Marcin Szymański i jego dwaj koledzy podejmują decyzję o powrocie do Afganistanu. Marin oczywiście jest dowódcą grupy. Ale wszystko się zmienia. Na mocy rozkazu z NATO ma być doradcą wojskowym afgańskiej armii.
Szymański pokazuje w swojej drugiej książce przede wszystkim ludzi, ich reakcje, uczucia, emocje. Opowiada o handlu narkotykami, o życiu zwykłych ludzi z Afganistanu, o absurdach w polskiej armii. Był na misji w czasie, gdy 10 kwietnia 2010 roku rozbił się polski samolot z 92 osobami na pokładzie. Książkę czyta się doskonale poznając przy okazji sprawy o których niewiele się mówi.

Marcin Szymański i jego dwaj koledzy podejmują decyzję o powrocie do Afganistanu. Marin oczywiście jest dowódcą grupy. Ale wszystko się zmienia. Na mocy rozkazu z NATO ma być doradcą wojskowym afgańskiej armii.
Szymański pokazuje w swojej drugiej książce przede wszystkim ludzi, ich reakcje, uczucia, emocje. Opowiada o handlu narkotykami, o życiu zwykłych ludzi z...

Świetna książka, pokazująca od kuchni nie tylko operacyjne kulisy i cele koalicji podczas wojny w Afganistanie, ale przede wszystkim głębokie, autentyczne emocje oraz osobiste przemyślenia niezwykle kompetentnego żołnierza, podejmującego najtrudniejsze decyzje na najwyższych szczeblach dowodzenia.

Świetna książka, pokazująca od kuchni nie tylko operacyjne kulisy i cele koalicji podczas wojny w Afganistanie, ale przede wszystkim głębokie, autentyczne emocje oraz osobiste przemyślenia niezwykle kompetentnego żołnierza, podejmującego najtrudniejsze decyzje na najwyższych szczeblach dowodzenia.

Książka przeniosła mnie do świata, którego nie znałam. ŚWIETNA!

Książka przeniosła mnie do świata, którego nie znałam. ŚWIETNA!

Książka konkretnie opisuje Afganistan i to z czym mieli żołnierze do czynienia. Problemy i sprawy, o których nie informowały nas media ani rządzący. Pan Marcin opisał w doskonały sposób co tak naprawdę się działo a czytelnik mógł sobie to wyobrazić.
Czekam na kolejne książki pułkownika Szymańskiego.

Książka konkretnie opisuje Afganistan i to z czym mieli żołnierze do czynienia. Problemy i sprawy, o których nie informowały nas media ani rządzący. Pan Marcin opisał w doskonały sposób co tak naprawdę się działo a czytelnik mógł sobie to wyobrazić.
Czekam na kolejne książki pułkownika Szymańskiego.

Książkę tę podobnie jak pierwszą część " Na sprzedanej wojnie" dosłownie pochłonęłam jednym tchem. Chwilami musiałam robić sobie przerwy aby ochłonąć gdyż napisana jest niebywale obrazowo i oddaje rzeczywistość taką jaka była naprawdę. Jest pełna refleksji, przeżyć, rozmyślań, bicia się z myślami w przypadku trudnych decyzji, które zawsze podejmowane są z troską o współtowarzyszy . Nie znajdziecie w niej kłamu, ubierania sytuacji w piękne słówka, wywyższania się ponad innych z racji sprawowanej funkcji dowódcy a wręcz przeciwnie : całą prawdę" nie owijaną w bawełnę", przeplataną nie raz mocnymi słowami, a przy tym zobaczycie niebywałą więź z tubylcami, umiejętność dogadywania się z nimi, oraz z podwładnymi jak również niesamowitą umiejętność dowodzenia i podejmowania słusznych decyzji zgodnych z własnym sumieniem. Książka jest o trudnej tematyce wojny w Afganistanie, ale napisana bardzo przystępnym językiem i choć często są to naprawdę trudne sytuacje, to nie brakuje w relacjach również wyważonego humoru. Już sam tytuł jest niezwykle intrygujący i zachęca do zgłębienia tematu. Na wstępie dowiadujemy się o tym, że decyzję powrotu do tego "piekła" autor wiąże jakby z uzależnieniem- „Mam wrażenie, że na pewnym etapie życia sam padłem ofiarą syndromu sztokholmskiego. Sprawcą mojej traumy nie był jednak człowiek: bandyta czy terrorysta. Syndrom połączył mnie w emocjonalnym związku ze złem o znacznie bardziej wyrafinowanej formie. Stałem się bowiem zakładnikiem piekła. Zostałem więźniem koszmaru, którego akcję los postanowił umieścić w dolinach u stóp Hindukuszu”. Z całą świadomością mogę powiedzieć, że ja z kolei stałam się zakładnikiem Pułkownika Marcina Szymańskiego, a dokładnie jego wspaniałych książek i mam nadzieję, że na tej drugiej części się nie skończy.

