Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli tak jak ja lubicie książki, które zawierają w sobie trochę prawdy historycznej i pełnię dotyczącą naszej sfery duchowej, to ta powieść trafi do Waszych serc.
Już sama konstrukcja książki, gdzie każdy rozdział otwiera jedna z kart tarota i opis jej znaczenia jest innowacyjny i prowokujący. Czytelnik jest zaangażowany w losy bohaterów i ich losów od pierwszych stron. A kiedy dochodzimy do słów: „Zanim odwróciłam się plecami do nocy, morze się poruszyło. Wielogłosowy huk ugodził mnie w uszy, podłoga zapadła się pod ciężarem gruzów, w jakie zmienił się mój dom, wraz z nimi i ja runęłam w dół. Świat jaki znałam, skończył się i razem z nim zniknęło wszystko co kochałam i nienawidziłam.”, to już nie jesteśmy w stanie oderwać się od tej powieści.
Cała fabuła dotyczy wydarzeń jakie rozegrały się w Mesynie w 1909, kiedy to doszło do największego w tym mieście trzęsienia ziemi, które pochłonęło kilkadziesiąt tysięcy istnień i zniszczeniu uległa większa część miasta. W trakcie tych wydarzeń poznajemy Barbarę i Nicola. Młoda kobieta i jedenastoletni chłopiec, których losy skrzyżowały się w okropnym miejscu i razem doświadczyli traumy, która zdecydowała o ich przyszłości.
Czego doświadczyli? Czy uda im się uwolnić od tej traumy?
Ta powieść porusza, zmusza do refleksji nad życiem i jego ulotnością. To też przykład jak jedno zdarzenie może doprowadzić do zmiany naszego życia o 180 stopni. Bogaty, może stać się biedny. Złodziej staje się arystokratą. Zbrodniarz- bohaterem, a porządna chrześcijanka prostytutką.
Co decyduje o tym kim jesteśmy?
#izadrażałanoc to nie tylko negatywne emocje i przeżycia, to też obraz siły bohaterów. Możliwości odmiany swojego losu mimo przeciwności i czerpania radości z tego co się ma wokół siebie. Z przyjaźni, miłości, niesienia pomocy, bliskości innych.
Napisana przepięknym poetyckim językiem, który wręcz uwzniośla i wynosi tę historię na wyższy poziom. Mnie osobiście urzekła i zachwyciła.

Jeśli tak jak ja lubicie książki, które zawierają w sobie trochę prawdy historycznej i pełnię dotyczącą naszej sfery duchowej, to ta powieść trafi do Waszych serc.
Już sama konstrukcja książki, gdzie każdy rozdział otwiera jedna z kart tarota i opis jej znaczenia jest innowacyjny i prowokujący. Czytelnik jest zaangażowany w losy bohaterów i ich losów od pierwszych stron. A...

"Każdego dnia człowiek po trochu staje się sobą, a na wyboistych bezdrożach życia zbiera ten plon, który jest mu dany.”
#shelleyread prowadzi nas taką drogą, czasami prostą i lekką, a czasami wyboistą i trudną. Jedna prowadzi nas na szczyty radości, druga doprowadza do rozpaczy. Każda z nich jest nieodłącznym elementem naszego życia, a czasami jedno wydarzenie może zdecydować o losie wielu ludzi.
#popłynęprzedsiebiejakrzeka opowiada historię Victorii, którą poznajemy jako siedemnastoletnią dziewczynę, półsierotę, która musiała po swojej zmarłej matce przejąć obowiązki w gospodarstwie. Mimo iż kocha swoją rodzinę, nie ma wzorców i punktu odniesienia jak powinna zachowywać się kobieta. Kiedy jej nastoletnie serce reaguje na pierwszą oznakę zakochania, nie jest w stanie się temu oprzeć i mimo wszelkich zakazów leci jak ćma do ognia.
Jak zakończy się ta miłość?
Czy to będzie ta pierwsza i jedyna; a może chwilowa i pełna cierpienia?
Co przyniesie los naszej bohaterce i jak ułoży swoje życie?
Czy można być szczęśliwym czerpiąc radość tylko z przyrody, czy jednak potrzebujemy do szczęścia drugie człowieka?
Czego nie potrafi sobie wybaczyć Victoria i czy znajdzie wreszcie ukojenie dla swojej duszy?
Przepiękna, pełna emocji i wzruszeń powieść, od której nie można się oderwać. Zawładnęła moim sercem i umysłem. Dała mi wiele godzin emocji, ale też przemyśleń i refleksji nad naszą egzystencją. Jacy jesteśmy? Co nami kieruje? Czy czasami wystarczy jedno zdarzenie, jeden gest, żeby zmienić całkowicie nasz los i ludzi, którzy nas otaczają?
Ta książka mnie urzekła i już trafia na listę moich najukochańszych, ze względu na piękną prozę, cudowne opisy przyrody, dobrze wykreowanych realistycznych bohaterów, ogromną dawkę emocji i skarbnicę cytatów do przemyśleń.
Gorąco polecam.

"Każdego dnia człowiek po trochu staje się sobą, a na wyboistych bezdrożach życia zbiera ten plon, który jest mu dany.”
#shelleyread prowadzi nas taką drogą, czasami prostą i lekką, a czasami wyboistą i trudną. Jedna prowadzi nas na szczyty radości, druga doprowadza do rozpaczy. Każda z nich jest nieodłącznym elementem naszego życia, a czasami jedno wydarzenie może...

