Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dotarło do mnie,że po dawnej mnie nie było już śladu,a próba powrotu do tego,co wcześniej,jest niemożliwa. Byłam już kimś innym- nie gorszym,nie lepszym,po prostu innym. Zostałam mamą i moje życie,chcąc nie chcąc,odmierzał teraz inny rytm,a serce biło podwójnie".


Macierzyńskie tematy to coś,co niezwykle przyciąga mnie w literaturze. Szukam takich książek,które mnie wesprą, pokażą, że nie jestem sama ze swoimi trudami i troskami. Ale przede wszystkim pokażą prawdę.

Katarzyna Olubińska w "Mama w wielkim mieście" pięknie łączy rodzicielskie troski i smutki z tym,co w macierzyństwie dobre. Nie jest to tylko jej głos,bo do rozmowy zaprosiła też Annę Czartoryską- Niemczycką,Dominikę Gwit-Dunaszewską,Klaudię Halejcio,Monikę Hoffman-Piszorę z "Dzieciaki cudaki",Magdalenę Lamparską i Kamilę Szczawińską. Mamy znane nam z mediów,które często podziwiamy i zadajemy sobie pytanie: jak radzą sobie tak świetnie? Jak połączyć macierzyństwo i pracę? Czy da się jednocześnie być idealną mamą, żoną,przyjaciółką,pracownicą i spełnioną kobietą? Możecie być zaskoczone,bo te kobiety mają dokładnie takie same myśli jak my. Takie same troski,radości i smutki. Nieważne czy jesteś znaną mamą czy nie,czy mieszkasz w mieście czy na wsi,czy masz sztab ludzi do pomocy czy jesteś zdana na siebie,nie jesteś w tym wszystkim sama,choć samotność często doskwiera w macierzyństwie... dookoła jest wiele mam takich jak my,a ta książka pokazuje, że każda mama jest dla swojego dziecka darem i największą miłością. I ta myśl powinna być z nami zawsze,szczególnie w trudnych momentach.

Książka jest napisana w formie wywiadu, przeplatana jest osobistymi doświadczeniami pani Kasi,która jest obecnie mamą 2-letniej Julci i wraca też do początków,które były bardzo trudne. "Mama w wielkim mieście" ujęła mnie szczerością autorki,oddaniem swojemu dziecku,lekkością stylu i prawdą. Bohaterki są tu szczere do bólu, nie wstydzą się mówić o swoich porażkach czy wpadkach, trudach i smutkach. Wiele wylałam nad tą książką łez wzruszenia i czuję się ogromnie podniesiona na duchu. Bo każda mama ma chwile słabości, ale dla każdej z nas wyjdzie kiedyś słońce 🩷

Do tego piękne wydanie,mnóstwo fotografii, twardą okladka i spory format. Zajmie na mojej półce szczególne miejsce!

"Dotarło do mnie,że po dawnej mnie nie było już śladu,a próba powrotu do tego,co wcześniej,jest niemożliwa. Byłam już kimś innym- nie gorszym,nie lepszym,po prostu innym. Zostałam mamą i moje życie,chcąc nie chcąc,odmierzał teraz inny rytm,a serce biło podwójnie".


Macierzyńskie...

Rozwiń

Zwiń

"Wilcza chata" to druga książka Michała Śmielaka,którą poznałam i jestem zachwycona tym jak autor buduje napięcie, wybiera miejsce akcji swoich książek i wiarygodnie opisuje zdarzenia. Do tego wątek pisarski,który skradł moje serce!

Agata odpoczywa w Bieszczadach,wybiera się pobiegać, ale jej trening przerywa zamaskowany mężczyzna,który ja atakuje. Kobieta budzi się w chacie tajemniczego mężczyzny i tu musi czekać na pomoc. Warunki pogodowe nie pozwalają na kontakt ze światem,a Piotr okazuje się być znanym pisarzem,który właśnie kończy kolejną historię. Jak długo Agata będzie skazana na jego towarzystwo? I kto ją zaatakował? Na pomoc rusza właściciel pensjonatu,były policjant,bo zaginięcie przypomina mu o podobnej sprawie sprzed dwóch lat. Czy zdążyło odnaleźć Agatę,nim będzie za późno?

