Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Operacja Mir to drugi tom serii o Nataszy i Parkerze.
Poprzednim tom, czyli Projekt Riese bardzo mi się podobał. Szczególnie te rozkminy co by było gdybyśmy w innej linii czasu podjęli inną decyzję.

W Projekcie Riese tłem stanowiącym akcje był covid. Tym razem Mróz wsadził bohaterów w rzeczywistość od dwóch lat równie blisko nam, bo w wojnę toczą się tóż za naszymi granicami- na Ukrainie. Ciarki przechodziły mnie gdy słyszałam fragmenty audioserialu w, którym reporter relacjonował co się stało na terytorium Warszawy. A co tam się stało tego dowiecie się z lektury. Mogę tylko powiedzieć, że była to przerażająca wizja i oby nic takiego w prawdziwym świecie nigdy się nie zdarzyło.

Równie ciekawym zabiegiem zastosowanym przez Mroza jest to, w jednej z trajektorii do której trafia Parker, Polska wciąż jest krajem socjalistycznym. Trochę skojarzyło mi się to z serialem 1983 w, którym grał Musiał. Oglądaliście?

Czy ten tom przebił Projekt Riese? Moim zdaniem nie. Osobiście rozczarowało mnie zakończenie, ale mimo to będę czekać na trzecim tom.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję @filiamrocznastrona

Operacja Mir to drugi tom serii o Nataszy i Parkerze.
Poprzednim tom, czyli Projekt Riese bardzo mi się podobał. Szczególnie te rozkminy co by było gdybyśmy w innej linii czasu podjęli inną decyzję.

W Projekcie Riese tłem stanowiącym akcje był covid. Tym razem Mróz wsadził bohaterów w rzeczywistość od dwóch lat równie blisko nam, bo w wojnę toczą się tóż za naszymi...

Porwani to 4 tom serii o agencji detektywistycznej Echo i choć książka ta zaczyna się mocnym fragmentem z tortur i gwałtu. Dla mnie aż za mocnym, że aż musiałam odłożyć książkę na chwilę. To później jednak jest nieco spokojniejsza. A na główny plan bardziej niż historia zaginięcia Michaliny Antkowiak o której możemy przeczytać w opisie tej części, przebija się wątek brat Igiego, Tymona, który zaskakująco powrócił po latach 😯. I to jeszcze przy tym zachowując się jak gdyby nic się nie stało. A także również w tym samym ubraniu w którym był widziany po raz ostatni. Czy wrócił już na stałe czy Igi, a także jego mama dowiedzą się w końcu czemu zaginął? Czy zrobił to dobrowolnie czy może jednak pod przymusem?
Czy siostra Leny w końcu nie będzie musiała uciekać przed Skorpionem? Na cześć z tych pytań dostaniecie odpowiedź. Na cześć wciąż jeszcze trzeba będzie poczekać. Jedno muszę przyznać rozwiązanie sprawy Tymona naprawdę jest zaskakujące i ja w scenariuszach, które obstawiałam tego nie miałam.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję @filiamrocznastrona.

Porwani to 4 tom serii o agencji detektywistycznej Echo i choć książka ta zaczyna się mocnym fragmentem z tortur i gwałtu. Dla mnie aż za mocnym, że aż musiałam odłożyć książkę na chwilę. To później jednak jest nieco spokojniejsza. A na główny plan bardziej niż historia zaginięcia Michaliny Antkowiak o której możemy przeczytać w opisie tej części, przebija się wątek brat...

"Wy­ści­gi to nie­koń­czą­ce się pasmo pu­ła­pek,
prze­szkód mo­gą­cych wy­ko­le­ić nawet naj­bar­dziej obie­cu­ją­cą ka­rie­rę. Na­by­wa­nie tej wie­dzy za­czy­na się w mo­men­cie, gdy dzie­ciak roz­po­czy­na swoją przy­go­dę ze ści­ga­niem, przy czym nawet naj­by­strzej­si za­wod­ni­cy po­trze­bu­ją na tę naukę wielu lat.

Jak zaopatrujecie się na biografie czynnych sportowców? Są Wam obojętne czy może uważacie, że gdy dany sportowiec nie zakończył jeszcze swojej kariery to jest za wcześnie by taka książka powstała? Gdybym ja miała odpowiedzieć to powiedziałbym, że znajduje się w tym ostatnim opisanym kręgu. Szczególnie kłopot mam ze sportowcami tak młodymi jak chociażby Max Verstappen. Owszem jak na swój młody wiek osiągnął już wiele i zaczynamy już od pewnego czasu ziewać na kolejne jego zwycięstwo, ale tak jakoś po prostu mam, że uważam, że spokojnie mogło powstanie takiej książki poczekać parę lat. Nie mniej jednak postanowiłam ją przeczytać.

Jednym z magnesów mogących jeszcze przyciągać to tej książki jest nazwisko autora- Marka Hughesa. Myślę, że nie ma raczej osoby interesującej się motorsportem, która o nim by nie słyszała. Gdyby jednak po raz pierwszy zetknelibyście się z tym nazwiskiem jest to dziennikarz zajmujący się motorsportem. Pisał m.in. dla Autosportu. Od 2014 roku jest redaktorem istniejacego od 1924 miesięcznika Motor Sport. Tak więc jest to osoba znająca się na temacie i zasłużona dla tego sportu.

Czy w tej książce dowiemy się o Maxie czegoś czego byśmy nie słyszeli? Chyba raczej nie.
To, że ma dość wybuchowy charakter i jest w gorącej wodzie kąpany? Myślę, że to wiemy, choć uważam, że i tak od swojego debiutu się uspokoił. Historia o tym, że jego ojciec, Jos go kiedyś zostawił na stacji benzynowej? Była raczej wielokrotnie opowiadana przez komentatorów:

"Weźmy na przy­kład in­cy­dent z 2012 roku z
Ne­apo­lu, który dzi­siaj jest już sta­łym ele­men­tem wy­ści­go­we­go folk­lo­ru. Na sku­tek głu­pie­go błędu po­peł­nio­ne­go przez Maxa na torze Jos wściekł się do tego stop­nia, że zo­sta­wił 15-letniego syna na sta­cji ben­zy­no­wej"

To, że Max lubi grać sobie na symulatorach? Raczej też wiadomo. Finał sezonu Gp Abu Dhabi 2021? Większość z nas przeżyła "na żywo", a na same wspomnienie automatycznie w głowie pojawia się głos Michała Gąsiorowskiego krzyczącego z ekranu "Max się zbliża, Max będzie nurkował. Nurkuje. Jest przez Lewisem Hamiltonem".