„W końcu ludzkość strawi sama siebie. Pożre wszystko, co żywe, wykarczuje lasy, wywoła katastrofę (…). To naturalny rozwój i efekt głodu wpojonego jej przez wolę, demiurga”
Pragnienie jako jeden z naszych najstarszych instynktów potrafi nami zawładnąć i ukazać naszą prawdziwą stronę natury. Pragnienie życia, pragnienie lepszego życia, władzy, konsumpcyjnego życia, ale też pragnienie zabijania.
#jozefkarika ponownie fascynuje w swoim najnowszym thrillerze z elementami horroru, gdzie łączy legendy o górze Czebrat, z surrealizmem, swoimi autobiograficznymi wspomnieniami oraz krążącymi opowieściami z dreszczykiem. Dla mnie to mistrz łączenia różnych gatunków literackich, spójnego przeplatania wątków i treści, które choć z pozoru mogą wydawać się niepowiązane, to jednak na koniec tworzą spójną całość.
W książce #pragnienie otrzymujemy trzy opowiadania, które łączą niektórzy bohaterowie, tajemnice góry Czebrat, postać Czarnego i oczywiście nasz instynkt pragnienia, który sprowadza na nas nieszczęścia.
Niezwykła, wciągająca, pierwotna i wzbudzająca strach. To lektura, która nie tylko zapewni Wam rozrywkę, ale też może wstrząsnąć i zastanowić się nad ludzkością.

„W końcu ludzkość strawi sama siebie. Pożre wszystko, co żywe, wykarczuje lasy, wywoła katastrofę (…). To naturalny rozwój i efekt głodu wpojonego jej przez wolę, demiurga”
Pragnienie jako jeden z naszych najstarszych instynktów potrafi nami zawładnąć i ukazać naszą prawdziwą stronę natury. Pragnienie życia, pragnienie lepszego życia, władzy, konsumpcyjnego życia, ale też...

Wstrząsa, porusza, wciska w fotel. Ta książka nie pozwoli Wam o sobie zapomnieć. Będzie jak blizna, która zawsze będzie przypominać o przeczytanych wydarzeniach.
Najbardziej przerażające jest to, że historia opisana w powieści #ellenmariewiesman zdarzyła się naprawdę.
Mamy rok 1971. Sage dowiaduje się, że jej rzekomo zmarła siostra bliźniaczka żyje i jest zamknięta w szpitalu na dzieci upośledzonych umysłowo w Willowbrook. Jej ojczym odbiera zawiadomienie ze szpitala, że jego pasierbica Rosemary uciekła i jest poszukiwana. Na tym kończy się jego zainteresowanie przybraną córką. Inaczej do sprawy podchodzi Sage, dla której siostra była całym życiem. Mimo iż ma tylko 16 lat postanawia samodzielnie udać się do tej placówki, żeby pomóc w poszukiwaniach bliźniaczki. Nie przewidziała jednak jednego, że ponieważ wyglądają identycznie personel całego kompleksu uzna ją za zbiegłą siostrę. Mimo tłumaczeń i protestów zostaje siłą zamknięta na oddziale zamkniętym w nieludzkich warunkach, które po latach komisja badająca to co działo się za murami Willowbrook określi jako obóz koncentracyjny i zbrodnię przeciwko ludzkości.
To czego doświadczy główna bohaterka przechodzi ludzkie pojęcie. Czytelnikowi ciężko będzie uwierzyć w prawdziwość tych zdarzeń. Opisy są wręcz porażające. Brud, robactwo, stłoczenie w jednym miejscu nawet kilkuset osób, nagość, brak higieny, molestowanie, przemoc. Emocje większe niż przy czytaniu thrillera. Do tego wszystkiego dochodzi sprawa masowych morderstw, które zostały dokonane w kompleksie Willowbrook i pobliskim miasteczku.
Kto stoi za zniknięciem dzieci?
Do czego zdolni są ludzie jeśli są bezkarni?
Jak przeżyć w miejscu, z którego nie ma ucieczki za życia?
Kim jest Anioł Śmierci?
Czy Sage odnajdzie siostrę?
Czy uda się jej wydostać z Willowbrook?
Jak to możliwe, że nikt nie interesował się sprawą życia wielu tysięcy pensjonariuszy?
Mnie osobiście ta powieść bardzo poruszyła i na pewno na długo obrazy tej historii zostaną ze mną na długo. Aż trudno uwierzyć, że blisko Nowego Yorku istniało takie miejsce i było pełne przyzwolenie społeczeństwa na jego funkcjonowanie. Jak to łatwo pozbyć się osób niechcianych w społeczeństwie i zamknąć oczy na to co będzie się z nimi działo.
Mocna, szokująca, straszna i bardzo prawdziwa powieść, którą warto przeczytać, żeby nie dopuścić do podobnych historii.

Wstrząsa, porusza, wciska w fotel. Ta książka nie pozwoli Wam o sobie zapomnieć. Będzie jak blizna, która zawsze będzie przypominać o przeczytanych wydarzeniach.
Najbardziej przerażające jest to, że historia opisana w powieści #ellenmariewiesman zdarzyła się naprawdę.
Mamy rok 1971. Sage dowiaduje się, że jej rzekomo zmarła siostra bliźniaczka żyje i jest zamknięta w...

Cały motyw powieści oparty jest o układ osób działających w polityce, prokuraturze, policji, które przejmują za bezcen nieruchomości i na tym się wzbogacają. Z każdą stroną czytelnik dowiaduje się, że w tym układzie znajduje się coraz więcej osób i w zasadzie wszyscy są bezkarni. O nieczystych interesach osób kreujących się na idealnych dowiaduje się jeden z urzędników, który przekazuje wszystkie materiały swojemu koledze dziennikarzowi. Obaj mają swoje ideały i swoją misję, jak to jednak się dla nich skończy?
Gdy dziennikarz znika, o jego życie zaczyna się obawiać siostra, która wynajmuje byłego policjanta, a obecnie detektywa alkoholika Radosława Grota.
Co uda się odkryć detektywowi?
Czy Grot odnajdzie Marka, brata swojej Klientki?
O czym dokładnie pisał artykuł jej brat i kogo on dotyczył?
Jaki krąg osób jest zamieszany w miejskie, wojewódzkie, a nawet ogólnopolskie przekręty?
Co z całą sprawą ma wspólnego bandzior Dębski i jego ekipa?
Jak zakończy się to śledztwo?
Czy jest możliwa sprawiedliwość, jeśli sprawa dotyczy osób wysoko postawionych i będących w układzie sił osób rządzących krajem?
Ta powieść poddaje pod refleksję możliwy ciąg wydarzeń i jak to wyglądało i dzieje się obecnie w naszym kraju. Czy to to rzeczywiście jest tylko rozrywka i świetnie napisana powieść sensacyjno-kryminalna, czy może trafimy tu na ziarno prawdy i da nam ona pole do zastanowienia się nad tym co dzieje się wokół nas w społeczeństwie.
Dla mnie rewelacyjna lektura. Polecam gorąco, nie tylko miłośnikom kryminałów. Ode mnie dodatkowy plus za miejsce akcji w moich ukochanym Wrocławiu.

