Może tego dobrze nie czuję przez przesycenie tematem (pora odpocząć!),ale chyba rzeczywiście jest to najlepsza antologia słowiańska, przynajmniej ze znanej mi dotąd siódemki. Jest parę bardzo dobrych opowiadań, nie ma żadnego naprawdę złego, edytorsko bez zarzutu, dodatkową atrakcją są kompetentne ilustracje, miła odmiana po bardziej amatorskich przedsięwzięciach.

1. Monika Maciewicz, "Dziad wędrowny" - tytułowy bohater jako spec od obrzędów i detektyw badający sprawę chłopaka powieszonego na diabelskiej wierzbie. Umiejętnie budowany nastrój, świat przedstawiony zbudowany na spójnej i subtelnie wprowadzonej wizji stosunków ludzie-bogowie-demony, dzięki czemu postaci i ich sposób myślenia nabierają wiarygodności. 7+/10

2. Michał Jankowski, "Tęsknica" - Szerzy się plaga tajemniczych samobójstw, bohater twierdzi, że nigdy by się nie zabił, już my wiemy, do czego prowadzą takie deklaracje. Dobry styl, język, a nawet konstrukcja, chociaż fabuła pozostaje przewidywalna i dosyć płaska psychologicznie, bo motywacja do samobójstw pozostaje czysto nadprzyrodzona. Za to postać demona jest dosyć ciekawa, bo szkodzi zupełnie, wydaje się, bezinteresownie i mimochodem (a nie na przykład po to, żeby potem pożreć ofiarę). 6+/10

3. Krzysztof Dzieniszewski, "Pod powierzchnią" - chłopak wyobcowany ze społeczności znajduje bratnią duszę w postaci rusałki. Ładnie zrobiona ambiwalencja postaci kobiecej, dzięki czemu dosyć oklepany motyw nabiera świeżości. 7+/10

4. Silke Brandt, "Czarnobóg, pan lodowego miasta" - psychodelic urban fantasy, zanieczyszczony Norylsk, narkotyczne wizje zatrutego świata. Intrygująco nastrojowe, choć w zasadzie to bardziej impresja niż pełnoprawne opowiadanie. 6/10

5. Adam Kaczmarczyk, "Żmijowaci" - idylliczne święto żniw w parasłowiańskiej krainie przerywa najazd czarnych rycerzy. Jest to zajawka innej twórczości autora i niestety trochę to widać, bo fabuła jest raczej wątła i wygląda trochę jak początkowy rozdział klasycznego fantasy "od zera do bohatera". Dodatkowo styl jest mocno przeładowany i przegadany, każdy rzeczownik musi być opatrzony przymiotnikiem, czy to potrzebne, czy nie. 5/10

6. Jacek Pelczar, "Nieszczęścia chodzą trójkami" - perypetie wioskowego głupka i kilku napalonych kobiet. Trochę absurdu, trochę przesady. Broni się jako comic fantasy. 6/10

7. Graham Masterton, Karolina Mogielska, "Pan Nikt" - zaskoczył mnie ten Masterton. Kobieta zawiedziona metamorfozą męża w ordynarnego i brutalnego pijusa szuka pocieszenia u babci. Fabuła jest niestety dość naiwna, chociaż próbuje nabrać głębi za sprawą rozdmuchanej backstory i uszczegółowienia stereotypowych portretów psychologicznych. Najciekawszy jest motyw Matki Boskiej Gromnicznej jako hipostazy Dziewanny - pomieszanie różnych imaginariów i rodzajów sacrum wypada zupełnie nieźle - ale główna bohaterka jest irytująco niedomyślna i cały tekst jest stanowczo zbyt długi jak na to, co ma do powiedzenia. Wyrazy gwarowe mile widziane, ale niepotrzebne zapisane kursywą. 6/10

8. Małgorzata Lewandowska, "1990" - demony słowiańskie mszczą się za krzywdę młodej lesbijki. Trochę przewidywalne i antagonista za bardzo przerysowany, ale całość spójna i bezbolesna. 6/10

9. Grzegorz Gajek, "Wurdałak" - no dobra, w zasadzie to jest po prostu Lovecraft przebrany w szatki Polski w roku 1517... Ale połączenie powieści historycznej, gotyckiej i motywów czysto lovecraftowych jest wyjątkowo udane, stylizacja językowa świetna, napięcie znakomicie stopniowane, nawet się rzeczywiście trochę przestraszyłam. 8/10

