Koniec XVIII wieku. Do miasta Danzing przybywają dwaj młodzieńcy, którzy pragną dostać się na statek. Ben i Robert nie są wzorami do naśladowania, albowiem utrzymują się z drobnych kradzieży i hazardu. Niestety ich plan nie dochodzi do skutku, rujnuje go nieudane włamanie do kamienicy, w której mieszkają Schopenhauerowie.

W tym samym miejscu pracę dostaje młoda dziewczyna Frieda - ma pod okiem swojej matki chrzestnej wyuczyć się na kuchmistrzynie.

Losy trojga bohaterów splatają się w kuchni państwa Schopenhauer.

🧺

Bardzo lubię książki, które nawiązują do historii naszej ojczyzny, zwłaszcza jeśli opowiadają o czasach, które nie są dość mocno w literaturze obyczajowej eksplorowane tak jak w tym przypadku. XVIII wieku nie spotyka się tak często jak np. okresu II WŚ. Gdańsk jest miejscowością, która ma jedną z najciekawszych historii i wiele przeszła od czasów rozbiorów, przez okres przedwojenny i wojenny. Dumne i Wolne Miasto zawsze dzielnie się broniło przed najeźdźcami, którzy chcieli mieć je w swoim terytorium. Akcja KAMIENICY SCHOPENHAUERÓW toczy się właśnie w Danzing.

Autorka opowiedziała tę historię z perspektywy Friedy oraz Bena i Roberta, ale na podstawie Gdańskich wspomnień młodości Johanny Schopenhauer, matki Arthura, niemieckiego filozofa.

Koniec XVIII wieku. Do miasta Danzing przybywają dwaj młodzieńcy, którzy pragną dostać się na statek. Ben i Robert nie są wzorami do naśladowania, albowiem utrzymują się z drobnych kradzieży i hazardu. Niestety ich plan nie dochodzi do skutku, rujnuje go nieudane włamanie do kamienicy, w której mieszkają Schopenhauerowie.

W tym samym miejscu pracę dostaje młoda dziewczyna...

„Kamienica Schopenhauerów” to książka, która zabiera nas do czasów, w których decydowało to w jakiej rodzinie ktoś się urodził. Jedni wygrywali szczęśliwy los, a inni musieli ciężko pracować o lepsze jutro.
Anna Sakowicz zabrała mnie do Gdańska, do XVIII wieku. I już sam fakt, że znajduje się w tym okresie sprawia, że rozsiadam się wygodnie i daje się porwać. Poznaje rodzinę Schopenhauerów, którym urodził się własne syn, Arthur. W ich domu zatrudnia się młodziutka Frida. Pewnego dnia dochodzi do tragicznej śmierci jej ciotki, Anny, która wprowadzała ja w rolę kuchmistrzyni. Jej śmierć splata życie Fridy z dwoma podejrzanymi typkami, którzy każdy na swój sposób szuka drogi do lepszego jutra.
Czy w Kamienica Schopenhauerów mieszka morderca? Kim jest? Komu może a komu nie zaufać Frida? Przekonacie się sami.
Uwielbiam powieści, które chociaż w małym stopniu przybliżają czasy, które już dawno przeminęły. Do tej pory dość dużo książek czytałam, których akcja działa się w XIX, ale o XVIII jeszcze nie. Autorka w przepiękny sposób oddała klimat tamtych lat. Wręcz czułam, że znajduje się na ulicy w Gdańsku i obserwuje gwar i biedotę.
Oprócz klimatu dawnych lat, Pani Ania świetnie wykreowała kobiece postacie, które pomimo, że żyły w czasach, których nie za dużo miały do powiedzenia, to były to silne i odważne osoby.
Nie brakuje również tutaj intryg i tajemnic, które powodują, że od książki nie można oderwać się. Na uwagę zasługuje również wydanie tej książki. Barwione brzegi są przepiękne, ale w środku znajdziemy również ryciny, które chociaż są takim detalem, to myślę, że miłym dla oka.
„Kamienica Schopenhauerów” jest pierwszym tomem ciekawie zapowiadającej się serii i już nie mogę doczekać się kolejnej części.

„Kamienica Schopenhauerów” to książka, która zabiera nas do czasów, w których decydowało to w jakiej rodzinie ktoś się urodził. Jedni wygrywali szczęśliwy los, a inni musieli ciężko pracować o lepsze jutro.
Anna Sakowicz zabrała mnie do Gdańska, do XVIII wieku. I już sam fakt, że znajduje się w tym okresie sprawia, że rozsiadam się wygodnie i daje się porwać. Poznaje...

