Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka przedstawia bardzo ciekawą tezę - wszystko to, co czego doświadczamy w okresie prenatalnym - w brzuchu mamy - ma wpływ na to kim jesteśmy, jak się czujemy, jakie mamy traumy i jakie decyzje podejmujemy.
Najpierw podeszłam do tej tezy z dużą obojętnością czy nawet powściągliwością. Im dalej jednak zagłębiałam się w lekturę, tym bardziej się przekonywałam.
Marianna przekonuje nas swoją historią, niełatwą, bolesną. Dzięki temu pokazuje gdzie i jak patrzeć, na co zwracać uwagę i jak wrócić do przeszłości.
Dzięki temu przypominałam sobie różne sytuacje, anegdoty i niektóre rzeczy pięknie się ze sobą splatały.
To książka pełna zadumy, empatii, dzięki której można spróbować zrozumieć siebie.
Ale tak naprawdę, głęboko.

Autorka przedstawia bardzo ciekawą tezę - wszystko to, co czego doświadczamy w okresie prenatalnym - w brzuchu mamy - ma wpływ na to kim jesteśmy, jak się czujemy, jakie mamy traumy i jakie decyzje podejmujemy.
Najpierw podeszłam do tej tezy z dużą obojętnością czy nawet powściągliwością. ...

Rozwiń

Zwiń

Szalona, pewna siebie doktorantka, która unika zobowiązań i pracownik ochrony, były rugbista z romantyczną duszą.

Czy to może się udać?

Jak najbardziej!
A jeśli dodamy do tego związek na niby, przyjaźń zmieniająca się w miłość, cudowne relacje rodzinne to po prostu musi się udać!
Jednak Talia Hibbert urzekła mnie najbardziej swoim ciętym humorem i żarcikami, które sprawiały, że wybuchałam śmiechem, a pikantne odzywki i docinki sprawiały, że robiło się gorąco🔥
I właśnie to kontrastowe i niecodzienne zestawienie bohaterów sprawia, że akcja wciąga i bardzo dobrze się ją czyta.
Danika jest odważna, impulsywna, a równocześnie przenikliwa i twarda.
Zafir to jej przeciwieństwo - cichy, skryty, prostolinijny (ale nie prostacki!), a do tego dobry i oddany. Kiedy poznajmy ich historie, przeszłość, relacje po prostu nie da ich się nie lubić.
Czytałam też pierwszą część z serii o siostrach Brown i bardzo miłym (chociaż w sumie oczywistym) aspektem było to, że bohaterowie przewijali się w niektórych scenach. Jeżeli jednak chcecie zacząć czytać od tej części - również nie widzę przeszkód.
Ja natomiast z niecierpliwością i wypiekami na twarzy czekam na to co przytrafi się najmłodszej z sióstr.

Szalona, pewna siebie doktorantka, która unika zobowiązań i pracownik ochrony, były rugbista z romantyczną duszą.

Czy to może się udać?

Jak najbardziej!
A jeśli dodamy do tego związek na niby, przyjaźń zmieniająca się w miłość, cudowne relacje rodzinne to po prostu musi się udać!
Jednak ...

Rozwiń

Zwiń

"Miłość mojego życia" - to nie jest romans, co można by wywnioskować po tytule.
"Miłość mojego życia"- to nie jest też thriller, co sugerowałby opis.
Dla mnie to powieść obyczajowa, w której miłość odgrywa bardzo dużą rolę, jest motorem wszystkiego, co się wydarzy.
Brak tu jednak tego napięcia, oczekiwania, dreszczyku emocji tak charakterystycznego dla thrillerów.

Czy to znaczy, że mi się nie podobało?
Absolutnie nie!
To czytało się naprawdę dobrze, rozdziały są krótkie, akcja wciąga, narracja jest prowadzona z perspektywy dwóch osób - co dla mnie zawsze jest plusem. Chociaż trzeba przyznać, że są miejsca i opisy, które się dłużą. Również po połowie książka nabiera większej dynamiki i zaczyna pędzić.
Główni bohaterowie czyli Leo i Emma to małżeństwo z dziesięcioletnim stażem.
Jednak dopiero teraz zaczynają wychodzić sekrety przeszłości i tajemnice, które miały pozostać nieodkryte, a mogą zrujnować przyszłość.
Czy tym razem zwycięży miłość, czy można budować swój świat na kłamstwie bez konsekwencji?
Przekonajcie się sami!

