Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy tylko dowiedziałam się, że “Done and dusted” zostanie wydane w Polsce wiedziałam, że od razu muszę po to sięgnąć. Tyle się dobrego nasłuchałam o tej książce, że wręcz nie było innej możliwości

„Done and dusted” to chyba pierwsza książka z kowbojskim klimatem jaką miałam okazję przeczytać. Zdecydowanie był to ciekawy i ujmujący motyw. Czułam się jakbym była w zupełnie innym świecie. W ogóle miejscowość, w której osadzona została akcja, dawała mi vibe takiej małej, przytulnej miejscowości gdzie każdy zna każdego

Luke i Emmy byli bardzo fascynującymi postaciami, natomiast mam poczucie, że autorka o wiele chętniej skupiała się na ich romantycznej relacji niż przedstawieniu ich historii, charakterów oraz otoczenia. Sam romans uważam za świetnie poprowadzony, jednak nadal brakuje mi takiego dopełnienia całości w postaci drugoplanowych wątków. Bardzo skąpo zostały opisane niektóre wydarzenia na przykład: sytuacja rodzinna Luke’a, czy przeszłość bohaterów. Widzimy tylko to co tu i teraz, a jedynie czasami pojawiają się jakieś fragmenty z ich przeszłości, które pozostawiają niedosyt…

Ciężko mi tę książkę nazwać slow burn bo po prostu była za krótka. Myślę, że o wiele bardziej znaczącym motywem jest tak zwany przyjaciel brata, czy zakazana miłość. Mimo wszystko trzeba przyznać, że emocji podczas czytania nie brakuje i naprawdę łatwo jest się wciągnąć

Gdy tylko dowiedziałam się, że “Done and dusted” zostanie wydane w Polsce wiedziałam, że od razu muszę po to sięgnąć. Tyle się dobrego nasłuchałam o tej książce, że wręcz nie było innej możliwości

„Done and dusted” to chyba pierwsza książka z kowbojskim klimatem jaką miałam okazję przeczy...

Rozwiń Zwiń

Wstęp do książki, gdzie poznajemy wszystkich bohaterów i ich sytuację, był dość długi. Niby jakaś akcja zaczynała się zawiązywać, ale wciąż była dość stonowana i miała charakter zapoznawczy.

Ogromną częścią książki są bohaterzy. To oni sprawiają, że chcemy czytać dalej, spędzać z nimi czas i wczuć się w ich historie. Gdy ich nie polubimy odbiór książki totalnie może się zmienić. Tak było dla mnie w przypadku Bailey i Charliego. W szczególności postać dziewczyny zupełnie do mnie nie trafiła przez swój brak konsekwencji w działaniach. Osobiście uważam, że dobrą cechą jest umiejętność pójścia na kompromis, natomiast są takie sytuacje w życiu, w których, chcąc się na przykład postawić, trzeba przynajmniej spróbować zawalczyć o swoje. W przypadku działań dziewczyny właśnie tego mi brakowało. Z jednej strony chciała się postawić i wywalczyć coś dla siebie, jednak gdy na horyzoncie pojawiało się widmo większej kłótni, czy konsekwencji to od razu się wycofywała zostawiając wszystkie wcześniejsze postanowienia.

Postać Charliego była mi już bliższa, jednak nadal nie zdobył mojego serca. Szczególnie po wydarzeniach pod koniec książki…

Ciekawie zapowiadał się wątek zamiłowania Bailey do książek i prowadzenia przez nią social mediów. Niestety nie zostało to szerzej rozwinięte

Jak możecie zobaczyć po mojej recenzji książka niebardzo mi się podobała. Nie znalazłam w niej tych elementów, które zachwyciły mnie w „Lepiej niż filmach” bądź „Lepiej niż wczoraj”.

Mimo wszystko uważam, że książka znajdzie swoich fanów wśród osób 12+, które chcą rozpocząć przygodę z czytaniem

Wstęp do książki, gdzie poznajemy wszystkich bohaterów i ich sytuację, był dość długi. Niby jakaś akcja zaczynała się zawiązywać, ale wciąż była dość stonowana i miała charakter zapoznawczy.

Ogromną częścią książki są bohaterzy. To oni sprawiają, że chcemy czytać dalej, spędzać z nimi cza...

