Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Ten japoński bestseller niestety wywołał we mnie wiele sprzecznych emocji. Zaczynając od pozytywów ta książka to doskonały przekrój japońskiego społeczeństwa, a na jej stronach spotykamy młodą dziewczynę, która sprzedaje ubrania w jednym z większych sklepów wielobranżowych, jest niezadowolona ze swojej pracy oraz życia i poszukuje możliwości rozwinięcia sowich kompetencji. Historia ta przybliża nam japońskie społeczeństwo jako nastawione na odbieranie ludzi przez pryzmat ich wykształcenia oraz wykonywanej pracy, pędzącego do tworzenia swojego zewnętrznego idealnego wizerunku nie zważając na zdrowie psychiczne. Druga historia opowiada o księgowym, który marzy o zmianie pracy i otworzenia sklepu z antykami, wiecznie grzecznym i dobrze ułożonym, a w rozdział ten wpleciona jest akceptacja związku córki z o wiele starszym mężczyzną tylko przez wzgląd posiadania przez niego stabilnej pracy oraz łatwości z jaką można oskarżyć kogoś o mobbing. Trzecia historia poruszyła niesamowicie ważny temat rozerwania między macierzyństwem, a dążeniem do realizacji swoich celów zawodowych i pokazała, że w Japonii wciąż obowiązuje patriarchalny wzorzec rodziny, gdzie kobieta może robić karierę tylko do czasu urodzenia dziecka, a później powinna zamienić się w „kurę domową” pozbawioną aspiracji. Czwarta historia mnie osobiście najbardziej przeraziła i złapała za serce, bo dotyczyła problemu bezrobotnych młodych mężczyzn, pozostających na utrzymaniu swoich matek, mieszkających z nimi i całkowicie odizolowanych od otaczającego świata dodatkowo bez możliwości znalezienia żony i żyjących w krainie marzeń i niemożliwych do spełnienia ambicji, które sparaliżowały ich dalszy rozwój. Książkę tą zamyka nam historia mężczyzny, które całe swoje życie poświęcił pracy i karierze i nie pozostawił sobie wystarczająco dużo czasu na poznanie siebie czy własnej rodziny i który po przejściu na emeryturę czuje samotność i nie może odnaleźć się w świecie. Doskonałym zabiegiem było również powolne splatanie ze sobą wszystkich postaci w jedno, powolne przecinanie ich losów i krzyżowanie historii.
Z minusów jak dla mnie postać bibliotekarki oraz wątek „dodatków” był wyjątkowo niedopracowany, a jednocześnie w książce zaznaliśmy częstego i niepotrzebnego wypunktowania wagi pani Sayuri i dokonania oceny jej osoby tylko przez ten pryzmat co mam wrażenie w literaturze europejskiej bardzo negatywnie zostałoby od razu ocenione przez wydawców, w szczególności, że wątek ten niewiele wnosił do narracji. Dodatkowo rozwiązania życiowo trudnych sytuacji bohaterów przychodziły jak dla mnie zbyt łatwo, przez co zniknął gdzieś dla mnie element naturalności. I na sam koniec sięgając po nią i widząc opinie innych osób, miałam ogromną nadzieję, że książka ta będzie moim kolejnym comfort bookiem, a niestety tak się nie stało, czegoś mi w niej zabrakło.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Ten japoński bestseller niestety wywołał we mnie wiele sprzecznych emocji. Zaczynając od pozytywów ta książka to doskona...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Jak ja żałuję, że nie sięgnęłam (bo jescze jej nie było 😂) po tę książkę przed moim Erasmusem w Paryżu! Wtedy na pewno zwróciłabym więcej uwagi na te małe, nieuchwytne na pierwszy rzut oka zwyczaje i tradycje. Książka napisana jest w lekkim „amerykańskim” stylu, autorka prowadzi swobodną opowieść, w formie pogawędki, pełną historii i przemyśleń ze swojej wycieczki do Francji. Dla polskiego czytelnika wiele zdziwień autorki jest czymś niezrozumiałym, ale zważywszy na fakt, że książka pisana jest do amerykańskiego czytelnika, a polska kultura nie jest aż tak odległa od tej francuskiej nie powinno to aż tak dziwić. Nie jest to wymagający przewodnik czy reportaż najeżony szczegółami ale raczej historia pozwalająca poczuć na każdej stronie smak i zapach Francji. Ukazuje nam ona to co najbardziej francuskie. Zamiłowanie do pysznego jedzenia - Francuzi dumni są ze swojej kuchni, a ich mięsne przysmaki oraz cukiernicze wypieki są znane już na całym świecie. Uwielbienie mody - francuskie ulice to istny pokaz mody, a dzielnice mody zachwycają swoim przepychem i zaskakują kolejkami przed butikami. Perfumiarstwo - we Francji nie wystarczy wyglądać, ale trzeba jeszcze pachnieć, zmysłowo, kusząco bądź męsko i korzennie. Literatura i pasja wiedzy - brakuje wam imprez dla czytelników? Francja to doskonałe miejsce na wspólne czytanie czy słuchanie poezji pod chmurką, tu równie znajduje się jeden z najbardziej prestiżowych uniwersytetów - Sorbona.