Cały motyw powieści oparty jest o układ osób działających w polityce, prokuraturze, policji, które przejmują za bezcen nieruchomości i na tym się wzbogacają. Z każdą stroną czytelnik dowiaduje się, że w tym układzie znajduje się coraz więcej osób i w zasadzie wszyscy są bezkarni. O nieczystych interesach osób kreujących się na idealnych dowiaduje się jeden z urzędników,...

Przepięknie wydana, niesamowicie inspirująca i podnosząca na duchu książka, która potrafi zdziałać cuda.

Przepięknie wydana, niesamowicie inspirująca i podnosząca na duchu książka, która potrafi zdziałać cuda.

Pasjonująca powieść szwedzkiej pisarki i mentalisty. Ta książka wciąga od pierwszej strony i czytelnik zostaje wchłonięty w kryminalną zagadkę do której rozwiązania niezbędna jest wiedza o ludzkich zachowaniach. Jednym słowem jak czytać mordercę, żeby go odnaleźć?

Vincent jest znanym mentalistą, show man w swojej dziedzinie. Mina jest policjantką, która jest trzonem zespołu śledczego nietuzinkowego makabrycznego morderstwa. Zbrodnia z wykorzystaniem nieudanego narzędzia iluzji. Zmasakrowane w skrzyni ciało z tatużem z cyfrą rzymską. Wciągnięcie do grupy śledczej mentalisty, który ma pomóc nie tyle w sporządzeniu profilu zabójcy, co połączenia elementów układanki iluzji i zachowań mordercy.
Kiedy pojawiają się kolejne morderstwa Vincent już wie, że zabójca dokładnie wszystko zaplanował i czuje, że kluczem do rozwiązania jest on sam.

Co łączy Vincenta z mordercą?
Jakie tajemnice skrywa sam Vincent?
Co łączy go z ofiarami?
Jak relacje między nim a Miną wpłyną na dalszy przebieg śledztwa?
Czy uda się rozwiązać zagadkę dzięki trikom iluzji, czy psychologii?

#mentalista zaskakuje swoją świeżością w dorobku #camillaläckberg. Ta historia intryguje, fascynuje i ekscytuje. Dostarcza czytelnikowi nie tylko całą gamę emocji od skrajnie negatywnych, poprzez przyjemny dreszczyk strachu aż do mega pozytywnych. W tej powieści nie ma dobrych i złych bohaterów, tu są po prostu ludzie i ich życiowe historie pełne tajemnic i skrajnych zachowań. Czytelnik otrzymuje też dużą dawkę wiedzy o teoriach behawioralnych, psychologii zachowań, metafizyce, iluzji i podświadomości.
Udany debiut duetu pisarskiego Henrik Fexeus i Camilla Läckberg

Pasjonująca powieść szwedzkiej pisarki i mentalisty. Ta książka wciąga od pierwszej strony i czytelnik zostaje wchłonięty w kryminalną zagadkę do której rozwiązania niezbędna jest wiedza o ludzkich zachowaniach. Jednym słowem jak czytać mordercę, żeby go odnaleźć?

Vincent jest znanym mentalistą, show man w swojej dziedzinie. Mina jest policjantką, która jest trzonem...

Książka, która fabułą ma nawiązywać do kryminału, ale na pewno kryminałem nie jest. To zdecydowanie literatura piękna, w której otrzymujemy odwzorowanie współczesnego społeczeństwa.
Powieść, którą można czytać dosłownie i wtedy może być dla wielu średnio interesująca. Można też się w nią zagłębić i wyłapywać riposty, smaczki literackie, puenty na współczesną rzeczywistość.
W tej książce fabuła gra postać drugiego planu, na pierwszym są trafne spostrzeżenia autorki na współczesny świat. To obraz nas samych. Czytając możemy się poczuć jak obserwatorzy, a czasami nawet spojrzeć na siebie jak w lustro i ujrzeć jacy naprawdę jesteśmy. Ta lektura pozbawia nas złudzeń i odziera nas z płaszczyka ochronnego, że możemy się od czegoś odciąć, że coś nas nie dotyczy. Ukazuje nam w pełni jak ulegamy manipulacjom i sami oszukujemy innych.
Jak łatwo postprawdę nazwać prawdą?
Jak lubimy karmić się złudzeniami?
Jak łatwo dajemy się oszukać?
Jak łatwo jest nam osądzać innych?
Cała fabuła jest właśnie zbudowana na takiej wymyślonej historii, która staje się wydarzeniem medialnym i gdzie niewinni ludzie zostają osądzeni na kaprys jednej osoby.
Mi podoba się szczególnie jeden cytat, który obrazuje tą powieść:
„Postprawda to sytuacja, w której ważniejsze od faktów są emocje. Postprawda w ekosystemie informacji zaś to sytuacja, która oznacza śmierć impertatywu szczególnej staranności. Mówiąc wprost: dziennikarskiej rzetelności. Liczy się produkt, który można szybko i przede wszystkiem dobrze sprzedać.”
Całość jest mega niekonwencjonalna, nieoczywista i pozbawiająca złudzeń o nas samych. Może dzięki tej lekturze nie będziesz przechodził obojętnie obok wielu ludzi obojętnie i inaczej spojrzysz na pewne wydarzenia, zanim je ocenisz.
Gorąco polecam i dziękuję Wydawnictwu WAB za lekturę.