Uważam, że ciekawych rzeczy, których możemy dowiedzieć się w tej książce dotyczą osób wokół Maxa. Taką osobą jest chociażby Helmut Marko. Widzieliście w jakich okolicznościach stracił oko? Albo, że był bliski podpisania kontraktu z Ferrari? W tej książce znajdziemy również co nieco o Giedo van der Garde i tym, że był dość częstym gościem w domu jeszcze wtedy małego Maxa Verstappena. Sporo miejsca wiadomo poświęcone jest również Josowi Verstappenowi. Ojcowi zarówno w sensie dosłownym jak i w sensie metaforycznym, a mianowicie sukcesu syna.
Też można się dowiedzieć ciekawych rzeczy. Widzieliście, że Jos w 2012 został aresztowany pod zarzutem usiłowania zabójstwa?

Jeśli miała bym szukać właśnie ciekawych elementów tej książki to właśnie w postaciach pobocznych wokół Maxa. Jeżeli chodzi o Maxa fajnie jednak było przeżyć niejako ponownie pewne wydarzenia, których było się świadkiem.
I jest się ciągle, bo Verstappen wciąż bije kolejne rekordy. Mimo to coraz częściej pojawiają się głosy o tym, że mimo wieloletniego kontraktu Maxa z Red Bullem chciałby on zmienić team. A może po prostu za jakiś czas zmieni kompletnie dyscyplinę za sprawą tego, o czym wspomina autor książki na jej końcu, rozczarowania obecną F1?
Tak więc do zobaczenia przy kolejnej książce, bo że kolejna powstanie to jest bardziej niż pewne. Nie tylko ze względu na wciąż młody wiek Verstappena.

"Wy­ści­gi to nie­koń­czą­ce się pasmo pu­ła­pek,
prze­szkód mo­gą­cych wy­ko­le­ić nawet naj­bar­dziej obie­cu­ją­cą ka­rie­rę. Na­by­wa­nie tej wie­dzy za­czy­na się w mo­men­cie, gdy dzie­ciak roz­po­czy­na swoją przy­go­dę ze ści­ga­niem, przy czym nawet naj­by­strzej­si za­wod­ni­cy po­trze­bu­ją na tę naukę wielu lat.

Jak zaopatrujecie się na biografie czynnych...

Sądziłam, że Mróz swój cykl wydawniczy w tym roku zakończył kolejnym tomem serii o Sewerynie i Burzy, stąd gdy pojawiła się zapowiedź ze strony Autora czegoś nowego obstawiałam bardziej ogłoszenie o sprzedaniu kolejnych praw do ekranizacji niż nowej książki. Jakże się pomyliłam.

O czym są Inne tonacje ciszy? To historia Aspen, która budzi się w szpitalu. Nie wie kim jest, czuwa nad nią randomowy chłopak, który swoje koczowanie przy jej łóżku tłumaczy tym, że ot tak przechodził obok i wszedł, a poza tym to szuka kasety Jose Antonio Alcali. I to głównie wokół tego hiszpańskiego artysty i analizowaniu tekstów jego piosenki kręci się ta książka.

Niestety chyba nie jestem odbiorcą docelowym tej książki, bo czekałam, czekałam, aż w końcu akcja nabierze tempa i niestety się nie doczekałam.
Autor w posłowiu napisał, że miał parę podejść do napisania tej książki. Pierwszy miał miejsce prawie 10 lat temu.I ostatnio po przeboćcowaniu kryminałem postanowił do niej wrócić. W posłowiu napisał także o pierwotnej wersji, że "była niczym przewodnik po Barcelonie". A podczas redagowania kolejny wersji tej książki "w dodat­ku przez po­ło­wę książ­ki nic się nie dzia­ło. Odło­ży­łem ją więc w cho­le­rę i za­bra­łem się do pi­sa­nia no­we­go Se­we­ry­na..."

Niestety w finalnej wersji jeżeli chodzi o tempo akcji nie jest dla mnie przesadnie lepiej. Tak jak jednak napisałam wcześniej może kłopot wynika w tym, że nie jestem raczej odbiorcą docelowym tej książki.

Z plus jakie mogę wyciągnąć z tej książki to na pewno poruszenie wątku... (uwaga spoiler ⚠️🚨)

....samobójstwa i tego, że dość często nie widać po danej osobie, że takowe myśli posiada. Wydaje się, że prowadzi z pozoru szczęśliwe życie...
Podobało mi się także to, że Autor próbuje eksperymentować chociażby z osadzeniem akcji nie tylko w Polsce jak dotychczas, a tym razem akurat w USA. I na tym plusy się kończą.

Jestem ciekawa czy macie odczucia podobne do moich czy jednak o 180 stopni inne? 🤔

Sądziłam, że Mróz swój cykl wydawniczy w tym roku zakończył kolejnym tomem serii o Sewerynie i Burzy, stąd gdy pojawiła się zapowiedź ze strony Autora czegoś nowego obstawiałam bardziej ogłoszenie o sprzedaniu kolejnych praw do ekranizacji niż nowej książki. Jakże się pomyliłam.

O czym są Inne tonacje ciszy? To historia Aspen, która budzi się w szpitalu. Nie wie kim jest,...

Wasze ulubione serie Mroza?
Pozwólcie, że to ja zacznę:
🗳️🤵🏻: W kręgach władzy
👩‍⚖️💼 : Chyłka
🐑🇫🇴: seria Wyspy Owcze

Już kiedyś o tym wspominałam, ale gdybym miała określić mój status związku z serią o patomorfologu Sewerynie Zaorskim i jego młodzieńczej miłości Kai Burzyńskiej byłoby to: skomplikowane .

Pierwszy tom przemęczyłam. Drugi 🔝 mimo poruszenia trudniej tematyki pedofilii wśród księży i, że ten tom nie skończył się dobrze dla jednej z bohaterek książki i do tej pory dziwię się jak to się stało, że Mróz nie dostał za Głosy z zaświatów nagrody w plebiscycie Empiku. Trzecia część znowu zjazd. W pamięć wryło mi się jedynie wątek nazizmu. Czwarty tom w końcu ciekawa sprawa w, której sprawca portretował swoje przyszłe ofiary + matacząca przyjaciółka Kai, Rajsza. Wreszcie obecny piąty tom.

Po przeczytaniu opisu w mojej głowie zrodziła się myśl, że albo książka będzie podzielona na dwie osie przeszłość/ teraźniejszość dzięki której to dowiemy się co się naprawdę stało te 20 lat temu z pewną parą licealistów skoro wychodzi na to, że przynajmniej jedna z nich jednak przeżyła pożar. Albo po prostu będzie to w rodzie Zjazdu absolwentów, Musso. Nie wiem czemu tak pomyślałam, ale tak było. Pomyliłam się, ponieważ nie było żadnego podziału nad czym trochę ubolewam, bo mogłoby by to wyjść fajnie.

Jednak to co zaserwował nam Autor było równie ciekawie. Szczególnie od drugiej części, w której za sprawą próby ratunku człowieka w lesie jeden z głównych bohaterów ładuje się w kłopoty zagrażające życiu. Czy wyjdzie ta osoba z tego cało? A może Mróz postanowi uśmiercić drugiego już w tym roku stworzonego przez siebie bohatera książkowego? O tym przekonacie się z lektury Światła w popiołach.