Książka "Kamienica Schopenhauerów" Anny Sakowicz przenosi nas do XVIII wiecznego Gdańska.
Dzięki autorce poznajemy historyczne ciekawostki. Całość napisana jest pięknym językiem i cudownie oddaje klimat tamtych czasów. Ukazane zostaje niełatwe życie kobiet omawianego okresu, które doświadczają przemocy i niesprawiedliwości społecznej.
Sporo w lekturze zwrotów akcji, intryg, zagadek a także niebezpiecznych momentów. Dlatego opowieść wciąga czytelnika od pierwszego rozdziału.
Świetnie ukazane zostały losy Friedy. To na przykładzie jej życia poznajemy różnice między osobami bogatymi i biednymi. Gdy ci pierwsi żyją jak przysłowiowe pączki w maśle,drudzy ciężką pracą walczą o każdy dzień.
Trudno tu też nie wspomnieć o pięknym wydaniu książki. Na pewno sporym atutem są barwione brzegi i piękna okładka.
Polecam gorąco tę świetną opowieść obyczajowo- historyczną. Poznajcie, dzięki autorce- Annie Sakowicz, życie gdańszczan z XVIII wieku.
Ja będę wyczekiwać kontynuacji losów bohaterów.
Dziękuję Wydawnictwu Flow za zaufanie i egzemplarz do recenzji.

Książka "Kamienica Schopenhauerów" Anny Sakowicz przenosi nas do XVIII wiecznego Gdańska.
Dzięki autorce poznajemy historyczne ciekawostki. Całość napisana jest pięknym językiem i cudownie oddaje klimat tamtych czasów. Ukazane zostaje niełatwe życie kobiet omawianego okresu, które doświadczają przemocy i niesprawiedliwości społecznej.
Sporo w lekturze zwrotów akcji, intryg,...

Czy wiesz, że słynny filozof Arthur Schopenhauer pochodził z Gdańska? W kamienicy, w której jako dziecko mieszkał słynny uczony akcję swojej książki umieściła Anna Sakowicz. Po zakończeniu lektury, mogę napisać tylko to: „Kamienica Schopenhauerów” to jedna z najlepszych powieści historycznych, jakie czytałam.
Książka wciąga od pierwszych zdań, ale na uwagę zasługuje nie tylko wartka akcja. Anna Sakowicz przyłożyła ogromną wagę do reaserchu. Na końcu książki znajduje się bibliografia (a to rzadkie zjawisko w książkach beletrystycznych). Dokładne zbadanie zwyczajów oraz historii Gdańska (Danzig) z XVIII w. przejawia się w archaizowaniu języka, plastycznych opisach ubioru oraz wyglądzie samego miasta. Zdarzają się drobne przeinaczenia, ale autorka informuje o nich na końcu książki. Wszystkie powyższe zabiegi sprawiają, że czytelnik z łatwością wczuwa się w atmosferę miasta z tamtych czasów, może je sobie łatwo wyobrazić, a także zdać sprawę, z czym na co dzień mierzyli się jego mieszkańcy.
W „Kamienicy Schopenhauerów” główną rolę grają kobiety. Ciągle podporządkowane mężczyznom, zredukowane do ról żon i matek. Przez większość książki patrzymy na Gdańsk ich oczami. Widzimy nierówności społeczne, biedę i przemoc. Jedna z bohaterek – Rita, żona alkoholika i przemocowca, godzi się ze swym losem, bo wie, że po śmie*ci małżonka ona i dzieci zostaną skazane na jeszcze większą nędzę i głód. Autorka uchwyciła też moment przemian społecznych: pierwsze dyskusje na temat zmiany legitymizacji władzy (ma pochodzić od ludu, a nie jak do tej pory od Boga),pierwsze myśli emancypacyjne kobiet. Na temat praw kobiet (do edukacji i samostanowienia) najwięcej rozmyśla główna bohaterka, kucharka Fireda. Młoda dziewczyna marzy o edukacji
i prowadzeniu własnej karczmy. U Friedy marzenia muszą zderzyć się nie tylko z niesprzyjającą rzeczywistością, ale także z wychowaniem jakie otrzymała w domu rodzinnym. „Kobietom nie wolno marzyć”. „Kobieta powinna być posłuszna mężowi”. „Znam swoje miejsce w szeregu”. Te wszystkie myśli, którymi była karmiona od dzieciństwa natrętnie chodzą jej po głowie, odbierają sprawczość, blokują i stają na drodze do realizacji marzeń.
Te wszystkie myśli, którymi była karmiona od dzieciństwa natrętnie chodzą jej po głowie, odbierają sprawczość, blokują i stają na drodze do realizacji marzeń.
Z podobnymi problemami mierzy się Johanna Schopenhauer (matka Arthura Schopenhauera, postać rzeczywista). Ta młoda, dobrze wykształcona kobieta, aż rwie się do działania, ale powstrzymuje ją wychowanie, konwenanse oraz obawa przed reakcją męża.
„Kamienica Schopenhauerów” to barwna powieść historyczna. Miłośnicy wątków kryminalnych również znajdą tam coś dla siebie (cała intryga opiera się na zab*jstwie kucharki i prowadzonym w wokół niego śledztwie). Mnie zachwycił cały koncept fabularny, a najbardziej kobiety oraz kiełkująca w nich potrzeba emancypacji. Książka przemyślana, którą zdecydowanie warto przeczytać.

Czy wiesz, że słynny filozof Arthur Schopenhauer pochodził z Gdańska? W kamienicy, w której jako dziecko mieszkał słynny uczony akcję swojej książki umieściła Anna Sakowicz. Po zakończeniu lektury, mogę napisać tylko to: „Kamienica Schopenhauerów” to jedna z najlepszych powieści historycznych, jakie czytałam.
Książka wciąga od pierwszych zdań, ale na uwagę zasługuje nie...

