Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Gdy kogoś zabraknie, ślady stóp z przeszłości stają się bardzo cennym drogowskazem i ostoją. Niekiedy są wszystkim, co pozostaje."
Sylwia Winnik znana jest z tego, że potrafi w piękny sposób przekazać nam opowieść o historycznych wydarzeniach czy osobach. Tym razem przenosimy się w czasie do roku 1882 by poznać Mariannę Orańską.

„Świat przywiązywał wagę do pozorów. Nikogo nie obchodziło, co dzieje się za zamkniętymi drzwiami komnat, najważniejsze, że na zewnątrz wszystko wyglądało tak, jak powinno.”
Marianna Orańska kobieta o pięknej duszy i wielkim sercu, która nie dawała się zamknąć w dworskie zasady i wytyczne.
Kochała męża Albrechta i przez wiele lat wybaczała mu zdrady, jednak życie w takim małżeństwie okazało się w pewnym momencie za trudne.
Gdzie się nie pojawiła tam zjednywała sobie ludzi, potęgując niechęć dworu królewskiego .
Kierowała się w życiu sercem i intuicją, nie bała się zawalczyć o swoje szczęście jednak za wolność zapłaciła wysoką cenę.

„Życie jest pełne burz i bólu.”
Sylwia Winnik stworzyła piękną powieść obyczajowo-historyczną. Dobrze oddała klimat tamtych czasów, przenosząc czytelnika na dziewiętnastowieczny dwór królewski. „Dobra Pani" to opowieść o kobiecie, która walczy o miłość, o szczęście, o innych ludzi wbrew temu co myślą bądź mówią o niej inni. Nie boi się zaryzykować wszystkiego kiedy jej serce zaczyna mocniej bić, wrażliwa na krzywdę innych, zawsze gotowa nieść pomoc, dążyć do celu wbrew ogólnemu przeświadczeniu, że kobiety miały tylko „być”przy boku mężczyzny. Wciągająca, interesująca i ciepła powieść, która pokazuje, że „człowiekiem” można być zawsze bez względu na status materialny, czy pochodzenie.
Polecam.

„Gdy kogoś zabraknie, ślady stóp z przeszłości stają się bardzo cennym drogowskazem i ostoją. Niekiedy są wszystkim, co pozostaje."
Sylwia Winnik znana jest z tego, że potrafi w piękny sposób przekazać nam opowieść o historycznych wydarzeniach czy osobach. Tym razem przenosimy się w c...

Rozwiń

Zwiń

„– Wiesz… moje dziecko. Życie nie zawsze układa się tak, jak byśmy tego chcieli. W przeciwnym razie nie siedziałbym tutaj z tobą, tylko w domu z ogrodem, żoną i gromadką dzieci. Ale pomimo tego, że jestem tu, gdzie jestem, nie mam do nikogo żalu. Oddycham, codziennie poznaję nowe miejsca. Doceniam to, co przynosi mi los. Jestem wdzięczny za życie.”
„Zawsze chodziło o Ciebie” to debiut literacki Dominiki Aniszewskiej. Od zawsze się mówi, że przyjaźń damsko-męska nie istnieje, że wcześniej czy później zaangażowanie jednej ze stron się zmieni, pogłębi, że z czasem przerodzi się w pożądanie, a nawet uczucie.

„Bo jak można kogoś winić za miłość? A ona naprawdę go kochała. Szczerze.”
Weronika i Oskar są parą przyjaciół.
On zmienia kobiety jak rękawiczki, ona stawia go na nogi i jest na każde jego zawołanie.
Czy plan odzyskania byłej dziewczyny i wciągnięcie w tę intrygę Weroniki wypali?
A co w sytuacji kiedy serce ma swoje plany?
Czy ta mistyfikacja jest faktycznie mistyfikacją?
Ile może znieść kobieta w imię miłości?
Ile osób można zranić w imię tej prawdziwej miłości?