Ponadto jak zwykle w tej serii możecie liczyć na niezawodne teksty córki Zaorskiego, Lidki. Jej teksty do Rajszy. Kocham! A także audiobooka czytającego przez @pawelmalaszynski

Za egzemplarz do recenzji dziękuję @filiamrocznastrona

Wasze ulubione serie Mroza?
Pozwólcie, że to ja zacznę:
🗳️🤵🏻: W kręgach władzy
👩‍⚖️💼 : Chyłka
🐑🇫🇴: seria Wyspy Owcze

Już kiedyś o tym wspominałam, ale gdybym miała określić mój status związku z serią o patomorfologu Sewerynie Zaorskim i jego młodzieńczej miłości Kai Burzyńskiej byłoby to: skomplikowane .

Pierwszy tom przemęczyłam. Drugi 🔝 mimo poruszenia trudniej...

Korzystaliście kiedyś z aplikacji Airbnb? Jeżeli tak to jakie są Wasze doświadczenia z tym związane?

Pytam o to, ponieważ bohaterka tej książki wynajmuje pokój przez taką aplikację. Postanawia ona spędzić swój urlop na ranczu w małej miejscowości o nazwie Wyoming. Jak mówi właścicielowi tego domu przyjechała tutaj by odpocząć od zgiełku Nowego Yorku...

Gdy tam przyjeżdża za dużo spokoju nie zaznaje. Zaczyna się od dziwnych snów, w której jakaś kobieta prosi ją o pomoc. Parę dni później na ranczo wpada szeryf wypytujący zarówno właściela rancza jak i Grace, bo tak ma na imię główna bohaterka czy nie widzieli, aby pewnej dziewczyny, której auto zostało znalezione niedaleko. Do tego dochodzi brak zasięgu, a także dość specyficzni mieszkańcy miejscowości Wyoming. Łącznie z bratem, podnajmującego pokój przez Airbnb.

Gdy zaczęłam czytać tą książkę spodziewałam się czegoś w rodzaju Psychozy, Hitchocka,gdzie gość prowadzący motel zabija kobietę pod prysznicem...* Och, jakże się myliłam, chociaż coś tam już zaczęłam się domyślać po wypadku Grace podczas, którego spadła z konia, a jak chcieli od niej ubezpieczenie to zaczęła coś kręcić...

Czy Grace wróci żywa z swojej samotnej podróży? O tym dowiecie się z lektury Nie przychodź tu....

* Swoją drogą polecam Bates Motel jeżeli nie oglądaliście.

Korzystaliście kiedyś z aplikacji Airbnb? Jeżeli tak to jakie są Wasze doświadczenia z tym związane?

Pytam o to, ponieważ bohaterka tej książki wynajmuje pokój przez taką aplikację. Postanawia ona spędzić swój urlop na ranczu w małej miejscowości o nazwie Wyoming. Jak mówi właścicielowi tego domu przyjechała tutaj by odpocząć od zgiełku Nowego Yorku...

Gdy tam przyjeżdża...

Po serię Natalii Sońskiej o mecenas Judycie Breszce postanowiłam sięgnąć za sprawą dobrych recenzji, jakie pojawiały się w świecie bookstagrama. Jestem raczej team kryminał albo książki, w których rozwiązuje się jakieś zagadki, ale zdarza mi się i wychodzić poza swoją sferę komfortu.

Czy była ta udana wycieczka poza moją sferę komfortu? Czy podzielam zachwyt nad tą serią?
I tak i nie.

Judyta Breszka to młoda prawnik, która jednak swoją renomę zdążyła już wyrobić. Z powodzeniem prowadzi też kancelarie. Pewnej nocy dzwoni do niej jest kuzynka, że jej męża oskarżono o gwałt. Jej mąż ma co prawda już innego prawnika, ale kuzynka Breszki prosi ją o to by i ona czuwała nad sprawą. Tak Judyta poznaje mecenasa Piotra Kosteckiego, specjalizującego się bardziej w prawie gospodarczym, z którego zresztą prowadzi zajęcia na uczelni w zastępstwie. Sprawa ich nowego klienta ma się toczyć w Gdańsku. W związku z tym dość często prawa adwokatów będzie tam podróżować.

I to właśnie głównie wokół tych podróży, niezdarności Breszki, przyrodniego brata Judyty( który swoją drogą jest dobrym agentem), kobiecej przyjaźni kręci się ta książka. Jeżeli oczekujecie dużo akcji w sądzie to niestety jej nie dostaniecie. Momentami miałam wrażenie, że Autorka kompletnie zapomniała o sprawie w tej książce. Stąd dla mnie znacznie lepiej na tle pierwszego tomu wypada drugi, ale o tym przy recenzji Wniosku o wybaczenie...

Na plus jeszcze miejscówki z Warszawy. Też lubicie czytać w książkach o miejscach w których sami kiedyś się poruszaliście?

Po serię Natalii Sońskiej o mecenas Judycie Breszce postanowiłam sięgnąć za sprawą dobrych recenzji, jakie pojawiały się w świecie bookstagrama. Jestem raczej team kryminał albo książki, w których rozwiązuje się jakieś zagadki, ale zdarza mi się i wychodzić poza swoją sferę komfortu.

Czy była ta udana wycieczka poza moją sferę komfortu? Czy podzielam zachwyt nad tą...

Na zakończenia książek Mroza pozostawiających czytelników w szoku i z miliardem pytań powstał kiedyś zwrot- Mrozopierdolnięcie. Jakieś propozycje na takie zjawisko w przypadku Diany Brzezińskiej? A może już zostało nazwane, a ja po prostu o tym nic nie wiem? Jestem ciekawa Waszych odpowiedzi.

Tak tę recenzję zaczynam nietypowo, bo od skomentowania zakończenia, które szokuje jeszcze bardziej niż w przypadku poprzedniego tomu, czyli Nie wygrasz ze mną. Biedny Michalski. Dobrze, że na odpowiedź nie przyjdzie mi czekać, aż tak długo, bo do 23 sierpnia. Wtedy premierę będzie miał już 5 tom serio o Gabrieli Sawickiej. Prokurator, którą się albo kocha albo nienawidzi.
Ja z nią mam tak, że czasami podczas czytania stwierdzam, że wolałam od Diany serię z Adą i Krystianem, chociaż i Sawicka miewa swoje momenty. I zakończenia tomów też stanowią mocny element, który sprawia, że no nie sposób nie sięgnąć po kolejny tom.