Po książki Anny Sakowicz sięgam z prawdziwą przyjemnością, bo wiem, że jest to pisarka, która bardzo się stara nadaniu swoim powieściom rzeczywistości, o której w danym momencie pisze. I w tej książce widać ogromną pracę jaką autorka włożyła w to, aby opowieść o młodej kuchmistrzyni stała się dla czytelników wiarygodną.
Muszę przyznać, że kryminalna fabuła powieści nieco mnie zaskoczyła, ale świadczy to tylko o tym, że Anna Sakowicz potrafi sobie poradzić z każdym gatunkiem literackim, ponieważ mamy tutaj powieść z mocnym akcentem historycznym odnoszącym się do dawnego Gdańska, a także ciekawą intrygę kryminalną.
Świetnie wykreowane postacie przybliżają czytelników do bohaterów, co z pewnością bardzo pozytywnie wpływa na odbiór powieści. Muszę przyznać, że bardzo polubiłam i Friedę, młodą kuchmistrzynię i służącą Aghatę jak i dwóch młodych opryszków Bena i Roberta.
Piękna okładka już zbliża czytelników do okresu o jakim pisze autorka i chociaż mogłoby się wydawać, że jest to sielankowa opowieść o domu zacnej gdańskiej rodziny, to mamy tutaj również kilka wątków, które bardzo poruszą zapewne niejedno serce. W tym konkretnym przekazie mam na myśli rodzinę jednego z opryszków, który zatrzymał się w domu swojego wuja. Pokazane przez autorkę, brud, smród i ubóstwo połączone z przemocą i nadmiernym używaniem alkoholu to równie ciemna strona fabuły jak morderstwo dokonane w środku miasta na niewinnej kobiecie.
Dla dodania pewnego rodzaju tajemniczości autorka kilka rozdziałów powieści zatytułowała imieniem dziewczynki, która przyszła na świat właśnie w tej patologicznej rodzinie, a losy której zapewne zostaną rozwinięte w kolejnej części tej historii, której zapowiedź już możemy zobaczyć na okładce książki.
Przyznam szczerze, że bardzo emocjonalnie podeszłam do wątków odnoszących się do tej rodziny, która została pokazana tak obrazowo, że podczas czytania wręcz czułam odór wydobywający się z mieszkania tych ludzi.
Ale jeśli chodzi o zapachy, to muszę przyznać, że towarzyszyły mi i przyjemne doznania, kiedy główna bohaterka królując w kuchni przygotowywała apetyczne dania, używając do tego wielu ziół i zapachowo-smakowych dodatków.
Pięknie pokazane życie siedemnastowiecznego Gdańska, w którym kontrastuje przepych z nędzą, miasto kuszące zakazanymi rozkoszami, a z drugiej strony zwykłe życie mieszkańców, w którym kary za przewinienia potrafią być bardzo dotkliwie i za kradzież można zawisnąć na szubienicy, a jednocześnie pozwala się na to, żeby mężczyźni traktowali swoje żony i dzieci jak worki treningowe, a pracodawcy dla przykładu chłostali służbę to z pewnością obrazy, które na długo pozostaną w pamięci czytelnika.
Dokładność z jaką autorka opisuje zarówno stroje ówczesnych ludzi i to nie tylko mieszczan, ale i służby, a także drobiazgowe opisy przygotowanych potraw czy opisy miejsc, to moim zdaniem prawdziwy majstersztyk.
Tutaj wszystko jest tak realnie pokazane, że momentami trudno uwierzyć w to, że powieść jest fikcją.
Wplecione w tekst nazwy i powiedzonka jakie powszechnie słychać było w tamtym Gdańsku, to wisienka na torcie. Ubarwiły one historię do tego stopnia, że chciałoby się na chwilę „wskoczyć” do tamtego Gdańska.
Polecam tę książkę osobom lubiącym zagłębiać się w historię, ja po przeczytaniu tej powieści musiałam pójść na spacer na Główne Miasto i próbowałam sobie wyobrazić miejsca, w których przebywali bohaterowie. Ale polecam ją również miłośnikom kryminałów retro, jak i tym osobom, które lubią ciekawie opowiedziane historie obyczajowe. Myślę, że przy tej książce nikt nie będzie się nudził.

Po książki Anny Sakowicz sięgam z prawdziwą przyjemnością, bo wiem, że jest to pisarka, która bardzo się stara nadaniu swoim powieściom rzeczywistości, o której w danym momencie pisze. I w tej książce widać ogromną pracę jaką autorka włożyła w to, aby opowieść o młodej kuchmistrzyni stała się dla czytelników wiarygodną.
Muszę przyznać, że kryminalna fabuła powieści nieco...

