"Dusza Miecza" to drugi tom trylogii "Cień Kitsune", który kontynuuje przygody młodziutkiej zmiennokształtnej kitsune Yumeko. Powieść rozpoczyna się w miejscu, gdzie zakończył się pierwszy tom. Yumeko i jej towarzysze kontynuują swoją misję w celu ochrony bezcennego fragmentu Zwoju Tysiąca Modlitw, a polega ona na dostarczeniu jego fragmentu do Świątyni Stalowego Pióra, co z kolei ma zapobiec powrotowi potężnego smoka, za którego pośrednictwem, a dokładniej z pomocą smoczego życzenia, ktoś mógłby zniszczyć świat. Tymczasem Tatsumi nadal jest opętany przez groźnego demona Hakaimono, a ten również pragnie zwoju, nie dla siebie, ale ma mu on pomóc uwolnić się z niewoli już na zawsze.

Fabuła jest dynamiczna, pełna zwrotów akcji i trzyma w napięciu od początku do końca. Yumeko to bohaterka o wielkiej odwadze i silnym poczuciu obowiązku. Wraz ze swoimi towarzyszami - świątynną dziewicą Reiką, samurajem Daisuke, roninem Okame i mistrzem Jiro - przemierza niebezpieczne szlaki, aby uratować świat przed zagładą. Mamy tu więc po raz kolejny wątek drogi/podróży, który został w tym tomie wzbogacony o większą liczbę niebezpiecznych momentów, knucia oraz informacji o świecie, z życia bohaterów czy wyjaśnienia magii kitsune, których zabrakło w poprzednim tomie. I bardzo mi się ta zmiana podoba. Autorka wprowadza czytelnika głębiej w świat azjatyckich wierzeń, demonów i zaklęć. Opisane intrygi, a także tajemnicza postać pojawiająca się w snach Yumeko dodają fabule smaczku i dodatkowo komplikują sytuację bohaterów.

Jednym z najciekawszych aspektów powieści jest rozwój postaci Yumeko. W tej części autorka skupia się na jej magicznych umiejętnościach, które związane są z jej naturą kitsune, o której dziewczyna tak naprawdę niewiele wie. Yumeko coraz lepiej poznaje swoją prawdziwą naturę i swoje możliwości, co prowadzi do wielu zabawnych i wzruszających momentów. Jej walka z samą sobą, która ma prowadzić do zrozumienia i opanowania nowych umiejętności, jest przedstawiona w przemyślany i angażujący sposób. Autorka nie zapomina też o drugoplanowych bohaterach, którzy dodają książce kolorytu i humoru. Reika, Daisuke, Okame i Jiro są dobrze rozwiniętymi postaciami. Każdy z zestawem indywidualnych cech i motywacji, co sprawia, że ich interakcje są autentyczne i interesujące. Relacje między nimi a Yumeko pogłębiają się, tworząc silne więzi przyjaźni i lojalności.

Moim ulubionym wątkiem, jeśli chodzi o relacje, jest rozwijająca się relacja między Okame i Daisuke, której po pierwszym tomie kompletnie się nie spodziewałam. Albo inaczej, wiedziałam, że między tą dwójką będzie wyjątkowa przyjaźń, ale nie spodziewałam się, że wyniknie z niej coś tak wspaniałego. To zdecydowanie mój ukochany wątek romantyczny w powieści. Do tego stopnia, że pod koniec bardziej drżałam o życie tej dwójki niż pozostałych, w tym głównych, bohaterów. Relacja między Yumeko a wojownikiem, skomplikowana przez opętanie samuraja, jest przedstawiona w sposób nienachalny i realistyczny. Ale jest jej mało, ze względu na to, co spotkało Tatsumiego i czekam, aż rozwinie się w pełni w kolejnym tomie. Szczególną uwagę przykuwa wątek opętanego chłopaka, który w tej postaci ma nawet swoją perspektywę, a właściwie ma ją demon, bo wojownik w nim ukryty niewiele ma do powiedzenia. Zmagania Tatsumiego z demonicznym Hakaimono, który przejął kontrolę nad jego ciałem, są przedstawione z dużą intensywnością. Tatsumi jest biernym obserwatorem przerażających czynów demona, co wprowadza do tej opowieści element grozy. Wewnętrzna walka Tatsumiego, jego ból i bezsilność są ukazane w sposób, który bardzo mocno angażuje emocjonalnie.