„Los się do niej uśmiecha i daje jej kolejną szansę. Szansę na miłość. Dlaczego miałaby z niej nie skorzystać?”
Dominika Aniszewska zadebiutowała bardzo lekką i niewymagającą opowieścią o przyjaźni damsko-męskiej, która będzie idealna na jeden z wiosennych wieczorów. Pomimo, że książkę czytało mi się w miarę płynnie to były momenty, że przez nie do końca jeszcze wypracowany styl pisania autorki historia męczyła mnie. Bohaterowie mają swoje wady i zalety, niestety kompletnie nie złapałam z nimi więzi emocjonalnej. Bardzo dziękuję za zaufanie i możliwość przeczytania.

„– Wiesz… moje dziecko. Życie nie zawsze układa się tak, jak byśmy tego chcieli. W przeciwnym razie nie siedziałbym tutaj z tobą, tylko w domu z ogrodem, żoną i gromadką dzieci. Ale pomimo tego, że jestem tu, gdzie jestem, nie mam do nikogo żalu. Oddycham, codziennie poznaję nowe miejsca. ...

Rozwiń

Zwiń

„Jedyną moją winą w tym wszystkim jest to, że kiedyś mu zaufałam. I takie głupie, ślepe, kochające serce złożyłam w jego podłe ręce.”
Katarzyna Michalak od zawsze zajmuje specjalne miejsce w mym czytelniczym serduszku, dlatego z wielka radością sięgnęłam po jej najnowszą powieść. Co czekało mnie w tajemniczej Damascence, czyli domku nad potokiem?

„Nie ma nic piękniejszego niż praca, która jest pasją, i pasja, która daje godziwy zarobek.”
Jagoda Ciszek dla przyjaciół Jania traci wszystko, a ukochany mąż okazuje się zdrajcom, który przyczynił się do jej obecnej sytuacji dziewczyny.
Jaśmin Gajda dla przyjaciół Janek miał dobrze prosperującą klinikę weterynaryjną i dom, który traci jednego dnia.
Czy tych dwoje rozbitków życiowych ma szansę na zbudowanie życia od nowa?
Dlaczego Szymon Blaum mąż Jani nie zadbał o interesy żony gdy ta uległa wypadkowi?
Róża Ciszewska oddała swój dom Jani kim kobieta jest dla tej młodej dziewczyny i jakie sekrety skrywa?
Dlaczego rodzice Jani tak negatywnie wyrażają się o kobiecie?
Piotr Kolęda chce przejść na emeryturę, czy Janek Gajda będzie dobrym następcom w przejęciu weterynaryjnej praktyki?
Czy chłopak odnajdzie się z dala od wielkomiejskiego zgiełku?
Jakie tajemnice są skryte w kuferku na kluczyk?
Czy prawda ujrzy światło dzienne?

„Dziś wszystko zostało wyjaśnione. Musi też zostać wybaczone.”
Katarzyna Michalak stworzyła opowieść pełną emocji, zawiłych ścieżek i zagadek odkrywanych wraz z rozwijającą się akcją. Bohaterowie świetnie wpasowani w wydarzenia i całą opowieść, a zakończenie pozostawia uchyloną furtkę i mam nadzieję, że jest ona zapowiedzią kolejnej części.


„Jedyną moją winą w tym wszystkim jest to, że kiedyś mu zaufałam. I takie głupie, ślepe, kochające serce złożyłam w jego podłe ręce.”
Katarzyna Michalak od zawsze zajmuje specjalne miejsce w mym czytelniczym serduszku, dlatego z wielka radością sięgnęłam po jej najnowszą powieść. Co czekał...

Rozwiń

Zwiń

„(...) życie potrafi być jak księga, a my jesteśmy autorami naszych własnych historii."
Magdalena Krauze i jej najnowsza powieść to takie must have na mojej liście czytelniczej. Jaką historię teraz otrzymamy od autorki? Czy będzie to emocjonalny rollercoaster, a może ciepła obyczajówka?

