Przeczytałam w ciągu trzech wieczorów - nie mogłam się oderwać. Świetnie poprowadzone wątki, które trzymają w napięciu. Bardzo obrazowe opisy, które uruchamiają wyobraźnię. Rzeczywiście były w niej momenty, w których przechodził mnie dreszcz… Autor genialnie oddał klimat starego, nawiedzonego i trzeszczącego przy każdym kroku, domu. Zakończenie nieprzewidywalne, satysfakcjonujące. Naprawdę wyśmienita rozrywka

Przeczytałam w ciągu trzech wieczorów - nie mogłam się oderwać. Świetnie poprowadzone wątki, które trzymają w napięciu. Bardzo obrazowe opisy, które uruchamiają wyobraźnię. Rzeczywiście były w niej momenty, w których przechodził mnie dreszcz… Autor genialnie oddał klimat starego, nawiedzonego i trzeszczącego przy każdym kroku, domu. Zakończenie nieprzewidywalne,...

Zaskakująca i trzymająca w napięciu, polecajka jak w mordę strzelił.

Zaskakująca i trzymająca w napięciu, polecajka jak w mordę strzelił.

Wszyscy zachwalają i się zachwycają musiałam więc sięgnąć po Sagera. I czuję lekkie rozczarowanie.
"Wróć przed zmrokiem" w pierwszej części jest przegadane o niczym i gdyby nie dwie motywatorki do czytania, pewnie książkę bym porzuciła.
Jak już domyślimy się, że te duchy jednak nie istnieją i dojdziemy do pewnego brezentowego worka to akcja nabiera sensu i tempa. Zakończenie może uznać za zaskakujące i mające kilka zwrotów akcji, które wywołają nasze zdumienie.
Nie powiem, że jest to zła książka, skoro ma wielu zwolenników. Ja jednak jestem czytelniczką, która lubi jak coś dzieje się od początku książki, a we "Wróć przed zmrokiem" tak się nie dzieje.

Wszyscy zachwalają i się zachwycają musiałam więc sięgnąć po Sagera. I czuję lekkie rozczarowanie.
"Wróć przed zmrokiem" w pierwszej części jest przegadane o niczym i gdyby nie dwie motywatorki do czytania, pewnie książkę bym porzuciła.
Jak już domyślimy się, że te duchy jednak nie istnieją i dojdziemy do pewnego brezentowego worka to akcja nabiera sensu i tempa....

Wystawiłam tak wysoką ocenę, ponieważ przynajmniej dwie sceny w tej książce zdołały mnie zmrozić, a to nigdy nie udało się królowi horroru. Poza tym historia niezwykle angażuje, mimo, że pomysł na fabułę jest już dość oklepany. Sporą umiejętnością pisarza jest precyzyjne dozowanie informacji i zaskakujące zwroty akcji, które sprawiały, że miałam ochotę od razu pochłonąć książkę. Dodatkowo, pisarz doskonale manipuluje napięciem, co sprawia, że trudno mi było oderwać się od lektury. Zdecydowanie jest to najlepsza książka Sagera!

Wystawiłam tak wysoką ocenę, ponieważ przynajmniej dwie sceny w tej książce zdołały mnie zmrozić, a to nigdy nie udało się królowi horroru. Poza tym historia niezwykle angażuje, mimo, że pomysł na fabułę jest już dość oklepany. Sporą umiejętnością pisarza jest precyzyjne dozowanie informacji i zaskakujące zwroty akcji, które sprawiały, że miałam ochotę od razu pochłonąć...

Takie 8,5 - bo jednak wole historie o duchach :(

Takie 8,5 - bo jednak wole historie o duchach :(

Niezła.

Niezła.

Fantastyczna zabawa. Jak zawsze u Sagera! Punkt odejmuje za lekka schematycznosc, co w tym gatunku jest ciezkie do przeskoczenia. Dla mnie ksiazka musi byc totalnym geniuszem zeby zasluzyc na 10.

Nieprzewidywalne zakonczenie, mroczny ciezki klimat. Sager ma w sobie to cos, dzieki czemu przy lekturze jego ksiazek czuje sie, jakbym stala obok postaci, a to dla mnie bezcenne i swietne uczucie kiedy czytam.

Fantastyczna zabawa. Jak zawsze u Sagera! Punkt odejmuje za lekka schematycznosc, co w tym gatunku jest ciezkie do przeskoczenia. Dla mnie ksiazka musi byc totalnym geniuszem zeby zasluzyc na 10.

Nieprzewidywalne zakonczenie, mroczny ciezki klimat. Sager ma w sobie to cos, dzieki czemu przy lekturze jego ksiazek czuje sie, jakbym stala obok postaci, a to dla mnie bezcenne...

Świetna książka. Ma wszystko czego potrzebuje dobry horror: nastrój grozy, napięcie wiszące w powietrzu, powoli odkrywaną tajemnicę i niespodziewane zakończenie. Bardzo dobrze napisana, czyta się płynnie i przyjemnie, Polecam!