A z czym przyjdzie się zmierzyć w tym tomie niepokornej prokurator? A no ze sprawą mężczyzny o nazwisku Andrzej Madej. Człowiek ten zgłasza się do prokuratury mówiąc, że po pierwsze będzie rozmawiał tylko z Sawicką, a po drugie, że jest seryjnym mordercą prostytutek. Sawicka kompletnie nie wierzy w jego winę, lecz on przedstawia wiarygodne alibi, mimo to Gabriela jak to Gabriela nie pocznie póki nie odkryje czy faktycznie człowiek, któremu chce postawić zarzuty jest faktycznie winny. Oprócz tego będziemy mieli ciąg dalszy perypetii z Lisem.

Przyznam, że w sprawę Madeja dość długo było jakoś ciężko mi się wkręcić. Bardziej intrygowało mnie to jak chociażby zareaguje Michalski na to co zrobiła w poprzednim tomie Sawicka. Gdy w końcu jednak i sprawa mnie zaciekawiła to równie szybko się skończyła i dostaliśmy kolejną. Przyznam, że na początku mnie ten zabieg wkurzył, ale ogólnie sama sprawa zabójstwa prokuratora i jego żony już wydaje się ciekawsza niż ta z Madejem... Zobaczymy czy tak faktycznie będzie.

Na zakończenia książek Mroza pozostawiających czytelników w szoku i z miliardem pytań powstał kiedyś zwrot- Mrozopierdolnięcie. Jakieś propozycje na takie zjawisko w przypadku Diany Brzezińskiej? A może już zostało nazwane, a ja po prostu o tym nic nie wiem? Jestem ciekawa Waszych odpowiedzi.

Tak tę recenzję zaczynam nietypowo, bo od skomentowania zakończenia, które...

Do bycia nastolatką mi daleko, ale zachęcona Moim ostatnim miesiącem na którym spłakałam się przeokrutnie i, który był lekcją dotyczą umierania, postanowiłam sięgnąć po Pannę Richwood.

Mignęło mi parę opinii, że widać w tej książce spore inspiracje przez Autora, Rodziną Monet.Czy tak jest? Nie wiem, ponieważ serii, która jest szałem wśród młodzieży obecnie nie czytałam i raczej po nią nie sięgnę.Widziałam za to te większe niż do Mroza kolejki na targach książki do autorki książek.

Po opisie obu książek faktycznie może się wydać, że fabuła jest dość podobna, ponieważ w obu przypadkach główna bohaterka traci bliskie jej osoby w wypadku samochodowym i trafia do bogatego domu. Nie wiem jak jest w Rodzinie Monet, ale w Pannie Richwood, Jasmine o tym, że jej rodzice nie są jej prawdziwymi rodzicami i, że ma bogatego stryja dowiaduje się dopiero z listu w wieku 18 lat. Na początku nie chce mieć do czynienia z wujkiem, ale ostatecznie daje się namówić do wyjazdu do jego posiadłości. Tam z nieśmiałej dziewczyny, zamienia się w dość śmiałą, a także poznaje synów bogatych ludzi wobec których jej krewny ma niecne plany. Oprócz nich poznaje również Teodora, dozorcę. Podobnie jak Jasmine myślałam, że jest to stary pryk. Oj jak się myliłam.
I w sumie to sekret jaki skrywa był najciekawszym elementem książki dla mnie. No może jeszcze poza tym o jakiej umowie mówił Richwood, że Jasmine jest jeszcze bezpieczna tylko przez rok. A także zakończenie też jest mocne, choć obawiam się by nie poszło to w kierunku mroczniejszy kiążek Mossa.Przez resztę książki nie działo się dla mnie za wiele. Bohaterka momentami irytowała swoim zachowaniem, ale taki już może urok książek młodzieżowych.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję @wydawnictwofilia

Do bycia nastolatką mi daleko, ale zachęcona Moim ostatnim miesiącem na którym spłakałam się przeokrutnie i, który był lekcją dotyczą umierania, postanowiłam sięgnąć po Pannę Richwood.

Mignęło mi parę opinii, że widać w tej książce spore inspiracje przez Autora, Rodziną Monet.Czy tak jest? Nie wiem, ponieważ serii, która jest szałem wśród młodzieży obecnie nie czytałam i...

Niki Lauda, Do piekła i z powrotem to już druga książka jaka pojawiła się również na polskim rynku wydawniczym, o nieżyjącym już niestety austriackim kierowcy wyścigowym, Nikim Laudzie. Oprócz książek mamy jeszcze film z prześwietnym Danielem Brühlem w roli Laudy oraz z Chrisem Hemsworthem w roli Jamesa Hunta o nazwie Wyścig. Także jest w czym wybierać jeżeli ktoś chciałby dopiero poznać historię Nikiego Laudy albo po prostu dowiedzieć się może czegoś nowego o czym wcześniej nie wiedział. Czy to, że mimo minęcia już trochę lat od śmierci Laudy wciąż legenda o nim jest żywa? Nie, ponieważ historia Nikiego jest historią na jedną książkę czy film. Podobnie jak historia Kubicy gdzie potencjał jego powrotu uważam, że nie został medialnie wykorzystany, ale to już rozmowa na inny czas. Tutaj skupmy się na Laudzie.

Z piekła i z powrotem jest zaaktualizowaną autobiografią. Pierwszy raz ta książka swoją premierę miała w 1986 roku. Po jego śmierci procesu jej zaaktualizowania podjął się Herbert Völker, korespondent The Timesa. Jak sam napisał w książce "po­sta­no­wi­łem, że sku­pię się na hi­sto­riach, zda­rze­niach, a nawet aneg­do­tach, które w moim od­czu­ciu cho­dzi­ły­by po gło­wie
Ni­kie­mu. In­ny­mi słowy bę­dzie to pół
au­to­bio­gra­fia, pół por­tret czło­wie­ka kry­ją­ce­go się za maską z blizn – maską, która po
Nürbur­grin­gu stała się jego cechą roz­po­znaw­czą"

Oprócz oczywistych elementów jakie pojawiają się, mam wrażenie, że w każdej pozycji poświęconej Laudzie jak wypadku na torze Nurburgring w 1976, jeździe w Ferrari czy w Mclarenie. Wzięciu kredytu by móc jeździć w wyścigach.Przegraniu o jeden punkt mistrzostwa z Jamesa Huntem znajdziemy w tej książce chociażby anegdotę o tym, że Niki Lauda był prowodyrem udanego protestu wobec kontrowersyjnej klauzuli, która miała blokować zmianę zespołu, ponieważ superlicencja nie była przypisana wyłącznie do kierowcy, a również do zespołu w którym jeździł. W efekcie kierowca byłby związany z dawnym zespołem na wiele lat.A także, że dzięki niemu firma Boeing zmodyfikowała wadliwy system zaworowy, który doprowadził do katastrofy jednego z samolotów linii Lauda Air...