„Życie to ciągłe dokonywanie wyborów. Jedne są dla nas dobre, a drugie ciągną za sobą tęsknotę, niedopowiedzenia i ciężko się po nich pozbierać. Po niektórych wyborach pozostaje ogromna rysa i nie da się jej zszyć ani naprawić."
Liwię wychowywała babcia Anielka i ciocia Marysia.
Dziewczyna studiuje i pracuje na stacji benzynowej.
Mateusz przejmuje interesy dziadka, kiedy ten zaczyna podupadać na zdrowiu.
Jego pierwsze spotkanie z Livią nie należy do prostych i przyjemnych, jednak mimo początkowym przeciwności tych dwoje przyciąga do siebie jakaś niewidzialna nić.
Czy Livię i Matiego połączy uczucie?
Kim jest Ewa i jaką rolę odgrywa w życiu Mateusza?
Kim jest tajemniczy Jan i czy babcia Anielka nadal nosi go w swoim sercu?
Dlaczego Liwię wychowywała babcia?
Czy miłość ma szansę zatryumfować?

„Miłość to piękne uczucie i niezależnie od tego, czy jesteśmy młodzi, czy świętujemy złote lata życia, jest jak klej, który łączy serca i dusze ludzi."
Magdalena Krauze jak zawsze nie zawiodła, a czytelnik otrzymuje piękną i bardzo przyjemną opowieść. Bohaterowie w większości bardzo pozytywni i świetnie wykreowani, tak, że idealnie się wpisują się w całą opowieść. Moje serce od samego początku skradła babcia Aniela, której historia jest świetnym drogowskazem, komu należy ufać. Pióro autorki jest dopracowane, przez co książkę czyta się ekspresowo. Jest tu świetny balans pomiędzy dialogami i opisami dzięki czemu książka nie nudzi.

„(...) życie potrafi być jak księga, a my jesteśmy autorami naszych własnych historii."
Magdalena Krauze i jej najnowsza powieść to takie must have na mojej liście czytelniczej. Jaką historię teraz otrzymamy od autorki? Czy będzie to emocjonalny rollercoaster, a może ciepła obyczajówk...

Rozwiń

Zwiń

„Co ona takiego w sobie miała, że choć nie była już pierwszej młodości, potrafiła rozkochiwać do bólu, nie robiąc absolutnie nic, nie ośmielając, nie kokietując?”
Tom czwarty i ostatni za mną. Przywiązałam się do mieszkańców Krynicy, polubiłam bohaterów występujących na kartach tej sagi i na pewno w sercu jest lekki żal, że ta wspólna droga właśnie dobiegła końca.

„Po chwili przyszła refleksja, że od wielu lat jej czynami powoduje zazdrość o cudze szczęście.”
Aurelia i Filip prowadzą spokojne życie, ich dzieci rozwijają swoje zainteresowania i nie sprawiają problemów.
Stanisław ożenił się z Konstancją i ich małżeńskie życie wydaje się być szczęśliwe, jednak pozory mogą mylić.
Czy można jednocześnie kochać i odczuwać dyskomfort i niechęć kiedy ukochana osoba się do ciebie zbliża?
Czy takie małżeństwo ma szansę na szczęśliwe życie, czy będzie tylko grą pozorów?
Teosia długo nie mogła się pogodzić ze śmiercią Augusta, poświęca się więc pracy nie zważając na panującą zarazę, która zbiera coraz większy owoc.
Gdy na jej drodze znów pojawi się Nikodem Strzelecki dziewczyna nie będzie zadowolona.
Czy chłopak znajdzie drogę do jej serca?
Dwoje ludzi, którzy niosą na swych barkach przewinienia rodziców, czy zrozumieją, że dzieci nie mogą odpowiadać za coś czego dopuścili się ich bliscy?
Matylda odnalazła szczęście u boku Witalisa i choć wiodą życie skromne jest ono pełne miłości.
Czy prawda o tym jak potraktowali ją Strzeleccy zmieni coś w życiu małżonków?
Zuzanna i Seweryn Strzeleccy żyją we Lwowie nie martwiąc się o przyszłość, wszak przekręty majątkowe, których dopuścił się Seweryn przy aprobacie żony zostały starannie ukryte.
Co się więc wydarzy kiedy w ich domu zjawi się prawnik wynajęty przez Matyldę?
Czy prawda ujrzy światło dzienne?
Czy Matylda odzyska zagrabiony majątek?
Czy Zuzanna i Seweryn zapłacą za swą nikczemność?
Wojna, zaraza, powódź, los doświadcza naszych bohaterów kto przypłaci za to najwyższą cenę, a kto wyciągnie wnioski z wydarzeń jakie miały miejsce na przestrzeni lat i zmieni swe zachowanie?
Nikifor łemkowski artysta, sierota ,który całe życie poświęca się malowaniu.
Czy ktoś doceni te prymitywne obrazki?
Czy jego marzenie o uczeniu się w akademii spełni się?
Czy będzie on sławnym malarzem?