Chociaż pierwszą część pokochałam całym sercem, wydaje mi się, że kontynuacja jest od niej bardziej dojrzała i zróżnicowana. Autorka po raz kolejny udowadnia, że potrafi tworzyć porywające i pełne emocji historie. Powieść trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, oferując czytelnikom zarówno akcję, jak i cały wachlarz emocji. Zręcznie balansuje też między szybką akcją a momentami refleksji, które również pojawiają się przy okazji lektury.

"Dusza Miecza" to doskonała kontynuacja, która rozwija zarówno fabułę, jak i postaci w sposób przemyślany i satysfakcjonujący. Rozbudowany, fascynujący świat pełen magii, intryg i niebezpieczeństw potrafi wciągnąć bez reszty. Powieść nie tylko spełnia oczekiwania postawione przez pierwszy tom, ale w moim odczuciu przewyższa je, pozostawiając czytelników z niecierpliwością wyczekujących zakończenia trylogii, do których należę również ja. Z całego serca polecam!

"Dusza Miecza" to drugi tom trylogii "Cień Kitsune", który kontynuuje przygody młodziutkiej zmiennokształtnej kitsune Yumeko. Powieść rozpoczyna się w miejscu, gdzie zakończył się pierwszy tom. Yumeko i jej towarzysze kontynuują swoją misję w celu ochrony bezcennego fragmentu Zwoju Tysiąca Modlitw, a polega ona na dostarczeniu jego fragmentu do Świątyni Stalowego Pióra, co...

Według mnie lepsza niż pierwszy tom. Bardziej mroczna, fabuła ciekawsza, więcej akcji, bohaterowie lepiej rozpisani. Odnoszę jednak nieodparte wrażenie, że całość to zlepek japońskiej mitologii, tak jakby wszystko wrzucone do jednego gara i porządnie wymieszane.

Według mnie lepsza niż pierwszy tom. Bardziej mroczna, fabuła ciekawsza, więcej akcji, bohaterowie lepiej rozpisani. Odnoszę jednak nieodparte wrażenie, że całość to zlepek japońskiej mitologii, tak jakby wszystko wrzucone do jednego gara i porządnie wymieszane.

"Dusza Miecza" to drugi tom trylogii Cień Kitsune autorstwa amerykańskiej pisarki Julie Kagawy. Pierwsza część niemal od samego początku porwała mnie w wir niebezpiecznych przygód półlisicy, w których tajemnice, dynamiczna akcja pełna punktów zwrotnych oraz wyjątkowi bohaterowie trzymali mnie w napięciu aż do samego końca. Pamiętam, że po lekturze byłam podekscytowana i zła jednocześnie, że muszę czekać na kolejny tom. Nikogo więc nie zdziwi, że po "Duszę Miecza" sięgnęłam tuż po premierze.

Fabularnie akcja toczy się w miejscu, w jakim urwała w "Cieniu Kitsune". Yumeko razem z przyjaciółmi przemierza szlaki, aby oddać część smoczego zwoju do ukrytej, legendarnej świątyni. Wszystko po to, by ratować kraj przed nieograniczoną mocą smoczego życzenia - zwój w nieodpowiednich rękach mógłby doprowadzić nawet do zniszczenia świata.

Sęk w tym, że zanim Yumeko w ogóle wyruszy w drogę będzie zmuszona do odwiedzenia terytorium Klanu Cienia. Wbrew zdrowemu rozsądkowi dziewczyna zawiera tam pakt z przywódczynią. Obiecuje uratować opętanego Tatsumiego z rąk demonicznego Hakaimono... Innymi słowy porywa się na coś, co jeszcze nikomu się nie udało.