Uwielbiam książki,gdzie akcja osadzona jest w leśnej głuszy,do tego trochę dzikiej,zaśnieżonej,bez zasięgu czy kontaktu ze światem. To od razu podbija napięcie i odcina ewnetulaną drogę ucieczki czy kontaktu przy potencjalnym zagrożeniu życia bohaterów i trochę wiąże im ręce. Tutaj nie od razu jest mrocznie i strasznie,autor trochę usypia czujność czytelnika,buduje napięcie,cały czas wodzi za nos i tak prowadzi bohaterów,że są momenty,gdy ciężko określić czy są dobrzy czy źli. W trakcie czytania zmieniałam zdanie kilka razy,co do Piotra,a i tak czuję się zaskoczona rozwiązaniem sytuacji. Zakończenie satysfakcjonuje mnie jako czytelnika,bo nie jest gładkie,proste i przewidywalne. Choć nawiązując do słów autora w książce i postaci,które rozważają czy pisarze kryminałów i thrillerów są do końca normalni,nie wiem czy dobrze o mnie świadczy,że cieszę się z takiego zakończenia 🤭
Wprowadzając postać pisarza,autor puszcza oko do czytelnika,przemyca ciekawe myśli, trochę żartuje z wydawniczego świata i naprawdę daje do myślenia: co siedzi w głowie pisarza? Czy łatwo stworzyć książkę z brutalnymi scenami? Czy trzeba zobaczyć tragedię na własne oczy by umieć ją wiarygodnie opisać?
Moim zdaniem,słabym punktem książki są momentami zbyt długie opisy zdarzeń i postać Agaty,która nie do końca mi podpasowała,trochę drażniła,miała momentami dziwne myśli.
Całość oceniam bardzo dobrze,"Wilcza chata" jest klimatyczna,mroczna,zaskakująca i daje do myślenia. Plastyczny język i trafne myśli,które przemyca autor,sprawiają,że od książki ciężko się oderwać i przestać o niej myśleć.
Mała chatka w leśnej głuszy podczas śnieżycy... wybawienie czy pułapka?

"Wilcza chata" to druga książka Michała Śmielaka,którą poznałam i jestem zachwycona tym jak autor buduje napięcie, wybiera miejsce akcji swoich książek i wiarygodnie opisuje zdarzenia. Do tego wątek pisarski,który skradł moje serce!

Agata odpoczywa w Bieszczadach,wybiera się pob...

Rozwiń

Zwiń

Czym zawiniły,że musiały zginąć?
Pokochały nie tego mężczyznę,co trzeba...

Katarzyna Bonda po raz kolejny porusza w swojej książce ciekawy temat i bierze na warsztat prawdziwe zbrodnie i mordercę, który wabił swoje ofiary miłością...czy któraś z nas pomyślałaby, że randka z ukochanym może skończyć się śmiercią?

Fabuła osnuta jest wokół postaci Adama Szulca,który manipulował kobietami,wdawał się w kilka romansów na raz,uwodził,wykorzystywał i w najlepszym przypadku porzucał,okradał,łamał serce czy zostawiał z długami. Kilka z jego kochanek romans najprawdopodobniej przypłaciło śmiercią, a pierwowzór Szulca 14 czerwca 2023 roku został skazany na dożywocie. Niesamowite ile kobiet padło jego ofiarą,ile dalo się oszukać i omamić jego urokowi.

Autorka w ciekawy sposób prowadzi akcję,poznajemy kilka bohaterek,które spotykały się z Adamem i ich losy w różnych ramach czasowych. Sam bohater jawi się jako zwykły mezczyzna,choć oczywiście przystojny,bystry i czarujący,jednak nie wyróżniający się na tyle by rozkochać w sobie aż tyle kobiet. A co dopiero zabić... Książka napisana jest bardzo prostym językiem,momentami z dowcipem,innym razem z dreszczykiem grozy. Autorka nie skupia się na samych zbrodniach,lecz na tym jak do nich doszło i jakie były motywy postępowania.

Najbardziej zszokowana byłam czytając posłowie,gdzie dowiadujemy się,które ze zdarzeń były prawdziwe i jak ogromna jest skala przestępstw i malwersacji tego człowieka. Wiele wątków i spraw,a także losów niektórych kobiet pozostaje nieznane.