Książkę tę podobnie jak pierwszą część " Na sprzedanej wojnie" dosłownie pochłonęłam jednym tchem. Chwilami musiałam robić sobie przerwy aby ochłonąć gdyż napisana jest niebywale obrazowo i oddaje rzeczywistość taką jaka była naprawdę. Jest pełna refleksji, przeżyć, rozmyślań, bicia się z myślami w przypadku trudnych decyzji, które zawsze podejmowane są z troską o...

To druga książka autora, na którą czekałam po przeczytaniu pierwszej "Na sprzedanej wojnie".Autor jest niezwykle Autentyczny,przedstawia rzeczywistość wojny w Afganistanie w sposób, który pozwala nam dokladnie poczuć to czego on sam doświadczał konfrontując się z własnymi emocjami.Nie byłam nigdy fanką tematyki wojennej ale ksiazki Marcina Szymańskiego odkryły przede mną dotąd nieznaną mi ciekawość tego tematu.Polecam obydwie książki i czekam na kolejne.

To druga książka autora, na którą czekałam po przeczytaniu pierwszej "Na sprzedanej wojnie".Autor jest niezwykle Autentyczny,przedstawia rzeczywistość wojny w Afganistanie w sposób, który pozwala nam dokladnie poczuć to czego on sam doświadczał konfrontując się z własnymi emocjami.Nie byłam nigdy fanką tematyki wojennej ale ksiazki Marcina Szymańskiego odkryły przede mną...

Książka wywraca do góry nogami sposób patrzenia na Afganistan jaki znamy z przekazów medialnych. Wcześniej sytuacja wydawała się czarno-biała (NATO vs. Talibowie). Okazuje się że pomiędzy czarnym i białym jest cała gama odcieni szarości. Wszychobecna korupcja, narkotyki, brudne pieniądze, złe intencje ludzi którzy, na pozór powinni być tymi dobrymi i starać się poprawić sytuację w kraju.
Jest to przede wszystkim opowieść o ludziach, Afgańczykach współpracujących z siłami koalicji, o grupie żołnierzy chcących coś zmienić w piekle które, anioły omijają szerokim łukiem.
Pułkownik w sposób jasny i przejrzysty opisuje jak funkcjonuje "Gwiazda Śmierci", afgańska armia, czym jest "body snatching" którego stał się celem. Jak traktuje ludzi prokuratura kiedy nadepnie się jej na odcisk.
Misja która, miała być z założenia bezpieczniejsza taką nie była.
Duża ilość zdjęć sprawia że "projekcja" w czasie lektury staje się dużo bardziej realistyczna. Ze stron niemalże czuć zapach ulic, pomieszczeń i tradycyjnej afgańskiej kuchni. Momentami zabawna ale są też sytuacje tragiczne.
Opowieść zapada w pamięć i człowiek modli się żebyśmy my nie stali się kiedyś "Zakładnikami Piekła".

Książka wywraca do góry nogami sposób patrzenia na Afganistan jaki znamy z przekazów medialnych. Wcześniej sytuacja wydawała się czarno-biała (NATO vs. Talibowie). Okazuje się że pomiędzy czarnym i białym jest cała gama odcieni szarości. Wszychobecna korupcja, narkotyki, brudne pieniądze, złe intencje ludzi którzy, na pozór powinni być tymi dobrymi i starać się poprawić...

