Brudnym wciągnęła mnie niesamowicie i kiedy odłożyłam książkę towarzyszyło mi wiele emocji. Przede wszystkim pełen zachwyt nad książką. To było naprawdę coś i można nawet pokusić się o stwierdzenie, że to była chyba najlepsza część z dotychczasowych. Towarzyszył mi też smutek i żal, że to już koniec i zapewne na kolejną część przyjdzie sporo czekać.
Przemysław Piotrowski ma niesamowity talent budowania napięcia w swoich powieściach. Trzyma w napięciu i choćby nie wiadomo jak czytelnik się starał nie ma szans by poszedł tą samą ścieżką co autor, więc zakończenie zawsze zaskakuje. Oczywiście zawsze próbuje się domyślić kto stoi za wszystkim i udaje mi się przeważnie dopiero kiedy trzy czwarte książki jest za mną.
To co towarzyszy mi po każdej książce o Igorze Brudnym to niewyspanie. Nie potrafię odłożyć książki na bok na potem. Jeszcze tylko jeden rozdział i jeszcze jeden i jeszcze...
Jeśli nie znacie serii o Igorze Brudnym to z czystym sercem polecam jednak ostrzegam, że to kryminały z tych mroczniejszym i zdecydowanie o większym kalibrze. Ja pokochałam całym sercem Igora Brudnego i ostatnio nawet zaczęłam sobie wyobrażać aktora, który mógłby zagrać Igora (jeśli kiedyś powstanie ekranizacja na co liczę) i nie wiem kto by sprostał i idealnie wcielił się w rolę.

Seria z Igorem Brudnym Przemysława Piotrowskiego to książki, które mogę brać w ciemno i wiem, że się nie zawiodę. "Smolarz" czekał na stosiku ale nie długo bo przyciągał mnie niesamowicie.
Igor Brudny po ostatniej sprawie postanawia odpocząć i odciąć się od wszystkiego, a gdzie ...

Rozwiń

Zwiń

Małgorzata Drobińska to młoda kuratorka sądowa. Jedna z jej podopiecznych nagle znika i nikt nie wie gdzie jest i co się stało. Na domiar złego wcześniej znika też inna dziewczyna. Na początku wszyscy myślą, że chodzi o ich trudną przeszłość. Mieszkańcy Czerska wiążą sprawę zaginięcia dziewczyn z nowo otwartym ośrodkiem dla niebezpiecznych przestępców.
Nad sprawą pracuje młody policjant z chojnickiej komendy Robert Grubicki, który odkrywa co raz więcej sekretów mieszkańców miasta.
Książka "Deprawacja" tak mnie zaciekawiła, że szybko ją kupiłam, odłożyłam na bok inną książkę, którą właśnie czytałam. Tą pochłonęłam w ciągu kilku dni.
To wszystko zasługa Mirki i jej recenzji. Wcześniej książka nawet nigdzie mi nie mignęła, nie słyszałam wcześniej o autorce chociaż to jej trzecia książka.
Sandra Cicha ma świetny styl pisania, który wciąga czytelnika w wir wydarzeń, a w "Deprawacji" dzieje się naprawdę sporo. Rozdziały podzielone są na trzy osoby: tajemniczego Patrona i jego rozmowy z dziewczynami, policjanta Roberta i kuratorkę Gosię. Rozdziały nie są zbyt długie więc spokojnie "jeszcze jeden rozdział przed snem" nie grozi nam niewyspaniem ;)
Autorka w swojej książce nawiązuje do problemów z młodzieżą, o tym jak często nie wiemy co nasze dzieci robią w internecie, a tam czyha wiele niebezpieczeństw.
Małgorzata Drobińska jako kuratorka ma pod opieką trudną młodzież, która wpadła w różne problemy.
Ostatnio jest więcej takich książek, które właśnie poruszają trudne tematy dotyczące młodzieży i jak dla mnie to jestem na tak. Po lekturze zostają zawsze jakieś refleksje.
Sam kryminał dobry, trzyma w napięciu. Sama akcja jest kilkuwątkowa i nie skupia się tylko na jednej sprawie, a na kilku. Mamy tu obraz pracy policji, że po mimo prowadzonej sprawy cały czas dzieje się coś innego i z braku ludzi trzeba zająć się sprawami bieżącymi.
Zakończenie zaskoczyło mnie bardzo, nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy.
Głównych bohaterów Gosię i Roberta da się lubić chociaż oni sami za sobą nie przepadają. Być może to przez ich pierwsze, niefortunne spotkanie ;)
To nie jest kryminał z mocnymi scenami więc spokojnie każdy kto lubi takie książki może po nią sięgnąć.
Podsumowując jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona i jestem ciekawa kolejnych książek Sandry Cichej.

Małgorzata Drobińska to młoda kuratorka sądowa. Jedna z jej podopiecznych nagle znika i nikt nie wie gdzie jest i co się stało. Na domiar złego wcześniej znika też inna dziewczyna. Na początku wszyscy myślą, że chodzi o ich trudną przeszłość. Mieszkańcy Czerska wiążą sprawę zaginięcia dzi...