"Miłość mojego życia" - to nie jest romans, co można by wywnioskować po tytule.
"Miłość mojego życia"- to nie jest też thriller, co sugerowałby opis.
Dla mnie to powieść obyczajowa, w której miłość odgrywa bardzo dużą rolę, jest motorem wszystkiego, co się wydarzy.
Bra...

Rozwiń

Zwiń

Czekałam na ten drugi tom i to bardzo, bo rozwiązań i ciągów dalszych mogło być mnóstwo!
A jak było?
Jak w życiu.
Czyli nic nie było proste.

Przyznaję, że najbardziej porwał mnie wątek Sabiny i Adriana. Ten typ człowieka jakim był Adrian - narcyz, manipulant, dla którego najważniejszy jest wizerunek, wzbudza wiele negatywnych emocji. A zakończenie toksycznej relacji nie jest prostą sprawą nawet dla mądrej, wykształconej kobiety jaką jest Sabina, dla której jakby nie było rozwody to chleb powszedni.
Dzięki Sabinie dostajemy również wątek szkolnej miłości, która odnajduje się po latach.

Natomiast Dawid i Kinga.
Ona tuż po rozstaniu, po zdradzie. On syn jej najlepszej przyjaciółki.
I ta gorąca noc ach!
Oboje udają że nic się nie wydarzyło i oboje nie mogą zapomnieć...
I nic dziwnego, emocje między nimi, strach czy się uda, strach przed utrata przyjaźni...miotały nimi o nie pozwalały myśleć racjonalnie.
Natomiast to co autorka serwuje na końcu...
Teraz nie mogę się doczekać trzeciego tomu!
Czytajcie, bo pióro Pani Kasi jest naprawdę świetne. Dzięki temu historia płynie i ani się nie obejrzymy a to już koniec!

Czekałam na ten drugi tom i to bardzo, bo rozwiązań i ciągów dalszych mogło być mnóstwo!
A jak było?
Jak w życiu.
Czyli nic nie było proste.

Przyznaję, że najbardziej porwał mnie wątek Sabiny i Adriana. Ten typ człowieka jakim był Adrian - narcyz, manipulant, dla którego najważniejszy je...

Rozwiń

Zwiń

12 listów na 12 miesięcy.
12 miesięcy po jej śmierci.
12 listów, które mają pomóc uporać się ze stratą i ruszyć dalej.

Ale czy to możliwe jeżeli miało się taka miłość jak Joshua i Lauren?
Miłość idealną, wyjątkową, która wypełnia każdy skrawek serca, a świadomość tego, że ta druga osoba jest sprawia, że wszystko staje się lepsze.

To książka o miłości - dzięki listom cofamy się w czasie, poznajemy początki związku, widzimy jak relacja się rozwijała, a uczucie kwitło. Bohaterom towarzyszymy też w tych najgorszych momentach - kiedy dowiadują się o nieuleczalnej chorobie i obserwujemy jak wpływa na codzienność.

Joshua to facet idealny. Ukierunkowany w 100% na żonę - jest zawsze kiedy go potrzebuje,wspiera, kocha, z pełnym zaangażowaniem spełnia jej zachcianki, stara sie wyprzedzać jej myśli i ulżyć w cierpieniu.

Nie raz się wzruszałam, bo wiadomo, że zawsze jest ciężko kiedy ktoś umiera, ale czym ta osoba jest młodsza tym wydaje się to bardziej niesprawiedliwe.
Myślami byłam przy Joshu rozumiałam jego ból i niechęć wracania do życia.

Bardzo podziwiałam Lauren - wiedziała, że nie ma dla niej ratunku i dzięki temu celebrowała życie - chciała wykorzystać je jak tylko mogła spełniać marzenia i spędzać czas z bliskimi.

I to jest właśnie coś co można wynieść z tej historii, być może banał - żyć tak jakby jutra miało nie być, tworzyć małe szczęścia i cieszyć się sobą.

Ps. Uwielbiam zakończenie ❤️

12 listów na 12 miesięcy.
12 miesięcy po jej śmierci.
12 listów, które mają pomóc uporać się ze stratą i ruszyć dalej.

Ale czy to możliwe jeżeli miało się taka miłość jak Joshua i Lauren?
Miłość idealną, wyjątkową, która wypełnia każdy skrawek serca, a świadomość tego, że ta druga osoba ...