Czy Yumeko uda się uwolnić Tatsumiego? Czy znajdzie tajemniczą świątynię? A co z Hakaimono - demonem pragnącym uciec z niewoli, by siać spustoszenie?

"Dusza Miecza" to książka będąca idealną kontynuacją. Fabuła nieprzerwanie brnie do przodu, momentami spokojnie i lekko pozwala wczuć się w historię oraz emocje bohaterów, by innym razem raptownie przyspieszyć i gnać na łeb, na szyję, i nie pozwalać czytelnikowi na odejście na choćby minutę. Ja już od pierwszych stron byłam kupiona. Wiedziałam, że nie poczuję spokoju, dopóki nie poznam zakończenia. Ba, po poznaniu zakończenia też nie poczułam żadnego spokoju, ponieważ aktualnie marzę jedynie o kolejnym tomie.

W tej części autorka bardziej skupia się na magicznych umiejętnościach Yumeko. Dziewczyna z każdym krokiem lepiej poznaje swoją drugą połowę, kiedyś skrzętnie ukrytą, a teraz wyrywającą się na wolność. Z wielkim zaangażowaniem śledziłam jej próby i walkę z samą sobą, by zrozumieć nowe umiejętności. A przez to, że skupiały się one na iście lisich zdolnościach, często było zaskakująco zabawnie. I często na twarzy cisnął mi się mimowolny uśmiech.

Świetnie, że Julie Kagawa nie zapomniała o drugoplanowych bohaterach. Reika - dziewica świątynna, samuraj Daisuke, ronin Okame i mistrz Jiro to nierozłączni towarzysze Yumeko, a jednocześnie niezwykle barwne postaci. Każdy cechował się indywidualnym charakterem, dzięki czemu w dialogach często dochodziło do sprzeczek lub niedopowiedzeń, a to z kolei dodawało sporo humoru treści. Ogromnie podobało mi się, że między bohaterami wraz z biegiem wydarzeń urodziła się nierozerwalna więź, a każde ich czyny podyktowane były dobrem innych. Takiej kolorowej bandy nie widziałam już dawno. :)

W drugim tomie niezwykle podobał mi się motyw opętanego Tatsumiego, który pod wpływem demona zamknął się gdzieś we wnętrzu. Nie mógł poruszać własnym ciałem, nie mógł decydować. Był jedynie biernym obserwatorem kolejnych morderstw demona oraz jego przerażających, krwawych decyzji. Dodało to książce sporo grozy, zwłaszcza w ostatnich rozdziałach.

Podsumowując, "Dusza Miecza" jak i "Cień Kitsune" to książki, które każdy szanujący się fan fantasy powinien poznać. Zwłaszcza jeśli lubi się powieści z klimatem azjatyckich wierzeń, z motywem demonów, zaklętych zwojów, pradawnych smoków i magicznych umiejętności. Julie Kagawa stworzyła historię zdecydowanie wartą poznania, od której nie da rady się oderwać. Każde kolejne wydarzenie sprawia, że ma się ochotę brnąć dalej i dalej w opowieść bez chwili wytchnienia. Ja już czekam z niecierpliwością na trzeci tom, a wam zdecydowanie polecam poznać pierwsze dwa. Gwarantuję, że mi za to podziękujecie. :)

"Dusza Miecza" to drugi tom trylogii Cień Kitsune autorstwa amerykańskiej pisarki Julie Kagawy. Pierwsza część niemal od samego początku porwała mnie w wir niebezpiecznych przygód półlisicy, w których tajemnice, dynamiczna akcja pełna punktów zwrotnych oraz wyjątkowi bohaterowie trzymali mnie w napięciu aż do samego końca. Pamiętam, że po lekturze byłam podekscytowana i zła...

Jest to 2 tom trylogii, który podobał mi się bardziej niż 1 tom pod tym względem że był mroczniejszy lecz wkurza mnie to że Tatsumi znowu musi użerać się z demonem z miecza. Mam też mieszane uczucia co do zakończenia bo nasi bohaterowie znowu muszą się zmierzyć z pewnym problemem.