Książkę przeczytałam już jakiś czas temu. Czy spełniła moje oczekiwania? I tak i nie. W sumie to nadal nie wiem co myślę. Z jednej strony mi się bardzo podobała z drugiej mam mętlik w głowie. Spodziewałam się, że, będzie w niej więcej o bohaterach. Znajdziemy tu wątek i miłosny, stratę, cierpienie, ból i pasje. Poznajemy życie ludzi w czas kiedy klasy społeczne były bardzo widoczne. Gdańsk niby ten sam, ale inny. Frieda chce spełnić swoje marzenie. Zaczyna pracę dzięki swojej matce chrzestnej w kuchni państwa Schopenhauerów. Pewnego dnia dochodzi do tragedii w wyniku której młoda kobieta zostaje główną kucharką. Prędzej jednak trafia na dwóch złodziei, gdzie jeden sprawia, że jej serce zaczyna szybciej bić. Losy postaci są przeplatane, połączone. Poznanie Gdańska w tamtych czasach oraz czytanie o potrawach było przyjemne. Wiecie, że bardzo lubię poznać dawne czasy, zwyczaje w książkach. Czytało się tą książkę raz przyjemnie raz ciężko, były fragmenty kiedy nie mogłam się doczekać co będzie dalej, ale były też takie kiedy czekam na tą akcję co mnie pochłonie. Jestem bardzo ciekawa drugiego tomu ponieważ mam wiele pytań na jakie bym chciała znaleść odpowiedź i liczę na to, że znajdę je czytając drugi tom.

Ogólnie uważam, że warto sięgnąć po tą pozycję chociażby dlatego aby poruszać się po Gdańsku w czasach innych niż nasze, aby poznać zachowania, myślenie oraz postępowania ludzi. Zobaczyć jak kiedyś wyglądało życie.

Książkę przeczytałam już jakiś czas temu. Czy spełniła moje oczekiwania? I tak i nie. W sumie to nadal nie wiem co myślę. Z jednej strony mi się bardzo podobała z drugiej mam mętlik w głowie. Spodziewałam się, że, będzie w niej więcej o bohaterach. Znajdziemy tu wątek i miłosny, stratę, cierpienie, ból i pasje. Poznajemy życie ludzi w czas kiedy klasy społeczne były bardzo...

ᴛʏᴛᴜᴌ ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊɪ: 𝗭𝗮𝗽𝗮𝗰𝗵𝘆 𝗶 𝘀𝗺𝗮𝗸𝗶

𝑊𝑒𝑑ł𝑢𝑔 𝑛𝑖𝑒𝑗 𝑠𝑡𝑟𝑎𝑤𝑎 𝑚𝑖𝑎ł𝑎 𝑛𝑖𝑒𝑧𝑤𝑦𝑘ł𝑦 𝑤𝑝ł𝑦𝑤 𝑛𝑎 𝑙𝑢𝑑𝑧𝑖. 𝑂𝑝𝑟ó𝑐𝑧 𝑡𝑒𝑔𝑜, ż𝑒 𝑑𝑎𝑤𝑎ł𝑎 𝑠𝑖łę, ł𝑎𝑔𝑜𝑑𝑧𝑖ł𝑎 𝑖𝑐ℎ 𝑐ℎ𝑎𝑟𝑎𝑘𝑡𝑒𝑟𝑦, 𝑠𝑝𝑟𝑎𝑤𝑖𝑎ł𝑎 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑗𝑒𝑚𝑛𝑜ść, 𝑟𝑜𝑧𝑙𝑒𝑛𝑖𝑤𝑖𝑎ł𝑎 𝑖 𝑟𝑜𝑧𝑐𝑧𝑢𝑙𝑎ł𝑎. 𝑇𝑜 𝑝𝑜𝑑𝑐𝑧𝑎𝑠 𝑜𝑏𝑖𝑎𝑑ó𝑤 𝑖 𝑘𝑜𝑙𝑎𝑐𝑗𝑖 𝑧𝑎ł𝑎𝑡𝑤𝑖𝑎ł𝑜 𝑠𝑖ę 𝑛𝑎𝑗𝑤𝑎ż𝑛𝑖𝑒𝑗𝑠𝑧𝑒 𝑖𝑛𝑡𝑒𝑟𝑒𝑠𝑦, 𝑎𝑙𝑒 𝑡𝑎𝑘ż𝑒 𝑜ś𝑤𝑖𝑎𝑑𝑐𝑧𝑎ł𝑜 𝑠𝑖ę 𝑐𝑧𝑦 ś𝑤𝑖ę𝑡𝑜𝑤𝑎ł𝑜 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑗ś𝑐𝑖𝑒 𝑛𝑎 ś𝑤𝑖𝑎𝑡 𝑛𝑜𝑤𝑒𝑔𝑜 𝑐𝑧ł𝑜𝑛𝑘𝑎 𝑟𝑜𝑑𝑧𝑖𝑛𝑦. 𝑁𝑖𝑐 𝑡𝑎𝑘 𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑑𝑛𝑜𝑐𝑧𝑦ł𝑜 𝑙𝑢𝑑𝑧𝑖, 𝑗𝑎𝑘 𝑧𝑎𝑠𝑡𝑎𝑤𝑖𝑜𝑛𝑦 𝑠𝑡ół.


