Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny kolor zła – tym razem króluje żółć. I to nie tylko barwa okładki, ale też – a raczej przede wszystkim - synonim goryczy i złości, buzujących w żyłach. Tytuł oddaje to, czym kieruje się człowiek ogarnięty niezdrowymi uczuciami, nienawiścią. Przemoc psychiczna, stosowana ciągle, systematycznie niszczy, dręczy, zmienia człowieka – obserwujemy cały okrutny proces upadku poczucia wartości, godności, a nawet chęci do życia. Trauma wywołuje chęć niszczenia siebie, lub innych. Sprawca może być ofiarą, a ofiara – sprawcą.

„Ale tak naprawdę trawiła go żółć. Żółć, którą wylewał na tych, których kochał, by ocalić samego siebie”.

Samotność, lęki, traumy przepełniają strony tej powieści, są przejmujące i boleśnie odciskają swe piętno na czytelniku. Sobczak uwodzi swoim stylem, intrygującymi bohaterami, licznymi ciekawostkami, które zaszczepiają chęć poszerzenia wiedzy o wplecione w fabułę tematy. Plastyczność opisów pobudza wyobraźnię do działania, uruchamia zmysły, podaje nam gotowy film, który zaczyna się wyświetlać po otworzeniu książki. Przenikają się światy bezwzględnej siły, artystycznej pasji, porządnej śledczej roboty, nietypowego zawodu denata. Ciężko oderwać się od czytania choćby na chwilę, wciąga i trzyma w garści.

Z przyjemnością obserwujemy pracę, znanego z poprzednich powieści, prokuratora Leopolda Bilskiego, jego dociekliwość i niesamowitą intuicję. Z bólem, współczuciem i ciekawością śledzimy historię Halszki, wrażliwej, skrzywdzonej artystki, dla której sztuka jest największą pasją i sposobem na przetrwanie, schronieniem i sposobem na życie. Właściwie każdy bohater jest postacią bardzo interesującą, znaczącą, wyrazistą. Intrygującą.

Polecam „Żółć” bez najmniejszego wahania! Zdecydowanie warto. Powieści Małgorzaty Sobczak dają więcej, niż rozwiązanie zagadki, kto jest sprawcą. Są oryginalne i niebanalne, porywające!

Kolejny kolor zła – tym razem króluje żółć. I to nie tylko barwa okładki, ale też – a raczej przede wszystkim - synonim goryczy i złości, buzujących w żyłach. Tytuł oddaje to, czym kieruje się człowiek ogarnięty niezdrowymi uczuciami, nienawiścią. Przemoc psychiczna, stosowana ciągle, sys...

Rozwiń

Zwiń

Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie”. Negocjacje policyjne w Polsce funkcjonują od 32 lat. Jak wyglądały początki, jakie zmiany zaszły na przestrzeni tych lat i najbardziej niezrozumiałe – dlaczego negocjatorzy nie są pracownikami etatowymi? Niewyobrażalne jest, że praca o tak ogromnym znaczeniu przydzielona jest ludziom, którzy na co dzień wykonują zupełnie inne zadania, które muszą zawiesić na czas trwania akcji, która potrwa…? Kilka minut, godzin, dni? Nigdy nie wiadomo! Negocjatorzy niosą ciężar życia osoby, której chcą pomóc. Ale nie tylko – ta praca ma znacznie szerszy zakres wpływu: na rodzinę i znajomych obu stron tej sytuacji. Problem osoby w kryzysie nie jest tylko jej, tak samo specyfiki pracy nie odczuwa wyłącznie negocjator. Pewne jest, że praca w tym zawodzie, prócz predyspozycji oczywiście, wymaga pasji i całkowitej wiary w hasło: po pierwsze – człowiek.

Warto zajrzeć i przekonać się, jak fascynujący, ale i trudny, niebezpieczny jest świat negocjacji policyjnych. Polecam!

Negocjatorzy policyjni. Zawsze chodzi o życie”. Negocjacje policyjne w Polsce funkcjonują od 32 lat. Jak wyglądały początki, jakie zmiany zaszły na przestrzeni tych lat i najbardziej niezrozumiałe – dlaczego negocjatorzy nie są pracownikami etatowymi? Niewyobrażalne jest, że praca o tak og...

Rozwiń

Zwiń

„Moc obietnic” to wielki i długo oczekiwany powrót jednej z moich ulubionych bohaterek literackich – Agaty Stec. ALE! Pragnę natychmiast zaznaczyć, że wielbiciele psychologa o ogromnym, acz specyficznie wykorzystywanym talencie, też dostaną coś w spadku. Nieobecność Artura nie spowoduje, że zabraknie jego manipulacji i pułapek zastawionych na umysły pacjentów. Duch psychopatycznego specjalisty będzie się unosił nad bohaterami i kierował ich postępowaniem.