Rozwiń Zwiń

Są takie historie, które po prostu kochacie pod każdym względem. Dla mnie właśnie taką książką jest „Times New Romans” i gdy myślę o niej to od razu na mojej twarzy pojawia się uśmiech. Będę wam polecać tę historie na każdym kroku, bo naprawdę jest warta poznania

Julia Biel tą powieścią dosłownie zmiotła mnie z planszy. Książkę czytałam już kilkukrotnie i za każdym razem moja miłość do tych bohaterów jeszcze bardziej się powiększała.

Theo i Ellie mają wspólną przeszłość. Wiele lat temu wspólnie spędzali czas, tworzyli historie i marzyli o zostaniu pisarzami. Obecnie ze sobą nie rozmawiają. A stało się to za sprawą pewnych wydarzeń, które sprawiły, że Ellie wręcz znienawidziła Theo. Ellie i Theo spotykają się ponownie gdy pada oferta napisania wspólnego romansu, a do tego udawania pary… Mają razem zamieszkać w pięknej posiadłości i stworzyć równie cudowną historie jednocześnie pokazując całemu światu, że są w szczęśliwym związku.

Sam wątek pisania powieści uważam za niesamowity. Nie jednokrotnie mamy możliwość obserwować proces twórczy zarówno Theo jak i Ellie. Pozwala to nie tylko zajrzeć w ich umysły, ale także zobaczyć jak ze sobą współpracują oraz jakie emocje im towarzyszą

W „Times New Romans” znajdziemy urocze i smutne sceny, ale nie brakuje także tych zabawnych, przy których nie da się powstrzymać uśmiechu

Są takie sceny, które absolutnie uwielbiam m i nie chcę ich zapominać. Ellie miała swój ukochany kocyk, który zawsze jej towarzyszył, jednak pewnego dnia został przez pomyłkę wyrzucony. Wtedy do akcji wkracza Theo dając Ellie taki sam kocyk. Okazało się, że lata temu Theo kupił dwa kocyki, żeby w razie czego jeden zawsze był w zapasie
I jeszcze jedna scena, której jestem ogromną fanką to wydarzenia na planie zdjęciowym. Ile wtedy było czuć… Ta chemia między bohaterami… Aż iskry leciały

Są takie historie, które po prostu kochacie pod każdym względem. Dla mnie właśnie taką książką jest „Times New Romans” i gdy myślę o niej to od razu na mojej twarzy pojawia się uśmiech. Będę wam polecać tę historie na każdym kroku, bo naprawdę jest warta poznania

Julia Biel tą powieścią ...

Rozwiń Zwiń

Zdecydowanie, podczas czytania, czuć, że ta historia została napisana już jakiś czas temu, jednak taki klimat jest jak najbardziej na plus

W powieści śledzimy losy tytułowej Mary Dyer. Nastolatka niedawno doświadczyła traumatycznych przeżyć - trójka jej przyjaciół zmarła w tajemniczych okolicznościach w starym domu, a ona jedyną cudem przeżyła. Dziewczyna nie pamięta tego zdarzenia, jednak z czasem w jej życiu zaczynają się dziać dziwne zdarzenia… Po tej tragedii jej rodzina przeprowadza się do nowego stanu. Mara musi wejść w nowe środowisko i właśnie tak poznaje Noaha, który z pozoru jest poboczną postacią, jednakże wraz z rozwojem akcji znaczenie jego osoby rośnie

Powieść jest pełna niecodziennych zjawisk - wręcz paranormalnych. Te elementy idealnie zostały wpasowane w historię. Było parę momentów, które zostawiły parę niedopowiedzianych kwestii jednak przed nami jeszcze dwa tomy, które jeszcze bardziej mogą namieszać.

Jeśli szukacie powieści, która dostarczy wam dreszczyku emocji, trochę niepewności i nutkę strachu - koniecznie zapoznajcie się z tą powieścią. Na przestrzeni książki budowane jest niesamowite napięcie, którego kulminacji możemy doświadczyć na końcu historii. Autorka zostawiła nas z jeszcze większą ilością pytań i koniecznie muszę sięgnąć po kolejny tom, aby poznać wszelkie odpowiedzi

Bardzo zaintrygowała mnie postać Noaha. Był on bohaterem, który bardzo dużo wnosił do powieści, ale jednocześnie nie mieliśmy tak wiele informacji na jego temat. Co jakiś czas dostawaliśmy skrawki nowych wiadomości, ale to i tak nie wiele… Liczę, że w kolejnym tomie jego postać zostanie bardziej wyeksponowana

Zdecydowanie, podczas czytania, czuć, że ta historia została napisana już jakiś czas temu, jednak taki klimat jest jak najbardziej na plus

W powieści śledzimy losy tytułowej Mary Dyer. Nastolatka niedawno doświadczyła traumatycznych przeżyć - trójka jej przyjaciół zmarła w tajemniczych ok...