Jak pięknie Anna Sakowicz potrafi pisać, większość z Was doskonale wie, niestety ja do tej pory nie miałam okazji się o tym przekonać. 𝐾𝑎𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖𝑐𝑎 𝑆𝑐ℎ𝑜𝑝𝑒𝑛ℎ𝑎𝑢𝑒𝑟ó𝑤 oczarowała mnie od samego początku nie tylko niesamowitą historią, ale przepięknym językiem, jakim jest napisana.

Historia Anny Sakowicz przywiodła mi na myśl powieści w stylu płaszcza i szpady i chociaż fabuła nie charakteryzuje się żywą akcją i intrygami, a głównym bohaterem nie jest mężczyzna odznaczający się wysoką inteligencją i wojowniczą naturą, to jednak nie umniejszyło to atrakcyjności powieści. 𝐾𝑎𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖𝑐𝑎 𝑆𝑐ℎ𝑜𝑝𝑒𝑛ℎ𝑎𝑢𝑒𝑟ó𝑤 jest to bowiem powieść historyczno-przygodowa, która fikcję literacką łączy z faktami historycznymi. Główna bohaterka Frieda marzy o tym, by stać się doskonałą kuchmistrzynią albo jeszcze lepiej móc poprowadzić własną karczmę. Dziewczyna, co prawda nie umie władać szpadą, ale za to doskonale radzi sobie w kuchni i potrafi operować warząchwią. Posadę u państwa Schopenhauerów otrzymała dzięki ciotce, swojej chrzestnej matce, która dostrzegła w dziewczynie niewątpliwy talent kulinarny. Czuje, że Frieda kiedyś doskonale poradzi sobie w roli kuchmistrzyni.

𝐾𝑎𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖𝑐𝑎 𝑆𝑐ℎ𝑜𝑝𝑒𝑛ℎ𝑎𝑢𝑒𝑟ó𝑤 to opowieść o dwóch opryszkach, którzy w Danzig szukają sposobu na odmianę swojego życia. Chcieliby zaciągnąć się do służby na statek, ale kiepsko im to idzie. Robert próbuje zdobyć pieniądze, grając na fujarce, a bardziej rozrzutny Ben nadal okrada bogatych jegomościów. Naprzemiennie autorka opowiada o losach Friedy półsieroty, której marzeniem jest zostać kuchmistrzynią lub właścicielką karczmy. Dziewczyna trafia pod skrzydła ciotki, kucharki cieszącej się uznaniem w domu Schopenhauerów, gdzie pod czujnym okiem matki chrzestnej ma się uczyć fachu kucharki.

Ben na targowisku przypadkowo wpada na Friedę, która od razu wpada mu w oko, ale pomimo że ich do siebie ciągnie doskonale wiedzą, że nie mają szans na związek. Trójka bohaterów kolejny raz spotyka się podczas włamania do domu chlebodawców Friedy. Wygląda na to, że do kradzieży nie dochodzi, ale dziewczyna bardzo źle znosi ukrywanie prawdy, że w domu pojawili się złodzieje. Ciotka zaniepokojona samopoczuciem podopiecznej sama wyrusza wczesnym rankiem na targowisko, z którego nie wraca. Okazuje się, że Anna została brutalnie zamordowana, a pani domu odkrywa brak drogocennej broszy. Ben i Frieda na własną rękę postanawiają szukać mordercy Anny. W powieści pojawia się także postać maleńkiej Mathilde, której rolę na tę chwilę trudno odgadnąć, ale nie ma wątpliwości, że będzie miała jakieś znaczenie dla tej historii.

Odkąd Frieda pojawiła się w domu Schopenhauerów, wydaje się, że wszystko stanęło na głowie. Marzenia o osiągnięciu mistrzostwa w gotowaniu przerywa tragiczna śmierć ciotki, która niespodzianie splata losy dziewczyny z dwoma opryszkami. Frieda ma słabość do Bena niebieskiego ptaka, który w poszukiwaniu lepszego jutra ciągle wikła się w podejrzane interesy. Ciepłe uczucia w niej budzi także Robert, który swoją grą na fujarce potrafi poruszać ludzkie serca i otwierać ich sakiewki. Obaj przybyli do Gdańska, by zaciągnąć się do służby na statek i wypłynąć w morze, ale zanim im się to udało, wpakowali się w kłopoty, chociaż Ben wciąż przyrzekał Robertowi, że skończył z kradzieżami, ale przecież to nie jego wina, że pieniądze topniały jak śnieg na wiosnę, a on nie miał ochoty tyrać od świtu do nocy za miskę zupy ze śledziowych łbów.

𝐾𝑎𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖𝑐𝑎 𝑆𝑐ℎ𝑜𝑝𝑒𝑛ℎ𝑎𝑢𝑒𝑟ó𝑤 to mistrzowsko połączone prawdziwe wydarzenia i postaci istniejące w przeszłości, z postaciami fikcyjnymi, które wykreowała na kartach powieści autorka. Tę książkę czyta się wspaniale, opowieść płynie niczym piękna muzyka, pieszcząca ucho swoją doskonałością. Historia dzieje się w czasach, gdy posłuszeństwo wobec państwa było obowiązkowe, a za niesubordynację wymierzano służbie karę chłosty. To także czasy, gdy o losach kobiety decydował najpierw ojciec, potem mąż, a za wszelkiego rodzaju przestępstwa obowiązywała kara śmierci, zwłaszcza ludzi ubogiego stanu.