Nowa Agata nie jest już policjantką, zaczęła pracę w mediach i wydaje się być inną kobietą. To, co wydarzyło się w jej życiu, musiało ją zmienić. Potrzebowałam kilku stron, żeby ją „poczuć” na nowo i było to bardzo interesujące doświadczenie! Ale Agata, w głębi duszy, nadal ma to coś, co sprawia, że nie może przejść obojętnie obok intrygującej zagadki. Nie byłaby sobą, gdyby nie wplątała się w kłopoty i nie naraziła na niebezpieczeństwo.

Ale mamy też dwie inne postaci, które dają dużo z siebie, by nas zaciekawić: ojciec zaginionego chłopaka i tajemnicza dziewczyna. On – przekroczy wszelkie normy, od granicy rozsądku poczynając, ona – zadziwia swoi wyrachowaniem i talentem do…

Borlik świetnie opanował sztukę łapania czytelnika na haczyk – prolog przywiązuje książkę do rąk, pierwszy rozdział utrwala supły, a każdy kolejny - zacieśnia splot. „Moc obietnic” zaspokaja wszystkie potrzeby fana kryminału – oferuje porywającą fabułę kryjącą niejedną łamigłówkę, zabiera „w miasto” na morderczy spacer, podrzuci zwłoki i popchnie bohaterów w przepaść, uprzednio odpowiednio skrzywiając im psychikę. No i nie pozwoli, aby napięcie opadło choćby na chwilę.

„Obietnica to rzecz święta” Do czego prowadzą takie przysięgi? Niegroźne, niewinne…?

„Moc obietnic” to wielki i długo oczekiwany powrót jednej z moich ulubionych bohaterek literackich – Agaty Stec. ALE! Pragnę natychmiast zaznaczyć, że wielbiciele psychologa o ogromnym, acz specyficznie wykorzystywanym talencie, też dostaną coś w spadku. Nieobecność Artura nie spowoduje, ż...

Rozwiń

Zwiń

Ile czasu musi upłynąć, by zapomnieć o najgorszym koszmarze, śmierci dziecka? Kiedy można pozwolić sobie żyć dalej? Ojciec zamordowanej dziewczyny po raz ostatni zleca odnalezienie sprawcy zabójstwa. Ani policyjne śledztwo, ani poprzedni prywatni detektywi nie zdołali dotrzeć do prawdy. Tym bardziej, że świadkom przydarzyły się wypadki… Po 24 latach jest to jeszcze trudniejsze, ale nie jest niemożliwe.

W „Trzcinowisku” motywacja bohaterów najczęściej wynika z przekory. Nie podejmują decyzji z własnego przekonania, lecz na złość komuś bliskiemu. I tu trafiamy w prawdziwe kłębowisko trudnych relacji, złych emocji. Na wierzchu są krzywdy, żale, oczekiwania. Obserwujemy, jak układają się kontakty rodzinne. A okazji do przyjrzenia się temu jest wiele, bo pojawia zaskakująco dużo powiązań pomiędzy rozwiązującymi tę zagadkę teraz, a tymi – co kiedyś. A pośrodku – młoda ofiara od lat czekająca na sprawiedliwość.

Jedno staje się szybko jasne – 24 lata temu zrobiono wiele, by prawda nie ujrzała światła dziennego.

Jedno tragiczne wydarzenie wywołało efekt kuli śnieżnej – problemy zaczęły się rozrastać i stało się jasne, że są nie do zatrzymania, jeśli nie dojdzie do kolejnej zbrodni. Niestety – każdy ruch wywołuje kolejny kryzys. Prawda będzie miała wysoką cenę i zniszczy kolejne życie. Ale może tez być wyzwoleniem od tajemnicy dźwiganej od lat. Jeden błąd, działanie w afekcie, zaważyło na losie wielu ludzi.

„Trzcinowisko” to pierwsza część serii z prywatnym detektywem Aleksandrem Zamojskim.

Zdecydowanie warto przeczytać, gorąco polecam!

Ile czasu musi upłynąć, by zapomnieć o najgorszym koszmarze, śmierci dziecka? Kiedy można pozwolić sobie żyć dalej? Ojciec zamordowanej dziewczyny po raz ostatni zleca odnalezienie sprawcy zabójstwa. Ani policyjne śledztwo, ani poprzedni prywatni detektywi nie zdołali dotrzeć do prawdy. Ty...