https://instagram.com/tata_czika?igshid=OGQ5ZDc2ODk2ZA==

Pisarz w „Zakładnikach piekła” opisuje swój drugi pobyt w Afganistanie, gdzie jego rola była zgoła odmienna. Śmiem stwierdzić, że na swój sposób lżejsza, a na pewno bezpieczniejsza. I to czuć. Teatr wojny Szymańskiego przeniósł się na relacje z członkami Afgańskiego wojska i mieszkańcami Afganistanu w ogóle. Zostajemy zaznajomieni z ich codziennością, zwyczajami i kulturą, nabieramy bliskości. Czujemy, że wojna nie jest wcale tak daleko, może spotkać każdego z nas. Nie brak w tym oczywiście samej wojny, tragedii którą ze sobą niesie. Różnica polega na tym, że obserwujemy ją nieco z boku. Daje to mnóstwo do myślenia. Autor pokazuje także system zarządzania całym konfliktem od strony NATO w tak zwanej Gwieździe Śmierci (<3). Uwypukla ogrom pracy całego sojuszu, ich poświęcenie i stopień trudności. Nie pozostawia na boku niezrozumiałych, odgórnych decyzji. Omawia i wplata swój, uzasadniony doświadczeniem, komentarz. Szacunek.

„Zakładnicy piekła” to książka kompletna, przewodnik po kraju pogrążonego w wojnie i braku wizji na lepsze jutro. Mamy szansę poznać jego historię, kulturę, codzienność mieszkańców. Szymański przedstawia ogrom problemów, możliwych rozwiązań i gorzkich wniosków. Bardzo Wam ją polecam i nie mogę się doczekać trzeciej części.

https://instagram.com/tata_czika?igshid=OGQ5ZDc2ODk2ZA==

Pisarz w „Zakładnikach piekła” opisuje swój drugi pobyt w Afganistanie, gdzie jego rola była zgoła odmienna. Śmiem stwierdzić, że na swój sposób lżejsza, a na pewno bezpieczniejsza. I to czuć. Teatr wojny Szymańskiego przeniósł się na relacje z członkami Afgańskiego wojska i mieszkańcami Afganistanu w ogóle....

Afganistan - sama ta nazwa wywołuje u mnie lęk. To miejsce kojarzy mi się z cierpieniem, strachem, wojną.
Czemu ludzie decydują się na misję tam? Jak potrafią pokonać lęk? Marcin Szymański pokazuje życie pułkownika od zaplecza.
"Zakładnicy piekła" to jednak nie jest jednak książka o wojnie, dla mnie to historia o ludziach, o pokonywaniu swoich słabości i lęków, mam wrażenie, że trzeba się bać by być odważnym.
Czym jest team nietoperzy, gwiazda śmierci czy body snatching? Jak funkcjonować na misji i o czym się rozmawia podczas długich nocy? Ta książka to bardzo racjonalne, momentami wręcz chłodne spojrzenie na pracę żołnierza zawodowego, ale może tylko ten chłód, spokój i dystans potrafi ocalić życie.
Marcin Szymański "zjadł zęby" na misjach a teraz przedstawia czytelnikowi swój punkt widzenia.

Afganistan - sama ta nazwa wywołuje u mnie lęk. To miejsce kojarzy mi się z cierpieniem, strachem, wojną.
Czemu ludzie decydują się na misję tam? Jak potrafią pokonać lęk? Marcin Szymański pokazuje życie pułkownika od zaplecza.
"Zakładnicy piekła" to jednak nie jest jednak książka o wojnie, dla mnie to historia o ludziach, o pokonywaniu swoich słabości i lęków, mam...

Bardzo ciekawa książka. W odróżnieniu od pierwszej w której autor opisał losy zwykłych żołnierzy w Afganistanie, w tej możemy poznać szczegóły współpracy z amerykańskim wojskiem. Autor obnaża też absurdy polskiego wojska. W moim odczuciu książka jest odrobinę słabsza od poprzedniczki ale tak świetnie się jej słuchało. Z pewnością sięgnę po kolejne pozycje Pana pułkownika.

Bardzo ciekawa książka. W odróżnieniu od pierwszej w której autor opisał losy zwykłych żołnierzy w Afganistanie, w tej możemy poznać szczegóły współpracy z amerykańskim wojskiem. Autor obnaża też absurdy polskiego wojska. W moim odczuciu książka jest odrobinę słabsza od poprzedniczki ale tak świetnie się jej słuchało. Z pewnością sięgnę po kolejne pozycje Pana pułkownika.