𝐾𝑎𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖𝑐𝑎 𝑆𝑐ℎ𝑜𝑝𝑒𝑛ℎ𝑎𝑢𝑒𝑟ó𝑤 to barwna, pięknie napisana z niezwykłą dbałością o detale powieść obyczajowa pełna zwrotów akcji, zapierająca dech w piersiach, a zwłaszcza w momentach, gdy autorka zawiesza scenę i trzyma w niepewności. Przyjemnie było obserwować perypetie Bena i Roberta, pary złodziejaszków i Friedy dziewczyny, która marzyła o tym, by zostać bardzo dobrą kuchmistrzynią lub prowadzić własną karczmę. Cudowna powieść z historią w tle, w której autorka z dużą skrupulatnością opisuje wiele historycznych faktów i w niezwykle przystępny sposób dzieli się swoją wiedzą, prowadzając po zakamarkach obskurnych mieszkań gdańskiej biedoty, miejskich zaułkach, w których Ben i Robert ukrywają się przed wzrokiem mieszkańców miasta, a zwłaszcza służb porządkowych. Autorka pozwala zaglądać do dusznej i parnej kuchni, gdzie Frieda doprawia potrawy, które potem serwuje swoim pracodawcom. To poprzez opisy pachnących ziół, egzotycznych przypraw i aromatycznych napojów, zapachu pasztetu i delikatnej leguminy, świeżo parzonej kawy oraz misternie przygotowywanej czekolady, autorka pozwala poznać właścicieli kamienicy i ich codzienne zwyczaje. Na uznanie zasługuje doskonale oddany klimat epoki, bo chwilami odnosi się wrażenie przebywania w tym miejscu i przemierzania wraz z bohaterami ulic Danzig.

Anna Sakowicz stworzyła niezwykłą historię, w której czuć dbałość o szczegóły i ogromną wiedzę historyczną. Na uwagę zasługuje doskonale odwzorowanie realiów ówczesnego Gdańska, miasta pełnego kontrastów i niesprawiedliwości. Przepychu i bogactwa mieszczaństwa z jednej strony i skrajnej nędzy biedoty z drugiej. Interesująco wypadła historia dziewczyny, która próbuje zrealizować swoje marzenia o niezależności, w czasach, kiedy to było niezwykle trudne do osiągnięcia dla kobiety. Wykształcenie mogli zdobywać jedynie chłopcy, a rola kobiet była z góry narzucona, albo wiernej żony, albo służącej. 𝐾𝑎𝑚𝑖𝑒𝑛𝑖𝑐𝑎 𝑆𝑐ℎ𝑜𝑝𝑒𝑛ℎ𝑎𝑢𝑒𝑟ó𝑤 to świetna powieść obyczajowa z historią w tle okraszona małym wątkiem kryminalnym. Przepiękna, oryginalna, emocjonująca, napisana z ogromną pasją i przepięknym językiem. Na koniec czuję pewien niedosyt, ale na szczęście będzie kontynuacja przygód bohaterów poznanych w tej części, a w kolejnej ponownie będzie można zanurzyć się w świat dziewiętnastowiecznego Gdańska.

ᴛʏᴛᴜᴌ ʀᴇᴄᴇɴᴢᴊɪ: 𝗭𝗮𝗽𝗮𝗰𝗵𝘆 𝗶 𝘀𝗺𝗮𝗸𝗶

𝑊𝑒𝑑ł𝑢𝑔 𝑛𝑖𝑒𝑗 𝑠𝑡𝑟𝑎𝑤𝑎 𝑚𝑖𝑎ł𝑎 𝑛𝑖𝑒𝑧𝑤𝑦𝑘ł𝑦 𝑤𝑝ł𝑦𝑤 𝑛𝑎 𝑙𝑢𝑑𝑧𝑖. 𝑂𝑝𝑟ó𝑐𝑧 𝑡𝑒𝑔𝑜, ż𝑒 𝑑𝑎𝑤𝑎ł𝑎 𝑠𝑖łę, ł𝑎𝑔𝑜𝑑𝑧𝑖ł𝑎 𝑖𝑐ℎ 𝑐ℎ𝑎𝑟𝑎𝑘𝑡𝑒𝑟𝑦, 𝑠𝑝𝑟𝑎𝑤𝑖𝑎ł𝑎 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑗𝑒𝑚𝑛𝑜ść, 𝑟𝑜𝑧𝑙𝑒𝑛𝑖𝑤𝑖𝑎ł𝑎 𝑖 𝑟𝑜𝑧𝑐𝑧𝑢𝑙𝑎ł𝑎. 𝑇𝑜 𝑝𝑜𝑑𝑐𝑧𝑎𝑠 𝑜𝑏𝑖𝑎𝑑ó𝑤 𝑖 𝑘𝑜𝑙𝑎𝑐𝑗𝑖 𝑧𝑎ł𝑎𝑡𝑤𝑖𝑎ł𝑜 𝑠𝑖ę 𝑛𝑎𝑗𝑤𝑎ż𝑛𝑖𝑒𝑗𝑠𝑧𝑒 𝑖𝑛𝑡𝑒𝑟𝑒𝑠𝑦, 𝑎𝑙𝑒 𝑡𝑎𝑘ż𝑒 𝑜ś𝑤𝑖𝑎𝑑𝑐𝑧𝑎ł𝑜 𝑠𝑖ę 𝑐𝑧𝑦 ś𝑤𝑖ę𝑡𝑜𝑤𝑎ł𝑜 𝑝𝑟𝑧𝑦𝑗ś𝑐𝑖𝑒 𝑛𝑎 ś𝑤𝑖𝑎𝑡 𝑛𝑜𝑤𝑒𝑔𝑜 𝑐𝑧ł𝑜𝑛𝑘𝑎 𝑟𝑜𝑑𝑧𝑖𝑛𝑦. 𝑁𝑖𝑐 𝑡𝑎𝑘 𝑛𝑖𝑒 𝑗𝑒𝑑𝑛𝑜𝑐𝑧𝑦ł𝑜 𝑙𝑢𝑑𝑧𝑖, 𝑗𝑎𝑘...