Rozwiń

Zwiń

Wspaniała angielska rezydencja, arystokratyczna rodzina i… trup zamiast przyjęcia urodzinowego. Właściwie wszyscy mieszkańcy domu nadają się na sprawcę – czy to z powodu trudnego charakteru ofiary, czy powodów majątkowych. I pewne jest, że nikomu nie można będzie zaufać. Cóż, ta rodzina nie jest przeciętna i nie można się spodziewać typowych zachowań. A na pewno nie szczerości.

Tym razem śledztwo toczy się całkowicie poważnie. Nowa odsłona stylu Małgorzaty Starosty bardzo przypadła mi do gustu – taki klimat, jaki tu stworzyła, zasługuje na oklaski – akcja toczy się 65 lat temu i to naprawdę czuć. Ten czas, to miejsce, te postaci. Wszystko jest spójne, intrygujące, eleganckie. Powieść detektywistyczna w klasycznym stylu! I napisana pięknym językiem.

Rozwiązaniem sprawy śmierci lorda zajmie się, prócz policji, prywatny detektyw. Człowiek, który dźwiga się z żałoby po osobistym dramacie, niewyjaśnionej tragedii. Niespodziewanie okazuje się, że zajęcie się śmiercią Rosewortha, może pomóc mu zrozumieć, dlaczego bliska mu osoba zgnineła. Wobec takiej oferty nie mógł przejść obojętnie.

Bohaterowie są wyraziści, barwni, różnorodni. Łatwo jest obdarzyć sympatią samego detektywa, jak i jego asystentkę – kobietę zaskakującą umiejętnościami i profesjonalizmem. Za to sama ofiara sprawia wrażenie, jakby w pełni zasłużyła na los, który ja spotkał. A rodzina lorda? Och, co to za niebywale interesujące egzemplarze! Ale to już sprawdźcie sami, co im w głowie siedzi.
Dziś jest premiera wersji elektronicznej – tylko w Legimi, jako synchrobook® Głos Filipa Kosiora pasuje idealnie do tej powieści.

Polecam, gorąco polecam, czytajcie i słuchajcie, to czysta przyjemność 👌

Wspaniała angielska rezydencja, arystokratyczna rodzina i… trup zamiast przyjęcia urodzinowego. Właściwie wszyscy mieszkańcy domu nadają się na sprawcę – czy to z powodu trudnego charakteru ofiary, czy powodów majątkowych. I pewne jest, że nikomu nie można będzie zaufać. Cóż, ta rodzina n...

Rozwiń

Zwiń

Michal Sykora ma niewątpliwy talent do łączenia ciężkich, mocnych tematów lekkim, jasnym humorem – przyłoży mocno w głowę i serce, po czym pogłaszcze i uśmiechnie się promiennie. I choć nie ma tu wielu krwawych, brutalnych scen (z ludźmi w roli głównej), to gwarantuję, że czytanie zaboli mocno. I zaskoczy – nie spotkałam się jeszcze z wątkami, które Sykora wziął na tapet! Musicie przyznać, że przy takiej ilości czytanych kryminałów, jest to spore zaskoczenie. No i pozbawienie życia jednego z głównych bohaterów… tak się nie robi! 🥺

Zbiór pozornie banalnych powodów i drobnych przypadków układa się niczym puzzle – początkowo niepozorne sprawy zaczynają się łączyć tworząc logiczny, spójny i intrygujący obraz, zarówno w warstwie kryminalnej, jak i w obyczajowej. A że Sykora umie w barwnych bohaterów wiemy z poprzednich tomów, to nudzić się z nimi nie będziemy – są charakterystyczni i charakterni, a odkrywanie ich kolejnych warstw to czysta przyjemność. Autor zdecydowanie podkręcił też tempo akcji i napięcie. Ale i refleksji nie zabraknie, łącznie z moim ulubionym motywem: dramat się wydarzył, ale nikt jeszcze o tym nie wie i ta chwila niewiedzy jest ostatnim spokojnym momentem w życiu. A to wszystko razem sprawiło, że „Pięć martwych psów” czyta się z największą chęcią i ogromną ciekawością.

Zdecydowanie i gorąco polecam!

Michal Sykora ma niewątpliwy talent do łączenia ciężkich, mocnych tematów lekkim, jasnym humorem – przyłoży mocno w głowę i serce, po czym pogłaszcze i uśmiechnie się promiennie. I choć nie ma tu wielu krwawych, brutalnych scen (z ludźmi w roli głównej), to gwarantuję, że czytanie zaboli m...