„Po blisko dwudziestu latach rozłąki rodzina znowu była razem.”
Piękna i barwna historia rodzin zamieszkujących Krynicę i pobliski Powroźnik, których życie zmienia się wraz ze zmieniającą się historią. Widzimy tu przemianę jaka zachodzi w społeczeństwie w kwestiach dotyczących nie tylko spojrzenia na życie i rozwój ich społeczności ale też i w kwestiach dotyczących kobiet, ich strojów, nauki, czy małżeństwa. W opowieść o losach rodzin wplecione są wydarzenia historyczne, pojawiają się również dobrze znani nam malarze, poeci czy artyści.
Edyta Świętek maluje nam obraz tamtych czasów i otaczającej przyrody. Ostatni tom domyka wątki z poprzednich części, które pozostały otwarte i łączy je w jedną spójną całość. Autorka stworzyła sagę, która w czytelniku wywoła emocje, poruszy niejedną strunę w duszy, sprawi, że nie raz się uśmiechniemy czy poczujemy irytację. Bohaterowie życiowi, walczący ze swoimi przywarami, słabościami i otaczającym światem. Czy będzie mi ich brakować? Tak, bo chętnie bym sama odwiedziła dom Pod Lipami, wypiła kawę z wyjątkowymi przyjaciółkami, pełną dobra i ciepła Aurelią, czasem nieżyciową Matyldą, zatańczyła charlestona z Wisławą czy pogalopowała konno w towarzystwie nieokiełznanej Teosi. Dziękuję autorce za ten niezapomniany i pełen emocji czas i z czystym sercem polecam tę krynicką przygodę.

„Co ona takiego w sobie miała, że choć nie była już pierwszej młodości, potrafiła rozkochiwać do bólu, nie robiąc absolutnie nic, nie ośmielając, nie kokietując?”
Tom czwarty i ostatni za mną. Przywiązałam się do mieszkańców Krynicy, polubiłam bohaterów występujących na kartach tej sagi i ...

Rozwiń

Zwiń

„Często odnoszę wrażenie, że całe moje życie kręci się wokół Harry'ego. W najważniejszych momentach zawsze jest gdzieś obok.”
Tydzień po premierze to idealny czas na opowiedzenie Wam o kolejnej części przygód niesfornego psiaka, rasy Husky syberyjski. Jak wiadomo z opisu rasa ta cechuje się dużą indywidualnością naszych czworonożnych przyjaciół i bardzo dużą aktywnością. Maleńki szczeniak, którego otrzymał Leon powoli rośnie jednak jego życie nie jest idylliczne a wręcz naszpikowane przygodami, wyprawami nie zawsze za zgodą właścicieli, mniejszymi bądź większymi przyjaźniami.

„Wystarczyła chwila nieuwagi, by Harrki wykąpał się w wodzie, próbując złapać jedną z kaczek.”
Harry powoli dorasta ale jego indywidualny charakter i ciekawość świata sprawiają, że niesforny szczeniak ma wciąż nowe przygody.
Kocha wolność więc nie zawsze pozwala grzecznie prowadzić się na smyczy, woła go natura stąd liczne ucieczki.
Pomimo licznych psot Harrki wyrasta na bardzo inteligentnego czworonoga, który bez problemów odnajduje drogę powrotną do domu.
Jak się okazuje nie każdy czworonóg to przyjaciel, a długie wędrówki czy biegi to to co pies kocha najbardziej.
Jest ciekawy świata i nie boi się go poznawać.
Pomimo, że początki były trudne pies pokochał swoją nową rodzinę.