Niki Lauda, Do piekła i z powrotem to już druga książka jaka pojawiła się również na polskim rynku wydawniczym, o nieżyjącym już niestety austriackim kierowcy wyścigowym, Nikim Laudzie. Oprócz książek mamy jeszcze film z prześwietnym Danielem Brühlem w roli Laudy oraz z Chrisem Hemsworthem w roli Jamesa Hunta o nazwie Wyścig. Także jest w czym wybierać jeżeli ktoś chciałby...

Najdłuższa seria jaką kiedykolwiek czytałam powróciła po dłuższej przerwie niż to zazwyczaj.
Zarzut to już 17 tom serii o Chyłce i Zordonie. Serii do której mam ogromny sentyment. Gdy ją zaczynałam byłam jeszcze na studiach licencjackich, więc minął już szmat czasu i sporo się w moim życiu zmieniło. Co jest naturalną kolejną rzeczy. W życiu naszych fikcyjnych bohaterów również się sporo zmieniło od pierwszego tomu.

Mimo, że czasami narzekam na coraz większe a
absurdy fabularne jakie się pojawiają w tej serii to i tak gdy przychodzi zapowiedź kolejnego tomu rzucam wszystko i zamawiam. Później otwieram pierwszą stronę i czuję się z powrotem w domu, choć w samą sprawę dość długo nie mogłam się wkręcić, ale o tym później.

Z jaką sprawą tym razem przyjdzie się zmierzyć Chyłce i jej padawanie? A no, że sprawą księdza oskarżonego o pedofilię i morderstwo, choć ta druga sprawa jest pominięta. Wzięcie takiej sprawy jest kolejny raz złamaniem słów Chyłki z Rewizji, ze nie broni pedofilii. Temat ciężki, parę razy już padający w książkach Mroza, chociażby w Głosach z zaświatów. Z drugiej strony temat zawsze nośny, a tym bardziej po reportażu Franciszkańska 3 w TVN24.

Jak już wspomniałam dość długo nie mogłam się wkręcić w tą sprawę. Z jednej strony ciężko mi było czytać zeznania jakie musiał złożyć Gańko. Z drugiej strony jakoś sam opis przebiegu sprawy w sądzie mnie nużył, a do momentu gdy jeden z poszkodowanych zdecydował się na pewien krok... Wtedy od tej książki w końcu ciężko było mi się oderwać.

Prokuratorką z którą przyjdzie się zmierzyć Chyłce i Zordonowi będzie nowa twarz w tej serii- Klaudia Bielska. Sympatią do niej nie zapałałam, od początku była dla mnie podejrzana i mam nadzieję, że już raczej nigdy się nie pojawi w niej. To czemu mam taki stosunek do niej, a nie inny dowiecie się z lektury książki. Dziwię się, że sędzia nie zareagował i mam żal do niego o to...

Oprócz tego będziemy świadkami dalszych starań Chyłki i Zordona o dziecko. Czy w końcu im się uda? O tym się odemnie nie dowiecie, bo nie chce Wam psuć zabawy z lektury. Jak to u Mroza możecie liczyć na trochę śmiechu z dialogów, trochę wodzenia za nos i odpalenia maszyny losującej przez Autora w co tym razem władować parę prawników.

Zakończenie - powtórzę się, bo już przy poprzednim tomie to mówiłam, ale dla mnie osobiście większym jebnięciem byłoby pojawienie się ojca Zordona.Myślę, że przynajmniej ze strony Kordiana moglibyśmy być świadkami scen o sporych ładunkach emocjonalnych. Mamy jednak co mamy i jestem ciekawa jak to ładnie Autor ujął w posłowiu ( swoją drogą jedne z lepszych ostatnio) : "nie wiem jeszcze, jak się zachowa, gdzie na mapie moralności umieści swoje zachowanie i jak rozłożą się akcenty na jego aksjologicznej piramidzie"

Mam dla Was tylko jedną poradę i mały spoiler- przed tym zanim sięgnięcie po Zarzut, jeżeli lektura serii o Inie Kobryn i Gracjanie jest przed Wami to lepiej ją nadrobić.

Najdłuższa seria jaką kiedykolwiek czytałam powróciła po dłuższej przerwie niż to zazwyczaj.
Zarzut to już 17 tom serii o Chyłce i Zordonie. Serii do której mam ogromny sentyment. Gdy ją zaczynałam byłam jeszcze na studiach licencjackich, więc minął już szmat czasu i sporo się w moim życiu zmieniło. Co jest naturalną kolejną rzeczy. W życiu naszych fikcyjnych bohaterów...

Ech, gdybym tylko dostawał dolara od każdej osoby, która mówi mi coś w stylu: „Praca w Formule 1 musi być fantastyczna! Tyle podróżowania!”, mógłbym nie tylko podkupić Adriana Neweya z Red Bulla- mógłbym wręcz wykupić go z jego rodziny i trzymać w klatce! Wiele osób zakłada, że Formuła 1 to wyłącznie blichtr, w związku z czym wszyscy latają pierwszą klasą albo w ogóle prywatnymi odrzutowcami. To nieprawda. Około 60 procent naszych ludzi lata klasą ekonomiczną”



Gdy widzisz imię i nazwisko Gunther Steiner to pierwsze co przychodzi ci na myśl to…? Tylko szczerze.

a) najbardziej rozpoznawalny szef zespołu F1 zaraz po Toto Wolffie i Christianie Horneru?

b) ten od bandy zj**** z Haasa

c) gwiazda Netflixa, która dużo przeklina ?

d) wszystkie odpowiedzi są poprawne

A czy wiedziałaś/ wiedziałeś, że zanim trafił do Haasa i zanim Netflix zrobił z niego gwiazdę już kiedyś pracował w F1, a wcześniej w rajdach? Ja nie, a przynajmniej nie zgłębiam, aż tak tematu.





„Życie dla jazdy. Surviving to drive” Gunther Steiner” to kolejna pozycja o tematyce F1 jaka pojawiła się na polskim rynku wydawniczym za sprawą wydawnictwa SQN. Książka ta stanowi swoisty pamiętnik szefa Haasa. Wybranie takiej, a innej formy książki moim zdaniem sprawia, że dodaje jej to dodatkowy smaczek. Nikt raczej nie lubi gdy w książce czy to sportowej czy szczególnie biograficznej jesteśmy zasypywani suchymi faktami. Wybranie formy pamiętnika sprawia, że podczas czytania tej książki czujemy się jakbyśmy usiedli pewnego wieczoru przy napoju z procentami z Guntherem i słuchali jego opowieści o tym jak minął mu kolejny weekend wyścigowy, a z każdą stroną rozkręca się on coraz bardziej.