Czym zawiniły,że musiały zginąć?
Pokochały nie tego mężczyznę,co trzeba...

Katarzyna Bonda po raz kolejny porusza w swojej książce ciekawy temat i bierze na warsztat prawdziwe zbrodnie i mordercę, który wabił swoje ofiary miłością...czy któraś z nas pomyślałaby, że randka z ukochanym może...

Rozwiń

Zwiń

"Jano i Wito czytają" to kolejna część cyklu "Codzienne sprawy". I ogromnie mnie cieszy,że w serii przedstawiającej codzienne czynności dzieciaków znajduje się taki właśnie tytuł,bo myślę (mam nadzieję),że książki dla wielu z naszych pociech są właśnie codziennością, rozrywką czy nawet zabawą 😉
Tutaj czytanie pokazane jest jako super rozrywka,a poznawanie książek nie kończy się na samym czytaniu! Wyjście do księgarni,biblioteki,spotkania autorskie,praca jako pisarz czy ilustrator. Świat książek jest niezwykle pojemny i interesujący!
Pada tu też bardzo ważne zdanie dotyczące tego,że na świecie jest mnóstwo książek i każdy znajdzie coś dla siebie. Wystarczy tylko poszukać,bo przeczytać możemy na każdy temat. Jest to niezwykle istotne,bo często spotykamy się w opinią,że książki są nudne,czytanie to nuda- tylko wydaje mi się,że mówią to osoby,które niestety nie trafiły w swoim życiu na książkę odpowiadajaca ich gustowi,może nawet takiej nie szukały kierowane właśnie tym stereotypem.
Autorka pokazuje,że książki mogą nas zabrać w zupełnie inny świat,że chodzenie do biblioteki jest fajne,czytanie poszerza wyobraźnię,kreatywność,może być sposobem na życie, pasją,zabawą i czym tylko chcemy!

Uwielbiam takie książki,bo są bliskie mojemu sercu i przekonaniom- dzieciom warto,a nawet trzeba czytać 🩷

Całość utrzymana jest oczywiście w klimacie charakterystycznym dla Jana i Wita,ilustracje jak zwykle są zasługą @przemekliput ,są bardzo kolorowe i idealnie oddają świat książek i jego bogactwo. Na końcu pada moje ulubione zdanie,które często zamyka książeczki z tej serii: To był dobry dzień!
Co tu dużo mowic,uwielbiamy!

"Jano i Wito czytają" to kolejna część cyklu "Codzienne sprawy". I ogromnie mnie cieszy,że w serii przedstawiającej codzienne czynności dzieciaków znajduje się taki właśnie tytuł,bo myślę (mam nadzieję),że książki dla wielu z naszych pociech są właśnie codziennością, ro...

Rozwiń

Zwiń

"A może drugiego człowieka zabijają po prostu ludzie,nie potwory?"

Magdalena Majcher po raz kolejny wykonała ogrom pracy przy książce obrazującej prawdziwą zbrodnię. True crime w wykonaniu tej autorki zawsze wzbudza we mnie ogrom emocji,pobudza wyobraźnię i nie pozwala się odłożyć nim nie dotrę do końca.

Czy motyw zbrodni zawsze musi jasny? Czy niektórym tragediom da się zapobiec? Czy nastolatek może doznać takich krzywd by chcieć zabić? Czy dobry status społeczny i pieniądze gwarantują bezpieczeństwo i brak problemów? Co jest zapalnikiem do tego, by zabić?

Zbrodnia w Rakowiskach do tej pory wstrząsa i wzbudza ogromne emocje. Dwoje nastolatków zabijaja rodziców jednego z nich. Zbrodnię zaplanowali i zrealizowali z zimną krwią. Czemu żaden dorosły nie zauważył,że dzieje się coś na tyle złego,by stanowczo zareagować? Czy można było zapobiec tej tragedii? Choć minęło 10 lat,pytania wciąż się piętrzą,a autorka próbuje odpowiedzieć choć na część z nich. Po analizie akt,licznych rozmowach i wymianie listów,m.in.z samą Zuzanną M.tka fabułę odzwierciedlającą ostatnie miesiące przed morderstwem i kilka godzin/dni po. Czytelnik ma możliwość poznać nastolatków i motywy ich postępowania oraz środowisko, w którym się obracali. Przeraża nie tylko mlody wiek sprawców,ale także powaga zbrodni,brak skrupułów i motywy,które wydają się nie na tyle mocne by zabić... a jednak ta zbrodnia wydarzyła się naprawdę.
Dwie osie czasowe i ich przeplatanie się potęgują napięcie. Autorka skupia się na dwójce sprawców, ich relacjach i próbuje odpowiedzieć na pytanie dlaczego? Tylko czy kiedykolwiek poznamy prawdę?