Rozwiń

Zwiń

„Czasami to dobrze, że boli – człowiek przynajmniej wie, że nie przestał istnieć”

Senne miasteczko, niby spokojne, a jednak po kątach czai się cały pakiet negatywnych uczuć: zło, zazdrość, nienawiść, a krzywdy nadal bolą i wołają o sprawiedliwość. Chęć zemsty rozpala do czerwoności, a furia nie wybiera.

Córka lokalnego biznesmena o długich rękach i ogromnych możliwościach, trzymającego w garści całą okolicę, największego pracodawcy, zostaje znaleziona w lesie martwa. Gdy będzie wiadomo, dlaczego zginęła, łatwiej będzie odpowiedzieć na pytanie, kto to zrobił. Ale w otoczeniu Julii każdy miał coś na sumieniu… A gorszy od braku podejrzanych jest tylko ich nadmiar. Jak zadać właściwe pytania, by natrafić na dobry ślad?

Trzymaj fason, rób dobrą minę, sklej się Super Glue. Kobieta w policji zawsze musi wyglądać na silną, zdecydowaną, musi być twardsza, niż koledzy. Każda oznaka słabości zostanie wykorzystana. Ada Heldisz kiedyś była odważna i pyskata, ale wydarzyło się coś, przez co pozostawiła dawne życie i uciekła przed wszystkim, prócz obrazów prześladujących ją co noc. Panika coraz mocniej chwyta ją za gardło.

Ludzie chcieliby, żeby śmierć miała głębszy sens, a ona zazwyczaj jest banalna. Co kryje się za zabójstwem Julii?

Świetnie skonstruowani bohaterowie, tempo, intryga – tu wszystko jest na swoim miejscu. Dodatkowo klimat małego miasteczka rządzonego przez lokalnego prominenta, któremu nikt nie chce i nie potrafi się sprzeciwić, demony siedzące w głowach bohaterów, różnorodność zagadnień. A Ada jest taką bohaterką, jaką lubię najbardziej – skomplikowaną, niejednoznaczną, szukającą rozwiązań. Uparcie, bez oglądania się na poprawność, naraża się, by odkryć prawdę.

Zdecydowanie polecam, świetny kryminał! 👌
@znakcrime dajecie jakość! 🔥

„Czasami to dobrze, że boli – człowiek przynajmniej wie, że nie przestał istnieć”

Senne miasteczko, niby spokojne, a jednak po kątach czai się cały pakiet negatywnych uczuć: zło, zazdrość, nienawiść, a krzywdy nadal bolą i wołają o sprawiedliwość. Chęć zemsty rozpala do czerwoności, a fu...

Rozwiń

Zwiń

Matematyka zabija ☠️ Ktoś w końcu miał odwagę to powiedzieć 😉 Ja ledwo uszłam z życiem! Od czasu matury staram się trzymać z daleka od skomplikowanych obliczeń, ale wiadomo… Trzeba umieć liczyć. Zwłaszcza na siebie.

Ava Majewska nie bała się zrobić tego, co uczniom wybija się z głowy od poziomu nauczania początkowego – dzielić przez zero. Okazać się to mogło przełomowym odkryciem, zmieniającym układ sił w nauce i… biznesie. Ta wiedza okazuje się śmiertelna. Wkrótce wszyscy, którzy usłyszeli o tej teorii, znajdują się w niebezpieczeństwie.

Wiedza to władza, a ta przekłada się na realny zysk. Ktoś chce posiąść na wyłączność odkrycie młodej naukowczyni, a ta zmuszona jest uciekać, żeby przeżyć. Podejrzani są właściwie wszyscy, a na pytanie „komu zaufać” prawidłowa odpowiedź powinna brzmieć „nikomu”.

„Zero” to thriller z sensacyjnym zacięciem. Początek – rozważania matematyczne i fizyczne – mocno mnie wyczerpał, później musiałam zachować czujność, by nie pogubić się gąszczu osób i miejsc. Im dalej w książkę, tym bardziej tempo wzrasta, aż do finału rodem z filmu o pewnym agencie, zwanym 007. Nie czytałam „Zderzacza”, do którego są liczne nawiązania, ale nie stanowiło to problemu – poszczególne wątki zostały przywołane, bym mogła zrozumieć ich znaczenie i związek z aktualnymi wydarzeniami. A także – dlaczego stare tajemnice nie przestały być niebezpieczne

Matematyka zabija ☠️ Ktoś w końcu miał odwagę to powiedzieć 😉 Ja ledwo uszłam z życiem! Od czasu matury staram się trzymać z daleka od skomplikowanych obliczeń, ale wiadomo… Trzeba umieć liczyć. Zwłaszcza na siebie.