Uwielbiam to, że dzięki książkom mogę odbywać podróże, czy to w różne miejsca, czy te w czasie. Tym razem za sprawą "Kamienicy Schopenhauerów" mogłam przenieść się do XVIII-wiecznego Gdańska. Było to też moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Anny Sakowicz, które zaliczam do bardzo udanych.

Frieda jest młodą dziewczyną, która ma swoje plany i marzenia. Jednak to czasy, kiedy kobiety musiały albo szybko wyjść za mąż, albo znaleźć dobry fach. Dziewczyna trafia więc na służbę do kamienicy Schopenhauerów dzięki ciotce Annie pracującej tu jako kuchmistrzyni. Tragiczna śmierć Anny splata losy Friedy i dwóch złodziei. Czy mężczyźni mają coś wspólnego ze śmiercią ciotki Friedy? Czy dziewczyna odnajdzie morderców Anny, ale też dostanie szansę na spokojne życie?

Autorka stworzyła niezwykle ciekawą historię, dzięki której przenosi czytelnika do XVIII-wiecznego Gdańska, miasta pełnego kontrastów. Z jednej strony przepełnione bogactwem, blichtrem, a z drugiej biedą, nędzą i niebezpiecznymi miejscami. Niewątpliwym atutem powieści jest wierne oddanie realiów ówczesnych czasów. Tu każdy szczegół jest dopracowany do perfekcji. W czasie lektury czułam się niemal tak, jakbym sama spacerowała gwarnymi uliczkami Gdańska.

Poza świetnym tłem historycznym, Autorka wykreowała także bardzo ciekawych bohaterów. Przede wszystkim realistycznych, których klasa społeczna, do której należeli stawiała im odpowiednie miejsce w szeregu. Autorka ukazuje nam też świat zdominowany wówczas przez mężczyzn, gdzie kobieta nie miała nic do powiedzenia. Jej jedynym zadaniem było wyjść za mąż, urodzić dzieci i usługiwać mężczyźnie. Frieda nie chciała takiego życia dlatego podjęła pracę. To silna, odważna, pracowita postać, która nie chce być zależna od mężczyzn, a przy tym bardzo rodzinna. Zarobione pieniądze odkłada bowiem na edukację brata.
Postaci stworzone przez Autorkę są autentyczne i wzbudzają duże emocje. Jestem ogromnie ciekawa, jak potoczą się ich dalsze losy.

To historia ukazująca walkę o lepsze życie, o przetrwanie w tych trudnych czasach, przepełniona tajemnicami i intrygami. Nie zabraknie tu też odrobiny napięcia i niepokoju. Autorka w cudowny sposób połączyła prawdziwe wydarzenia z fikcją literacką. Czytało mi się wspaniale. Z niecierpliwością wyczekuję więc drugiego tomu.

Jeśli chcecie odbyć niezwykłą podróż w czasie, a przy tym dostarczyć sobie solidnej dawki wiedzy i rozrywki, to bardzo zachęcam do lektury "Kamienicy Schopenhauerów".

Uwielbiam to, że dzięki książkom mogę odbywać podróże, czy to w różne miejsca, czy te w czasie. Tym razem za sprawą "Kamienicy Schopenhauerów" mogłam przenieść się do XVIII-wiecznego Gdańska. Było to też moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Anny Sakowicz, które zaliczam do bardzo udanych.

Frieda jest młodą dziewczyną, która ma swoje plany i marzenia. Jednak to...

“Nic tak nie jednoczyło ludzi, jak zastawiony stół”.

Pisarka w cudowny sposób przenosi nas do przeszłości. Jest rok 1788, Danzig (Gdańsk) - miasto hanzeatyckie pod wpływami Rzeczypospolitej. Piękne miasto pełne kontrastów, z jednej przepych, bogactwo, z drugiej bieda, głód, mroczne, niebezpieczne zakamarki.