Takie historie szokują, porażają brutalnością i naiwnością sprawców. Na pewno wiele osób zawiniło,zbyt wiele osób nie zainteresowało się w odpowiednim momencie,zabrakło rozmowy,zrozumienia,pomocy dorosłych. Zbyt wiele czynników zadziałało na niekorzyść tych młodych ludzi. Jednak czy wszystko można zrzucić na karb winy dorosłych? Czy osiemnastoletni ludzie nie potrafią odróżnić dobra od zła?

Autorka podjęła ciężki temat,oddała go z należytą starannością i dbałością o szczegóły. Sama sprawa jest jednak na tyle skomplikowana i ciężka, że chyba sami sprawcy nie do końca wiedzą dlaczego musiało się to wydarzyć. I czy musiało?

"Bo przecież coś musiało pójść nie tak,prawda? Tylko ta świadomość- że istniał jakiś konkretny motyw- pozwalała trzymać się złudnego poczucia komfortu i przekonania,że takie rzeczy zawsze przytrafiają się innym ludziom".

"A może drugiego człowieka zabijają po prostu ludzie,nie potwory?"

Magdalena Majcher po raz kolejny wykonała ogrom pracy przy książce obrazującej prawdziwą zbrodnię. True crime w wykonaniu tej autorki zawsze wzbudza we mnie ogrom emocji,pobudza wyobraźnię i nie pozwala się odłoż...

Rozwiń

Zwiń

"Nie tym razem,to naprawdę koniec. Nie będzie się targował z Panem Bogiem,bo nawet on nie pomoże. To nie były boskie decyzje, żaden bóg nie zgotowały człowiekowi takiej niedoli".

"Krąg życia" to piąta już część Lwowskiej odysei. Jest wyjaśnieniem kilku wątków z przeszłości i połączeniem losów starego i młodego pokolenia. Nie brakuje wzruszeń, bolesnych doświadczeń, łez radości i miłosnych zawodów, a także znamion wojennej zawieruchy.
Książka opiera się na dwóch osiach czasowych- roku 1951 i życia Lilki jako matki i żony Oresta,a także roku 2022,gdzie wnuczka Lilki,Agnieszka,przeżywa osobista tragedię i musi swoje życie ułożyć na nowo. Co z tym wszystkim ma wspólnego zabytkowe lustro Lindnerów i babcia nieżyjąca od wielu lat?
Bardzo się ucieszyłam,gdy okazało się, że Lwowska odesyeja będzie miała kolejna część i że jeszcze raz będzie mi dane spotkać się z rodziną Lindnerów. Ich losy bardzo mnie poruszyły,a tajemnice i tragedię rozgrywjace się w czasach wojennych i powojennych na długo utkwiły mi w pamięci. Tutaj ponownie spotykamy się z Lilką i Orestem,których relacja od samego początku do końca była bardzo burzliwa. Miłość naznaczona cierpieniem ma gorzki smak,jednak serca nie da się oszukać... Nie tak dramatyczne,acz równie skomplikowane i bolesne chwile przeżywa Agnieszka, której historia również mnie zaciekawiła,choć może nie do tego stopnia co "starszych" bohaterów. Podobało mi się jednak stopniowe odkrywanie tajemnic i dakwowanie napięcia w ich przypadku i podkreślenia dramatyzmu losu kobiet z pokolenia Lindnerów. Choć wojenne czasy minęły, problemy nie zniknęły...
Przepiękna seria,która wzruszy i dotknie czułych strun. To idealne dopełnienie poprzednich części utrzymane w podobnym klimacie,melancholijne,zostawiające zadrę w sercu i wzruszające.

