Ciekawa historia .
Ciężko było się oderwać od czytania.

Ciekawa historia .
Ciężko było się oderwać od czytania.

„Nie, przesadziłam […] Moja znajoma powiedziałaby, że zaczęłam pierdolić bez sensu, jak chuj do kredensu.”

Nie, to nie żart, tylko cytat z tej książki.
Cytat, który dla mnie oddaje w całości wszystko co się w niej zadziało, a także moje odczucia.

Mamy tutaj odgrzewany kotlet po raz piąty - i niestety - nie ostatni wg zapowiedzi w posłowiu. O ile poprzednie części czytało się fajnie, historie były ciągiem przyczynowo-skutkowym, intencje bohaterów z grubsza jasne, a samo zakończenie czwartej części zadowalające, tak tutaj mamy trochę inną bajkę.

Burza i Zaorski kolejny raz trafiają na tajemnice z przeszłości i zagadki wymagające ich całkowitego zaangażowania… Nie muszę dodawać, że oczywiście rzucają wszystko i wkręcają się na siłę w kolejne niebezpieczne sytuacje. I tak, celowo użyłam „na siłę”, bo o ile wcześniej miało to swój urok, z czasem ten motyw trochę się nudzi, a oni mogliby w końcu odpuścić. Oczekiwałam zdecydowanie czegoś innego, a dostałam praktycznie to samo, tyle że bardziej skupiającego się na dramatyzmie i szczęśliwym dla bohaterów zakończeniu, niż finalnym rozwiązaniu sprawy.

Książka nie jest zła, gdyby nie była enta z cyklu pewnie miałbym pozytywniejsze odczucia i gorąco ją polecała. Jednak patrząc obiektywnie, to najsłabsza część i dla mnie zdecydowanie historia Kai i Seweryna zakończyła się podczas pożegnania tom wcześniej.

„Nie, przesadziłam […] Moja znajoma powiedziałaby, że zaczęłam pierdolić bez sensu, jak chuj do kredensu.”

Nie, to nie żart, tylko cytat z tej książki.
Cytat, który dla mnie oddaje w całości wszystko co się w niej zadziało, a także moje odczucia.

Mamy tutaj odgrzewany kotlet po raz piąty - i niestety - nie ostatni wg zapowiedzi w posłowiu. O ile poprzednie części...

Elegancko! Klasa ;)

Elegancko! Klasa ;)

Tyle emocji przetoczyło się od pierwszej do ostatnich stron! Seweryn i Kaja niezmiennie tworzą duet idealny. 🥰 Oni tak dobrze się ze sobą dogadują i tak siebie uzupełniają, że chyba nawet oni sami tego nie widzą. 🤭 Porównując tą część do poprzednich wydaje mi się, że sytuacje tu przedstawione wybiły większe piętno na głównych bohaterach i były poniekąd elementem kluczowym rozwoju ich relacji oraz dalszej przyszłości.

Tym razem, główną sprawą było znalezienie odpowiedzi na pytanie, dlaczego ktoś znalazł zwęglone ciało osoby. Natomiast co jest najbardziej tu zastanawiające to fakt, że ta osoba zginęła według okolicznych mieszkańców już wiele lat temu. Każdy w miasteczku znał historię znalezionych zwłok w spalonej chacie w lesie. Żywioł ten moim zdaniem jest najbardziej przerażający. Ogień i wszystko co z nim związane jest nieobliczalne i zawsze może prowadzić do ogromnych szkód. 🧨

Od połowy książki targały mną takie emocje, których dawno nie odczuwałam od śmiechu po ogromny smutek. 🥺 Zdecydowanie dużo się tu działo - Seweryn musiał przejść trudną drogę, a Kaja próbowała mu na tej mocno wyboistej ścieżce towarzyszyć. Nie sądziłam, że czytanie o ich zmaganiach tak mną wstrząśnie. Jedynym marzeniem głównych bohaterów jest móc wreszcie żyć spokojnie i nie ukrywać swoich uczuć, ale czy kiedykolwiek im się to uda? Na to liczę.🤞

Muszę też dodać, że uwielbiam charakter Zaorskiego, a te jego suchary to już chyba nigdy mi się nie znudzą. 😂 Jego poczucie humoru jest też jedną z cech, które go wyróżniają na tle innych i co zdecydowanie od początku zauważa w nim Kaja. Cała ta seria tak bardzo do mnie trafia, mogłabym czytać o tym duecie bez końca. Dlatego już marzę o przeczytaniu kolejnej książki z tej serii. Mam nadzieję że taka powstanie, zakończenie nie było jednoznaczne i te posłowie, więc myślę, że możemy się kiedyś czegoś spodziewać. 🤔/Domi

Tyle emocji przetoczyło się od pierwszej do ostatnich stron! Seweryn i Kaja niezmiennie tworzą duet idealny. 🥰 Oni tak dobrze się ze sobą dogadują i tak siebie uzupełniają, że chyba nawet oni sami tego nie widzą. 🤭 Porównując tą część do poprzednich wydaje mi się, że sytuacje tu przedstawione wybiły większe piętno na głównych bohaterach i były poniekąd elementem kluczowym...

