Kanalia i łotr. Żydowski bokser i elegancik w apaszowskim wydaniu, który z jednej strony kieruje się w swoim życiu pewnymi zasadami, z drugiej jest całkowicie odczłonkowany od moralnego kręgosłupa. Bokser bez skrupułów, choć z wyrzutami sumienia. Mityczny półbóg. Tytułowy król. Jakub Szapiro. Postrach i legenda.

A wszystko to w scenerii nieśpiącej Warszawy, egzotycznej i pełnej dysonansu, którą zalewa wóda i polityczny niepokój, gdzie gangsterka przeplata się życiem codziennym mieszkańców stolicy końca lat 30-tych. Gdzie prawda historyczna rezonuje z fikcją literacką najwyższych lotów.

Powieść Szczepana Twardocha to kunsztowna narracja i strzelający epitetami niczym z karabinu maszynowego językowy warsztat – zachwycający pod każdym względem. Powieść „męska”, i jednocześnie łapczywie dobierająca się do ludzkiej wrażliwości.

Zaskakująca konstrukcyjnie, fabularnie i koncepcyjnie.
Umarł król, niech żyje „Król”

Kanalia i łotr. Żydowski bokser i elegancik w apaszowskim wydaniu, który z jednej strony kieruje się w swoim życiu pewnymi zasadami, z drugiej jest całkowicie odczłonkowany od moralnego kręgosłupa. Bokser bez skrupułów, choć z wyrzutami sumienia. Mityczny półbóg. Tytułowy król. Jakub Szapiro. Postrach i legenda.

A wszystko to w scenerii nieśpiącej Warszawy, egzotycznej i...

Książka do przeczytania na jednym oddechu. Nie ze wszystkimi książkami Twardocha mi po drodze, z nim samym mi zupełnie nie po drodze ale postaci umie budować jak nikt inny. Każda postać ma tak wciągającą przeszłość i teraźniejszość, że na szpilkach chce się znać ich przyszłość. Fabuła z mistrzowskimi zakrętami.

Książka do przeczytania na jednym oddechu. Nie ze wszystkimi książkami Twardocha mi po drodze, z nim samym mi zupełnie nie po drodze ale postaci umie budować jak nikt inny. Każda postać ma tak wciągającą przeszłość i teraźniejszość, że na szpilkach chce się znać ich przyszłość. Fabuła z mistrzowskimi zakrętami.

Powieść przeładowana nieuzasadnioną przemocą i opisem zboczeń. Autor co chwila robi dygresje utrudniające odbiór całości. Realia historyczne są oddane w sposób tendencyjny, kojarzący się ze stalinowską propaganda antysanacyjną - według autora przedwojenna Polska to kraj faszystowski, mający obozy koncentracyjne, w którym nawet bez Niemców zrobiono by holocaust. Przy tego typu powieściami przydałby się wstęp historyczny wyjaśniający kłamstwa opisane w powieści.

Powieść przeładowana nieuzasadnioną przemocą i opisem zboczeń. Autor co chwila robi dygresje utrudniające odbiór całości. Realia historyczne są oddane w sposób tendencyjny, kojarzący się ze stalinowską propaganda antysanacyjną - według autora przedwojenna Polska to kraj faszystowski, mający obozy koncentracyjne, w którym nawet bez Niemców zrobiono by holocaust. Przy tego...

Czyta się szybko i sprawnie, dobra na wakacje, ale traci przy głębszej refleksji - bohaterowie w gruncie rzeczy wszyscy tacy sami, o jednakowej (wątpliwej, lecz nudnej) moralności.. Podejście do narracji ciekawe, aczkolwiek moim zdaniem nie wykorzystane.

Czyta się szybko i sprawnie, dobra na wakacje, ale traci przy głębszej refleksji - bohaterowie w gruncie rzeczy wszyscy tacy sami, o jednakowej (wątpliwej, lecz nudnej) moralności.. Podejście do narracji ciekawe, aczkolwiek moim zdaniem nie wykorzystane.

Książka niczym opowieść snuta przy kominku w śnieżną noc. Dygresyjna, wielowątkowa historia wielkości, z zimną krwią popełnianych zbrodni, wyrzutów sumienia, chwilowej i wiecznej miłości, ludzkiego okrucieństwa, głupoty i zazdrości. Wspaniała. i jeszcze bonus w postaci czytania przez Macieja Stuhra.