Książka, która fabułą ma nawiązywać do kryminału, ale na pewno kryminałem nie jest. To zdecydowanie literatura piękna, w której otrzymujemy odwzorowanie współczesnego społeczeństwa.
Powieść, którą można czytać dosłownie i wtedy może być dla wielu średnio interesująca. Można też się w nią zagłębić i wyłapywać riposty, smaczki literackie, puenty na współczesną...

Niesamowicie intrygująca książka, którą może mieć tylu samo zwolenników co przeciwników. Ja akurat należę do tej pierwszej grupy, bo uwielbiam literaturę niekonwencjonalną, zmuszającą do myślenia. Ta powieść właśnie taka jest.
Jeśli ktoś będzie ją czytał dosłownie może być znudzony lub nawet zniesmaczony, ale jeśli zagłębimy się w jej przesłanie może nas zainspirować.
Z pozoru banalna fabuła, gdzie bogate rodziny jadą na wspólne wakacje do wynajętego ogromnego domu. Rodzice wracają do czasów młodości i próbują ostatni raz zaznać wolności, luzu, braku zobowiązań. Dzieci zajmują się sobą tworząc swoją filozofię życia i spojrzenie na świat dorosłych.
Wnioski do jakich dochodzą mimo ich młodego wieku są niebywale trafne.
To właśnie to przesłanie serwerowane czytelnikowi miedzy danymi zdarzeniami jest kwintesencją i wartością książki. Rzucane zdania, które przewracają nasze myślenie i otwierają oczy naprawdę, która mimo iż trywialna, była przez nas ignorowana.
Mnie urzekł cytat:„Każda dorosła osoba jest chora albo nieszczęśliwa, ciągnie za sobą problemy jak połamane kończyny. Każda wymaga specjalnej opieki. Kiedy się o tym pamiętało, można było czuć wobec nich mniejszą złość. Niosła ich nadzieja, szansa na nagłe powodzenie trzymała w pionie. Zamiast gwiazdki z nieba trafił im się jednak tylko bezlitosny upływ czasu. I na zawsze mieli pozostać wyłącznie sobą. A mimo to pragnęli stać się kimś innym.”

Niesamowicie intrygująca książka, którą może mieć tylu samo zwolenników co przeciwników. Ja akurat należę do tej pierwszej grupy, bo uwielbiam literaturę niekonwencjonalną, zmuszającą do myślenia. Ta powieść właśnie taka jest.
Jeśli ktoś będzie ją czytał dosłownie może być znudzony lub nawet zniesmaczony, ale jeśli zagłębimy się w jej przesłanie może nas zainspirować.
Z...

Po „Cherubie” trochę obawiałam się kontynuacji serii o Igorze Brudnym. Byłam pewna, że będzie to jak naciągane, cudowne zmartwychwstanie bohatera i przez to bardzo odrealnione.
Oh, jak bardzo się zawiodłam……… I na szczęście na plus, bo Igor Brudny mimo, iż pokiereszowany to wraca w wielkim stylu, ale nie jest ukazany jak James Bond, czy Ethan Hunt z Mission Impossible.
Igor Brudny dochodzi do siebie po tym jak ledwo uszedł z życiem. Jego partnerka komisarz Julia Zawadzka już wróciła do pracy i pracuje nad nową sprawą mordercy prostytutek, którym przed śmiercią jest spuszczana cała krew. Dodatkowo cały czas myśli nad sprawą dziewczyny, która przebywa w szpitalu psychiatrycznym w stanie katatonii. To jak ktoś znęcał się nad dziewczyną cały czas prześladuje Julię.
Niespodziewanym zbiegiem okoliczności do domu Igora trafia dziewczyna, która poszukuje swojej zaginionej siostry.
Jak te wszystkie sprawy łączą się ze sobą?
Dlaczego morderca spuszcza swoim ofiarom krew przed śmiercią?
Czy „Wampir” powrócił?
Co wspólnego ze zbrodniami ma policja?
Czego symbolem jest tytułowa „zaraza” ? Covida? A może innego ludzkiego przekleństwa?
„Korupcja, korupcja powiązana z władzą, władza powiązana z półświatkiem, wszechobecność krążących niczym sępy nad padliną psychopatów w każdym z tych światów.”
Kolejny raz Przemysław Piotrowski udowadnia, że potrafi powrócić w wielkim stylu i chyba już na dłużej zostawić ulubionego bohatera większości czytelników kryminałów przy życiu. Niech ta seria trwa.
Jeśli szukacie kryminału o dobrej konstrukcji, pełnego zwrotów akcji i zawiłości powiązań, niekonwencjonalnych metod śledczych i po prostu takiego, który świetnie się czyta, to gorąco polecam.
Ponadto autor wplata w fabułę zarazy, które atakują nasze społeczeństwo i dają czytelnikowi pole do przemyśleń.

Po „Cherubie” trochę obawiałam się kontynuacji serii o Igorze Brudnym. Byłam pewna, że będzie to jak naciągane, cudowne zmartwychwstanie bohatera i przez to bardzo odrealnione.
Oh, jak bardzo się zawiodłam……… I na szczęście na plus, bo Igor Brudny mimo, iż pokiereszowany to wraca w wielkim stylu, ale nie jest ukazany jak James Bond, czy Ethan Hunt z Mission Impossible. ...