„Lubimy nieraz usiąść i obejrzeć stare zdjęcia czy filmy. Odtwarzamy miłe wspomnienia i przeżywamy je raz jeszcze.”
Przyjemna i z pięknymi ilustracjami książeczka dla dzieci to niezwykła przygoda w jaką wyruszymy poznając losy tej rodziny. Autorka nie tylko przybliża nam cechy rasy Husky syberyjski ale opisuje liczne radosne ale i ciężkie chwile jakie może napotkać na swej drodze właściciel posiadający w domu tę rasę. Z czystą przyjemnością powróciłam do historii chłopca i jego psa. Polecam i dziękuję autorce za zaufanie i możliwość objęcia patronatem tej pozycji książkowej.

„Często odnoszę wrażenie, że całe moje życie kręci się wokół Harry'ego. W najważniejszych momentach zawsze jest gdzieś obok.”
Tydzień po premierze to idealny czas na opowiedzenie Wam o kolejnej części przygód niesfornego psiaka, rasy Husky syberyjski. Jak wiadomo z opisu rasa ta cechuje si...

Rozwiń

Zwiń

„Jeszcze będzie pięknie. Zobaczysz. Potrzeba tylko czasu – szepnął, a ja mu uwierzyłam.”
Czy małżeństwo nawet to najbardziej silne jest w stanie przetrwać najsilniejszy sztorm? Czy wiek małżonków ma wpływ na ich relacje? Czy to samo wydarzenie może mieć różne perspektywy? Anna Matusiak w swojej najnowszej odsłonie zaprasza nas do poznania historii dwojga ludzi, których los wystawia na próbę, czy ją zdadzą?

„Po prostu szukała winnego, bo obarczenie kogoś winą pomogłoby jej znieść ten niesamowity psychiczny ból.”
Elżbieta Balicka młoda, piękna kobieta która tak naprawdę dopiero rozpoczyna swe dorosłe życie.
Vincent Chybicki to wdowiec mający dorosłego syna i niezależność finansową.
Ich spotkanie nie zapowiadało burzy emocji jaka w nich się zrodzi, wszak ona mogłaby być jego córką.
Uczucie, które się rodzi sprawia, że zdania na temat tego związku są podzielone, jedni uważają Elżbietę za karierowiczkę i ladacznicę, która jest z Vincentem dla pieniędzy, inni im kibicują i trzymają kciuki.
Zakochani biorą ślub i wydawać by się mogło, że idylla trwa gdy jednak los postanawia wystawić ich na próbę, utrata ciąży porwanie Eli, porywacze, którzy są wciąż o krok przed policją.
Czy Vincentowi uda się zebrać pieniądze na okup i odzyskać żonę?
Dlaczego policji tak ciężko złapać porywaczy, jak to się dzieje, że tamci wiedzą o ich każdym kroku?
Czy po takich wydarzeniach można żyć spokojnie i szczęśliwie?

„Już nigdy się nie dowiem, czy byłaś ze mną szczera, Elżbieto. Już nigdy nie poznam prawdy”
Ania stworzyła powieść, która od początku wprowadza czytelnika w takie napięcie i oczekiwanie co dalej, że jest ono aż namacalne. Bohaterowie z dużym bagażem emocjonalnym idealnie wpasowują się w klimat powieści. Vincent jest zafascynowany swoją żoną, idealizuje ją i stawia na piedestale. Elżbieta jest pod dużym wpływem matki, która manipuluje ją, szantażuje emocjonalnie nie potrafiąc zaakceptować jej wyborów. Porwanie Elżbiety odsłania poniekąd charaktery bohaterów ich wnętrze, tych na których możemy liczyć i tych od których powinniśmy trzymać się z daleka. Policjant, który prowadzi śledztwo szybko zauważa, że to porwanie jest nietypowe, bo jakim cudem porywacze wiedzą o każdym kroku policji? Rodzą się wątpliwości czy na pewno porwana nie miała nic wspólnego z tym co się wydarzyło. Anna Matusiak pokazuje wiele psychologicznych aspektów ludzkich zachowań, walki z losem i własnymi słabościami, pozostawia sporo niedopowiedzeń by wyobraźnia czytającego mogła pracować na najwyższych obrotach szukając rozwiązań, dwa różne zakończenia pozwalają na wybranie tego które czytelnikowi bardziej odpowiada. Polecam

„Jeszcze będzie pięknie. Zobaczysz. Potrzeba tylko czasu – szepnął, a ja mu uwierzyłam.”
Czy małżeństwo nawet to najbardziej silne jest w stanie przetrwać najsilniejszy sztorm? Czy wiek małżonków ma wpływ na ich relacje? Czy to samo wydarzenie może mieć różne perspektywy? Anna Matusiak w...

