Długo towarzyszyło mi poczucie, że" Zamek" to przykład naprawdę udanej beletrystyki historycznej z odległego średniowiecza dla szerokiej rzeszy czytelników (czyli wliczając w to przerysowanie przygodowe) . Autor potrafił bowiem oddać dobrze klimat i specyfikę kulturowo-społeczną tamtych czasów Naszkicował konteksty i zależności. Pokazał także plastycznie brutalność codziennego życia, poczucie zagrożenia, nieustanne konflikty i zmiany a z drugiej strony religijność, zdolność do poświęceń, otwarcie na wartości duchowe. Kreśląc swoich bohaterów zachował równowagę między siłą i słabością, między determinacją a wolna wolą. Niestety zmieniły się moje odczucia pod koniec książki Może to chęć przedłużenia fabuły a może zbytnie rozwinięcie wątków przygodowych - sytuacje stawały się coraz bardziej nieprawdopodobne ( np pobyt Eneki w Haremie) albo powtarzalne i nie wnoszące nic nowego. Niemniej jest to na pewno pozycja warta przeczytania przez zainteresowanych czasami początku tysiąclecia w Europie zachodniej.

Długo towarzyszyło mi poczucie, że" Zamek" to przykład naprawdę udanej beletrystyki historycznej z odległego średniowiecza dla szerokiej rzeszy czytelników (czyli wliczając w to przerysowanie przygodowe) . Autor potrafił bowiem oddać dobrze klimat i specyfikę kulturowo-społeczną tamtych czasów Naszkicował konteksty i zależności. Pokazał także plastycznie brutalność...

Hiszpania. Loarre, średniowiecze, Pireneje.
Długa ale w sumie wciągająca opowieść o budowie zamku Loarre. Dobrze oddaje klimat średniowiecznej osady, sporo ciekawych informacji na temat budownictwa tej epoki. Wciągnął mnie wątek obyczajowy. I te Pireneje... Wspaniały klimat! Czułam się, jakbym przeniosła się w czasie.

Hiszpania. Loarre, średniowiecze, Pireneje.
Długa ale w sumie wciągająca opowieść o budowie zamku Loarre. Dobrze oddaje klimat średniowiecznej osady, sporo ciekawych informacji na temat budownictwa tej epoki. Wciągnął mnie wątek obyczajowy. I te Pireneje... Wspaniały klimat! Czułam się, jakbym przeniosła się w czasie.

Bardzo słabe. Postacie sztuczne, zupełnie niespójne. W jednej chwili prości robotnicy zachowują się jak prości robotnicy, a za chwilę rozprawiają, jakby do śniadania przeczytali kawałek (jak zwykle) Państwa Platona. Dialogi infantylne, często nielogiczne, podobnie jak fabuła. Np. po kilku latach budowy zamku główny budowniczy nagle zaczyna tłumaczyć swojemu najważniejszemu pomocnikowi rzeczy najprostsze i najbardziej podstawowe. Jakby budowa rozpoczęła się przedwczoraj. Język także infantylny, niektóre określenia nijak nie pasują do reszty zdania - trudno powiedzieć, czy to kwestia oryginału, czy tłumaczenia, ale czyta się z wielkim trudem. Dobrnęłam do 190 strony i odpuściłam. Prawdziwie dobre powieści średniowieczne to tetralogia Kena Folleta (świetnie zbudowana fabuła, prawdziwe, spójne postacie, zaskakujące zwroty akcji, bardzo przekonywujące tło historyczne i obyczajowe),nieco słabsze, ale też dobre są powieści Ildefonsa Falconesa. Zueco to słabiutka prowizorka.

Bardzo słabe. Postacie sztuczne, zupełnie niespójne. W jednej chwili prości robotnicy zachowują się jak prości robotnicy, a za chwilę rozprawiają, jakby do śniadania przeczytali kawałek (jak zwykle) Państwa Platona. Dialogi infantylne, często nielogiczne, podobnie jak fabuła. Np. po kilku latach budowy zamku główny budowniczy nagle zaczyna tłumaczyć swojemu najważniejszemu...