Wraz z Włochem wracamy do końcówki sezonu 2021, a także przemierzamy przez cały sezon 2022, gdzie ekipa Haasa musiała się zmierzyć m.in. ze zwolnieniem Nikity Mazepina w związku z atakiem Rosji na Ukrainę i szybkim szukaniem nowego kierowcy i sponsora zarazem. Tym kierowcą zostanie ogłoszony pieszczotliwie nazwany przez Gunthera, „małym wikingiem”, Kevin Magnussen, dla którego będzie to powrót po dwóch latach przerwy do amerykańskiego zespołu. Drugim kierowcą w sezonie 2022 wciąż pozostawał Mick Schumacher na, którym Steiner w książce nie pozostawiał suchej nitki. Wszystko to za sprawą wypadków i tego, że spisywał się gorzej od Magnussena. Gunther nie szczędzi także Ralfa Schumachera. Momentami bardziej niż syna 7- krotnego mistrza świata. Wraz z włoskim szefem powrócimy także do niespodzianki jaką sprawił Haas podczas kwalifikacji do sprintu do GP Brazylii gdzie Magnussen zdobył pierwsze pole position dla teamu. Cofniemy się też w czasie jeszcze dalej by dowiedzieć się jak to się stało, że Gunther namówił Gene’ a Haasa, skąd go zna i przede wszystkim namówił FIA do tego by dopuścili zespół do startów w F1. Dowiemy się czym zajmował się konkretnie Gunther w rajdach i w jakim zespole przede wszystkim, bo myślę, że nie każdy wie. A także jak to się stało, że prawie spłonęli wraz z kolegą podczas tankowania rajdówki. Takich smaczków znajdziecie tam więcej, ale nie chcę psuć zabawy z lektury zdradzając więcej.



Ta książka to pełna ironii( typowej dla Gunthera, którą poznaliśmy dzięki serialowi Netlixa) i sporej ilości śmiechu gdzie nieraz podczas czytania czujemy się jak podczas show stand up’era, opowieść o tym jak to jest być szefem mniejszego teamu i jak to się zmagać z sędziami FIA, którzy się na was uwzięli , a na Alonso nie.

Krótko mówiąc polecam i uważam, że jest to jedna z lepszych pozycji o F1. Na pewno nie zanudza nas statystykami i suchymi faktami. A to jest zawsze moja pierwsza obawa sięgając czy to po biografie motorsportowe czy to książki z nim w tle. Więcej takich!

Ech, gdybym tylko dostawał dolara od każdej osoby, która mówi mi coś w stylu: „Praca w Formule 1 musi być fantastyczna! Tyle podróżowania!”, mógłbym nie tylko podkupić Adriana Neweya z Red Bulla- mógłbym wręcz wykupić go z jego rodziny i trzymać w klatce! Wiele osób zakłada, że Formuła 1 to wyłącznie blichtr, w związku z czym wszyscy latają pierwszą klasą albo w ogóle...

"Wy­da­wa­ło mi się, że kogoś wi­dzia­łam.
Obaj ob­ró­ci­li się w kie­run­ku zbo­cza.
– Kogo?
– Jakąś po­stać. Z pie­przo­ną au­re­olą.
Oryń­ski z nie­po­ko­jem zmarsz­czył czoło, na twa­rzy For­sta zaś po­ja­wił się gry­mas co­kol­wiek nie­prze­nik­nio­ny.
– Widmo Broc­ke­nu – po­wie­dział.
Chył­ka z ja­kie­goś po­wo­du po­czu­ła nie­przy­jem­ne ciar­ki na całym ciele.
– Że co?
– Ma­mi­dło gór­skie – uzu­peł­nił. – Zja­wi­sko optycz­ne, które po­wsta­je, kiedy znaj­du­jesz się nad chmu­ra­mi lub mgłą. Słoń­ce two­rzy wtedy na nich twoje od­bi­cie, cza­sem z cha­rak­te­ry­stycz­ną au­re­olą, zwaną glo­rią.
Ope­ro­wał spo­koj­nym gło­sem, mimo to z ja­kie­goś po­wo­du za­brzmia­ło to zło­wróżb­nie.
– Zwią­za­ny jest z tym pe­wien prze­sąd – dodał. – Kto zo­ba­czy widmo Broc­ke­nu, ten zgi­nie na szla­ku i już z gór nie wróci."

Lubicie ten moment gdy odkrywacie sens tytułu książki? Ja bardzo lubię. I mam ochotę w tym momencie wykrzyczeć niczym Archimedes "Eureka!
Za każdym razem towarzyszy mi w takim momencie poczucie, że czemu nie wpadłam na dane znaczenie wcześniej?


Widmo Brockenu to ósmy już tom z serii o Wiktorze Forście. Oczekiwania były spore, a to za sprawą zapowiedzi z 16 już tomu Chyłki, który kończy się słowami " ciąg dalszy nastąpi w 8 tomie o komisarzu Wiktorze Forście". Na odpowiedź przyszło nam trochę poczekać, bo aż 9 miesięcy gdzie normalnie Chyłka wychodziła do tej pory co pół roku. Było więc sporo czasu na snucie wszelakich teorii spiskowych. A także jak Autor zdoła połączyć dwa cykle i to wydawane przez dwa różne wydawnictwa? Czy tak się w ogóle da? I tak obstawiałam, że musi być naprawdę grubo skoro Autor zapowiedział połączenie dwóch cykli gdzie nigdy przy gościnnych występach danych bohaterów w nie swoich seriach tego nie robił. Liczyłam tak, że na to, że Wiktor wezwał Chyłkę i Zordona do siebie po to by ostatecznie rozprawić się z Langerem i, że to on będzie nową Bestią z Giewontu. A tak, że w 8 tomie Forsta dostaniemy finał serii o Chyłce i Zordonie. Czy się pomyliłam mocno o tym przekonacie się podczas lektury tejże książki. Przekonacie się także czy tytułowe zjawisko widma Brockenu i teoria związana z nim w postaci dwukrotnego zobaczenia tego zjawiska i nie wrócenia już nigdy z gór się sprawdzi. Czy to zwykłe zabobony? A jeżeli jednak nie to na kogo padnie?
Plus dla Autora po raz kolejny o znalezienie tematu o, którym się aż tak nie mówi, a uważam , że jest warty poświęcenia uwagi. Mam tu na myśli goralenvolk. Osobiście nigdy o tym nie słyszałam. A chodzi o to, że podczas drugiej wojny światowej część górali współpracowała z Niemcami... W wyborze akurat tego tematu jestem usatysfakcjonowana. Natomiast nie jestem do końca usatysfakcjonowana zwrotami akcji w tej książce. W poprzedniej pozycji Autora tj. w Langerze wypadło to dużo lepiej moim zdaniem. Tam parokrotnie miałam momenty w których aż prosiło się rozdziawić usta w zdziwieniu . Tutaj takiego czegoś nie poczułam, wręcz powiedziałabym, że na 70 procent książki za wiele się nie działo.
Plus także za potyczki słowne Chyłka/ Osica. Pardon Łasica. Szczególnie dobrze to wypadło w wykonaniu Krzysztofa Gosztyły w audiobooku. Parokrotnie musiałam się powstrzymywać w pracy by nie parsknąc śmiechem.