Rozwiń

Zwiń

„(…) A ty? O czym marzysz?
Zaskoczył mnie tym pytaniem. Wtedy nie wiedziałam, o czym marzę. Zdawałam sobie sprawę, że kiedyś nadejdzie jakieś jutro, że powinnam mieć jakieś plany, do których powinnam dążyć, ale były one raczej mgliste i często się zmieniały.
– Nie wiem… Chyba cieszę się z tego, co jest."
Magdalena Witkiewicz moja ulubiona specjalistka od szczęśliwych zakończeń, ta po której powieści sięgam zawsze i z zamkniętymi oczami to również ta, która sprawia, że czytając jej słowa moje serce otulają emocje niczym ciepły kocyk. Jestem zaczarowana okładką, otulona wnętrzem czy można życzyć sobie coś lepszego? 


„Nie lubiła ryzyka, to i nie miała szans, by zaznać pełni szczęścia. Jej uczucia były jak wygodne kapcie, w których czujemy się bezpiecznie, ale w których nie pójdziemy przeżywać przygód w szerokim świecie."
Marianna i Michał poznali się w liceum.
Ona po chodzi z dobrej, zamożnej rodziny.e
On ma ojca alkoholika i musi pomagać mamie.
Uczucie między nimi wybucha nagle czy to będzie ono na całe życie?
Czy można być razem i być szczęśliwim kiedy masz przeciwko sobie rodzinę wybranki?
Czy odległość, która rozdzieli młodych kiedy Marianna pójdzie na studia scementuje ten związek, a może ktoś inny zdobędzie serce dziewczyny?
Elsa i Maks to pradziadkowie Marianny jednak ich przeszłość owiana jest tajemnicą.
Co się wydarzyło w czasie II Wojny Światowej?
Czy historia Niemki i Polaka i ich miłości będzie miała wpływ na przyszłe pokolenia?
Dlaczego babcia Helena nie chce mówić o swojej matce i jej rodzinie?
Czy Marianna odkryje tajemnicę swojej rodziny?
Czy tu możliwy jest Happy End?

„Marzenia uskrzydlają. I jeżeli masz obok kogoś, kto dmucha w twoje żagle, to naprawdę możesz popłynąć daleko."
Magdalena wie, że „Czereśnie zawsze muszą być dwie” to moja ukochana jej powieść i jestem jedną z tych osób, która twierdzi, że to najlepsza powieść Magdy. Teraz dołączyła do niej siostra czyli „Ulotny zapach czereśni”. Historia dwojga ludzi i ich rodzin, podejścia starszego pokolenia, że aby być szczęśliwym i dać szczęście trzeba pochodzić z odpowiedniej rodziny i mieć odpowiednie wykształcenie. Bohaterowie pojawiający się w całej historii oddają swoje emocje czytelnikowi, ich dylematy stają się naszymi. To opowieść o przezwyciężaniu swoich słabości, walce o marzenia, uczeniu się poczucia własnej wartości i miłości, jednak czy pierwsza będzie tą ostatnią? Połączenie przeszłości z teraźniejszością i nawiązanie do „pierwszych” czereśni świetnie wpasowane w całość opowieści i to nawiązanie do klasyki dramatu Williama Shakespear'a wprost genialne. Polecam

„(…) A ty? O czym marzysz?
Zaskoczył mnie tym pytaniem. Wtedy nie wiedziałam, o czym marzę. Zdawałam sobie sprawę, że kiedyś nadejdzie jakieś jutro, że powinnam mieć jakieś plany, do których powinnam dążyć, ale były one raczej mgliste i często się zmieniały.
– Nie wiem… Chyba cieszę się z ...