Ava Majewska nie bała się zrobić tego, co uczniom wybija się z głowy od p...

Rozwiń

Zwiń

Lubicie ciekawostki psychologiczne? W tej książce jest ich pełno! To zbiór najsłynniejszych eksperymentów psychologicznych, które zweryfikowały teorie dotyczące ludzkich zachowań. W prosty, przejrzysty sposób, właściwie bez naukowego słownictwa, co sprawia, że nawet absolutny laik nie poczuje się ani troszkę zagubiony.

Porządek poradnika jest wprost imponujący i prezentuje następujący schemat: myśl przewodnia, informacja, jakiej sfery badanie dotyczy (poznania, społecznej, pamięci itd.), na jakiej koncepcji się opiera, kto prowadził badanie, jak wyglądał oryginalny eksperyment, w jaki sposób możemy przeprowadzić go samodzielnie – tak to świetny pomysł na pouczającą „grę” towarzyską, w jaki sposób interpretować wyniki oraz jakie wnioski możemy z badania wyciągnąć.

„Eksperymentuj i odkrywaj fascynujący świat ludzkich zachowań” – to hasło z okładki nie jest na wyrost – to porywająca lektura i zaskakujące wnioski. Pomimo wielu zajęć z psychologii, które miałam na studiach, nie znałam wszystkich eksperymentów i z największą przyjemnością zagłębiłam się w lekturze. Polecam wszystkim ciekawym ludzkiej natury. Niezwykle przystępny podręcznik!

Lubicie ciekawostki psychologiczne? W tej książce jest ich pełno! To zbiór najsłynniejszych eksperymentów psychologicznych, które zweryfikowały teorie dotyczące ludzkich zachowań. W prosty, przejrzysty sposób, właściwie bez naukowego słownictwa, co sprawia, że nawet absolutny laik nie pocz...

Rozwiń

Zwiń

Zła dziewczyna. Szorstka i zbuntowana.

Ona wie, kiedy kłamiesz. Taki dar i przekleństwo jednocześnie – prawda jest piękna, ale trudniejsza, mniej przyjemna. Chcemy prawdy, ale nie zawsze umiemy ją przyjąć. Dlatego Evie jest wyobcowaną „dziwaczką”, niewygodną rozmówczynią… Choć przede wszystkim jest skrzywdzoną, zagubioną ofiarą przemocy i traumatycznej niewoli, która reaguje na otoczenie agresją, buntem i …….

Dobra dziewczyna. Zdolna, grzeczna i pracowita.

Poszukiwania zaginionej licealistki szybko zostają zwieńczone znalezieniem ciała. Kto chciałaby skrzywdzić „złote dziecko” i dlaczego przekreślił życie młodej, ambitnej łyżwiarki? Tyle poświęciła w dążeniu do doskonałości, a skończyła w taki smutny sposób.

Policyjny psycholog. Dobry chłopak ze złą przeszłością. Dla niego obie dziewczyny są ważne, choć w zupełnie różny sposób. Próbuje dotrzeć do prawdy o każdej z nich. Jednej może jeszcze pomóc, dla drugiej walczy już tylko o sprawiedliwość.

Mimo niespiesznego początkowo tempa czujemy się złapani w sidła tej powieści od pierwszych stron. Tajemnicza przeszłość bohaterów też dawkowana jest stopniowo, co zaostrza apetyt na odkrywanie. Postaci budzą dużą ciekawość, tak jak i prowadzone śledztwo – krok po kroku odkrywane są kolejne, przemilczane przez świadków fakty, mające znaczący wpływ na wyjaśnienie prawdziwego obrazu wydarzeń niefortunnej nocy. Samo zakończenie poprowadzone jest krótkim, ostrym cięciem i nie satysfakcjonuje mnie w pełni, ale powieść, jako całość, jest świetna i jeśli pojawi się kontynuacja – a powinna! – to natychmiast po nią sięgnę.

Zła dziewczyna. Szorstka i zbuntowana.

Ona wie, kiedy kłamiesz. Taki dar i przekleństwo jednocześnie – prawda jest piękna, ale trudniejsza, mniej przyjemna. Chcemy prawdy, ale nie zawsze umiemy ją przyjąć. Dlatego Evie jest wyobcowaną „dziwaczką”, niewygodną rozmówczynią… Choć przede wszy...

Rozwiń

Zwiń