Książka „Reguły pożądania” Anny Bellon zabiera nas do klasycznego romansu biurowego między Kamilą a Łukaszem.
Ona to zdeterminowana i lojalna asystentka, on to szef pełen tajemnic, wplątany w pewien układ z bliźniaczką jego zmarłej żony, który pragnie rozwikłać tajemnicę biurową.
Zabrakło mi tu chemii między bohaterami, wykrywane postacie były drażniące, miałkie i bez pazura.
Duży plus to lekkość pióra autorki.
Niestety nie zostanie na dłużej w mojej pamięci ta lektura.

Książka „Reguły pożądania” Anny Bellon zabiera nas do klasycznego romansu biurowego między Kamilą a Łukaszem.
Ona to zdeterminowana i lojalna asystentka, on to szef pełen tajemnic, wplątany w pewien układ z bliźniaczką jego zmarłej żony, który pragnie rozwikłać tajemnicę biurową.
Zabrakło mi tu chemii między bohaterami, wykrywane postacie były drażniące, miałkie i bez...

Pierwszy raz sięgnęłam o te propozycja . Mam jakiś sentyment do romansów biurowych , mało ich czytam a na prawdę czasami wciągają. Bardzo ciekawie pokierowana historia chodź niektóre można było bardziej rozwinąć. Końcówka mam wrażenie że na szybkiego pisana ale ogólnie oceniam bardzo dobrze . Za szybko mi się czytało

Pierwszy raz sięgnęłam o te propozycja . Mam jakiś sentyment do romansów biurowych , mało ich czytam a na prawdę czasami wciągają. Bardzo ciekawie pokierowana historia chodź niektóre można było bardziej rozwinąć. Końcówka mam wrażenie że na szybkiego pisana ale ogólnie oceniam bardzo dobrze . Za szybko mi się czytało

Współpraca reklamowa z @purple_book_wydawnictwo

Reguły pożądania - Anna Bellon
6/10

Z książkami Anny Bellon jestem od początku, tzn od jej debiutu. Dotychczas Ania poruszała się w obrębie young adult /new adult, tym razem jednak pokusiła się o napisanie romansu biurowego. Czy ta zmiana gatunkowa wypadła dobrze?

Jeśli chodzi o biurowy klimat to został on bardzo dobrze wykreowany, czuć, że autorka pisała go na podstawie własnych doświadczeń i ta korpo otoczka jest napisana z autentycznością. Jedynie gdy w niektórych momentach Kamila rzucała korpo hasłami, to mogłyby być do nich dołączone przypisy. Ja chciałabym wiedzieć o czym w danej chwili była mowa.
Pomysł na wątek z nieorawidłościami w firmie też był interesujący, aczkolwiek mógłby być bardziej rozwinięty, bo miał potencjał.

Jednak mimo iż czyta się tą książkę dobrze, bo i styl pisania Ani jest lekki, to jednak zabrakło mi w tym romansie romansu. To znaczy, żebyśmy się dobrze zrozumieli. Miał być romans biurowy i ja oczekiwałam od tej książki naprawdę sporo, wiedziałam też na co stać autorkę i że potrafi stworzyć ciekawe, nietuzinkowe powieści, więc miałam pewne oczekiwania. Niestety mam wrażenie jakby ten wątek romansu został za słabo wykreowany, wręcz niedopracowany, na rzecz pokazania biurowej pracy. I nie chodzi mi o to, że za mało tu spice scen czy coś. Po prostu w tym całych romansie między Łukaszem a Kamilą zabrakło mi chemii, nie czułam ognia między nimi, tego przyciągania, które nomen omen powinno być wyczuwalne w pierwszej kolejności. Zabrakło mi tego tytułowego pożą@ania, zabrakło mi tego pazura, zabrakło mi ciętych dialogów, zabrakło mi emocji, które w nich narastały za sprawą romansu. Zabrakło mi też epilogu, który w każdej książce jest dla mnie takim dopełnieniem całej historii i spina całą fabułę. Szkoda, że go tutaj nie było, bo odnoszę wrażenie jakby nagle tekst został ucięty i pyk koniec.
Liczyłam na rasowy romans biurowy, na kawał dobrej powieści, a takiej nie dostałam.
Jeśli chodzi o Kame i Łukasza jako osobne postacie, nie mam im nic do zarzucenia, bo zdecydowanie przykuwają uwagę, ale razem, jako para mówię nie, bo jako para zrobili na mnie słabe wrażenie.

Może miałam zbyt duże oczekiwania, sama nie wiem, ale przykro mi, że nie pałam takim entuzjazmem jakim myślałam, że będę.

Niemniej jednak, nie zrażajcie się do książki. Pamiętajcie, że ilu nas czytelników, tyle jest opinii. Dlatego też zachęcam, aby przekonać się samemu i wyrobić własne zdanie.

Współpraca reklamowa z @purple_book_wydawnictwo

Reguły pożądania - Anna Bellon
6/10

Z książkami Anny Bellon jestem od początku, tzn od jej debiutu. Dotychczas Ania poruszała się w obrębie young adult /new adult, tym razem jednak pokusiła się o napisanie romansu biurowego. Czy ta zmiana gatunkowa wypadła dobrze?