Rozwiń

Zwiń

„Przypomniała sobie to, co mówiła jej matka chrzestna. Według niej strawa miała niezwykły wpływ na ludzi. Oprócz tego, że dawała siłę, łagodziła ich charaktery, sprawiała przyjemność, rozleniwiała i rozczulała. To podczas obiadów i kolacji załatwiało się najważniejsze interesy, ale także oświadczało się czy świętowało przyjście na świat nowego członka rodziny. Nic tak nie jednoczyło ludzi, jak zastawiony stół.”
Morze Bałtyckie i miejscowości leżące u jego brzegu nigdy nie były moimi ulubionymi miejscami do podróży, bo od zawsze ciągnęło mnie w góry. Jednak pewnego kwietniowego deszczowego dnia pojechałam z przyjaciółką na weekend do Gdańska, na spotkanie z autorką i by zobaczyć na żywo pewną kamienicę, przejść się nad Mołtawę i poczuć niesamowity klimat przechadzając się wśród pobliskich kamieniczek czy Bazyliki Mariackiej.

„Przyjemny zapach rozniósł się po kuchni. Pamiętała, jak to przyrządzała ciotka. Przymknęła na chwile oczy i wywołała w pamięci dawne obraz. Ciepło rozlało się po jej ciele. Podniosła powieki i uśmiechnęła się do siebie. Gotowanie przynosiło jej ulgę.”
Frieda Astor ma szesnaście lat kiedy zaczyna pracę u Schopenhauerów.
Pod czujnym okiem swojej matki chrzestnej ma się szkolić i zdobywać doświadczenie by w przyszłości być kuchmistrzynią.
Ben i Robert przybywają do Danzig by zaciągnąć się na statek.
Przypadkowe spotkanie z Friedą nie zapowiadało, że połączyła ich niewidzialna nić.
Włamanie do Kamienicy Schopenhauerów, kradzież broszy pani Johanny, czy śmierć Anny matki chrzestnej Friedy spowodują, że wydarzenia potoczą się lawinowo?
Kto ukradł, kto zabił, czy odkrycie prawdy będzie łatwe?
Czy winni zapłacą za swe przewinienia, a może pieniądze i pozycja są w stanie zakamuflować wszystko?
Czy kobiety w osiemnastowiecznym Danzig będą miały siłę przebicia, a może męskie zdanie jest nadal najważniejsze?
Kim jest Mathilde?

„Westchnęła, po czym sięgnęła po miedziany kociołek zawieszony nad paleniskiem. Ustawiła go na trójnogu, a na jego dno włożyła masło, sypneła na nie garść ziół i wzięła głęboki wdech. Z takim zapachem będzie się jej kojarzyć kuchnia Anny … i kamienica Schopenhauerów.”
Czy powieść można czuć?
Tę zdecydowanie tak, a Anna Sakowicz stworzyła historię, która przesiąknięta jest zapachami uczuć, miejsc i potraw osiemnastowiecznego Gdańska.
Nie od dziś wiadomo, że kuchnia od zawsze jest sercem domu, bo w niej dzieje się magia tworzenia.
Kamienica Schopenhauerów to również opowieść o kobietach, ich pozycji w świecie, ich marzeniach, uczuciach, czasem zagubieniu a innym razem walce.
Anna Sakowicz idealnie wpasowała historię w klimat tamtych czasów, genialnie wykreowała bohaterów, wciągnęła czytelnika w cała historię, pokazała nie tylko domy państwa ale i biedotę, ludzi żyjących zgodnie z prawem i łamiących je na każdym kroku, pokazała różne kolory i barwy życia gdańszczan. Z niecierpliwością wyczekuję na kontynuację tej historii i całym sercem polecam.

„Przypomniała sobie to, co mówiła jej matka chrzestna. Według niej strawa miała niezwykły wpływ na ludzi. Oprócz tego, że dawała siłę, łagodziła ich charaktery, sprawiała przyjemność, rozleniwiała i rozczulała. To podczas obiadów i kolacji załatwiało się najważniejsze interesy, ale także o...

Rozwiń

Zwiń