To tyle ciekawostek ode mnie, jeżeli jesteście ciekawi więcej to książka w dłoń i lećcie kupować bilet do Paryża - bon voyage!

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Jak ja żałuję, że nie sięgnęłam (bo jescze jej nie było 😂) po tę książkę przed moim Erasmusem w Paryżu! Wtedy na pewno z...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Czytałam już kilka książek wydawanych przez HI:STORY i ta zdecydowanie kalibrem jest najcięższa i bardziej przypomina rozprawę naukową niż lekką literaturę popularną, więc wymaga większej koncentracji. Niby każdemu się wydaje, że wie jak się zakończyła II Wojna Światowa. Ale czy na pewno? Czy ot tak jesteśmy w stanie powiedzieć kogo Hitler wyznaczył na swojego następcę? Nie, to nie ta oczywista postać, która była przy nim do samego końca. Czy gdziekolwiek poza krajami bloku wschodniego funkcjonuje w ogóle świadomość tego, że Armia Czerwona nie była aniołem wyzwolenia, ale dla wielu narodów kolejnym ciemiężycielem tak samo albo i bardziej okrutnym niż naziści? Dla mnie jednym z najbardziej wstrząsających fragmentów był chyba jednak ten, który wskazywał na głęboki fanatyzm i wiarę w idee nazizmu zwykłych obywateli (a w przecież mówi się, że to komunizm był najbardziej indoktrynując). Książka pokazując nad te kilka dni po zakończeniu wojny, nasycona jest wieloma szczegółami, nazwiskami i datami, niesamowicie ciekawa ale jednak już dla ludzi, którzy są bardziej wgłębieni w temat.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Czytałam już kilka książek wydawanych przez HI:STORY i ta zdecydowanie kalibrem jest najcięższa i bardziej przypomina ro...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Literatura obyczajowa nie należy do mojego gatunku numer jeden, ale też nie będę ukrywać lubię czasem po nią sięgnąć, a ta historia mnie całkowicie zauroczyła. Czy to dlatego, że mamy tu Paryż – miejsce zakochanych i mojego drugie Erasmusa? Możliwe :D Ta książka jest cudownie słodką historią o dziewczynie, która odważyła się odnaleźć samą siebie i poznać swoje potrzeby mimo ludzi dookoła, którzy próbowali wcisnąć ją w sztywne ramy konwenansów. Nieoczekiwanie w drodze tej pomógł jej pewien intrygująco szczery francuz, z którym miała okazję spędzić tylko jeden dzień. Książka ta jest idealną przygodą do przeczytania latem na plaży, a jeszcze lepiej w samolocie w drodze do Paryża, bo każda jej strona wypełniona jest zapachem kawy i croissantów, a narracja prowadzi nas przez najbardziej znane i wytęsknione zakamarki Paryża.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Literatura obyczajowa nie należy do mojego gatunku numer jeden, ale też nie będę ukrywać lubię czasem po nią sięgnąć, a ...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Ta książka to taki ciepły kocyk, który otula nasze serce, mimo, że każda z bohaterek ma swoje problemy i rozterki. I tak poznajmy tu:
• Honoratę, która sama siebie przedstawia jako matkę Polkę, której celem życia jest opieka nad domem i mężem, która bardzo wcześnie planowo zaszła w ciążę, urodziła dziecko i wyszła za mąż, która jednak z pewnym momencie zaczyna mieć dość swojego życia z teściową na karku i marzy o uniezależnieniu się i powrocie do wyuczonego zawodu,
• Dagmarę, dziewczynę, której ciężko od zawsz przychodzi nawiązywanie kontaktów i przyjaźni, która pracuje w sklepie z herbatą swojej matki, matki, która ma apodyktyczne spojrzenie na swoją relację z córką i nie potrafi odpuścić kontroli,
• Alicję, którą poznajemy w chwili, gdy jest już w zaawansowanej ciąży, mieszka w kawalerce z mężczyzną, który pracuje jako DJ i oczekuje, że życie wszystkich wokoło będzie kręciło się wokół jego potrzeb. Alicję, która zostawiła mężczyznę, którego być może kochała całym sercem z obawy, że nie będą mogli mieć dzieci i chyba zaczyna za nim tęsknić,
• Gabrielę, kobietę, która swoje życie i fotograficzną pasję poświęciła pewnej pracy w ubezpieczeniach, aby móc zając się swoją młodszą siostrą.
Książka jest doskonałym sposobem na oderwanie się od naszych codziennych problemów i zmartwień i odpoczęcie wieczorem pod ciepłym kocem z kubkiem jaśminowej herbaty w ręku. Moje serce całkowicie roztopiła, mimo, że ten gatunek nie jest mi bliski. I powiem Wam, że już jestem ciekawa dalszych przygód tych czterech przyjaciółek, zwłaszcza, że książka kończy się tak, że nie da się już myśleć o niczym innym! I na koniec powiem jeszcze jedno, Pani Aleksandra Rak nie bez powodu nazywana jest zaklinaczką dobrych emocji!