Niesamowicie mocna powieść o toksycznej rodzinie, gdzie mamy niezrozumienie, przemoc psychiczną i fizyczną oraz ból dziecka, którego doświadcza całym sobą czytelnik.
To historia wielu z nas, gdzie nie jest ważna miłość, ale ważne jest to jak postrzegają nas inni i oczekiwania naszych rodziców są ważniejsze od naszych uczuć.

#wrony to opowieść o czteroosobowej rodzinie. Dwie siostry Basia i Kasia oraz ich rodzice. Kasia jest faworyzowana przez matkę i ją traktuje jako lepszą. To dziecko spełnia jej oczekiwania. Basia mimo iż chwalona w szkole i mocno uzdolniona plastycznie musi nieustannie zabiegać o miłość matki dbając o porządek w domu, gotując, ucząc się pilnie. Niestety nic nie zadowala matki. Zawsze znajdzie coś do czego można się przyczepić i co wywołuje w niej furię. Tą złość przerzuca na męża, a on na swoją córkę stosując wobec niej przemoc fizyczną.

Czy Basi uda się zasłużyć na miłość rodziców?
Jak na jej relację wpłynie wygrana w konkursie plastycznym?
Czy szkoła, która zauważa problem pomoże Basi?
Jak Basia może uwolnić się od tej toksycznej relacji? Czy pomogą jej w tym obserwowane przez okno wrony?
Ta książka porusza do szpiku kości. Mamy tu bezgraniczny smutek, nieskończone pragnienie miłości i poszukiwanie zrozumienia. Najbardziej jednak wstrząsa czytelnikiem wszechobecna przemoc, która bije z każdej kartki książki i o której nie można zapomnieć.

Historia jest przedstawiona z perspektywy Basi i jej matki. Te same sytuacje, ale inne spojrzenie. To samo wydarzenie, ale całkiem inna ocena i odmienne emocje.

Jestem pewna, że wielu z nas doświadczyło podobnych relacji w dzieciństwie i pozwala nam spojrzeć na podobne historie z pewnego dystansu i lepiej je zrozumieć oraz wreszcie mieć odwagę, żeby im przeciwdziałać.

Gorąco polecam wszystkim.

Niesamowicie mocna powieść o toksycznej rodzinie, gdzie mamy niezrozumienie, przemoc psychiczną i fizyczną oraz ból dziecka, którego doświadcza całym sobą czytelnik.
To historia wielu z nas, gdzie nie jest ważna miłość, ale ważne jest to jak postrzegają nas inni i oczekiwania naszych rodziców są ważniejsze od naszych uczuć.

#wrony to opowieść o czteroosobowej rodzinie....

Chcecie poznać prawdziwą przygodę?
Jak myślicie czy my Polacy mamy w sobie ten wrodzony instynkt przygody i ryzyka?
Lubicie poznawać inne oblicze nas Polaków?
Jeśli tak, to mam dla Was do polecenia fascynującą książkę z kategorii literatura faktu.
Pasjonujący reportaż o młodych osobach, które w pod koniec lat 80 i na początku lat 90 zajmowały się przemytem złota do Indii.
Jak zarobić na mieszkanie i studia w PRL?
Najlepszy sposób to nielegalny handel.
Przyznam szczerze, że sama jestem pokoleniem lat 80 i 90-tych, ale nie znałam tego aspektu naszej polskiej historii i naszej kreatywności. Oczywiście znałam handlowanie i przemyt z krajów „Zachodu”. Najwięcej oczywiście elektroniki.
Nie miałam jednak pojęcia jak rozwinięta była cała siatka przemytu i handlu złotem z Indiami. Dla Hindusów złoto jest święte i kupują je w dużych ilościach, dlatego na tym można było się najszybciej dorobić. Niestety Indie mają też bardzo zaostrzone przepisy dotyczące przemytu jakiegokolwiek, a tym bardziej złota.
Ta książka to wprost niewiarygodna historia kilku młodych kobiet, które szukając lepszego bytu dla siebie i swoich rodzin decydowały się na przygodę swojego życia i bycie jednym z trybików w machinie nielegalnego handlu złotem w Indiach.
Czytając ten reportaż mamy wrażenie jakbyśmy czytali nie prawdziwe wspomnienia, ale fikcyjną powieść. Wydarzenia przedstawione przez autora są tak niezwykłe, że czytelnik czyta książkę z wypiekami na twarzy i przenosi się kolorowy hinduski świat, gdzie mimo biedy, brudu, przeludnienia są też ekskluzywne hotele, urozmaicone i pełne barw jedzenie, radość życia i optymizm.
Autor, który sam był kiedyś przemytnikiem, stara się uwiarygodnić czytelnikowi obraz tamtych lat poprzez konstrukcję całej historii, na którą składają się: jego wywiad ze znajomą sprzed lat, ale prowadzony współcześnie, wspomnienia poszczególnych osób z siatki przemytniczej oraz listy z więzienia, gdzie trafiły podczas jednej z akcji dziewczyny.
Całość to sensacyjna opowieść o niezwykłych dziewczynach w wyjątkowych czasach, kiedy złoto było łatwo ukryć, paszport łatwiej podrobić, a ludzie mimo braku komórek lepiej się ze sobą komunikowali i potrafili sobie pomagać w sytuacjach kryzysowych.
Gorąco polecam.

Chcecie poznać prawdziwą przygodę?
Jak myślicie czy my Polacy mamy w sobie ten wrodzony instynkt przygody i ryzyka?
Lubicie poznawać inne oblicze nas Polaków?
Jeśli tak, to mam dla Was do polecenia fascynującą książkę z kategorii literatura faktu.
Pasjonujący reportaż o młodych osobach, które w pod koniec lat 80 i na początku lat 90 zajmowały się przemytem złota do...