Jeśli chodzi o biurowy klimat to został on bardzo dobrze...

Niestety nie mój klimat. Przede wszystkim, że jako pracownik korporacyjny w życiu nie widziałam takich akcji. Dlatego wydaje mi się mało rzeczywista. Dodatkowo jakoś niespecjalnie polubiłam bohaterów.

Niestety nie mój klimat. Przede wszystkim, że jako pracownik korporacyjny w życiu nie widziałam takich akcji. Dlatego wydaje mi się mało rzeczywista. Dodatkowo jakoś niespecjalnie polubiłam bohaterów.

👍

👍

Coś nie mam szczęścia do romansów biurowych 🤷🏻‍♀️
Temat ograny, czyli szef - podwładna. Bardzo naiwna bohaterka, która tak w zasadzie sama wlazła szefowi do łóżka. I chciałabym i boję się trwało nieustannie. Równie irytujący był Łukasz. Raz gorący, a zaraz potem wylewał dziewczynie wiadro lodowatej wody na głowę. Jego relacja z Olą również była co najmniej dziwna. Zabrakło mi jednej ważnej, o ile nie najważniejszej rzeczy. Chemii między bohaterami. Było letnio.
To chyba moje pierwsze spotkanie z książką autorki. Mam nadzieję, że jej inne pozycje są lepsze.
Dla tej moja ocena to 2/10 ⭐

Coś nie mam szczęścia do romansów biurowych 🤷🏻‍♀️
Temat ograny, czyli szef - podwładna. Bardzo naiwna bohaterka, która tak w zasadzie sama wlazła szefowi do łóżka. I chciałabym i boję się trwało nieustannie. Równie irytujący był Łukasz. Raz gorący, a zaraz potem wylewał dziewczynie wiadro lodowatej wody na głowę. Jego relacja z Olą również była co najmniej dziwna. Zabrakło...

Wszystko do przewidzenia, bohaterka płytka jak nie wiem co i jedyne co mi się tu podobało to końcówka, bo gość zachował się mega w porządku.

Wszystko do przewidzenia, bohaterka płytka jak nie wiem co i jedyne co mi się tu podobało to końcówka, bo gość zachował się mega w porządku.

Kilkanaście lat temu, na studiach, czytałam sporo harlequinów, bo nie było mnie stać na zakupy w księgarni, a używane romanse kupowało się po maksymalnie dwa złote. I książka “Reguły pożądania” mogłaby spokojnie zostać wydana w tej serii - korzysta z tego samego schematu, ma odpowiednią objętość i właściwe, przewidywalne zakończenie. Niestety sądzę, że za jakiś czas kompletnie nie będę sobie potrafiła przypomnieć ani fabuły ani bohaterów. Na plus zaliczam styl pisania autorki, bo czyta się szybko (pochłonęłam na jedno podejście),jest dynamicznie, nowocześnie, ale z poszanowaniem języka literackiego.
W sam raz na odmóżdżający relaks na leżaku w upalne popołudnie.

Kilkanaście lat temu, na studiach, czytałam sporo harlequinów, bo nie było mnie stać na zakupy w księgarni, a używane romanse kupowało się po maksymalnie dwa złote. I książka “Reguły pożądania” mogłaby spokojnie zostać wydana w tej serii - korzysta z tego samego schematu, ma odpowiednią objętość i właściwe, przewidywalne zakończenie. Niestety sądzę, że za jakiś czas...

Historia trąci schematem, ale miała swój urok. Lubię polskie romanse.

Historia trąci schematem, ale miała swój urok. Lubię polskie romanse.

DNF 31%
Może nie jest to absolutnie najgorsza książka z jaką miałam do czynienia, ale kompletnie nie rozumiem co się tutaj zadziało.
Moim głównym problemem jest brak chronologii w relacji bohaterów. Książka zaczyna się gdzieś w środku znajomości i zamiast delikatnie wprowadzać czytelnika w główną akcję oraz przeszłość (np. w dialogach albo przemyśleniach) to autorka jakby zakładała że my już ją znamy. Po czym jednocześnie próbowała stworzyć tajemnicę i odkrywać powoli swoje karty we wspomnieniach z przeszłości. Uważam że ten zabieg odebrał duszę bohaterom i sytuacji w której się znaleźli. Ich motywacje oraz uczucia były wyssane z palca. Nie miały dla mnie żadnego sensu ani głębi.
Może dalej wyjaśnia się dlaczego autorka zdecydowała się tak poprowadzić historię, jednak ja nie zamierzam sprawdzać.

DNF 31%
Może nie jest to absolutnie najgorsza książka z jaką miałam do czynienia, ale kompletnie nie rozumiem co się tutaj zadziało.
Moim głównym problemem jest brak chronologii w relacji bohaterów. Książka zaczyna się gdzieś w środku znajomości i zamiast delikatnie wprowadzać czytelnika w główną akcję oraz przeszłość (np. w dialogach albo przemyśleniach) to autorka jakby...