Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przekłamuje historii, nie ubarwia ani życia na ówczesnej wsi ani koszmaru Majdanka. Warto przeczytać.

Nie przekłamuje historii, nie ubarwia ani życia na ówczesnej wsi ani koszmaru Majdanka. Warto przeczytać.

Lubię książki Michała Śmielaka, ale Osadę odebrałam jako lekkie potknięcie na tle innych pozycji tego autora. Niby niezły pomysł na fabułę, akcja osadzona w górach, w wiosce odciętej od świata przez zimę stulecia- wydawałoby się idealne miejsce by stworzyć atmosferę grozy, potrzymać czytelnika z dala od cywilizacji, uwięzionego wewnątrz małej społeczności, wśród której ukrywa się morderca…
Niestety wiele rzeczy tu nie zagrało. Michał, osiemnastoletni chłopak z malutkiej, karkonoskiej wsi opisuje wydarzenia językiem, jakiego nie powstydziłby się poeta z epoki romantyzmu. Co drugie zdanie metafora, porównanie. Włosy jasne niczym kłosy żyta, rozsypywały się po poduszce niczym kleks atramentu, wpuszczony do szklanki wody; głowa wyglądała jakby ktoś upuścił na pościel dorodny bukiet czerwonych róż…itd.
Generalnie nie jestem fanką tak modnych ostatnio nagłych zwrotów akcji, byle tylko czytelnikowi opadła szczęka, ale tu mamy coś zupełnie odwrotnego. Od początku praktycznie wszystko jest jasne, rozwiązanie zagadki jest podane na tacy. Nie ma ani zaskoczenia ani miejsca na wątpliwości.
Dla mnie dodatkowym minusem tej opowieści był lektor. Książkę czytałam w formie synchrobooka, przełączając na audio w momentach, gdy miałam zajęte ręce. Czytał Janusz Zadura, który ma w zwyczaju robić z każdej czytanej powieści przedstawienie teatralne. O ile sapanie, ochrypły lub bełkotliwy głos, w zależności od bohatera, nie rażą aż tak bardzo, o tyle kwestie wypowiadane przez młode dziewczyny skrzekliwym głosem staruszki strasznie mnie irytują i wybijają z rytmu.
Na plus świetnie nakreślone niektóre postaci, szczególnie postać emerytowanego policjanta Rysia.

Lubię książki Michała Śmielaka, ale Osadę odebrałam jako lekkie potknięcie na tle innych pozycji tego autora. Niby niezły pomysł na fabułę, akcja osadzona w górach, w wiosce odciętej od świata przez zimę stulecia- wydawałoby się idealne miejsce by stworzyć atmosferę grozy, potrzymać czytelnika z dala od cywilizacji, uwięzionego wewnątrz małej społeczności, wśród której...

Podobała mi się ta książka. Lubię styl i poczucie humoru Śmielaka. Wartka, rozbudowana akcja, bohaterowie, którzy wzbudzają jakieś emocje, wszystko tu jest.
Dałabym gwiazdkę więcej, gdyby nie irytujące błędy, które korekta i redakcja powinna była wyłapać. Pomyłka w imieniu albo motocykl, który zmienia kolor w kolejnym rozdziale… Nie mogę zrozumieć, jak można nie wyłapać takich rzeczy.

Podobała mi się ta książka. Lubię styl i poczucie humoru Śmielaka. Wartka, rozbudowana akcja, bohaterowie, którzy wzbudzają jakieś emocje, wszystko tu jest.
Dałabym gwiazdkę więcej, gdyby nie irytujące błędy, które korekta i redakcja powinna była wyłapać. Pomyłka w imieniu albo motocykl, który zmienia kolor w kolejnym rozdziale… Nie mogę zrozumieć, jak można nie wyłapać...