10. Agnieszka Kuchmister, "Tak pachnie noc" - wiedźmy próbują odkręcić nieopatrzne zamienienie mężczyzny w chomika. Ma swój styl i nastrój - trochę cyniczny, trochę zmysłowy. Chyba właśnie ten cynizm nieoczekiwanie zmienia coś, co na początku zapowiadało się na mroczną historię, w powiastkę z mocnym elementem komicznym. 7/10

11. Tadeusz Oszubski, "Za łzami Goplany" - perypetie Dziebora zwanego Grabkiem, wampirycznej Goplany i jeszcze paru panien, które lecą na Dziebora. Pomimo dość śmiałego erotyzmu czuć to nieco młodzieżówką, chyba przez pewną naiwność dialogów i generalną przewidywalność. 5+/10

12. Kalina Sucharska, "Jak wywołać wilki z lasu" - sensacyjniak/urban fantasy, łowczyni demonów budzi borowego uśpionego w starym dębie na warszawskim Natolinie. Zupełnie nie moje klimaty, ale w swoim gatunku ok. 6/10

13. Zeter Zelke, "Nic nowego pod słońcem" - w świecie we władzy szalonych bóstw Struktorów do paraSłowian nadciąga Nowe Słońce. Sporo intrygujących pomysłów, oryginalne połączenie różnych imaginariów, ale całość jest jakaś przeładowana i chyba przez to nie zupełnie nie przekonuje. Postaci jest może za dużo i przez to zbyt blado są zarysowane mimo prób ich ubarwiania rekwizytami typu biała rysica. 5+/10

14. Aleksandra Dobies, "Nim nadejdzie świt" - zemsta demonów na plebejskiej patologii. Dosyć klasyczne wzorce horrorowe z udatnie wprowadzonymi akcentami lokalnymi (Warmia),patologia przedstawiona przekonująco, bez przerysowania. 7/10

15. Olaf Pajączkowski, "Spotkali się zimą" - niedojdowaty bohater nękany przez tajemniczą sąsiadkę. Przyzwoite, ale trochę miejscami przydługawe. W większości dobra atmosfera, zepsuta końcowymi dialogami z upiorem. 6/10

16. Katarzyna Wierzbicka, "Rezerwat" - krótka historia z punktu widzenia demonów. Dobre, intrygujące, mocno, wystarczająco dużo niedopowiedzeń, żeby się ciekawie czytało i dociekało prawdziwej natury bohaterów i łączących ich więzi, ale bez zbędnego zaciemniania i komplikowania. Główny bohater odpowiednio ambiwalentny, a zarazem budzący empatię. 8+/10

Może tego dobrze nie czuję przez przesycenie tematem (pora odpocząć!),ale chyba rzeczywiście jest to najlepsza antologia słowiańska, przynajmniej ze znanej mi dotąd siódemki. Jest parę bardzo dobrych opowiadań, nie ma żadnego naprawdę złego, edytorsko bez zarzutu, dodatkową atrakcją są kompetentne ilustracje, miła odmiana po bardziej amatorskich przedsięwzięciach.

1....