"Kiedyś mi powiedziałaś (...) że jest łatwiej,gdy ktoś kocha nas mocniej niż my jego. I wiesz,co ci dziś powiem? To wierutna bzdura".

"Nie tym razem,to naprawdę koniec. Nie będzie się targował z Panem Bogiem,bo nawet on nie pomoże. To nie były boskie decyzje, żaden bóg nie zgotowały człowiekowi takiej niedoli".

"Krąg życia" to piąta już część Lwowskiej odysei. Jest wyjaśnieniem kilku wątków z przeszł...

Rozwiń

Zwiń

"Mocarne pojazdy ratunkowe" to prawdziwa gratka dla fanów pojazdów! Mali czytelnicy nie tylko przyjrzą się bliżej pojazdom,które ratują życie i zdrowie ludzi,ale także zajrzą do ich środka!

Książka ma twardą oprawę i format a4,dzięki czemu oglądanie jest jeszcze przyjemniejsze,a szczególy bardzo dobrze widoczne 😉 Każdemu z pojazdów,czyli wozowi strażackiemu,ambulansowi,radiowozowi, śmigłowcowi ratunkowemu, motocyklowi policyjnemu,statkowi ratowniczemu i samochodowi pomocy drogowej poświęconych jest kilka stron,a opowiadają o nich Ida i Hans,którzy są ich kierowcami. Wszystkie funkcje pojazdów są szczegółowo omówione,a także pokazane w akcji,trochę w komiksowej formie,co niewątpliwie urozmaica treść i nadaje dynamiki. Najciekawszym elementem (przynajmniej dla moich synów) było rozłożenie pojazdów na drobne elementy i mozliwosc przyjrzenia się każdemu z nich. Od kół,silnika,maski,przez radiostację,światła, kierownicę, przewody aż po akumulator,butle tlenowe,hełmy i dziesiątki innych. Mam wrażenie,że autorzy pomyśleli naprawdę o wszystkim!

Przy okazji mamy też ćwiczenia na spostrzegawczość, czyli znaleźć niektóre elementy,numery alarmowe,zawartość apteczki,a na końcu inne pojazdy ratunkowe nie omówione w książce.

To kolejna część serii,książki są przeznaczone dla wieku 3,4+.

"Mocarne pojazdy ratunkowe" to prawdziwa gratka dla fanów pojazdów! Mali czytelnicy nie tylko przyjrzą się bliżej pojazdom,które ratują życie i zdrowie ludzi,ale także zajrzą do ich środka!

Książka ma twardą oprawę i format a4,dzięki czemu oglądanie jest jeszcze przyjemniejsze,...

Rozwiń

Zwiń

"Moje dziecko się złości" to poradnik o dziecięcej złości i o jej zaopiekowaniu. Myślę,że będzie idealny dla rodziców,którzy w codziennym zabieganiu nie mają czasu na czytanie długich treści,a potrzebują konkretów i rzetelnej pomocy.
Serię wydawnictwa Mamania "Pierwszy kontakt" charakteryzuje krótka forma,przedstawienie wiedzy na dany temat w pigułce i wsparcie rodzica. Taka właśnie jest też ta część: krótkie rozdziały obfitują w moc wskazówek, analizę zachowań i rozłożenie tematu na czynniki pierwsze w możliwie krótki i konkretny sposób. W "Moje dziecko się złości" rodzic dowie się czemu w ogóle służy złość i czy to dobrze,że dziecko się złości? Dlaczego te emocje są dla nas takie trudne? Jak towarzyszyć dziecku, jak pomagać lub nie i jak reagować na różne stany emocjonalne i zachowania? Na koniec warto też dowiedzieć się kiedy szukać pomocy i jakiej,jeśli czujemy,że dziecięca złość nas przerasta.
To kolejny poradnik,który czytałam z ogromną ciekawością i nadzieją, że znajdę wskazówki co robić by pomóc moim dzieciom i sobie w trudnych sytuacjach. Momentami mialam wrażenie,ze czytałam o sobie i o naszej codzienności, więc pewne wskazówki na pewno wcielimy w życie. To także kolejna pozycja zwracająca uwagę na to,że nie pomożemy dziecku,jeśli sami nie zaopiekujemy się swoimi emocjami. Padło tu też bardzo mądre zdanie,którego wniosek był taki,że dopóki nie mamy dzieci,nie zdajemy sobie sprawy ile sami mamy do przepracowania... zgadzam się z tym,bo macierzyństwo nam rodzicom uświadamia wiele rzeczy,ale dopiero gdy już posiadamy potomstwo. Nie dostrzeżemy tego wcześniej i to chyba jest dosyć bolesne i trudne. Oprócz opieki nad dzieckiem i gaszeniem miliona "pozarow" dziennie musimy pracować tez nad sobą.
Mimo krótkiej formy mam bardzo dużo przemyśleń,a podział książki i treściwe,kilkustronicowe rozdziały sprawiają,że łatwo będzie w przyszłości wracać do konkretnych zagadnień.

