Jesteśmy społecznością, która kocha książki

6,5. Bardzo klimatyczna powieść, w pierwszej części czuć duszną atmosferę pełni lata, w drugiej późnojesienny chłód i niepokój. Kameralna historia o toksycznych relacjach do przeczytania w jeden dzień, bo chociaż pozornie nic się nie dzieje, to jednak wciąga. Szkoda, że zakończenie jest rozczarowujące, ale może o taką przewrotność chodziło autorce. Mnie jednak nie usatysfakcjonowało.

6,5. Bardzo klimatyczna powieść, w pierwszej części czuć duszną atmosferę pełni lata, w drugiej późnojesienny chłód i niepokój. Kameralna historia o toksycznych relacjach do przeczytania w jeden dzień, bo chociaż pozornie nic się nie dzieje, to jednak wciąga. Szkoda, że zakończenie jest ro...

Rozwiń

Zwiń

Mam wątpliwości, czy powinno to zostać wydane, jednak dałam się trochę zaczarować tej bardzo krótkiej historii. Zakończenie trafia idealnie, ale czuć, że całość jest niedopracowana, że to nie jest już to. Z tęsknoty za twórczością Marquez można przeczytać, choć to taki dodatkowy smaczek, ciekawostka, a nie pełnoprawna opowieść.

Mam wątpliwości, czy powinno to zostać wydane, jednak dałam się trochę zaczarować tej bardzo krótkiej historii. Zakończenie trafia idealnie, ale czuć, że całość jest niedopracowana, że to nie jest już to. Z tęsknoty za twórczością Marquez można przeczytać, choć to taki dodatkowy smaczek, ...

Rozwiń

Zwiń

Trudno było mi wejść w tę książkę przez liczne narracje (każda zupełnie inna), ale bardzo wynagradza cierpliwe i uważne czytanie - zakończenie fantastyczne! Wspaniale przemyślana i intrygująca.

Trudno było mi wejść w tę książkę przez liczne narracje (każda zupełnie inna), ale bardzo wynagradza cierpliwe i uważne czytanie - zakończenie fantastyczne! Wspaniale przemyślana i intrygująca.

Dla osób tęskniących za klimatem „Genialnej przyjaciółki”,choć tu bardziej czasy współczesne i zamiast Neapolu mamy rzymskie przedmieścia. Pięknie napisana opowieść o dorastaniu z dużą dawką goryczy. Pochłonęłam ją bardzo szybko, choć pod koniec nieco traci impet przez przeskoki czasowe.

Dla osób tęskniących za klimatem „Genialnej przyjaciółki”,choć tu bardziej czasy współczesne i zamiast Neapolu mamy rzymskie przedmieścia. Pięknie napisana opowieść o dorastaniu z dużą dawką goryczy. Pochłonęłam ją bardzo szybko, choć pod koniec nieco traci impet przez przeskoki czasowe.

Lekko się to czytało, ale spodziewałam się czegoś lepszego. Niestety czuć, że to jedynie wyobrażenie na temat Polski tamtych czasów, bije z tej książki jakiś fałsz. Sama historia miała potencjał, chociaż jest dosyć przewidywalna. Jej siłą powinny być emocje, które ostatecznie sprowadzają się do egzaltowanych metafor, a „ręcznik gruby jak schabowy” będzie śnił mi się po nocach. Brakuje tu też chwili zatrzymania się, rozwinięcia niektórych kwestii - jak na coś, nad czym autor pracował 7 lat, to naprawdę nie ma rewelacji.

Lekko się to czytało, ale spodziewałam się czegoś lepszego. Niestety czuć, że to jedynie wyobrażenie na temat Polski tamtych czasów, bije z tej książki jakiś fałsz. Sama historia miała potencjał, chociaż jest dosyć przewidywalna. Jej siłą powinny być emocje, które ostatecznie sprowadzają s...

Rozwiń

Zwiń

Wymęczyła mnie ta książka, może zabrałam się za nią w nieodpowiednim czasie, a może po prostu nie leżał mi jej styl i prowadzona narracja. Doceniam jednak samą historię - subtelną opowieść o nieprzepracowanych traumach, które powoli zżerają bohaterów od środka.

Wymęczyła mnie ta książka, może zabrałam się za nią w nieodpowiednim czasie, a może po prostu nie leżał mi jej styl i prowadzona narracja. Doceniam jednak samą historię - subtelną opowieść o nieprzepracowanych traumach, które powoli zżerają bohaterów od środka.

Praktycznie nie czuć, że ta książka powstała 70 lat temu. Pozornie oszczędna w emocje, ale buzują one pod powierzchnią. Nieoczywista relacja dwóch kobiet w cieniu nadchodzącej drugiej wojny światowej. Czasami gubiłam się w narracji, a zakończenie przychodzi zbyt pośpiesznie, ale może po prostu nie chciałam, żeby historia kończyła się w taki sposób w takim momencie.

Praktycznie nie czuć, że ta książka powstała 70 lat temu. Pozornie oszczędna w emocje, ale buzują one pod powierzchnią. Nieoczywista relacja dwóch kobiet w cieniu nadchodzącej drugiej wojny światowej. Czasami gubiłam się w narracji, a zakończenie przychodzi zbyt pośpiesznie, ale może po p...

Rozwiń

Zwiń

Chwilami miałam poczucie, że Ernaux za bardzo wpuszcza mnie do swojego życia. Ale jak to jest fantastycznie napisane! Środkowa część podobała mi się najmniej, wydawała mi się zbędnie rozwleczona, jednak razem z pozostałymi tekstami układa się w sensowną całość.

Chwilami miałam poczucie, że Ernaux za bardzo wpuszcza mnie do swojego życia. Ale jak to jest fantastycznie napisane! Środkowa część podobała mi się najmniej, wydawała mi się zbędnie rozwleczona, jednak razem z pozostałymi tekstami układa się w sensowną całość.