Wow, jakie to było dobre. Od tej książki nie można się wręcz oderwać. Aż dziwię się, że tak późno odkryłam Mieczysława Gorzkę, bo to autor mieszkający w moim ukochanym mieście Wrocławiu.
Doskonały kryminał, który trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. A zakończenie totalnie zaskakuje.
Komisarz Marcin Zakrzewski w środku nocy zostaje wezwany do makabrycznego morderstwa kobiety. Kiedy przeczuwa obecność mordercy ten atakuje go znienacka i rzuca mu wyzwanie wypowiadając tylko jedno zdanie: „ Widziałem, jak diabeł chodzi tam na palcach”. Te słowa mrożą krew w żyłach komisarza, bo są one związane z jego bratem bliźniakiem, który zaginął 30 lat wcześniej.
Czy to morderstwo ma związek z zaginięciem jego brata?
Skąd morderca znał sekret jego brata?
Czy to możliwe, że mordercą jest jego brat?
Coraz więcej morderstw wśród kobiet. Powraca też sprawa zaginięć kilku chłopców sprzed lat.
Jaki związek mają ze sobą te dwie sprawy?
Dodatkowo osoby z najbliższego otoczenia komisarza doświadczają dziwnych zbiegów okoliczności dotyczących włamań i spotykania komisarza w miejscu, gdzie go nie ma.
Każda kolejna strona, to wzrost napięcia w sprawie i jeszcze więcej pojawiających się tajemnic.
Jak zakończy się to śledztwo?
Zdradzę Wam jedno, że na pewno rozwiązanie zagadki będzie inne niż się spodziewacie.
Świetnie napisana powieść, którą dosłownie się pochłania i ja na pewno sięgnę po kolejne części.

Wow, jakie to było dobre. Od tej książki nie można się wręcz oderwać. Aż dziwię się, że tak późno odkryłam Mieczysława Gorzkę, bo to autor mieszkający w moim ukochanym mieście Wrocławiu.
Doskonały kryminał, który trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. A zakończenie totalnie zaskakuje.
Komisarz Marcin Zakrzewski w środku nocy zostaje wezwany do...

Moja ukochana książka tego roku, która stanowi dla mnie inspirację na każdy dzień i motywuje mnie do działania.
Nie wiem jak to się dzieje, ale zawsze idealnie trafiam na obrazek lub maksymę oddającą mój nastrój w danym momencie.
Książka porównywana do Kubusia Puchatka lub Małego Księcia.
Dla mnie to cudownie wydana, przepiękna wędrówka przez cztery pory roku z Wielką Pandą i małym smokiem i czerpania z mądrości kultury Wschodu.
Idealna na prezent dla każdego. U mnie ma swoje wyjątkowe miejsce na półce.

Moja ukochana książka tego roku, która stanowi dla mnie inspirację na każdy dzień i motywuje mnie do działania.
Nie wiem jak to się dzieje, ale zawsze idealnie trafiam na obrazek lub maksymę oddającą mój nastrój w danym momencie.
Książka porównywana do Kubusia Puchatka lub Małego Księcia.
Dla mnie to cudownie wydana, przepiękna wędrówka przez cztery pory roku z Wielką Pandą...

Fenomenalna książka popularnonaukowa, która tłumaczy jak działa nasz mózg i skąd biorą się emocje.
Jak to się dzieje, że zakochujemy się w tej, a nie innej osobie? Co o tym decyduje? Przypadek? Nasze przemyślenia? A może czysta chemia i wydzielenie określonej substancji chemicznej w określonym momencie wystarczy, żeby trafiła nas strzała Amora?
Jak zaplanować randkę, żeby zwiększyć nasze szanse u danej osoby i mieć większą pewność, że się w nas zakocha?
Co to jest ośrodek nagrody i jak steruje naszymi zachowaniami?
Skąd biorą się określone emocje takie jak radość, szczęście, miłość, spokój, złość, smutek, nienawiść?
Które hormony są odpowiedzialne za nasz dobry nastrój, a które za nasze złe samopoczucie?
Po co nam lęk? Jak myślicie przed czym mamy wrodzony lęk?
Czy agresja ma jakieś pozytywne strony?
Czy zranione uczucia można wyleczyć tabletkami przeciwbólowymi?
Jakie są nowe choroby społeczne wynikające z nieustannego korzystania z nowoczesnych technologii?
Jak myślicie czy nowe technologie są w stanie doprowadzić nas do zatracenia naszej inwencji twórczej i wtórnego analfabetyzmu, czy może teraz będziemy rozwijać się jeszcze szybciej?
Julia Fisher stara się udzielić odpowiedzi na te pytania przywołując i analizując badania naukowe przeprowadzone przez specjalistów pracujących z różnych dziedzin zajmujących się badaniami nad mózgiem i psychiką. To co mi osobiście się podobało, to fakt, że autorka szukała badań przeprowadzonych przez minimum 2 różne grupy badaczy, czasami nawet z różnych krajów, żeby być bardziej obiektywną.
Mnie osobiście ta książka zafascynowała i na pewno będę do niej wracać. Świetny styl, niesamowicie ciekawe informacje przedstawione w barwny, a czasami nawet i humorystyczny sposób. Kropką nad i są ilustracje, które przybliżają dane zagadnienie.

Fenomenalna książka popularnonaukowa, która tłumaczy jak działa nasz mózg i skąd biorą się emocje.
Jak to się dzieje, że zakochujemy się w tej, a nie innej osobie? Co o tym decyduje? Przypadek? Nasze przemyślenia? A może czysta chemia i wydzielenie określonej substancji chemicznej w określonym momencie wystarczy, żeby trafiła nas strzała Amora?
Jak zaplanować randkę, żeby...

Mistrz thrillera powraca w wielkim stylu i muszę stwierdzić jedno: O ludzie jakie to było dobre !