Ta książka to była niesamowita podróż, w której każde z opowiadań było oddzielną i zupełnie inną przygodą.
Świetne było tutaj to, że każde opowiadanie jest zupełnie inne i ma inny klimat - czytelnik może znaleźć coś dla siebie, a i posmakować rzeczy, po które normalnie by nie sięgnął.
Dziad wędrowny - to taka przypowieść o ludzkiej chciwości i niegodziwości, osadzona w dość mrocznym wiejskim otoczeniu.
Tęsknica - ukazuje obraz depresji w klimacie mitologiczno-miejskim.
Pod powierzchnią - Czy przyjaźń z demonicą jest możliwa? Czy zawsze warto słuchać gosu rozsądku?
Czarnobóg, Pan lodowego miasta - poruszający oniryczno-postapokaliptyczny klimat!
Żmijowaci - opowiadanie pkazuje, że nawet opiekuńcze bóstwa potrafią się wkurzyć! Świetnie zbudowana historia o lekceważeniu starych bogów i otwieraniu się na zmiany.
Nieszczęścia chodzą trójkami - Bardzo podobała mi się narracja tego opowiadania! Totalnie w moim guście, bardzo lekki.
Pan Nikt - Bardzo dobrze poprowadzona narracja, wciągnęła mnie od pierwszej strony. Bardzo lubię jak w literaturze pojawiają się elementy wiedźmowo-szeptuchowe, a tych tutaj nie brakowało. Autorzy w bardzo ciekawy sposób zestawiają religię chrześcijańska z mitologią słowiańską.
1990 - dzięki temu opowiadaniu poczułam się jakbym cofnęła się w czasie do chwil spędzanych na koloniach i obozach. A tutaj mamy jeszcze do tego tajemnicę i słowiańskie byty w tle ;-)
Wurdałak - mroczna i tajemnicza opowieść opowiedziana w formie sprawozdania/listu do ojca.
Tak pachnie noc - to chyba moje ulubione opowiadanie ze zbioru (ale cóż ja mam słabosć do urban fantasy :) ). Kazda wiedźma powinna mieć kota, a to opowiadanie gdyby je rozbudować mogłoby byc przyjemną powieścią:)
Za łzami Goplany - retelling historii o Goplanie świetnie ubrany w fabułę tej opowieści
Jak wywołać wilki z lasu - kolejne kapitalne urban fantasy. Bardzo podobała mi się tuta analogia ekosystemu miasta do ekosystemu lasu. No i to pierwsza opowieść tutaj, w której pojawia się Leszy :)
Nic nowego pod słońcem - super klimat! Struktorzy bardzo mocno mi się tutaj skojarzyli z soczewkami z filmów o Riddicku :)
Nim nadejdzie świt - króciutkie, ale chyba najbardziej mroczne z zebranych tu opowiadań. Co dzieje się za płotem starej niedużej chaty, zamieszkałej przez mężczyznę ze stareńką matką? Jak ktoś lubi mroczne thrillery w skandynawskim stylu, to może się domyślać :D
Spotkali się zimą - I znowu mrocznie, kryminalnie i onirycznie. Do końca trudno powiedzieć co jest jawą a co snem, trochę jak w koszmarnym śnie.
Rezerwat - tajemnicza i pokręcona historia, w której dopiero pod koniec dowaidujemy się kto jest kim i kto po czyjej stoi stronie...

Ogólnie cała lektura bardzo na plus. Spodziewałam się czegoś bardziej mrocznego/strasznego, ale w sumie się cieszę, że nie było aż tak strasznie :D

Ta książka to była niesamowita podróż, w której każde z opowiadań było oddzielną i zupełnie inną przygodą.
Świetne było tutaj to, że każde opowiadanie jest zupełnie inne i ma inny klimat - czytelnik może znaleźć coś dla siebie, a i posmakować rzeczy, po które normalnie by nie sięgnął.
Dziad wędrowny - to taka przypowieść o ludzkiej chciwości i niegodziwości, osadzona w dość...

Dzięki uprzejmości Katarzyny Wierzbickiej miałam możliwość wzięcia udziału w tym booksture i poznania tej wyjątkowej antologii.
Zaskakujące, wciągające i mroczne. Takie z pewnością są te opowiadania i chociaż mam swoich faworytów to wszystkie one zasługują na uwagę. Zwłaszcza, że każde jest na swój sposób wyjątkowe i przemyślane. Skupię się jednak na tych, które zapewne zapadną mi w pamięć na dłużej;
"Dziad wędrowny" zdecydowanie najbardziej klimatyczna historia, która jest doskonałym wyprowadzeniem. Czytając czułam się jak wtedy, gdy historiami z przeszłości raczyła mnie moja babcia. "Pod powierzchnią" czy wodna Rusałka jest zdolna do miłości?
"Żmijowaci" dość makabryczna zwłaszcza na koniec (kogo ja oszukuje takie lubię najbardziej),ale miała coś w sobie. "Pan Nikt" żaden człowiek nie powinien być poniżany przez kogoś komu zaufał i podarował najcenniejsze co miał - miłość. Czy zemsta jest odpowiedzią? Tego nie wiem, ale nie ukrywam, że ta była satysfakcjonująca.
"1990" historia poniekąd z przekazem. Nie tylko w świecie ludzi można się spotkać z barkiem akceptacji.
"Za łzami Goplany" smutna jednakże wciągająca historia. Gdzie miłość nie zawsze jest czysta i szlachetna. Zazdrość może prowadzić do zguby.
"Spotkali się zimą" brutalna i makabryczna. Jednak to sama tajemnica zawarta w tej historii tak naprawdę mnie przyciągnęła.
I na koniec "Rezerwat" historia pełna magii i smutku. Świat ludzi i magiczne stworzenia żyjące wśród nich nie zawsze mogą żyć w zgodzie i harmonii.
Podsumowując jestem pewna, że każdy znajdzie dla siebie coś ciekawego w tej antologii i spędzi z nią miło czas.