"Moje dziecko się złości" to poradnik o dziecięcej złości i o jej zaopiekowaniu. Myślę,że będzie idealny dla rodziców,którzy w codziennym zabieganiu nie mają czasu na czytanie długich treści,a potrzebują konkretów i rzetelnej pomocy.
Serię wydawnictwa Mamania "Pierwszy kont...

Rozwiń

Zwiń

Czy zło tkwi w każdym z nas?
Czy bezbronne dziecko potrafi krzywdzić?

"Złe dziecko" to thriller,który trochę przeraża,a trochę daje do myślenia. Pokazuje, że w ludziach potrafią drzemać zwierzęce instynkty,że nie każdy ma dobre intencje,a często czyniąc dobro,ludzie próbują zamaskować to,co złe...

Hannah to dziewczynka o wyglądzie anioła,z pozoru taka jak wszystkie inne... jednak jej lodowate spojrzenie,uśmiech przy wyrządzeniu komuś krzywdy i brak wyrzutów sumienia przyprawiają o gęsią skórkę nawet jej rodziców. Czemu to robi? Czy da się pomóc Hannah nim wyrządzi większą krzywdę niż zamordowanie ptaszka lub zepchnięcie brata ze schodów?

Zaintrygował mnie już sam opis książki i pierwsze strony. Dziecko,które krzywdzi innych i budzi strach nawet w samych rodzicach to dosyć ciekawy pomysł na fabułę. Od razu chce się sięgnąć glebiej,odkryć tą historię i zobaczyć czemu tak się dzieje. A prawda nie jest tu oczywista ani prosta... akcja prowadzona jest dwutorowo, poznajemy dwie rodziny,początkowo zupełnie ze sobą nie powiązane. Przez długi czas nie wiadomo jakie zdarzenia je połączyły,jednak kiedy zaczynamy odkrywać sekrety przeszłości i udział członków ich rodzin w calym tym zamieszaniu,puzzle wskakują na swoje miejsce i wszystkie maski spadają. Dwie osie czasowe pozwalają śledzić zdarzenia z perspektywy obecnej,czyli zaginięcia jednego z bohaterów, a także przeszłości i dorastania Hannah oraz problemów z tym związanych.
Muszę przyznać,że części sprzed lat była dla mnie dużo ciekawsza,jednak im dalej w fabułę, tym było coraz lepiej. Rozdziały są krótkie,co utrzymuje dosyć szybkie tempo,a akcja toczy się raczej płynnie i dynamicznie,także ciężko się oderwać.
W głowie miałam mnóstwo scenariuszy, jednak takiego rozwiązania sprawy i komplikacji nie przewidziałam. Ostatnie zwroty akcji stawiają wszystko na głowie,a czytelnik kończy lekturę naprawdę zadowolony.
Co znajdziecie w "Złym dziecku"? Mroczne sekrety sprzed lat,tuszowanie prawdy,grę pozorów,a także dylemat czy dziecko może być naprawdę złe z natury? Do tego porwanie, zaginięcie, romanse,pozornie szczęśliwe życie,rodzice próbujący chronić swoje dzieci,zemstę po latach i mrok skryty w małej,niewinnej dziewczynce...

Czy zło tkwi w każdym z nas?
Czy bezbronne dziecko potrafi krzywdzić?

"Złe dziecko" to thriller,który trochę przeraża,a trochę daje do myślenia. Pokazuje, że w ludziach potrafią drzemać zwierzęce instynkty,że nie każdy ma dobre intencje,a często czyniąc dobro,ludzie próbują zama...

Rozwiń

Zwiń