Książka niczym opowieść snuta przy kominku w śnieżną noc. Dygresyjna, wielowątkowa historia wielkości, z zimną krwią popełnianych zbrodni, wyrzutów sumienia, chwilowej i wiecznej miłości, ludzkiego okrucieństwa, głupoty i zazdrości. Wspaniała. i jeszcze bonus w postaci czytania przez Macieja Stuhra.

Dwa słowa: wybitna książka. Szczerze bardzo polecam nawet osobom które nie lubują się w tematyce około wojennej.

Dwa słowa: wybitna książka. Szczerze bardzo polecam nawet osobom które nie lubują się w tematyce około wojennej.

Książka warta przeczytania, chociażby po to by mieć własne zdanie..Świat przedwojennej żydowskiej Warszawy, pozbawiony patosu.. Brutalna i nieco wulgarna, ale taki właśnie półświatek opisuje.. Zastanawiały mnie częste powtórzenia, które pojawiają się w książce.. Dopiero końcówka zaczęła mi to nieco rozjaśniać, choć może nie do końca..Kim jest narrator? Kim główny bohater? Czy to Jakub Szapiro-bokser, czy też Mojżesz?.. Czy może Szapiro próbuje stać się Mojżeszem, wypierając swoje życie?... Niejasności, niedopowiedzenia.. na granicy świadomości..hmmm

Książka warta przeczytania, chociażby po to by mieć własne zdanie..Świat przedwojennej żydowskiej Warszawy, pozbawiony patosu.. Brutalna i nieco wulgarna, ale taki właśnie półświatek opisuje.. Zastanawiały mnie częste powtórzenia, które pojawiają się w książce.. Dopiero końcówka zaczęła mi to nieco rozjaśniać, choć może nie do końca..Kim jest narrator? Kim główny bohater?...

Świetna książka, jednak troche brakuje mi zakończenia

Świetna książka, jednak troche brakuje mi zakończenia

Lubię od czasu do czasu sięgnąć do mainstreamu - do tych wychwalanych, nagradzanych książek, o których głośno w mediach. Może nie koniecznie "poważnej literatury", ale takiej o której się mówi - i mówi dobrze.

Jak dotąd, każda pozycja, po którą sięgnąłem w ramach tego małego eksperymentu okazała się leżeć gdzieś pomiędzy "kompletny gniot" a "grafomania poniżej średniej". Nie inaczej było w przypadku "Króla".

Z jednej strony faktycznie, nieszczególnie interesuje mnie okres dwudziestolecia międzywojennego czy ekscytująca fabuła w 60% składająca się z chlania i kur***nia.

Z drugiej strony - narracja Macieja Stuhra. O ile całkiem nieźle wykreował bohaterów, każdemu nadając unikalny sposób mówienia, o tyle włożył w to tyle ekspresji, że w połączeniu ze średniej jakości dialogami wszyscy stale brzmią niczym histerycy na skraju snapnięcia - przez co zwyczajnie ciężko się tego słucha.

Myślę, że najbardziej przeszkadzał mi jednak styl przyjęty przez autora. Mamy tu narrację pierwszoosobową, w formie czegoś pomiędzy pamiętnikiem a strumieniem świadomości. Wielokrotne powtórzenia tego samego szybko robią się męczące, zaś każdy bohater wprowadzany jest z notką biograficzną, często dłuższą niż reszta jego występu w książce - czego nienawidzę jak niewielu innych rzeczy w literaturze.

I tak z połączenia tych wątpliwej jakości składników powstaje on - "Król". Książka, która pomimo kilku ciekawych pomysłów, była dla mnie absolutną katorgą, której przesłuchanie musiałem dawkować sobie przez prawie rok.

Lubię od czasu do czasu sięgnąć do mainstreamu - do tych wychwalanych, nagradzanych książek, o których głośno w mediach. Może nie koniecznie "poważnej literatury", ale takiej o której się mówi - i mówi dobrze.

Jak dotąd, każda pozycja, po którą sięgnąłem w ramach tego małego eksperymentu okazała się leżeć gdzieś pomiędzy "kompletny gniot" a "grafomania poniżej...

Pierwsza moja książka tego autora. Inna, ciekawa, warta przeczytania.

Pierwsza moja książka tego autora. Inna, ciekawa, warta przeczytania.