Dzięki uprzejmości Katarzyny Wierzbickiej miałam możliwość wzięcia udziału w tym booksture i poznania tej wyjątkowej antologii.
Zaskakujące, wciągające i mroczne. Takie z pewnością są te opowiadania i chociaż mam swoich faworytów to wszystkie one zasługują na uwagę. Zwłaszcza, że każde jest na swój sposób wyjątkowe i przemyślane. Skupię się jednak na tych, które zapewne...

Opowiadanie Karoliny Mogielskiej podnosi ocenę całej książki do 10

Opowiadanie Karoliny Mogielskiej podnosi ocenę całej książki do 10

Lubię takie książki, gdzie czytam sobie spokojnie, jest miło i przyjemnie, a tu nagle BACH! I dzieje się coś, czego się kompletnie nie spodziewałam i wprowadza mnie w ogromny szok! I dalej jest miło i przyjemni, ale już nie czytam sobie spokojnie, bo przecież muszę się jak najszybciej dowiedzieć, co się stało!

"Obiata" zawiera opowiadania pełne tajemnic, zwrotów akcji i zaskakujących zaskoczeń! Czytając momentami żałowałam, że były to tylko krótkie opowiadania, że tak szybko się kończyły, bo z chęcią czytała bym dalej!

Fajna ta antologia i świetne opowiadania, choć muszę przyznać, że niektóre dziwne i dość ciężko mi się czytało, ale zdecydowanie jestem na tak i polecam wszystkim!

Lubię takie książki, gdzie czytam sobie spokojnie, jest miło i przyjemnie, a tu nagle BACH! I dzieje się coś, czego się kompletnie nie spodziewałam i wprowadza mnie w ogromny szok! I dalej jest miło i przyjemni, ale już nie czytam sobie spokojnie, bo przecież muszę się jak najszybciej dowiedzieć, co się stało!

"Obiata" zawiera opowiadania pełne tajemnic, zwrotów akcji i...

Antologię "Obiata" mogłam przeczytać dzięki akcji BookTour zorganizowanej przez jedną z autorek: Katarzynę Wierzbicką.

Ogólnie muszę przyznać, że opowiadania mi się podobały. Nie wszystkie, kilka mi nie podeszło zupełnie, wobec kilku mam mieszane uczucia. Cała antologia nawiązuje do mitów słowiańskich, a przeważa tematyka rusałek, południc itp. Jako nastolatka zaczytywałam się w tego typu legendach i kochałam Ballady i romanse Mickiewicza. W szczególności te o jeziorze Gopło i Goplanie.

Najbardziej podobały mi się opowiadania:
1. Dziad wędrowny - Moniki Maciewicz
2. Pod powierzchnią - Krzysztofa Dzieniszewskiego
3. Pan Nikt - Grahama Mastertona i Karoliny Mogielskiej
4. Wurdałak - Grzegorza Gajka
5. Rezerwat - Katarzyny Wierzbickiej

To historie, które najbardziej mnie poruszyły i do mnie trafiły. U Moniki Maciewicz chciałabym więcej i rozwinięcia historii. Grzegorza Gajka napisane jest fenomenalnym jezykiem, w dodatku jako list. Lubię nietypową narrację. Pan Nikt za całokształt uwielbiam. Za to u Kasi Wierzbickiej oprócz ciekawej historii trafiamy na element łączący z trylogią Między Światami.