Rozwiń Zwiń

W tej powieści były takie fragmenty, które wywoływały we mnie lekkie poczucie zagrożenia - jak podczas oglądania horroru. Jestem osobą, którą łatwo przestraszyć więc sceny pełne paranormalnych zdarzeń, i to czytane w nocy, wywoływały u mnie mnóstwo emocji

„Mara Dyer: Przemiana” to bezpośrednia kontynuacja „Mara Dyer: Tajemnica”. Pierwszy tom to było takie wprowadzenie do całej akcji - poznajemy Marę, Noaha, który okazuje się być ważną postacią, traumy dziewczyny oraz jej paranormalne zdolności. W drugim tomie autorka skupia się praktycznie wyłącznie na tych wątkach. Główna bohaterka mierzy się z, można powiedzieć, konsekwencjami niektórych wydarzeń oraz z niezrozumieniem.

Z początku jakoś nie bardzo umiałam ponownie wejść w tę historię. Wydarzenia zdawały się być dość monotonne i mało atrakcyjne. Poza tym, irytowało mnie jak nikt nie zwracał uwagi na jakiekolwiek wyjaśnienia Mary i od razu włożono ją do szuflady osoby cierpiącej na dolegliwości psychiczne. Jak się później okazało takie zachowanie ze strony otoczenia nie było bez znaczenia. Ale nie zmienia to faktu, że przez pewien czas po prostu nie rozumiałam takich zachowań.

Ciekawym urozmaiceniem są tajemnicze rozdziały o pewnej kobiecie, która zdaje się być połączona z Marą. Widzimy między nimi wiele podobieństw w miarę rozwoju akcji co również dodaje nutkę grozy.

W tej powieści były takie fragmenty, które wywoływały we mnie lekkie poczucie zagrożenia - jak podczas oglądania horroru. Jestem osobą, którą łatwo przestraszyć więc sceny pełne paranormalnych zdarzeń, i to czytane w nocy, wywoływały u mnie mnóstwo emocji

„Mara Dyer: Przemiana” to bezpośr...

Rozwiń Zwiń

Mimo, że akcja „Spotkajmy się o północy” nie dzieje się typowo w lato to można już poczuć ten vibe. Zakończenie szkoły, dla Lily i Taga, zbliża się wielkimi krokami co wiąże się z mnóstwem ekscytacji i wybrykiem zorganizowanym przez Błazna…

Sama ta idea kawału organizowanego przez Błazna - tajemniczą osobę wybraną z ostatnich klas, przypomina mi amerykańskie liceum i senior prank. Właśnie w okolicy końca roku szkolnego w social mediach można natrafić na wiele filmików z tym związanych, a niektóre wybryki są naprawdę ekstremalne

Przechodząc już do samej książki - większość akcji ma miejsce jednej nocy, gdy cała grupa Błazna organizuje tegoroczny numer. Ukrywają roczniki (które są ważne dla uczniów ostatniej klasy) i zostawiają wskazówki. Dziwnym trafem tej nocy, gdy to wszystko się dzieje, mnóstwo osób również decyduje się wymknąć ze swoich akademików. Jest sporo zbiegów okoliczności, które ostatecznie sprawiły, że powieść była ciekawsza.

Szkoła, do której uczęszczają Lily i Tag, jest internatem. Wszyscy nauczyciele i uczniowie mieszkają na kampusie i obowiązują ich liczne zasady. Uwierzcie mi, jest ich naprawdę wiele i momentami można się w tym pogubić. Trochę brakowało mi zebrania wszystkiego w jednym miejscu, aby było to jasne i zrozumiałe.

Jak to bywa w młodzieżówkach - relacja romantyczna musi być. To właśnie Lily i Taga dotyczy ten wątek i uważam go za naprawdę dobry. Bohaterowie mają już wspólną przeszłość, a ich spotkanie w grupie Błazna przybiera charakter drugiej szansy. Na przestrzeni powieści autorka zamieszcza sporo retrospekcji do ich wspólnych wydarzeń z przeszłości. Nie były to rozdziały, a pojedyncze wstawki, które idealnie wpasowywały się w akcję.

Tak jak nie jestem fanką otwartych zakończeń, tak tutaj uważam to za strzał w dziesiątkę. Zostawiło to taką nutę niepewności - jak wszystko potoczyło się dalej, i przy tym autorka wyjaśniła wszystkie wątki, co nie pozostawiło niedopowiedzeń.