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Ta książka to taki ciepły kocyk, który otula nasze serce, mimo, że każda z bohaterek ma swoje problemy i rozterki. I tak...

Rozwiń

Zwiń

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Czasem lubię trochę namieszać i tym razem też tak będzie! Wbrew opiniom, które przeczytałam „Trzymaj się z dala, kochanie” dla mnie zdecydowanie jest jedną z lepszych Szczelin, które czytałam. Czemu tak jest bardzo trudno mi powiedzieć, bo to uczucie nieracjonalnie rozbudziło się gdzieś pod powierzchnią mojej skóry w chwilach gdy czytałam ten reportaż na przekór wszystkiemu – w nabitym ludźmi autobusie, w nocy pod kołdrą czy zamiast oglądania ulubionego serialu, na który zawsze czekam z niecierpliwością. Książka mimo tematyki zaskoczyła mnie lekkością z jaką się ją czyta, nie jest to misternie upleciona sieć, która wymaga od nas niesamowitego skupienia ale raczej w prosty sposób nakreślone tło społeczno-historyczno-polityczne przeplatane opowieściami autora o jego rozmowach i czasie spędzonym w Afryce. Tematyka absolutnie nie należy do łatwych i idealnie kontrastuje z wyidealizowanym pojęciem miłości, bo jak możemy przeczytać przecież bije ten co kocha, któremu zależy. A sama książka ukazuje nam cierpienie kobiet, o których życiu decydują mężczyźni, które mają im być bezwzględnie posłuszne, bo w przeciwnym wypadku czeka je przemoc fizyczna, a czasem i wygnanie z domu. Kobiet, które z głodu handlują swoim ciałem zapewniając sobie możliwość kupna ryb, które stają się ofiarami handlu ludzi tylko dlatego, że chcą znaleźć uczciwą pracę i wyrwać się ze slamsów. Z kolejnych stron wylewa się na nas ogrom cierpienia dzieci, które poddawane są okrutnemu zabiegowi obrzezania oraz tych, które rodząc się jako albinosi i postrzegani są jako złe duchy i jeżeli nie zostaną zamordowane w szpitalu to i tak na każdym kroku będę musiały uważać żeby nie paść ofiarą szarlatanów i handlarzy organów. To również historia okrucieństwa jakie wiązało się z kolonializmem i trwa nadal i polega na zabieraniu ziemi i zamykaniu ludzi w rezerwatach czy budowaniu przez Chiny infrastruktur powodujących zadłużenie krajów nawet do wysokości 60% PKB. To opowieść o dyskryminacji i matkach wyrzekających się swoich synów przez wzgląd na to, że darzą miłością innego mężczyznę. We mnie książka ta rozbudziła ciekawość Afryki i za to jestem jej ogromnie wdzięczna.

Recenzja powstała w ramach współpracy barterowej z wydawnictwem. Warunki współpracy w żaden sposób nie wpływają na treść recenzji i niezależność myśli w niej zawartych.

Czasem lubię trochę namieszać i tym razem też tak będzie! Wbrew opiniom, które przeczytałam „Trzymaj się z dala, kochani...

Rozwiń

Zwiń