Opowiadania, które mi się podobały:
1. Tęsknica - Michał Jankowski (fajne, bardzo mroczne)
2. Czarnobóg, pan lodowego miasta - Silke Brandt (specyficzne)
3. 1990 - Małgorzata Lewandowska (to podobało mi się bardziej!)
4. Za łzami Goplany - Tadeusza Oszubskiego (jak legenda)
5. Jak wywołać wilki z lasu - Kalina Sucharska (trochę za krótkie, ale z potencjałem na coś więcej)
6. Spotkali się zimą - Olaf Pajączkowski (mroczne, fajne)

Te opowiadania, które mi nie podeszły:
1. Żmijowaci - Adam Kaczmarczyk (zaczęło się dobrze, ale końcówka rozczarowująca)
2. Nieszczęścia chodzą trójkami - Jacek Pelczar (za mało konkretnej historii i fabuły)
3. Tak pachnie noc - Agnieszka Kuchmister (przewidywalne, ale nie najgorsze)
4. Nic nowego pod słońcem - Zeter Zelke (początek fajne, potem zbyt przekombinowane)
5. Nim nadejdzie świt - Aleksandra Dobies (ujdzie, ale bez rewelacji).

Podsumowując całościową ocenę daję 6,5 (ale tutaj 6). Podobało mi się, ale brakowało więcej zachwytów i wielkiej miłości. Raczej nie wrócę. Za to ulubione opowiadania będę pamiętać i wspominać.

Antologię "Obiata" mogłam przeczytać dzięki akcji BookTour zorganizowanej przez jedną z autorek: Katarzynę Wierzbicką.

Ogólnie muszę przyznać, że opowiadania mi się podobały. Nie wszystkie, kilka mi nie podeszło zupełnie, wobec kilku mam mieszane uczucia. Cała antologia nawiązuje do mitów słowiańskich, a przeważa tematyka rusałek, południc itp. Jako nastolatka...

Generalnie zachwyciła mnie większość opowiadań. Uwielbiam i popieram sięganie do naszych słowiańskich korzeni, w końcu, po tylu wiekach, przypominamy sobie kim jesteśmy.
Świetna antologia o tematyce słowiańskiej;

Monika Maciewicz – Dziad wędrowny 10/10
Genialne opowiadanie. Wąpierzyce, dziwna osada, w której zapomniano o porze obiaty, mającej nasycić głód bestii i o konsekwencjach tegoż.

Michał Jankowski – Tęsknica 7/10
Jakaż to tęsknica prowadzi do zguby? Aby poznać odpowiedź, trzeba przeczytać opowiadanie.

Krzysztof Dzieniszewski – Pod powierzchnią 9/10
Bardzo mądre opowiadanie... no cóż, jak to mówią, gena nie wyskrobiesz i natury nie zmienisz:)

Silke Brandt – Czarnobóg, pan lodowego miasta 8/10
„Cóż to za bóg, który nie radzi sobie bez przewodniczki?”… bóg industrialny, czarny bóg Norylska. Mroczne, klimatyczne opowiadanie.

Adam Kaczmarczyk – Żmijowaci 9/10
Ciekawe universum, przedstawione w opowiadaniu, zachęca do sięgnięcia po powieść „Kawka. Pająk Mokoszy”. Opowiedziany incydent między żołnierzami cesarza Jonmungardu a Panią Dziewanną stanowi zachętę do poznania dalszego ciągu.

Jacek Pelczar – Nieszczęścia chodzą trójkami 10/10
I miód w nadmiarze wyda się gorzki… Bacz, czego sobie życzysz, bo może się spełnić. Genialne opowiadanie.

Graham Masterton, Karolina Mogielska – Pan Nikt 10/10
Fantastyczna kilkuwątkowa opowieść o trudnych miłościach i mocy Pani Dziewanny. Ciiii… nie można zbyt dużo mówić, bo Dziewanna i jej wilki tego nie lubią.

Małgorzata Lewandowska – 1990 8/10
Wieki mijają, świat się zmienia, a ludzka mentalność pozostaje. Ciekawe opowiadanie.

Grzegorz Gajek – Wurdałak 8/10
Opowiadanie pełne grozy o tajemniczym domostwie, zamieszkiwanym przez niepokojących ludzi.

Agnieszka Kuchmister – Tak pachnie noc 9/10
„Serce wiedźmy to kawał surowego mięsa.” Problemy czarownic we współczesnym świecie.

Tadeusz Oszubski – Za łzami Goplany 9/10
Mikropowieść grozy o zgubnej miłości Pani Gopła, Goplany.