Jest to 2 tom trylogii, który podobał mi się bardziej niż 1 tom pod tym względem że był mroczniejszy lecz wkurza mnie to że Tatsumi znowu musi użerać się z demonem z miecza. Mam też mieszane uczucia co do zakończenia bo nasi bohaterowie znowu muszą się zmierzyć z pewnym problemem.

Lisioł Miecza
.
„Dusza Miecza” autorstwa Julie Kagawy to drugi tom trylogii „Cień Kitsune”. Lisioł nie jest w stanie przejść obojętnie koło słowa lis (kitsune) w nazwie, dlatego ochoczo zagłębił się w lekturę. Prawie 500-stronicowa książka przyciąga wzrok oprawą graficzną – jest na co popatrzeć! Co jednak z zawartością?
.
Lisioł zmaterializował się przy głównej bohaterce, pół yokai, Yumeko. Trzeba pisnąć, że dziewczyna umie utrudnić sobie życie. Nie dość, że jest związana obietnicą ochrony fragmentu zwoju smoczej modlitwy i zaniesienia go w bezpieczne miejsce, to jeszcze dokłada sobie kolejne obietnice. Ach miłość, nawet nienazwane uczucie potrafi zaprowadzić na skraj przepaści i zachęcić do odważnego kroku naprzód. Lisioł nie jest przekonany czy bieganie za opętanym zabójcą demonów to najlepszy pomysł. Zwłaszcza że jak wspomniany zwój dostanie się w niepowołane ręce, to będzie tragedia. Wyobraźcie sobie świat zmieniony według egoistycznego życzenia jednego człowieka! Lisioł jest znacznie lepszym powiernikiem absolutnej władzy, piśnięcie honoru!
.
Yumeko ma wsparcie mistrza Jiro, świątynnej dziewicy Reika i jej dwóch ogarów. Zbrojnym ramieniem służy samuraj Daisuke oraz lubujący się w alkoholu ronin Okame. Ekipa jak marzenie. W dodatku udziela im się nastrój z Dark Souls, czyli zanurzmy się w mrok, to się na pewno nie uda, ale spróbujmy. Lisioł na trzeźwo z nimi nie pójdzie. Z drugiej strony trudno się dziwić. Drużyna pragnie uratować zabójcę demonów, którego opętał legendarny Oni. Wspomniany demon o wdzięcznym imieniu Hakaimono szkolił się zapewne w Mortal Kombat, pobierając nauki wyciągania kręgosłupa przez cztery litery albo gardło, kolejność dowolna. Misja ta sama w sobie jest niezwykle trudna, a do tego dochodzi ochrona zwoju, na który wszyscy z zapamiętaniem polują. To nie wszystko! Hakaimono ma własny plan na przyszłość, korespondujący z planami Władcy Demonów – ten drugi tkwi na razie uwięziony w swojej czaszce, ale całkiem groźnie wychodzi mu iluzja własnego ciała. Jego armii najwyraźniej to nie przeszkadza. Szykuje się więc nam powtórka przedwiecznej wojny, połączona z krwawą łaźnią. Jak w tym wszystkim odnajdzie się Yumeko i jej ekipa? Sprawdźcie sami

Lisioł Miecza
.
„Dusza Miecza” autorstwa Julie Kagawy to drugi tom trylogii „Cień Kitsune”. Lisioł nie jest w stanie przejść obojętnie koło słowa lis (kitsune) w nazwie, dlatego ochoczo zagłębił się w lekturę. Prawie 500-stronicowa książka przyciąga wzrok oprawą graficzną – jest na co popatrzeć! Co jednak z zawartością?
.
Lisioł zmaterializował się przy głównej bohaterce,...

Bardzo miłe zaskoczenie po (moim zdaniem) niezbyt udanym tomie pierwszym. Tym razem autorka zdecydowała się odejść od 'powieści drogi', chociaż podróż też się w niej pojawia, na rzecz spisków, ciekawszej i bardziej urozmaiconej budowy świata i rozpisania całkiem interesujących już bohaterów.

