Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jakiś czas temu postanowiłam, że spływa do mnie tyle książek z niebieskimi okładkami, że w końcu muszę zrobić jedną półeczkę, na której będą właśnie tylko niebieskie okładki. A Wy układacie w jakiś sposób książki w swoich biblioteczkach?

No i teraz przyszedł ten moment, że ostatnio odbieram tylko zielone okładki! I też już mam w planach specjalnie oddzielną półkę dla nich i muszę je ułożyć kolorystycznie. Dlatego też niesamowitą radość wywołała u mnie nowość od Wydawnictwa Bookend, bo okazała się być w odcieniach niebieskiego, więc musze teraz dla niej wygospodarować miejsce na półce niebieskiej!

Ale wracając do samej książki... bo przeczytałam ją na legimi w oczekiwaniu na egzemplarz papierowy i w sumie mnie to cieszy, bo nie chciałabym zniszczyć tak pięknej okładki. I właśnie również z tego powodu po tę książkę sięgnęłam.

Poznajemy główną bohaterkę, Anię. Z opisu można śmiało wywnioskować, że to młoda osoba, która chciałaby się wyrwać ze wsi i z braku perspektyw na lepsze życie więc jej celem stają się studia w Krakowie. Z jednej strony bardzo ciekawa opcja i można się srogo pomylić co do dziewczyny. To nie jest osóbka, której zależy na tym aby było w życiu lepiej. To osoba pozbawiona wszelkich skrupułów i hamulców. To osoba, której nie da się lubić, serio.

Ania jest też śliczna i zamierza to wykorzystać. Sprowadza się to do tego, że zaczyna manipulować rodziną, ale nie tylko, bo mężczyznami także. Wszystko po to, aby osiągnąć swoje cele. I to jest ten moment, w którym muszę autorce przyznać, że stworzenie tak negatywnej postaci miało swój określony cel i tytuł ma jak najbardziej przełożenie na to, co dzieje się w fabule.

Czytając o Ani, o jej podejściu do życia, do innych ludzi powoli zaczyna się do niej czuć coraz większą niechęć, ale w tej książce chodzi o to, żeby zobaczyć, że granice są stawiane w jakimś celu, że karma potrafi wracać i uderzać ze zdwojoną siłą, a planu doskonałego nie ma, bo każdy może się gwałtownie zmienić.

Suma summarum, to wciągająca opowieść o tym, że ludzie potrafią być perfidni, że dla własnych korzyści potrafią krzywdzić innych i zacierać granice tylko po to, by osiągnąć swój cel. Dlatego myślę, że jako obyczajówka sprawdza się w zupełności mimo, że zamiast podążać za główną bohaterką, za jej wyborami i zamiast chcieć jej towarzyszyć, to jednak czeka się aż się potknie.

Może "Plan doskonały" mnie nie zachwycił, może nie będzie wśród moich ulubieńców stać na półce, ale mimo wszystko uważam, że ma w sobie coś, co przyciąga i w środku jest całe mnóstwo prawdy o ludziach i jeszcze więcej powodów do tego, aby się zatrzymać i przemyśleć pewne kwestie.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Bookend.

Jakiś czas temu postanowiłam, że spływa do mnie tyle książek z niebieskimi okładkami, że w końcu muszę zrobić jedną półeczkę, na której będą właśnie tylko niebieskie okładki. A Wy układacie w jakiś sposób książki w swoich biblioteczkach?

No i teraz przyszedł ten moment, że ostatnio odbieram tylko zielone okładki! I też już mam w planach specjalnie oddzielną półkę dla...

Wierzycie w zbiegi okoliczności?

„Zła miłość” ma w sobie takie elementy, które mogą uchodzić właśnie za zbiegi okoliczności, ale czy nie jest tak, że nic nie dzieje się bez przyczyny?
Pierwsza część tryptyku kryminalnego i od razu wciągająca, ale czy wszystko w niej było takie cudowne?

Jak na kryminał przystało, na początku mamy trupa. Nieszczęśliwy wypadek? Wszyscy mają wątpliwości w tym temacie. Od policji, przez ubezpieczyciela, na mężu kończąc. I ten mąż koniecznie chce także prywatnego śledztwa, aby sprawdzić co tak naprawdę się stało z jego żoną.
Sprawa trafia do prywatnej detektyw, której mąż zginął w tym samym miejscu co żona jej klienta. Przypadek?
Franka Kruk, główna bohaterka, pani detektyw po przejściach i z problemami z nastoletnią córką. Silna, wyszczekana, inteligentna. Czyżby?