Świetna książka. Ma wszystko czego potrzebuje dobry horror: nastrój grozy, napięcie wiszące w powietrzu, powoli odkrywaną tajemnicę i niespodziewane zakończenie. Bardzo dobrze napisana, czyta się płynnie i przyjemnie, Polecam!

Horror o nawiedzonym domu, zbrodnia sprzed lat, duch w wiktoriańskiej rezydencji... czy można z tego wykrzesać coś nowego? Riley Sager powieścią "Wróć przed zmrokiem" nawet nie próbuje i świetnie na tym wychodzi. Pytanie czy lepszy z niego pisarz czy znawca ludzkiej natury?

Dlaczego kochamy horrory? Darwin wyjaśnił to potrzebą strachu wpisaną w zwierzęcą naturę. Opisał małpy, które raz za razem otwierały pojemnik z wężami. To tzw. "predator inspection" - chęć zdobywania informacji o zagrożeniach. Horrory są dla nas tym pojemnikiem z wężami, a Sager wykorzystuje to po mistrzowsku.

Fabuła jest prosta. Rodzina kupuje dom, w którym doszło do zbrodni. Nagle w środku nocy domownicy uciekają, zostawiając cały dobytek. Po latach dorosła Maggie wraca, próbując rozwikłać zagadkę tamtej feralnej nocy. Kim jest Pan Cień? Skąd w domu węże? Co czai się w szafie? Sager oszczędnie odsłania karty, prowadząc równorzędnie dwie historie - losy dorosłej Maggie i wspomnienia jej ojca.

Sager pracował jako dziennikarz i redaktor. W powieści "Wróć..." jak na dobrego dziennikarza przystało, traktuje słowa jak cenną amunicję. Strzela krótkimi i precyzyjnymi seriami uzyskując filmową dynamikę, szczególnie w rozbuchanym finale.

"Wróć..." to horror bez kiczu Mastertona i gadulstwa S. Kinga. Sager straszy z wyczuciem. Elementy paranormalne woli sugerować. Budować poczucie ich obecności. Groza niespiesznie eskaluje, dając bohaterom opowiedzieć swoje historie. Na szczęście Sager pilnuje żeby za bardzo się nie rozgadali.

Sager z gracją rzemieślnika układa typowe dla horrorów elementy w typową całość. Jakby odhaczał je z listy w horrowym Excelu. Duch - jest. Tablica Ouija - jest. Straszny obraz - jest. Dziecko widzące duchy - jest. I to działa. Z satysfakcją idziemy utartą ścieżką, prowadzeni przez Sagera za rękę. Ta wycieczka sprawia radość jak diabli. Być może rzeczywiście jesteśmy małpami Darwina i chcemy popatrzeć na węża w pudełku. Dla takiej książki warto być małpą.

Horror o nawiedzonym domu, zbrodnia sprzed lat, duch w wiktoriańskiej rezydencji... czy można z tego wykrzesać coś nowego? Riley Sager powieścią "Wróć przed zmrokiem" nawet nie próbuje i świetnie na tym wychodzi. Pytanie czy lepszy z niego pisarz czy znawca ludzkiej natury?

Dlaczego kochamy horrory? Darwin wyjaśnił to potrzebą strachu wpisaną w zwierzęcą naturę. Opisał...

Ah, ten Riley!
To kolejna i zapewne nie ostatnia pozycja autora, po którą sięgnęłam. Szczerze mówiąc opis książki, jak również otoczka wokół niej, nie przekonały mnie do siebie w dużym stopniu, jednak czytając recenzje i widząc wysokie noty, w końcu dałam się skusić. Lekturę czytało mi się niesamowicie lekko i przyjemnie, w zasadzie wręcz pochłaniałam kolejne strony. Bardzo spodobał mi się zabieg "dwóch książek w jednej" - perspektywa głównej bohaterki Maggie oraz perspektywa jej ojca, który był narratorem w swojej powieści. Wątek paranormalny powodował u mnie niekiedy dreszcze i tak naprawdę cały czas balansowałam pomiędzy dwoma światami; duchami, które zdawało się, że od zawsze mieszkały w Baneberry Hall oraz książkowymi "hienami", gdzie trop kierował mnie na zwykłych ludzi, dowcipnisiów. Autor buduje świetne napięcie i na pewno miesza czytelnikowi w głowie, a koniec.. cóż, jak zawsze zaskakujący i z podwójnym dnem. Zdecydowanie polecam każdemu, kto lubi dreszczowce, z domieszką horroru i thrilleru psychologicznego. 🌙🧸

Ah, ten Riley!
To kolejna i zapewne nie ostatnia pozycja autora, po którą sięgnęłam. Szczerze mówiąc opis książki, jak również otoczka wokół niej, nie przekonały mnie do siebie w dużym stopniu, jednak czytając recenzje i widząc wysokie noty, w końcu dałam się skusić. Lekturę czytało mi się niesamowicie lekko i przyjemnie, w zasadzie wręcz pochłaniałam kolejne strony. Bardzo...