Akcja tego tomu ponownie splata nas z losami Yumeko, kitsune, której towarzyszy pewien mnich, świątynna dziewica, znany szlachcic z poważanej rodziny i niezbyt rozgarnięty ronin. Tym razem całość podzielona jest na dwie oddzielne, a jednak splecione ze sobą części. Z jednej strony z bohaterami planujemy jak uwolnić opętanego przez potężnego demona Hakaimono Tatsumiego, członka klanu cienia i powiernika przeklętego miecza. Z drugiej strony, razem z nimi, musimy dotrzeć Świątyni Stalowego Pióra, aby uchronić Zwój Tysiąca Modlitw przez osobami i demonami, które chcą go wykorzystać do własnych celów. I tak jak w pierwszym tomie - nie ma tutaj nic nadzwyczaj odkrywczego, ale klimat związany ze spiskami poszczególnych rodów i tajemnicza postać, która pojawia się w snach Yumeko jakoś bardziej pasowały mi do klimatu fantastyki japońskiej.

Ciekawym aspektem wydaje się również plan autorki na połączenie w parę dwóch postaci z drużyny Yumeko. Od początku daje sygnały, jak sytuacja się zakończy i obawiałem się, że nie wyjdzie jej to zbyt dobrze, ale było całkiem ciekawie. Co ważne - nie było w tym nic nadzwyczajnego, a do tego całość była bardzo dobrze uzasadniona i akceptowalna, przez co nie przeszkadzało mi to ani przez chwilę.

Do najciekawszych postaci, poza Yumeko i jej towarzyszami, można zaliczyć też Hakaimono i przeklętego przez niego Tatsumiego. Fabuła budowana z rozsądkiem daje czytelnikowi możliwość na zagłębienie się w przeszłości chłopaka z klanu cienia, która, nie ma co ukrywać, nie była usłana różami. Motyw równie znany i często wykorzystywany, ale wydaje mi się, że też mocno zakorzeniony w 'japońskości', zwłaszcza biorąc pod uwagę to, że klan cienia był prawdopodobnie odpowiednikiem klanów ninja.

Książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie, fabuła stawia bardziej na rozwój wszystkiego, co już znamy (i to rozwój bardzo dobry!),a nie pędzi na złamanie karku zasypując nas coraz to nowszymi rewelacjami.

Tak jak w "Cieniu Kitsune" warto wspomnieć o zamieszczonym na końcu książki słowniczku wyjaśniającym podstawowe słowa wykorzystywane przez postaci w języku japońskim. Bardzo pomocna sprawa! A ten grzbiet i okładka.. rewelacja!

Książkę oczywiście serdecznie polecam i z niecierpliwością czekam na zakończenie historii!

Bardzo miłe zaskoczenie po (moim zdaniem) niezbyt udanym tomie pierwszym. Tym razem autorka zdecydowała się odejść od 'powieści drogi', chociaż podróż też się w niej pojawia, na rzecz spisków, ciekawszej i bardziej urozmaiconej budowy świata i rozpisania całkiem interesujących już bohaterów.

Akcja tego tomu ponownie splata nas z losami Yumeko, kitsune, której towarzyszy...

Nie mogłam się doczekać kontynuacji tej książki. Akcja rozgrywa się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszej. Uważam, że dla samych bohaterów warto sięgnąć po tę pozycję. Mamy tutaj ogromną różnorodność charakterów. Każda z postaci potrafi się czymś wyróżnić. Pomimo że są, tak inni to świetnie się uzupełniają. Niesamowicie było razem z nimi wyruszyć w podróż. Na każdym kroku martwiłam się o to, jaki los ich czeka. Odnosiłam wrażenie, że Julie Kagawa skupiła się tutaj bardziej na rozwoju postaci. Mogłam dostrzec ich przemianę na przestrzeni czasu. Yumeko i Tatsumi to duet idealny. Nie mogłam oderwać się od fragmentów, które były im poświęcone.

Tym, co różni pierwszy tom od drugiego, jest to, że jest on mroczniejszy i wydaje mi się, że trochę bardziej brutalny. Kocham wszystko, co związane z mitologią japońską, a tutaj jest jej bardzo dużo. Autorka ma niesamowity styl pisania. Czułam się, jakby stworzony przez nią świat naprawdę istniał. Pojawiło się kilka momentów, w których praktycznie nic się nie działo.

