Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Poprawna książka. Powiedziałabym bardzo młodzieżowa. Lekka, momentami drażniona. Spodziewałam się czegoś lepszego, zwłaszcza po przeczytaniu opisu książki. Uważam, że potencjał nie został wykorzystany. Na wielu płaszczyznach tak naprawdę - zdanie czytelnika, bo autorka mogła osiągnąć założony przez siebie plan i wtedy okej, ale mimo to ocena pozostaje. Trochę szkoda mi tej historii....

Poprawna książka. Powiedziałabym bardzo młodzieżowa. Lekka, momentami drażniona. Spodziewałam się czegoś lepszego, zwłaszcza po przeczytaniu opisu książki. Uważam, że potencjał nie został wykorzystany. Na wielu płaszczyznach tak naprawdę - zdanie czytelnika, bo autorka mogła osiągnąć założ...

Rozwiń

Zwiń

Zwlekałam z przeczytaniem "Łatwopalnej", ponieważ bałam się, że będzie za bardzo.... wymyślna. Tak, to odpowiednie określenie. Na całe szczęście taka nie była. Wyróżnia się na tle innych romansów, ale ze smakiem. Uf, co za ulga.
Lane to bardzo zamknięta kobieta po wielu trudnych przejściach. Po części rozumiałam już na samym początku i na koniec stwierdzam, że szkoda, że nie miała u swojego boku wcześniej tak cudownego człowieka, jakim niewątpliwie był Dax. Jak myślę o nim, to aż mi się ciepło na serduchu robi. Bardzo uważny, wrażliwy człowiek, który jak kocha to całym sercem. Jak się angażuje, to na dwieście procent. Byli sobie potrzebni. Oboje. I nie mam ku temu ważnych wątpliwości. Żadnych.

Zwlekałam z przeczytaniem "Łatwopalnej", ponieważ bałam się, że będzie za bardzo.... wymyślna. Tak, to odpowiednie określenie. Na całe szczęście taka nie była. Wyróżnia się na tle innych romansów, ale ze smakiem. Uf, co za ulga.
Lane to bardzo zamknięta kobieta po wielu trudnych ...

Rozwiń

Zwiń

Ohhh, totalny rollercoster. Rollercoster. Tak, to odpowiednie słowo opisujące książkę „Milestones”. Kiedy wydawało się, że będzie przewidywalnie, Callan albo Hale, zachowywali się totalnie niezrozumiale, zostawiając wiele znaków zapytania za sobą. To książka na kilka wieczór, które będziesz chciała przeczytać w jeden. Czy to możliwe? Oczywiście, ale musisz wiedzieć, że warto, mimo niewyspania.
Żałuję, że nie mieliśmy okazji poznać za życia ojca Veronici. Niezły był z niego manipulator, ale cudowny człowiek. Z tego, jak pracownicy się o nim wypowiadali, czy ludzie, którzy znajdowali się blisko niego, aż żal, że się go nie znało.
Veronica po śmierci ojca czuła się bardzo zagubiona. Cieszę się, że miała u swojego boku Kane’a, chociaż nie zawsze to było widoczne na pierwszy rzut oka. Zawiłość... było sporo zakrętów w ich relacji, ale cieszę się, że... zakończyła się szczęśliwie.

Ohhh, totalny rollercoster. Rollercoster. Tak, to odpowiednie słowo opisujące książkę „Milestones”. Kiedy wydawało się, że będzie przewidywalnie, Callan albo Hale, zachowywali się totalnie niezrozumiale, zostawiając wiele znaków zapytania za sobą. To książka na kilka wieczór, które będzies...

Rozwiń

Zwiń

Najbardziej emocjonująca część i zakończenie, które mocno zaskakuje. Historia relacji rodzinnych Judyty udowadnia, że nigdy nic nie jest czarno-biało. Warto o tym pamiętać, bo sama bohaterka totalnie o tym zapomniała. Jak zwykle unosiła się dumą i traktowała ludzi z góry, co mnie irytowało, dlatego, że kiedy Piotr zachowywał się nie tak, jakby chciała... to oceniała go, wymagając tego, czy tamtego, a gdzie w tym wszystkim była ona? Możliwe, że właśnie o to chodziło Pani Natalii, żeby w taki sposób została przedstawiona szanowna pani adwokat, ale... tak po ludzku było mi szkoda Piotra. Piotra, który również miał sporo do udźwignięcia. Przykro było mi patrzeć, że J. nie była dla niego takim wsparciem, jakiego bym oczekiwała.... albo jakiego ona sama by oczekiwała.

Najbardziej emocjonująca część i zakończenie, które mocno zaskakuje. Historia relacji rodzinnych Judyty udowadnia, że nigdy nic nie jest czarno-biało. Warto o tym pamiętać, bo sama bohaterka totalnie o tym zapomniała. Jak zwykle unosiła się dumą i traktowała ludzi z góry, co mnie irytowało...

Rozwiń

Zwiń

Uwielbiam duet Judyty i Piotra. Mimo wszystko uważam, że oboje są silnymi osobowościami, ale różnią się na tyle, że świetnie się uzupełniają. Bliżej mi niestety do Piotra niż do Judyty, która mam wrażenie, że czasem po prostu musi się uprzeć jak... wół. Tak dla zasady. Żeby nie było nudno. Podziwiam, że Piotr to wytrwał, bo mnie by chyba nie starczyło pokładów cierpliwości. Chyba najbardziej irytowało mnie w adwokatce to, że była taka ostra w stosunku do Piotra, a sama nie była lepsza w kontaktach z ludźmi. Kiedy chodziło o jej rodzinę czy bliskich, łatwo było nią manipulować. Piotr z kolei nigdy nie tracił zimnej krwi i chyba to mnie w nim urzekło najbardziej.

Uwielbiam duet Judyty i Piotra. Mimo wszystko uważam, że oboje są silnymi osobowościami, ale różnią się na tyle, że świetnie się uzupełniają. Bliżej mi niestety do Piotra niż do Judyty, która mam wrażenie, że czasem po prostu musi się uprzeć jak... wół. Tak dla zasady. Żeby nie było nudno....

Rozwiń

Zwiń