No i właśnie ta nasza Franka. Zawsze narzekam, że wszędzie upycha się te silne, pewne siebie kobiety badające sprawy kryminalne. Zawsze wiedzące co powiedzieć, zawzięte. Tylko, że Franka jest taka tylko z opisu na tyle okładki. Powiedziałbym, że to ciągle wrzeszcząca, wręcz histerycznie domagająca się wszystkiego, czego chce osoba. I nie jest to objaw siły, a raczej bezsilności i niezbyt przyjemnego charakteru.
Natomiast sprawa, którą przyszło jej spróbować rozwiązać faktycznie jest ciekawa, pełna dziwnych zbiegów okoliczności i dość zagmatwaną. Mimo to momentami miałam wrażenie, że wiem jak to się dalej potoczy i faktycznie, w zasadzie całość historii zaczęła mi się układać już na początku powieści i tak zostało do końca.
Efektu zaskoczenia nie było, ale to nie zmienia tego, że czytało mi się dobrze, bo jednak cały czas czekałam co autorka wymyśli, co będzie niespodziewane i kiedy w końcu spuści bombę.

Niestety, to nie nastąpiło. Mam wrażenie, że za dużo tu miało być obyczajówki w kryminale, a jakże byłoby cudownie gdyby to była taka opowieść w typie Agathy Christie skupiona tylko na małej społeczności, zbrodni i tym, kto i dlaczego postanowił się pozbyć niejednej osoby!

Mimo tego, że nie wywołała we mnie ta książka zachwytu, to cały czas czekałam na to, co będzie dalej i dlatego też od razu zabieram się za kolejną część, bo na szczęście nie musiałam czekać na nią, jak inni, prawie dwa lata.

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Wielka Litera.

Wierzycie w zbiegi okoliczności?

„Zła miłość” ma w sobie takie elementy, które mogą uchodzić właśnie za zbiegi okoliczności, ale czy nie jest tak, że nic nie dzieje się bez przyczyny?
Pierwsza część tryptyku kryminalnego i od razu wciągająca, ale czy wszystko w niej było takie cudowne?

Jak na kryminał przystało, na początku mamy trupa. Nieszczęśliwy wypadek? Wszyscy mają...

Czytacie biografie, autobiografie? Mi się zdarza raz na jakiś czas, nie jest to tak, że biorę je w hurtowych ilościach. Kiedyś w ogóle nie czytałam, przekonana, że to przecież muszą być takie nudne książki. A później ktoś mi polecił jedną, a po kolejne już sama z siebie sięgałam. Moją ulubioną jest zdecydowanie ta o Matthew McConaughey, a właściwie to autobiografia. Bardzo ciekawa, o niesamowicie inteligentnym człowieku.

Kiedy zobaczyłam w zapowiedziach biografię Christie wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Ze słyszenia, z plotek wiedziałam, że była to niezwykła osoba, a jej życie też było pasmem dziwnych, a często też niesamowitych wydarzeń. Co nie zmienia faktu, że książka wcale nie musiała być napisana ciekawie, prawda?

A jest to historia kobiety, której przyszło żyć w trudnych dla kobiet czasach, a jednak odniosła ogromny sukces i jej książki nadal są czytane, wydawane co kilka lat w nowych szatach graficznych i choć nie są to tomiszcza, to każdy o nich słyszał, każdy wie kim jest Christie, a wielu wie doskonale czym jest kryminał w stylu Agathy Christie.

Natomiast w tej książce jest też całe mnóstwo ciekawostek. Nie chciałabym tu zdradzać szczegółów by nie psuć przyjemności z lektury, ale powiem, że każda jej powieść jest swego rodzaju pamiętnikiem. Gdy zagłębić się w zdarzenia z jej życia i ułożyć chronologicznie książki, to okazuje się, że wszystko, co działo się dookoła niej było dla niej inspiracją.

Dla mnie to była ciekawa lektura, bo ja o samej Christie za wiele nie wiedziałam. Owszem, czytałam jej książki (nie wszystkie) i oglądałam filmy na ich podstawie, ale o samej autorce jako o człowieku nie wiedziałam za wiele. A podobno była najbardziej fascynującą postacią jaką sama stworzyła. Dlatego była to dla mnie gratka i przepadłam w niej od pierwszych stron. Czy mnie zachwyciła? I tak, i nie. Nie wiem dokładnie jak to było z researchem, ale miejscami miałam wrażenie, że coś jest zbyt pogmatwane, poplątane i się nie zgadza. Tylko, szczerze mówiąc, nie miałam czasu tego sprawdzać. Może ktoś mi da znać, kto lepiej zna historię bohaterki tej książki.

I jako dla laika w temacie, jako dla osoby, która niewiele wie o Christie, była to dla mnie po prostu dobra książka i napisana tak, że w życiu bym nie powiedziała, że nie jest to powieść obyczajowa, że nie jest to fikcja.

Dla osób, którym biografie nie są bliskie sercu, a chciałyby spróbować od czegoś, od czego się nie zrażą do tego gatunku, to będzie strzał w dziesiątkę!

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Świat Książki.

Czytacie biografie, autobiografie? Mi się zdarza raz na jakiś czas, nie jest to tak, że biorę je w hurtowych ilościach. Kiedyś w ogóle nie czytałam, przekonana, że to przecież muszą być takie nudne książki. A później ktoś mi polecił jedną, a po kolejne już sama z siebie sięgałam. Moją ulubioną jest zdecydowanie ta o Matthew McConaughey, a właściwie to autobiografia. Bardzo...