Mów mi Win, to najnowsza powieść Cobena nawiązująca do serii z Myronem, jednak tym razem głównym bohaterem książki jest jego przyjaciel Win, czyli Windsor Horne Lockwood III.
Cała akcji powieści mimo iż ma kilka wątków toczy się wokół rodziny Lockwood i jej tajemnice będzie próbował rozwikłać Win. Ekscentryczny, niesamowicie bogaty, nie zachowujący konwenansów, bezczelny, ale też ujmujący i bardzo trafnie oceniający otaczającą nas rzeczywistość. Do tej pory zawsze był wsparciem dla Myrona. Teraz jest sam.
Jak poradzi sobie sam ze skrywanymi przez lata tajemnicami rodzinnymi?
Kto stoi za kradzieżą obrazów z jego posiadłości?
Dlaczego ofiara zabójstwa miała teczkę należącą do jego kuzynki?
Kto zabił jego stryja?
Co tak naprawdę wydarzyło się 40 lat wstecz w trakcie zamachu szóstki z Jane Street?
Jaki to ma związek z jego rodziną?
Czy Win sprosta śledztwu w pojedynkę?
Szybka akcja powieści, wielokrotne zwroty fabuły na inne tory, rewelacyjny styl i te powiedzonka i przemyślenia Wina sprawiając, że książkę pochłania się na raz i nie można się od niej oderwać.
Dodatkowo autor bardzo dobrze ukazuje naszą subiektywną moralność, czyli że ocena moralna zależy od naszego subiektywnego punktu widzenia i zaangażowania w daną sytuację. W tej powieści czytelnik wielokrotnie będzie stawiany pod ścianą z pytaniem: Co byś zrobił na moim miejscu? Czy to jest dobre?.
Dla czytelników poszukujących nie tylko dobrego thrillera, ale też literatury do refleksji również polecam „mówmiwin. Autor porusza tutaj szeroko temat klas społecznych, problemów społeczno-ekonomicznych, przemocy wobec kobiet oraz wadliwości systemów prawnych i politycznych.
Przyznam szczerze, że jak w serii o Myronie Bolitarze były słabe tomy, to tutaj widzę duży potencjał i mam ochotę na więcej. Mam nadzieję, że Coben zdecyduje się na kontynuację serii z Winem w roli głównej.

Mistrz thrillera powraca w wielkim stylu i muszę stwierdzić jedno: O ludzie jakie to było dobre !

Mów mi Win, to najnowsza powieść Cobena nawiązująca do serii z Myronem, jednak tym razem głównym bohaterem książki jest jego przyjaciel Win, czyli Windsor Horne Lockwood III.
Cała akcji powieści mimo iż ma kilka wątków toczy się wokół rodziny Lockwood i jej tajemnice będzie...

Mała miejscowość, zabytkowy pałacyk, arystokratyczna sukcesja majątku i morderstwo.
Z czymś Wam się to kojarzy?
Ja przyznam szczerze sięgając po #sukcesję miałam od razu skojarzenia, że będzie to kryminał wielowątkowy rodem z twórczością Agathy Christie. Uwielbiam tego typu literaturę, dlatego postanowiłam przeczytać. I nie zawiodłam się.
Mamy tutaj zróżnicowanych charakterologicznie bohaterów, wielopłaszczyznowe wątki powiązań między głównymi postaciami, nawarstwiające się motywy zbrodni i masową wręcz kumulację morderców.
A teraz krótko o fabule. Spadkobierczyni majątku Aleksandrowiczów organizuje w odziedziczonym dworku przyjęcie dla rodziny i znajomych. W trakcie przyjęcia zostaje znalezione ciało Tomasza Wileckiego- właściciela tartaku i jednego z najbogatszych ludzi w miejscowości.
Kto zamordował Tomasza?
Jak mógł tego dokonać, skoro cały pałacyk był zamknięty?
Jaki miał motyw?
Doskonały kryminał, który nie tylko jest świetną rozrywką, ale też pozwala rozruszać szare komórki.

Mała miejscowość, zabytkowy pałacyk, arystokratyczna sukcesja majątku i morderstwo.
Z czymś Wam się to kojarzy?
Ja przyznam szczerze sięgając po #sukcesję miałam od razu skojarzenia, że będzie to kryminał wielowątkowy rodem z twórczością Agathy Christie. Uwielbiam tego typu literaturę, dlatego postanowiłam przeczytać. I nie zawiodłam się.
Mamy tutaj zróżnicowanych...

Tess Gerritsen i Gary Braver dają czytelnikowi totalny rollercoaster przez tajniki psychiki zdeterminowanej, skrzywdzonej kobiety.

W tej historii do końca nie ma jednoznacznej oceny ,czy to główna bohaterka jest manipulantką, czy też ofiarą? Jeden wniosek jednak jest pewny- nigdy nie zadzieraj ze zdradzoną kobietą.
Atrakcyjna i zdolna Taryn Moore zostaje znaleziona martwa pod swoim blokiem na chodniku. Wyskoczyła z 5 piętra budynku z balkonu swojego mieszkania.
Jednak czy naprawdę targnęła się na swoje życie, jeśli to dopiero teraz otwierały się przed nią wszystkie drzwi do kariery naukowej po dostaniu się na wymarzone studia doktoranckie i współpracy z najlepszymi autorytetami badawczymi.
Co mogło sprawdzić, że targnęła się na swoje życie?
Czy było to samobójstwo, czy zabójstwo?

Świetnie napisana powieść o młodej kobiecie, która za wszelką cenę chce być doceniana i kochana.
Jednak czy cel uświęca środki?
Jaki związek z naszą bohaterką ma profesor Dorian?
Czy mógł dopuścić się zbrodni, żeby ratować swoją rodzinę?
Czy każdy z bohaterów jest w stanie poświęcić wszystko dla swoich bliskich?
A może jest ktoś kto zniszczy każdego kto stoi mu na drodze do realizacji celu?

Historia jak w dramatach znanych poematów literackich często zatacza koło i to co wydaje nam się naiwne okazuje się prawdziwe, tak jak rzeczywiste są nasze emocje.