Kalina Sucharska – Jak wywołać wilki z lasu 8/10
Jak wywołać wilki z lasu? Obudzić Leszego i dać mu zajęcie – stado pod opiekę:)

Zeter Zelke – Nic nowego pod słońcem 9/10
"To, co pierwotne nie pozwoli się wykorzenić. Niekiedy drzemie, przysypia, ale zawsze wraca w takiej czy innej postaci." Opowiadanie o zmianach niesionych przez byty poza czasem i przestrzenią, struktorów, kapryśne siły łamiące wszelkie zasady. O walce nowego ze starym. A tak naprawdę pomieści się wszystko...

Aleksandra Dobies – Nim nadejdzie świt 8/10
Zło nie pozostanie bez zapłaty. A gdy nie ma nikogo, by ulitował się nad skrzywdzonym, pochyli się nad nim las.

Olaf Pajączkowski – Spotkali się zimą 8/10
Opowiadanie o miłości lub żądzy posiadania.

Katarzyna Wierzbicka – Rezerwat 9/10
Rewelacyjne opowiadanie o tragedii małego porońca i rezerwacie stworzy.

Generalnie zachwyciła mnie większość opowiadań. Uwielbiam i popieram sięganie do naszych słowiańskich korzeni, w końcu, po tylu wiekach, przypominamy sobie kim jesteśmy.
Świetna antologia o tematyce słowiańskiej;

Monika Maciewicz – Dziad wędrowny 10/10
Genialne opowiadanie. Wąpierzyce, dziwna osada, w której zapomniano o porze obiaty, mającej nasycić głód bestii i o...

Antologia jest strasznie nierówna: na plus wysuwają się opowiadania Grahama Mastertona i Karoliny Mogielskiej, Małgorzaty Lewandowskiej, Grzegorza Gajka oraz Katarzyny Wierzbickiej.
Zdecydowanie jednak brakowało w niej takiego tąpnięcia, jakie serwowała „Tryzna”.

Antologia jest strasznie nierówna: na plus wysuwają się opowiadania Grahama Mastertona i Karoliny Mogielskiej, Małgorzaty Lewandowskiej, Grzegorza Gajka oraz Katarzyny Wierzbickiej.
Zdecydowanie jednak brakowało w niej takiego tąpnięcia, jakie serwowała „Tryzna”.

Z antologiami jest tak, że nie wszytko każdemu będzie i musi się podobać. Po tę pozycję sięgnąłem zachwycony poprzednią antologią tego wydawnictwa - Tryzną. Wyróżniała się ona wśród zalewającej nas ostatnio "słowiańszczyzny". Niestety tom drugi okazał się totalną porażką. O ile jeszcze pierwsze opowiadania posiadały pewien klimat i skłaniały czytelnika do refleksji, to im dalej w las tym ... słabiej. Męczyłem się nie miłosiernie. Nawiązania do słowiańskości bardzo i to bardzo luźne i czasami mam wrażenie, że na siłę aby dopasować się do motywu antologii. To jeszcze nie staniało by tragedii gdybym chociaż trochę rozumiał, co autorzy chcieli przekazać czytelnikowi .... z tym było również dość ciężko. Podsumowując, nie powiem nie czytajcie, bo każdy ma prawo inaczej to odebrać ale zachęcać raczej nie będę.

Z antologiami jest tak, że nie wszytko każdemu będzie i musi się podobać. Po tę pozycję sięgnąłem zachwycony poprzednią antologią tego wydawnictwa - Tryzną. Wyróżniała się ona wśród zalewającej nas ostatnio "słowiańszczyzny". Niestety tom drugi okazał się totalną porażką. O ile jeszcze pierwsze opowiadania posiadały pewien klimat i skłaniały czytelnika do refleksji, to im...

Przyciąga nie tylko okładka ale i sam zamysł, słowiańskie wierzenia w bogatym wydaniu. Kocham mroczny klimat ale szkoda, że nie wybrzmiał on bardziej złowrogo w niektórych opowiadaniach.

Przyciąga nie tylko okładka ale i sam zamysł, słowiańskie wierzenia w bogatym wydaniu. Kocham mroczny klimat ale szkoda, że nie wybrzmiał on bardziej złowrogo w niektórych opowiadaniach.