Rozwiń

Zwiń

ak ja lubię sięgać po książki Piotra Kościelnego. Do tej pory największe wrażenie zrobiła na mnie książka "Szymek". Oj płakałam przy tej książce. Tym razem sięgnęłam po najnowszą powieść "Nielat". Podobny klimat, kolejne dzieciaki z problemami. Taka tematyka bardzo przemawia do mnie jako do matki nastolatka.
Rok 1998, komisarz Andrzej Nawrocki zwany Chartem dostał wezwanie do zwłok mężczyzny, który był wszystkim znany. Janusz Markiewicz znany i powszechnie lubiany aktor. Co aktor mógł robić w takiej melinie? Tego musi dowiedzieć się policja oraz kto i dlaczego zabił aktora.
Tego samego dnia w jednym z wrocławskich pustostanów dzieciaki odnajdują zwęglone zwłoki, które wyglądają na ciało nastolatka. Jedyną charakterystyczną rzeczą jest medalik na szyi zwęglonych zwłok. Przed policjantami dwa trudne śledztwa.
Na pierwszy rzut oka obie sprawy nic nie łączy.
Pierwsza strona książki i pierwsze zwłoki. Kilka kartek dalej kolejne zwłoki. Z jednej strony znany aktor znaleziony w miejscu, w którym teoretycznie nie powinien się znaleźć. Z drugiej strony zwęglone zwłoki nastolatka odnalezione w jednym z pustostanów. Co może ich łączyć? Wszystko i nic.
No właśnie jednak w międzyczasie poznajemy historię jedenastoletniego Michała, który musi szybko dorosnąć przez sytuację w domu i zachowanie jego bliskich. Tu więcej napisać nie mogę by nie spojlerować. Napiszę tylko, że chłopak miał trudne dzieciństwo, musiał dorastać w patologicznej rodzinie i godzić się na to jak go traktowali jego najbliżsi. Michał nie wiedział co jest normalne, a co nie więc nic nikomu nie mówił i dzielnie znosił swój los myśląc, że tak powinno być.
Nie mając wzorów do naśladowania postanawia zacząć zarabiać by uciec ze swą malutką siostrzyczką jak najdalej od rodzinnego domu.

To było naprawdę bulwersujące i szokujące. W takich momentach zastanawiam się ile dzieci żyje w takich domach, w takim patologicznym środowisku i serce mi się kraja, że panuje jakaś zmowa milczenia i nikt nic nie wie co dzieje się za ścianą obok. Nikt nie reaguje bo to nie jego sprawa...
Piotr Kościelny ma pewien dar. Potrafi niesamowicie wiarygodnie opisywać bardzo trudne życiowe problemy, które mogły się zdarzyć się naprawdę.
Chociaż akcja książki dzieje się w latach dziewięćdziesiątych to mam wrażenie, że w tym temacie niewiele się zmieniło.
Książka raczej nie dla wrażliwców, chociaż nie ma tu makabrycznych opisów to sytuacje opisane przez autora są bardzo bulwersujące i szokujące, a zarazem smutne i tragiczne.

ak ja lubię sięgać po książki Piotra Kościelnego. Do tej pory największe wrażenie zrobiła na mnie książka "Szymek". Oj płakałam przy tej książce. Tym razem sięgnęłam po najnowszą powieść "Nielat". Podobny klimat, kolejne dzieciaki z problemami. Taka tematyka bardzo prze...

Rozwiń

Zwiń

Evie Cormac to dziewczyna, o której nie wiadomo nic. Nie wiadomo kim jest, ile ma lat i kto ją skrzywdził. Jej imię i nazwisko zostało nadane przez sąd po tym jak znaleziono ją w domu ze zwłokami mężczyzny. Minęło sześć lat odkąd ją odnaleziono. Chcę opuścić ośrodek, w którym się znajduje. Czy dziewczynę można uważać za pełnoletnią i czy poradzi sobie sama? Dziewczyna ma pewien dar...potrafi bezbłędnie rozpoznać czy ktoś kłamie.
Cyrus Haven to psycholog, który pracuje dla policji. Kiedy był młody doświadczył traumatycznego przeżycia. Jego starszy brat zamordował rodziców i dwie siostry.
Gdy Cyrus spotyka Evie na swojej drodze postanawia zaopiekować się nią zostając jej opiekunem dopóki sąd nie uzna ją za pełnoletnią.
W tym samym czasie Cyrus pomaga policji w ustaleniu sprawcy morderstwa młodej łyżwiarki Jodie Sheehan.
"Dobra dziewczyna, zła dziewczyna" to w zasadzie dwie historie, o dwóch dziewczynach. Która jest tą dobrą, a która złą trudno powiedzieć. To co łączy obie dziewczyny to Cyrus Haven, policyjny psycholog. Każdej z nich próbuje na swój sposób pomóc.
W książce poznajemy historię Evie tą teraźniejszą i skrawki przeszłości, na przemian z toczącym się śledztwem, w którym psycholog próbuje pomóc policji.
Akcja książki toczy się powoli, bardzo powoli. Autor dokładnie skupia się na każdym szczególe by na koniec pomknąć z akcją niczym błyskawica. Zakończenie totalnie zaskakuje, chociaż jeśli chodzi o mordercę miałam przeczucie ;)
Podsumowując książka jest dobra, jednak dla mnie trochę zbyt wolno dzieje się wszystko. Proszę nie mylić z tym, że jest nudna, co to to nie po prostu wszystko toczy się bardzo powoli.

Evie Cormac to dziewczyna, o której nie wiadomo nic. Nie wiadomo kim jest, ile ma lat i kto ją skrzywdził. Jej imię i nazwisko zostało nadane przez sąd po tym jak znaleziono ją w domu ze zwłokami mężczyzny. Minęło sześć lat odkąd ją odnaleziono. Chcę opuścić ośrodek, w którym się znajduje....

Rozwiń

Zwiń