Frieda ma szesnaście lat, gdy podejmuje pracę podkuchennej u państwa Schopenhauerów. Pod pilnym okiem Anny, która jest jej ciotką, ma uczyć się na kucharkę. Dziewczyna ma swoje marzenia i plany na przyszłość, nie chce wychodzić za mąż, nie chce być zależna od mężczyzny. Jednak najpierw musi pomóc ojcu wykształcić swojego młodszego brata. Na jej drodze staje dwóch rzezimieszków, którzy w nocy włamują się do kuchni. Niespodziewanie zostaje zamordowana ciotka Friedy, ta wiadomość wstrząsa nie tylko dziewczyną, ale i całym miastem.

Wielowątkowa, szeroka, wnikliwa perspektywa. Akcja powieści toczy się dwutorowo, z jednej strony mamy służbę państwa Schopenhauerów, z drugiej dwóch młodych mężczyzn, opryszków, którzy planują zaciągnąć się na statek. Pani Anna pisze z pasją i ogromną energią, czuć zaangażowanie i ogromną wiedzę historyczną. To było niesamowite i piękne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele emocji. Nie wszystkich polubiłam, nie dało się. Cały czas miałam wrażenie, że razem z nimi przemierzałem ich kręte życiowe ścieżki. Friedę polubiłam od razu, to serdeczna, silna, odważna, zdeterminowana młoda kobieta.

Świat pełen kontrastów, rażące różnice klasowe, przepych, bogactwo i skrajna nędza. Intrygi, tajemnice, niedopowiedzenia. Wszechobecna w każdej dziedzinie życia męska dominacja. Kobiety począwszy od dam na salonach, po zwykłe służące całkowicie zależne od mężczyzn, traktowane według uznania swojego pana i władcy. Walka o przetrwanie, walka o marzenia, o siebie, o lepsze życie. Życiowe wyzwania, niebezpieczeństwo czyhające tuż za rogiem, mroczne uliczki Gdańska i aromatyczne zapachy z kuchni.

Pełna kontrastów, emocji, poruszająca, mądra, klimatyczna, napisana z rozmachem i empatią opowieść. Niełatwa, a zarazem piękna przygoda o silnych, mądrych kobietach, której całkowicie dałam się porwać. Fikcja literacka idealnie współgra z prawdą historyczną. Z ogromną niecierpliwością czekam na kontynuację. I to przepiękne wydanie, które cieszy oko. Polecam, czytajcie!

https://tatiaszaaleksiej.pl/kamienica-schopenhauerow/

“Nic tak nie jednoczyło ludzi, jak zastawiony stół”.

Pisarka w cudowny sposób przenosi nas do przeszłości. Jest rok 1788, Danzig (Gdańsk) - miasto hanzeatyckie pod wpływami Rzeczypospolitej. Piękne miasto pełne kontrastów, z jednej przepych, bogactwo, z drugiej bieda, głód, mroczne, niebezpieczne zakamarki.

Frieda ma szesnaście lat, gdy podejmuje pracę podkuchennej u...

“Kamienica Schopenhauerów” jest powieścią, która z pewnością zainteresuje miłośników historii oraz Gdańska. Anna Sakowicz na pierwszym miejscu stawia kobiety i w zgodzie z historią ukazuje, jak wyglądała nasza rzeczywistość. Autorka już nie raz udowodniła, że potrafi oddać ducha opisywanych czasów. Kreśli obraz miasta pełnego kontrastów. Przyszły filozof Arthur Schopenhauer pojawia się w tle, nieco bliżej poznajemy jego matkę. Na pierwszy plan wysuwa się Frieda, która pragnie rozwikłać zagadkę śmierci ciotki. Okazuje się, że dziewczyna kilka razy znajdzie się w trudnej sytuacji, niemal bez wyjścia, ale mimo to będzie musiała ustalić, co jest dla niej najważniejsze. Czy będzie chciała postąpić zgodnie z własnym sumieniem, czy wygra strach?
Pisanie o XVIII wieku nie jest łatwe, ale autorka świetnie sobie poradziła z historycznymi niuansami, wykorzystując je w taki sposób, by zainteresowały czytelników. Podczas lektury nie raz zobaczymy niesprawiedliwość społeczną, przemoc wobec kobiet, ale jest też druga, pozytywna strona. Bohaterki i bohaterów spotyka też wiele dobrego, przeżywają również cudowne chwile w życiu. Oglądanie tego świata zmusza czytelnika do refleksji, ale też wywołuje dużo emocji. Myślę, że wielu czytelników da się porwać tej historii ze względu na ciekawą fabułę, ale również tło, jakie odkrywamy śledząc losy bohaterów „Kamienicy Schopenhauerów” (nie wspomnę o pięknie wydanej książce, która przyciąga nasz wzrok). Mam tylko nadzieję, że Anna Sakowicz szybko wyda kolejną część, ponieważ nie mogę się doczekać kontynuacji.

“Kamienica Schopenhauerów” jest powieścią, która z pewnością zainteresuje miłośników historii oraz Gdańska. Anna Sakowicz na pierwszym miejscu stawia kobiety i w zgodzie z historią ukazuje, jak wyglądała nasza rzeczywistość. Autorka już nie raz udowodniła, że potrafi oddać ducha opisywanych czasów. Kreśli obraz miasta pełnego kontrastów. Przyszły filozof Arthur Schopenhauer...