"Wy­da­wa­ło mi się, że kogoś wi­dzia­łam.
Obaj ob­ró­ci­li się w kie­run­ku zbo­cza.
– Kogo?
– Jakąś po­stać. Z pie­przo­ną au­re­olą.
Oryń­ski z nie­po­ko­jem zmarsz­czył czoło, na twa­rzy For­sta zaś po­ja­wił się gry­mas co­kol­wiek nie­prze­nik­nio­ny.
– Widmo Broc­ke­nu – po­wie­dział.
Chył­ka z ja­kie­goś po­wo­du po­czu­ła nie­przy­jem­ne ciar­ki na całym...

"Naj­pięk­niej­sze za­cho­dy słoń­ca widać z Bu­ko­we­go Berda, przy­naj­mniej Magda tak uwa­ża­ła. Krót­ki od­ci­nek lasu, a potem długi spa­cer gra­nią spra­wia­ły, że był to jej ulu­bio­ny szlak w Biesz­cza­dach" ~ Orszak Śmierci, @emiliaszelest

Trzeci tom serii Bieszczadzkie Demony zaczynamy mocnym początkiem. Zostają bowiem znalezione zwłoki lokalnej dziennikarki pochowane według rytuału wampirystycznego rodem z średniowiecza. A to wszystko na szczycie Bukowego Berda.

Moje pierwsze wrażenie było wow. To będzie najlepsza część z trylogii. Niestety nagle napięcie opadło i gdybym miała oceniać książkę po połowie to moja nota nie byłaby zbyt wysoka niestety. Miała wrażenie, że Autorka kompletnie zapomniała o sprawie morderstwa z początku.
Krążyliśmy wokół knajpy Biesa i spotkań z przyjaciółmi tam, tego jak ugryźć sprawę z poprzedniego tomu z wingedrats, czyli podobnym syfie jak dopalacze, bo nie wszyscy uczestniczący w tym procederze i odpowiedzialni za śmierć nastolatków zostało jeszcze złapanych. A także krążyliśmy wokół tego, że parafrazując Matę z Kiss cam:
"Kocham Cię mała, skradłaś moje serce..." (...) Chciałbym Cię mieć, ale wstydzę się zagadać".
Tak mowa o Atosie i Magdzie.

Na szczęście od drugiej połowy moje wrażenia były nieco lepsze i jakby Autorka wróciła na dobre tory. Przedewszystkim w końcu pojawiło się jakiekolwiek napięcie. Ba nawet jeszcze jeden trup. Dowiedzieliśmy się także kto stał za zabójstem dziennikarki. Co takiego odkryła, że musiała zginąć? Drżeliśmy także o losy bohaterów, który znaleźli się w niebezpieczeństwie. I spotkaliśmy starych znajomych znanych z poprzednich książek Autorki jak bracia Peruna( " Oby Perun nigdy nie prze­po­ło­wił cię swym grzmo­tem, a jego bły­ska­wi­ca niech za­wsze roz­świe­tla ci drogę" 🤟) , Weronika Kardasz, Przemek, Trachman i Ewka.

"Naj­pięk­niej­sze za­cho­dy słoń­ca widać z Bu­ko­we­go Berda, przy­naj­mniej Magda tak uwa­ża­ła. Krót­ki od­ci­nek lasu, a potem długi spa­cer gra­nią spra­wia­ły, że był to jej ulu­bio­ny szlak w Biesz­cza­dach" ~ Orszak Śmierci, @emiliaszelest

Trzeci tom serii Bieszczadzkie Demony zaczynamy mocnym początkiem. Zostają bowiem znalezione zwłoki lokalnej dziennikarki...

"Piotr Langer nie wymaga opisu"

Remigiusz Mróz zaszokował pod koniec marca tak enigmatyczną zapowiedzią książki. Snuć scenariuszy wokół czego oprócz powalenia Langera, który zdążyliśmy poznać przed 16 tomów serii z Chyłką i Zordonem będzie toczyła się fabuła książki, można było trochę w umyśle mieć.Czyżby ta książka była ostateczną rozgrywką mającą na celu pozbycie się w końcu Piotra Langera? Marzy o tym na pewno Karolina Siarkowska, ale myślę, że dużo, dużo więcej osób by się nazbierało na tej liście. Czy jest to naprawdę możliwe? By raz na zawsze Mróz rozprawił się z Langerem? Już miał dwukrotnie taką okazję. Nie skorzystał z niej.Czyżby do trzech razy sztuka sprawdziło się i w tym przypadku? O tym przekonacie czytając Langera.

Poznacie także okoliczności w, których Langer zabił swoją pierwszą ofiarę. W tym celu cofniemy się w czasie, aż do momentu nastoletnich lat Langera. Pojawia się także Nina, którą Sadysta z Mokotowa poznaje na gali charytatywnej z okazji otwarcia centrum pomocy dla Ukrainców. A wobec której ma pewne plany. I tu pojawia się pierwsze spektakularne 💥💣🌋 w fabule, których ostatnio było jakby mniej w twórczości Mroza.
Takich 💣 podczas czytelnik mówi sobie na końcu danego rozdziału "że co?" jest parę.
Na początku myślałam, że Nina jest psychoterapeutką chcą napisać książkę o Langerze i zdobyć tym wielki rozgłos. Czy w dobrym kierunku pombinowałam? Nie zdradzę.

Oprócz nowej postaci w uniwersum Mroza, bo myślę, że Nina zagości na znacznie dłużej niż na tylko jedno książkę. Mamy do czynienia z nowym seryjnym modercą, który zostaje przez media nazwany Ozyrysem. Wszystko za sprawą tego, że gdy ciała zostają znalezione przez śledczych nie mają w sobie organów wewnętrznych. Ponadto ofiary to Ukraińcy uciekający przed wojną z nadzieją, że najgorsze za nimi. Dobór tematu społecznego, czyli w tym przypadku uchodźców z Ukrainy jak to u Autora bywa jak zwykle na czasie.

Co zauważyłam także w tej książce to to, że moim zdaniem wbrew zapowiedziom wydawnictwa nie do końca da się czytać tą książkę bez znajomości chociażby serii z Chyłką nie wspominając o innych seriach Mroza, no nie do końca się tak da. Dostajemy chociażby spoiler kto był Bestią z Giewontu. Albo co się stało z niektórymi klientami Chyłki. Jak chociażby w Wyroku czy w Skazaniu.

"Piotr Langer nie wymaga opisu"

Remigiusz Mróz zaszokował pod koniec marca tak enigmatyczną zapowiedzią książki. Snuć scenariuszy wokół czego oprócz powalenia Langera, który zdążyliśmy poznać przed 16 tomów serii z Chyłką i Zordonem będzie toczyła się fabuła książki, można było trochę w umyśle mieć.Czyżby ta książka była ostateczną rozgrywką mającą na celu pozbycie się w...

