Trudna emocjonalnie. Autentyczna. Bez fajerwerków, wszystko płynie, dzieje się. Jedni żyją dalej, inni nie umieją lub nie chcą. Przeżyć to najważniejsze ale pytanie co potem … ilu będzie potrafiło żyć i jakie to życie będzie. Ja polecam, to powinna być obowiązkowa lektura antywojenna. To emocje, które wyzwala lektura tej książki są najważniejsze. Nawet nie same historie ludzi i miasta …

Trudna emocjonalnie. Autentyczna. Bez fajerwerków, wszystko płynie, dzieje się. Jedni żyją dalej, inni nie umieją lub nie chcą. Przeżyć to najważniejsze ale pytanie co potem … ilu będzie potrafiło żyć i jakie to życie będzie. Ja polecam, to powinna być obowiązkowa lektura antywojenna. To emocje, które wyzwala lektura tej książki są najważniejsze. Nawet nie same historie...

Świat się rozpadł na miliony kawałków, czasami nie ma do czego wracać, czasami nie ma do kogo. I jedyne co zostaje to świadomość że się przeżyło i że jest to najważniejsze nawet za cenę traumy, kalectwa, utraty miłości, młodości, najbliższych

Świat się rozpadł na miliony kawałków, czasami nie ma do czego wracać, czasami nie ma do kogo. I jedyne co zostaje to świadomość że się przeżyło i że jest to najważniejsze nawet za cenę traumy, kalectwa, utraty miłości, młodości, najbliższych

Ksiazka bardzo mnie poruszyła. W przeciwienstwie do wielu ksiazek traktujacych o wojnie, opowiada o losach powojennych Polaków.

Ksiazka bardzo mnie poruszyła. W przeciwienstwie do wielu ksiazek traktujacych o wojnie, opowiada o losach powojennych Polaków.

Realistyczna opowieść o radościach i tragediach pierwszych miesiącach po wyzwoleniu Warszawy. Zaskakuj

Realistyczna opowieść o radościach i tragediach pierwszych miesiącach po wyzwoleniu Warszawy. Zaskakuj

Skończyła się wojna i do Warszawy zaczęli wracać jej mieszkańcy ci, których wywieziono do obozów, do więzień, na przymusowe roboty. Ludzie z bagażem doświadczeń, zmarnowani, zmęczeni. Jeśli maja domy to połowa sukcesu, ale najczęściej muszą jakiegoś kąta szukać
Rodzina Pataczków tez powraca. Ich dom stoi. Ojciec, lekarz natychmiast zatrudnia się w szpitalu, matka nauczycielka - w redakcji gazety. Starsza córka Teresa odgruzowywuje Politechnikę, młodsza Mirka trochę zarobkuje, sprzedaje wytworzone prace na targu, pomaga starszemu panu, którego znała z przed wojny. Książka o tym, że nieważne jest to, że teraz niewiele mamy, że jest nam ciężko, najważniejsze, że żyjemy. Wszystko inne jakoś się ułoży.

Skończyła się wojna i do Warszawy zaczęli wracać jej mieszkańcy ci, których wywieziono do obozów, do więzień, na przymusowe roboty. Ludzie z bagażem doświadczeń, zmarnowani, zmęczeni. Jeśli maja domy to połowa sukcesu, ale najczęściej muszą jakiegoś kąta szukać
Rodzina Pataczków tez powraca. Ich dom stoi. Ojciec, lekarz natychmiast zatrudnia się w szpitalu, matka...

Poruszająca opowieść o nowej, powojennej rzeczywistości. W życie swoje i swoich najbliższych wprowadza czytelnika trzynastolatka. Żeby nie zdradzić za wiele, powiem tylko, że jest to książka kipiąca emocjami, dużo tu złości, nadziei i wzruszeń. Warto przeczytać.

Poruszająca opowieść o nowej, powojennej rzeczywistości. W życie swoje i swoich najbliższych wprowadza czytelnika trzynastolatka. Żeby nie zdradzić za wiele, powiem tylko, że jest to książka kipiąca emocjami, dużo tu złości, nadziei i wzruszeń. Warto przeczytać.