Mimo, że akcja „Spotkajmy się o północy” nie dzieje się typowo w lato to można już poczuć ten vibe. Zakończenie szkoły, dla Lily i Taga, zbliża się wielkimi krokami co wiąże się z mnóstwem ekscytacji i wybrykiem zorganizowanym przez Błazna…

Sama ta idea kawału organizowanego przez Błazna ...

Rozwiń Zwiń

Główna bohaterka - Helena, jest zdeterminowana by odkryć prawdę o śmierci swojej siostry i jej narzeczonego. Wierzy, że nie było to związane z przedawkowaniem pewnych substancji więc zaczyna swoje śledztwo, aby dowieść swojej racji.
Przyznam, że oprócz samego romansu ten wątek był moim ulubionym. Dodawało to takiej nutki grozy i idealnie zostało wplecione w całą fabułę. Czytając nie miałam takiego uczucia przytłoczenia - co jakiś czas dostawaliśmy nowe informacje, a w między czasie działo się dużo innych ciekawych rzeczy.

Cała akcja powieści osadzona jest w środowisku bardzo zamożnych i wpływowych osób. Skupiamy się głównie na rodzinie Heleny oraz ich wielkich rywali - rodzinie narzeczonego siostry Heleny. Ich „reprezentantem” jest Jessiah - brat zmarłego narzeczonego. Sytuacja między tymi dwiema rodzinami bardzo przypominała mi „Romeo i Julię”. Tam również obserwowaliśmy dwa skłócone rody i zakazaną miłość.

Oczywistym faktem jest, że jakaś relacja będzie rozkwitać między Heleną i Jessiahem. Dzięki perspektywom obojga bohaterów możemy dość szybko zaobserwować ich zainteresowanie sobą nawzajem, jednak i tak ich relacja rozwija się stopniowo. Nie mamy wielkiego bum, a za to wyraźnie widać jak zawiązuje się ich relacja, co ich do tego motywuje oraz jak potęgują się ich uczucia.

Przyznam, że nie z każdym zachowaniem Heleny się zgadzałam. Przez całą powieść była kreowana na silną, waleczną postać, jednak czasami te jej cechy gdzieś zanikały…

Generalnie, bardzo podobała mi się ta książka. Czytając wręcz przez nią płynęłam i najchętniej od razu sięgnęłabym po następny tom

Główna bohaterka - Helena, jest zdeterminowana by odkryć prawdę o śmierci swojej siostry i jej narzeczonego. Wierzy, że nie było to związane z przedawkowaniem pewnych substancji więc zaczyna swoje śledztwo, aby dowieść swojej racji.
Przyznam, że oprócz samego romansu ten wątek był moim ulu...

Rozwiń Zwiń

Pewnie pojawią się pytania - czy można czytać „Foul heart hurtsman” bez znajomości innych książek z serii - odpowiedź brzmi: nie. Wszystkie książki się ściśle ze sobą łączą więc warto poznawać akcję pokolei

Do teraz nie mogę zdecydować czy bardziej lubię Juliette i Rome, czy Rosalind i Oriona. Uwielbiam czytać o obu tych parach, a wybranie tylko jednej byłoby niesprawiedliwe

Zdecydowanie Rosalind i Orion są najważniejszymi postaciami w „Foul heart huntsman”. Jednak istotną rolę pełnią także ich towarzysze - Olivier, Celina, oraz Alisa. Autorka co jakiś czas wplata rozdziały z ich perspektyw co jak najbardziej poszerza obraz całej historii

Chloe Gong to mistrzyni tworzenia napięcia i niespodziewanych zwrotów akcji. Nie raz miałam szczękę na podłodze czytając o kolejnych wydarzeniach

„Foul heart hurtsman” kontynuuje wydarzenia z „Foul lady fortune”. W „pierwszym” tomie wszyscy bohaterowie zostali nam przedstawieni, zostały zapoczątkowane wątki, a w kontynuacji obserwujemy rozwój tego wszystkiego. Jest więcej opisów otoczenia, ale także dużo akcji i emocji. Zdecydowanie autorka nie zwalnia tempa

Pewnie pojawią się pytania - czy można czytać „Foul heart hurtsman” bez znajomości innych książek z serii - odpowiedź brzmi: nie. Wszystkie książki się ściśle ze sobą łączą więc warto poznawać akcję pokolei

Do teraz nie mogę zdecydować czy bardziej lubię Juliette i Rome, czy Rosalind i Or...