Uwielbiam tą serię. Zaorski jest dla mnie świetnym gościem choć ma swoje za uszami. Uwielbiam jego poczucie humoru, jego rozmowy z diablicą, i ogólnie jego sposób bycia. Książka częściowo przewidywalna (ale tylko niektóre wątki),reszta jak zawsze na poziomie. Mam nadzieję, że kiedyś doczeka się on kolekcji godnej Chyłki.

Uwielbiam tą serię. Zaorski jest dla mnie świetnym gościem choć ma swoje za uszami. Uwielbiam jego poczucie humoru, jego rozmowy z diablicą, i ogólnie jego sposób bycia. Książka częściowo przewidywalna (ale tylko niektóre wątki),reszta jak zawsze na poziomie. Mam nadzieję, że kiedyś doczeka się on kolekcji godnej Chyłki.

Nie będę opisywać fabuły jak ktoś jeszcze nie przeczytał, ale książka chyba najsłabsza z całej serii. Za dużo z romansu za mało z kryminału. Jestem zawiedziona, bo zapowiadało się kilka ciekawych wątków, które nie zostały rozwinięte...

Nie będę opisywać fabuły jak ktoś jeszcze nie przeczytał, ale książka chyba najsłabsza z całej serii. Za dużo z romansu za mało z kryminału. Jestem zawiedziona, bo zapowiadało się kilka ciekawych wątków, które nie zostały rozwinięte...

Romansidło z kompletnie odklejonym zakończeniem. Kiedyś to był kryminał?

Romansidło z kompletnie odklejonym zakończeniem. Kiedyś to był kryminał?

Az by sie chcialo krzyknac, czytajac ostatnie strony epilogu - panie Mroz, naprawde?!

Az by sie chcialo krzyknac, czytajac ostatnie strony epilogu - panie Mroz, naprawde?!

Za mną kolejna część przygód Seweryna Zaorskiego. I szczerze z każdą następną mam problemy aby coś napisać.
Ale od początku.
Jeśli chodzi o głównych bohaterów i koleją zbrodnię to tutaj nie mam nic do zarzucenia. Zwłoki znalezione w lesie, które okazują się ciałem dziewczyny, która zmarła prawie 20 lat temu, rozpoczynają kolejne skomplikowane śledztwo. Tajemnice, przesłuchania, zagadki i znalezione poszlaki powoli pomagają iść do przodu.
Pomysł jak to wszystko poskładać wyszedł autorowi znakomicie. Niebanalna fabuła i kolejny intrygujący sposób na umiejscowienie wskazówek, które pomogą rozwiązać sprawę, bardzo ciekawy i nietuzinkowy. Natomiast końcówka wbija w fotel. Nie będę ukrywać, że została tak napisana, że w pewnym momencie myślałam, że to już koniec głównego bohatera. I tutaj pokuszę się o stwierdzenie, że może byłby to dobry pomysł. Seria z Zaorskim to z założenia kryminał. Jednak z każdą kolejną częścią odnoszę wrażenie, że wątek uczuciowy bohatera zaczyna brać górę nad zbrodnią. W tej było już tego stanowczo za dużo. Super, że autor stara się mieszać oba te fronty, jednak może skupmy się trochę bardziej na śledztwie, a nie nad kolejnymi rozterkami i niezdecydowaniem uczuciowym Kai i Seweryna.
Każda seria kiedyś powinna się skończyć i może to jest najwłaściwszy moment, aby nie pójść o krok za daleko. Ale oczywiście tutaj autor rozdaje karty i to wyłącznie od niego zależy czy spotkamy się ponownie z bohaterami.

Za mną kolejna część przygód Seweryna Zaorskiego. I szczerze z każdą następną mam problemy aby coś napisać.
Ale od początku.
Jeśli chodzi o głównych bohaterów i koleją zbrodnię to tutaj nie mam nic do zarzucenia. Zwłoki znalezione w lesie, które okazują się ciałem dziewczyny, która zmarła prawie 20 lat temu, rozpoczynają kolejne skomplikowane śledztwo. Tajemnice,...

Już myślałam że Seweryn Zaorski jednak nie przeżyje. Czekam z niecierpliwością na kolejną część i jestem ciekawa dalszych losów bohaterów :)

Już myślałam że Seweryn Zaorski jednak nie przeżyje. Czekam z niecierpliwością na kolejną część i jestem ciekawa dalszych losów bohaterów :)