Skrajne uczucia, prowokacja, manipulacja i to wszystko w połączeniu ze rewelacyjnym połączeniem współczesności z przeszłością, fikcji literackiej i realnego życia, archetypu roli kobiety i mężczyzny.

Dla mnie osobiści to powrót Gerrittsen w wielkim stylu.

Tess Gerritsen i Gary Braver dają czytelnikowi totalny rollercoaster przez tajniki psychiki zdeterminowanej, skrzywdzonej kobiety.

W tej historii do końca nie ma jednoznacznej oceny ,czy to główna bohaterka jest manipulantką, czy też ofiarą? Jeden wniosek jednak jest pewny- nigdy nie zadzieraj ze zdradzoną kobietą.
Atrakcyjna i zdolna Taryn Moore zostaje znaleziona martwa...

Fascynujący reportaż biograficzny o Wademarze Milewiczu, którego większość z nas kojarzy jako korespondenta wojennego w skórzanej kurtce.

Zawsze pierwszy na polu bitwy.

Zawsze pierwszy w kadrze.

Człowiek, który nie bał się wyzwań i pokazywał nam świat z pierwszej linii frontu.

Jakim naprawdę był człowiekiem?

Co go pchało w miejsca, z których inni uciekali?

Waldemar Milewicz- ambitny, egocentryczny, do bólu profesjonalny i nie znoszący sprzeciwu, ale doceniający tych, którzy mieli inne zdanie, jeśli je potrafili uzasadnić. Narzucający swoją wolę, ale też potrafiący przyznać się do błędu. Wymagający od innych, ale chyba najbardziej od siebie.
Przez jednych lubianych, drudzy unikali jego towarzystwa, przez wszystkich postrzegany jako rzetelny i profesjonalny dziennikarz.
Człowiek, który sam pchał się na linie frontu, bo ryzyko i trudne tematy napędzały go do działania.
Ta książka biograficzna to nie tylko opowieść o znanym człowieku, ale też reportaż o różnych konfliktach wojennych, które przedstawiał w Wiadomościach lub swoim programie „Dziwny jest ten świat” Waldemar Milewicz. To również inspiracja dla każdego, kto szuka w sobie sił do realizacji celów i motywacji do działania.

„Dziwny jest ten świat” wciąga czytelnika i przenosi go w całkiem inny świat; gdzie wojna, głód, bieda są na porządku dziennym. Pozwala nam nie tylko poznać bliżej wybitnego dziennikarza, ale też docenić to co mamy.
Dodatkowym smaczkiem dla czytelnika jest możliwość spojrzenia za kurtynę telewizji i poznania jak montowało się materiały z terenu i jak wyglądało tworzenie programu informacyjnego typu „Wiadomości”.

Gorąco polecam. Dla mnie osobiście to będzie książka do której będę wracać.

Fascynujący reportaż biograficzny o Wademarze Milewiczu, którego większość z nas kojarzy jako korespondenta wojennego w skórzanej kurtce.

Zawsze pierwszy na polu bitwy.

Zawsze pierwszy w kadrze.

Człowiek, który nie bał się wyzwań i pokazywał nam świat z pierwszej linii frontu.

Jakim naprawdę był człowiekiem?

Co go pchało w miejsca, z których inni uciekali?

Waldemar...

Dwie kobiety, które noszą w sobie urazę i krzywdę sprzed lat. Jedna wykorzystuje instagram do znajdywania potencjalnych ofiar, druga oszukuje ludzi swoim idealnym życiem.
Która z nich jest lepszą oszustką?

„Oszustka” opisuje historię Niny, która zmuszona przez życie i chorobę matki musi zacząć zarabiać na życie kradzieżą. Drugą bohaterką jest Vanessa, dziedziczka znamienitego rodu Liebling, celebrytka z instagrama. Obie bohaterki los połączył w dzieciństwie i obydwie noszą w sobie urazę.

Czy krzywda sprzed lat to dobra motywacja do oszustwa?
A co jeśli pojawi się ktoś trzeci, kto wprowadzi w pułapkę obydwie kobiety?

Czy Nina i Vanessa w porę zorientują się, że same stały się ofiarami?

Ta powieść wciąga i pochłania czytelnika z każdą kolejną stroną. Akcja mimo iż z początku rozwija się powoli, to z każdym kolejnym rozdziałem otwiera przed czytelnikiem kolejne tajemnice z przeszłości i osobowości naszych bohaterów. Myślę, że to w tej książce jest najbardziej porywające. Ta oryginalność w podejściu do psychiki bohaterów z perspektywy nie tylko ich rzeczywistego życia, ale też tego wykreowanego w mediach społecznościowych. Fascynujące jest to, że mimo zmiany czasów i technologii człowiek cały czas oszukuje często sam siebie i innych tworząc swój idealny obraz dla innych i ten autentyczny, który często zna tylko on.
„Oszustka” to również powieść o manipulacji nami przez najbliższych.

Czy w obecnych czasach można jeszcze komuś ufać?

Jeśli jeszcze nie czytaliście Oszustki to ja ją zdecydowanie polecam. Tutaj każdy znajdzie coś dla siebie. Liczba motywów, powiązań sytuacyjnych, refleksji i odniesień do współczesnych czasów jest tak ogromna, że każdy czytelnik znajdzie tu coś ciekawego dla siebie.
Mnie osobiście zafascynowała i teraz nie dziwi mnie, że została ogłoszona Amazon Best Book of Aprif 2020 i nominowana do Best Book of 2020.
Gorąco polecam.

Dwie kobiety, które noszą w sobie urazę i krzywdę sprzed lat. Jedna wykorzystuje instagram do znajdywania potencjalnych ofiar, druga oszukuje ludzi swoim idealnym życiem.
Która z nich jest lepszą oszustką?

„Oszustka” opisuje historię Niny, która zmuszona przez życie i chorobę matki musi zacząć zarabiać na życie kradzieżą. Drugą bohaterką jest Vanessa, dziedziczka...