Rozwiń Zwiń

Niestety „Algorytm miłości” jest książką, która mocno mnie zawiodła… Czytając w żaden sposób nie związałam się z bohaterami i szczerze powiedziawszy - nie bardzo interesowały mnie ich losy. Najciekawszym wątkiem z całej powieści było wykształcenie głównej bohaterki - Melody, i jej zdolności IT. Na codzień takie klimaty nie bardzo mnie interesują, ale w przypadku tej powieści aż miło mi się o tym czytało

Przez połowę historii obserwujemy jedynie przyjaźń bohaterów, chociaż lepiej byłoby to określić mianem znajomości… Jeremy ma dziewczynę, a Melody próbuje znaleźć sobie przyjaciół w nowym miejscu zamieszkania. I właściwie tak można określić pierwszą część książki. Śledzimy jedynie losy bohaterki w pracy, domu i na spotkaniach z Jeremy czy jego dziewczyną. Nic więcej.

W drugiej części książki akcja się rozkręca, ponieważ zostaje wprowadzony wątek udawanego związku. Zazwyczaj wręcz kocham ten motyw, jednak w tym przypadku był mi on zupełnie obojętny. Zupełnie nie czułam tej chemii między bohaterami…

Mam poczucie, że postać Melody została niesamowicie skąpo opisana. Mega brakowało mi szerszego opisania jej zainteresowań, czy relacji rodzinnych. Było parę momentów, które miały potencjał, jednak uważam, że nie został on wykorzystany

Jeśli lubicie tureckie telenowele może i spodoba wam się ta książka . Niektóre powiązania między bohaterami były, delikatnie mówiąc, dziwne i dla mnie trudne do zaakceptowania. Przykładowo, główny bohater Jeremy będąc z jedną siostrą zdradzał ją z drugą siostrą, a to tylko may fragment jego życiorysu jako playboy…

Niestety „Algorytm miłości” jest książką, która mocno mnie zawiodła… Czytając w żaden sposób nie związałam się z bohaterami i szczerze powiedziawszy - nie bardzo interesowały mnie ich losy. Najciekawszym wątkiem z całej powieści było wykształcenie głównej bohaterki - Melody, i jej zdolnośc...

Rozwiń Zwiń

Gdy akcja rozwija się bardzo szybko mam poczucie, że coś jest nie tak. Jest to po prostu dla mnie nienaturalne. Tak się trochę czułam czytając „Pierwszą fazę zaćmienia”. Renan i Aislinn zeszli się bardzo szybko i równie szybko mogliśmy przeczytać o wyznaniach miłosnych…

Może po tym wstępie nie było to widoczne, ale naprawdę uwielbiam „Pierwszą fazę zaćmienia”. Ten szybko rozwijający się romans to moja jedyna uwaga i muszę przyznać, że mimo wszystko - dodawało to napięcia oraz niepewności całej książce. Cały czas wyczekiwałam jakiegoś plot twistu związanego z Renanem i jego motywami względem Aislinn

Czytając tę powieść czułam się jakbym wkroczyła do zupełnie innego świata pełnego wampirów, wilkołaków i czarownic, a tak naprawdę historia została osadzona w prawdziwych miejscach🥰

Najważniejszym wątkiem powieści są tajemnicze śmierci. Wokół ofiar nie ma śladów magii, która jest charakterystyczna dla nadprzyrodzonych istot. Dlatego też nikt nie wie kto może stać za tymi atakami oraz jaki ma motyw. Przez całą powieść podążamy za bohaterami i otrzymujemy coraz to nowe wskazówki, które za każdym razem przybliżają nas do rozwiązania. Autorka zostawia nam pewne pole do własnych rozmyślań i typowania co jeszcze może się wydarzyć

BARDZO chciałabym przeczytać już kontynuacje. Na przestrzeni „Pierwszej fazy zaćmienia” w mojej głowie wytworzyło się mnóstwo teorii i niesamowicie jestem ciekawa czy któraś z nich się sprawdzi.

Gdy akcja rozwija się bardzo szybko mam poczucie, że coś jest nie tak. Jest to po prostu dla mnie nienaturalne. Tak się trochę czułam czytając „Pierwszą fazę zaćmienia”. Renan i Aislinn zeszli się bardzo szybko i równie szybko mogliśmy przeczytać o wyznaniach miłosnych…

Może po tym wstępi...

Rozwiń Zwiń