Wojna się skończyła ,pozostały dramaty ludzkie. Powojenna Warszawa i losy mieszkańców ,którzy muszą odnaleźć sens życia i na nowo układać sobie życie . Książka wzruszająca pełna emocji.

Wojna się skończyła ,pozostały dramaty ludzkie. Powojenna Warszawa i losy mieszkańców ,którzy muszą odnaleźć sens życia i na nowo układać sobie życie . Książka wzruszająca pełna emocji.

Czytałem dość długo, choć książeczka cienka (317 stron),a więc niezbyt mnie wciągnęła.
Smutna, melancholijna, dramatyczna, ale momentami taka paradokumentalna. Jedynie główna bohaterka Mirka, , która najszybciej ze wszystkich opisanych osób, potrafiła pozbyć się wojennej traumy, wzbudzała jaką taką sympatię.
Akcja dzieje się w Warszawie zaraz po wojnie, a więc morze zgliszcz i trupów w zawalonych budynkach. Zgadzam się z autorką, która daje do zrozumienia, że powstańczy zryw był bez sensu. Straciliśmy tylko kwiat młodzieży polskiej, i mnóstwo zabytków, czy dzieł sztuki. Dlatego teraz turyści jeżdżą do czeskiej Pragi, zamiast do Warszawy, która nie ma tzw. duszy.
Zakończenie dość nietypowe, ale takie życiowe - dobre.

Czytałem dość długo, choć książeczka cienka (317 stron),a więc niezbyt mnie wciągnęła.
Smutna, melancholijna, dramatyczna, ale momentami taka paradokumentalna. Jedynie główna bohaterka Mirka, , która najszybciej ze wszystkich opisanych osób, potrafiła pozbyć się wojennej traumy, wzbudzała jaką taką sympatię.
Akcja dzieje się w Warszawie zaraz po wojnie, a więc morze...

Bardzo poruszająca książka o ludziach, którzy próbują odbudować swoją rodzinę w powojennej, zrujnowanej warszawie. Matka, ojciec, dwie córki - każdy na swój sposób przeżywa powrót do zburzonego domu, który przestał być domem. Obcy ludzie w dużym pokoju, brak prywatności, brak normalności, wszechobecna śmierć i brak więzi, które kiedyś tworzyły rodzinę. Każde z nich radzi sobie na własny sposób, każde poszukuje ucieczki...

Bardzo poruszająca książka o ludziach, którzy próbują odbudować swoją rodzinę w powojennej, zrujnowanej warszawie. Matka, ojciec, dwie córki - każdy na swój sposób przeżywa powrót do zburzonego domu, który przestał być domem. Obcy ludzie w dużym pokoju, brak prywatności, brak normalności, wszechobecna śmierć i brak więzi, które kiedyś tworzyły rodzinę. Każde z nich radzi...

Znów się spodziewałem czegoś wybitnego, a dostałem... powieść poprawną, właściwie w porządku ale no nie znalazłem w niej tego czegoś... ot taka sobie historia, która mnie nawet specjalnie nie poruszyła. To znaczy temat i świat opisany to tematy ważne i być może dla kogoś nowe będą te realia wczesno-powojenne, ale ja nie tak dawno czytałem coś podobnego, książkę po niemiecku ze wspomnieniami z powojennej Bremy, tyle że prawdziwymi, całkiem sporo treści się powtarza, może dlatego ta nie zrobiła na mnie aż takiego wrażenia... Można przeczytać, ale mnie się szczerze mówiąc dosyć dłużyla i ta mieszana narracja była też taka sobie...

(czytana/słuchana: 16-17.04.2024, Legimi)
3/5 [6/10]

Znów się spodziewałem czegoś wybitnego, a dostałem... powieść poprawną, właściwie w porządku ale no nie znalazłem w niej tego czegoś... ot taka sobie historia, która mnie nawet specjalnie nie poruszyła. To znaczy temat i świat opisany to tematy ważne i być może dla kogoś nowe będą te realia wczesno-powojenne, ale ja nie tak dawno czytałem coś podobnego, książkę po niemiecku...