Uwielbiam książki których akcja umiejscowiona jest w średniowieczu. Po zachwytach nad Imieniem róży i serii Filary Ziemi, nie mogłam nie zabrać Zamku ze sobą. Opis książki traktuje o fantastycznych opisach rytuałów, zwyczajów tle historycznym ... Niestety nie znajdziecie w tej książce nic z tych rzeczy. Tło historyczne jest w niej żadne, postacie mają słaby rys charakterologiczny, brak głównego wątku!-chyba, że głównym wątkiem jest sama budowa zamku... Generalnie książkę mogłabym opisać w trzech słowach: był-wyjechał-przyjechał. Koniec!

Uwielbiam książki których akcja umiejscowiona jest w średniowieczu. Po zachwytach nad Imieniem róży i serii Filary Ziemi, nie mogłam nie zabrać Zamku ze sobą. Opis książki traktuje o fantastycznych opisach rytuałów, zwyczajów tle historycznym ... Niestety nie znajdziecie w tej książce nic z tych rzeczy. Tło historyczne jest w niej żadne, postacie mają słaby rys...

Dosłownie zmęczyłem przydługawą powieść historyczną. Na początek plusy. Powieść opisuje budowę średniowiecznego zamku w Loarre a Aragonii. Jest początek wieku XI, gdy osadnicy zaczynają budować na bezludziu zamek. W ciągu kilkudziesięciu lat powstanie olbrzymia królewska warownia, a ile tam będzie przygód. wyprawy odwetowe, porwania, katastrofy budowlane, oblężenia, zwykli rabusie i zbuntowani rycerze. Sama budowa jest potraktowana trochę skrótowo, w końcu nie jest to praca naukowa, ale dobrze pokazuje główne problemy które wynikły podczas prac - ograniczenia technologii, zapewnienie budulca i rąk do pracy. Pod tym względem, zwłaszcza dla mnie, miłośnika średniowiecznych fortyfikacji, jest to powieściowy ewenement.
Co do minusów. Powieść, szczególnie pod koniec, czyta się na prawdę ciężko. Język jest często zbyt zredukowany i infantylny, co może być manierą tłumacz, a niekoniecznie autora. W przedstawionym świecie pojawiają się postaci nie tylko chrześcijańskie, co w tej epoce powinno być koniecznością, ale i pogańskie. Wchodzimy w świat fantazy, zjaw z gór, duchów, zwierząt rozmawiających z człowiekiem, ale wszystko to jakoś sztywne i bez klimatu. (Bez porównania lepiej wkomponowuje ten wątek w chrześcijański świat Elżbieta Cherezińska). Samo zakończenie książki jest niejasne. Domniemane dziecko mistrza budowy. Do tego czołowa poganka która wzywa do obrony starego, lokalnego kultu liturgicznego przeciwko "nowinkom" z Cluny. W ogóle same oblężenia są przesiąknięte tandetą - wieże oblężnicze co to palą się od razu po uderzeniu płonącej skały, albo garstka budowniczych, niewprawionyne walce, która odpiera o wiele większe, doświadczone siły muzułmańskie.
Jednym słowem książka dla wytrwałych, również fizycznie bo jest to ciężki kawałek celulozy, od którego bolą ręce :) Jak kogoś nie rażą pewne uproszczenia i niedomówienia, a lubi klimat tajemniczości, i nawet pewnej zabawy z czytelnikiem, który musi sobie sam dopowiedzieć fabułę, albo reakcję na fabułę (np. jak odbiła się sprawa zabójstwa Fortuna przez Enecę?),znajdzie tutaj coś dla siebie.