Nie mogłam się doczekać kontynuacji tej książki. Akcja rozgrywa się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszej. Uważam, że dla samych bohaterów warto sięgnąć po tę pozycję. Mamy tutaj ogromną różnorodność charakterów. Każda z postaci potrafi się czymś wyróżnić. Pomimo że są, tak inni to świetnie się uzupełniają. Niesamowicie było razem z nimi wyruszyć w podróż. Na każdym...

Tak jak w pierwszej części się zakochałam, tak druga była strasznie nudna i męcząca. Nic się tak właściwie nie zdarzyło i miałam wrażenie, że wszystko, co się działo można byłoby zwyczajnie pominąć, bo jak przypominam sobie fabułę i próbuję ją streścić, to mieściłaby się ona w zaledwie kilku podpunktach. Mało było ciekawych dla mnie wydarzeń, jakiś pobocznych historii w miejscach, do których przybywali po drodze, podobnie jak w poprzedniej części. Bohaterowie za dużo o sobie nie opowiadali, nie mieli żadnych większych rozterek, mało jakiś traum, wydarzeń z ich przeszłości, no nic. Łażenie tylko, opisywanie gdzie łazili, co tam widzieli... Patrząc przez pryzmat tego, co stało się, kiedy poszli na teren Kage: weszli tam, głowa klanu powiedziała Yumeko, że powinna spróbować wyegzorcyzmować Tatsumiego i wyszli z ich terenu. A całe to wydarzenie było sporą częścią książki. Fajnie, że główna bohaterka wreszcie pokazała swoją siłę, ale to, że oddała sobie tak o pod sam koniec zwój władcy demonów do mnie nie przemawia i jakoś nie pasuje mi do historii, w której ludzie umierają w imię jego ochrony, ale jestem w stanie to zaakceptować. Uwielbiam natomiast język jakim pisze Kagawa i wątek między Daisuke i Okame wysadził mnie z butów(wiersz o dwóch żurawiach XD). Oczywiście jak zwykle sam Okame i jego teksty to coś, co od początku bardzo mnie bawiło :D Natomiast wątek między Yumeko i Tatsumim to w rzeczy samej slow burn i liczę, że w trzeciej wreszcie coś się między nimi wydarzy, bo ten tom był ku mojej rozpaczy praktycznie pozbawiony interakcji między tymi bohaterami. Spotkali się dopiero pod koniec książki. Na pewno sięgnę jeszcze po 3 tom, bo lubię ten świat i ciekawi mnie zakończenie tej historii, ale mam nadzieję, że ostatnia część zachwyci mnie się on tak jak pierwsza :)

Tak jak w pierwszej części się zakochałam, tak druga była strasznie nudna i męcząca. Nic się tak właściwie nie zdarzyło i miałam wrażenie, że wszystko, co się działo można byłoby zwyczajnie pominąć, bo jak przypominam sobie fabułę i próbuję ją streścić, to mieściłaby się ona w zaledwie kilku podpunktach. Mało było ciekawych dla mnie wydarzeń, jakiś pobocznych historii w...

Cudowna zabawa, piekielnie dobra historia. Z niecierpliwością czekam na trzeci tom.

Cudowna zabawa, piekielnie dobra historia. Z niecierpliwością czekam na trzeci tom.

Drugi tom niemal epickiej historii niepokornej kitsune i zabójcy demonów próbujących ocalić Iwagoto.
Mroczniejsze i dużo bardziej skomplikowane fabularnie niż pierwsza część.
A relacje między bohaterami, zwłaszcza między Daisuke i Okame-😍😍😍😍
Kocham.

Drugi tom niemal epickiej historii niepokornej kitsune i zabójcy demonów próbujących ocalić Iwagoto.
Mroczniejsze i dużo bardziej skomplikowane fabularnie niż pierwsza część.
A relacje między bohaterami, zwłaszcza między Daisuke i Okame-😍😍😍😍
Kocham.