Kamila- studentka prawa, która myślała po wypadku matki, która przebywa w śpiączce, że wreszcie uśmiechnął się do niej los, ponieważ niedługo potem poznaje swojego przyszłego męża, Wojciecha. A jego matka zaczyna zastępować jej matkę. Do czasu... Stąd automatycznie moje myśli szły w kierunku tego, że losy bohaterów połączą się za sprawą matki Kamili. Och, jak bardzo się myliłam.
Jacek- pilot samolotowy, który nie może sobie poradzić ze stratą żony, którą bardzo kochał, a która straciła życie w tragicznych okolicznościach wracając z pracy.
Malwina- modelka i influenserka, ktorą mąż namawia na to by zdecydowali się na dziecko. Po lekturze stwierdzam, że najnormalmiejsza z całej trójki głównych bohaterów, choć do końca liczyłam na jeszcze jedna postać żeńską i męską.

W skali Mossowego popierdolenia daje tej książce 10/10 📃✅. Nie będę wskazywać palcem za sprawą którego z bohaterów ani jakiej rzeczy ta skala poszybowała w górę by nie psuć Wam zabawy podczas czytania.
Co tam się zadziało w końcówce to mój rozum do tej pory nie może objąć 🤯💥💣. Wyczuwam godną następczynię Agaty z trylogii hejterskiej.

Z poruszonych przez Autora tematów w tej książce znajdziemy przemoc fizyczną i psychiczną, czyli standard trochę już u Marcela.Teściową z piekła rodem. Żałobę, depresję poporodową. I najbardziej na czasie obecnie temat, czyli sztuczną inteligencję i jej wykorzystanie w złych i kontrowersyjnych celach...

Za egzemplarz recezencki dziękuję @filiamrocznastrona
Premiera:12.04.2023 r., czyli już lada chwila.

Kamila- studentka prawa, która myślała po wypadku matki, która przebywa w śpiączce, że wreszcie uśmiechnął się do niej los, ponieważ niedługo potem poznaje swojego przyszłego męża, Wojciecha. A jego matka zaczyna zastępować jej matkę. Do czasu... Stąd automatycznie moje myśli szły w kierunku tego, że losy bohaterów połączą się za sprawą matki Kamili. Och, jak bardzo się...

Pod koniec 2022 roku na polskim rynku nakładem wydawnictwa Sine Qua Non pojawiła się druga biografia Kimiego Raikonena autorstwa Heikkiego Kulty. Długo się zastanawiałam jaki jest sens pisania drugi raz biografii skoro pierwsza osiągnęła spory sukces w Finlandii i nie tylko? Co niby nowego możemy się jeszcze dowiedzieć? Odpowiedź uzyskujemy już niemal na okładce widząc nazwisko autora.
Heikki Kulta to w przeciwieństwie do poprzedniego autora biografii o Kimim, Kariego Hotakainena, dziennikarz obserwujący światek F1 i znający od ponad 30 lat, a nie bierny widz przyglądający się temu światu na czas powstawania książki. I to różnicę podczas czytania tejże książki się wyczuwa.
Moja obawa dotycząca biografii kierowców F1 zawsze donosi się do tego, że boję się, że zostanę przytłoczona encyklopedycznymi i pozbawionymi emocji opisami kwalifikacji czy wyścigów. Chodzi mi o opisy, że kierowca x wykręcił taki i taki czas albo, że na podium oprócz niego znaleźli się y i z. Tak było w przypadku chociażby biografii Lewisa Hamiltona autorstwa Franka Worralla. Tutaj miałam również takie obawy, bo czym zapełnić prawie ponad 600 stron? Cieszę się, że moje obawy w przypadku drugiej już biografii o Raikkonenie szybko zostały rozchwiane.
Wraz z Kultą, który się śmieje , że niektórzy traktują go jak nadwornego kronikarza kierowcy i jeżeli ktoś chce się czegoś wcześniej dowiedzieć o Kimim albo nie wie jak podejść kierowcę to kieruje swoje kroki właśnie do tego dziennikarza, cofamy się w czasie by przeżyć jeszcze raz 20 sezonów Kimiego w F1 z krótkim przystankiem na rajdy. Zaczynamy od kulisów zatrudnienia w pierwszym zespole tj. w Sauberze, następnie w Mclarenie, gdzie dwukrotnie był bliski zdobycia tytułu. Następnie przechodzimy do 2007 rok i Ferrari gdzie do tej pory ku smutkowi Tifosi jest to ostatni mistrz tego teamu. Poznajemy także kulisy zerwania przedwcześnie kontraktu z Ferrari by ustąpić miejsce Fernando Alonso. Następnie mamy wspomniany wcześniej przystanek rajdowy. Na który autor nie poświęca, aż tak dużo miejsca.
Później jak pamiętamy był starty w Lotusie gdzie były i podia, ale było też i niewypłacone honorarium. Na jaką kwotę były to zaległości dowiadujemy się z lektury tej książki. Z niej możemy dowiedzieć się także kto stał za decyzją, że Kimi po powrocie do Ferrari nie spędził jeszcze jednego sezonu więcej w barwach Scuderii. A także kogo Ice Man ogrywał w badmintona jak chciał.
Co najbardziej podobało mi się w tej książce oprócz tego, że faktycznie czuć pasje Kulty do F1 (i, że naprawdę o kolejnych ruchach Kimiego wiedział wcześniej zanim oficjalny komunikat poszedł w świat) i faktu, że nie próbuje sprzedać czytelnikom wyłącznie suchów faktów, że w tym i tym wyścigu Raikkonen zajął takie i takie miejsce.To to, że nie jest to tylko i wyłącznie książka o Kimim. Jest to także książka o osobach go otaczających. Stąd w pozycji tej znajdziemy rozdziały o jego menadżerach, fizjoterapeucie Kimiego, lekarzu, jego przyjacielu z wojska i również kierowcy, a nawet o osobie, która była odpowiedzialna za projektowanie kasków Ice Mana. Uważam, że jest to dodatkową wartością dodatnią w tej książce.

Co natomiast mnie trochę irytowało w tej książce to wracanie w praktycznie końcówce książce po parę razy do słynnych słów Kimiego Raikkonena, Leave me alone I know what I'm doing, które były skierowane w kierunku inżyniera wyścigowego Simone'a Rennie. Czułam się jak podczas oglądania niedawnego sezonu Drive to survive gdzie w parunastu odcinach był pokazywany wypadek Zhou. Jakby nie było nikt ciekawszego do pokazania.

Pod koniec 2022 roku na polskim rynku nakładem wydawnictwa Sine Qua Non pojawiła się druga biografia Kimiego Raikonena autorstwa Heikkiego Kulty. Długo się zastanawiałam jaki jest sens pisania drugi raz biografii skoro pierwsza osiągnęła spory sukces w Finlandii i nie tylko? Co niby nowego możemy się jeszcze dowiedzieć? Odpowiedź uzyskujemy już niemal na okładce widząc...