Dosłownie zmęczyłem przydługawą powieść historyczną. Na początek plusy. Powieść opisuje budowę średniowiecznego zamku w Loarre a Aragonii. Jest początek wieku XI, gdy osadnicy zaczynają budować na bezludziu zamek. W ciągu kilkudziesięciu lat powstanie olbrzymia królewska warownia, a ile tam będzie przygód. wyprawy odwetowe, porwania, katastrofy budowlane, oblężenia, zwykli...

Po przeczytaniu Opactwa moje oczekiwania w stosunku do tej książki były dużo większe,. W sumie mocno się rozczarowałem. Od książki historycznej oczekuję przede wszystkim wiernego oddania klimatu danej epoki. W tym wypadku autor chyba niespecjalnie przyłożył się do pracy domowej. Parę faktów historycznych zostało wrzuconych w coś co bardziej przypomina powieść obyczajową i romans. Postaci książki mają bardzo współczesny charakter tylko zostały przeniesione przez autora w przeszłość. Krotko mówiąc nie są zbyt autentyczne.
Taka trochę bajeczka z elementami romansu.

Po przeczytaniu Opactwa moje oczekiwania w stosunku do tej książki były dużo większe,. W sumie mocno się rozczarowałem. Od książki historycznej oczekuję przede wszystkim wiernego oddania klimatu danej epoki. W tym wypadku autor chyba niespecjalnie przyłożył się do pracy domowej. Parę faktów historycznych zostało wrzuconych w coś co bardziej przypomina powieść obyczajową i...

Jako opowieść o budowie zamku, katedry na zamku, komnat na zamku a także kościoła na zamku, stajni na zamku i innych elementów zamku, to nawet można czytać. Jednak jeśli ktoś nie ma zamiaru zbudować zamku, to niestety powinien trzymać się z daleka.

Jako opowieść o budowie zamku, katedry na zamku, komnat na zamku a także kościoła na zamku, stajni na zamku i innych elementów zamku, to nawet można czytać. Jednak jeśli ktoś nie ma zamiaru zbudować zamku, to niestety powinien trzymać się z daleka.

Rozpaczliwie słaba

Rozpaczliwie słaba

Akcja „Zamku” jest niczym sama budowa opisana w książce: stopniowo pnie się do góry. Na poczatek Zueco wytycza obszar konstrukcji, a następnie stawia fundamenty. Strona po stronie, przy pomocy napięcia oraz zmiennych kolei losu bohaterów, wznosi się surowa acz piękną budowla, aby w odpowiednim momencie zwieńczyć wieżę ostatnim gontem.

Opisana w książce twierdza w Loarre istnieje naprawdę, stanowiąc wyśmienity przykład romańskiego połączenia twierdzy z pałacem oraz klasztorem. Jej budowa przypada na początek słynnej Rekonkwisty, procesu odbijania ziem hiszpańskich z rąk muzułmańskich, zakończonej upadkiem emiratu Grenady, ostatniego państwa muzułmańskiego w Hiszpanii.

Zueco najzwyczajniej w świecie zbeletryzował skomplikowany opis placu budowy z XI wieku, precyzyjnie dbając o detale. Jeżeli ktoś pragnie nie tylko poznać, lecz także prawdziwie pojąć system wznoszenia średniowiecznych budowli oraz zapoznać się ze szczegółowymi informacjami dotyczącymi tego procesu – wszystko to znajdzie w „Zamku”.

Do tego zbeletryzowane postaci, które dodają smaczku fabule. Historia, które snuje się przez długie wieczory.

Akcja „Zamku” jest niczym sama budowa opisana w książce: stopniowo pnie się do góry. Na poczatek Zueco wytycza obszar konstrukcji, a następnie stawia fundamenty. Strona po stronie, przy pomocy napięcia oraz zmiennych kolei losu bohaterów, wznosi się surowa acz piękną budowla, aby w odpowiednim momencie zwieńczyć wieżę ostatnim gontem.

Opisana w książce twierdza w Loarre...

Dobre ale nie tak dobre jak Miasto

Dobre ale nie tak dobre jak Miasto