Rozwiń

Zwiń

Już od samego początku zostajemy wciągnięci w mroczny klimat brudnych, patologicznych miejsc GOPu, do których normalny obywatel się nie zapuszcza.
Jest zbrodnia.
Nie jedna.
Przerażająca.
Tajemnicza.
Artystyczna.
Nie do rozwiązania.
Aż w końcu w akcie desperacji zostaje powołany zespół, który nie powinien powstać. Policjantów wydalonych ze służby, mających wiele na sumieniu.
Członkowie są różnorodni i nawet się nie lubią, co bardzo dodaje smaku i zaognia powieść jeszcze bardziej.
Jest on Rafał Lichy - dążący do autodestrukcji, pijaczyna, który jeden nałóg zastępuje drugim, a rozwiązanie sprawy staje się jego obsesją.
Zbrodnia jest zawiła i ciężko domyślić się zakończenia - jednak jest ono dobrze przemyślane a wszystkie kropki w końcu się łączą. Oprócz tego jest dość dużo erotycznych scen, a także wątki kibolskie.
Tu wszystko jest brudne, mroczne, ponure i szare.
Po takiej lekturze wątpię, aby ktokolwiek chciał tam przyjechać, ale warto wybrać się w te podróż właśnie na kartkach tej powieści...

A tak z ciekawostek to zostałam już kupiona od samego początku, bo główny bohater chodził do tego samego liceum co ja. I chociaż absolutnie nie miało to żadnego znaczenia, to później szukałam już innych znajomych terenów 🙃

Już od samego początku zostajemy wciągnięci w mroczny klimat brudnych, patologicznych miejsc GOPu, do których normalny obywatel się nie zapuszcza.
Jest zbrodnia.
Nie jedna.
Przerażająca.
Tajemnicza.
Artystyczna.
Nie do rozwiązania.
Aż w końcu w akcie desperacji zostaje powołany zespół, kt...

Rozwiń

Zwiń

Ten reportaż jest o jednym z największych koszmarów, który może się zdarzyć - znika ktoś kto jest częścią Twojego życia i nie wiadomo co się stało.

W pierwszej części poznajemy historie zaginionych. To jest bardzo emocjonalna część. Giną dzieci, przyjaciele, rodzeństwo. Każda historia jest inna, dzieje się gdzie indziej, w różnych latach. Czasem finał już znamy, czasem nie, ale odczucia są bardzo podobne. Rozpacz, pustka, zawieszenie, nadzieja. Chęć rozwiązania zagadki, aby wiedzieć i móc ruszyć dalej.

Druga część jest o ludziach, którzy szukają i tak poznajmy tajniki prac z różnych perspektyw - strażaków, nurków, opiekunów psów poszukiwaczy, profilera czy specjalisty od wariografu. Niezwykłe też było poznanie pracy Archiwum X czy kulisy powstawania programu "Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie".
I ta część również jest niesamowicie dokładna, ciekawa, naszpikowana historiami i wspomnieniami.

W dzisiejszym cyfrowym świecie, gdzie jesteśmy śledzenia non stop wydaje się niemożliwym zaginąć...
A jednak to się dzieje.
Bardzo ważna, rzetelna, uświadamiająca lektura.

Ten reportaż jest o jednym z największych koszmarów, który może się zdarzyć - znika ktoś kto jest częścią Twojego życia i nie wiadomo co się stało.

W pierwszej części poznajemy historie zaginionych. To jest bardzo emocjonalna część. Giną dzieci, przyjaciele, rodzeństwo. Każda historia jes...

Rozwiń

Zwiń

Za gruba? W nic się nie mieszczę? Jestem brzydka? Nic na mnie nie pasuje? Nie lubię siebie? Wszyscy wyglądają lepiej niż ja? Wszyscy się na mnie gapią?
Można by tak w nieskończoność...

Maisie jest naprawdę przesympatyczną nastolatką, z fajnym poczuciem humoru, inteligentną, z dobrym sercem ale no właśnie... Jest jej trochę za dużo... I co w sobie lubi?
Nic.
A wakacje zamiast na plazy znów ma zamiar spędzić w domu przy filmach.

Jest haczyk?
Jest.
Konkurs piękności, który zmienia wszystko.

To książka o akceptacji siebie, o tym jak trudno być nastolatkiem i spełniać oczekiwania swoje i innych, o tym jak trudno jest się dopasować i czy aby na pewno trzeba?
Jestem zauroczona sama postacią Maisie, jej pamiętnikiem, podejściem do życia.
Ta książka jest bardzo realistyczna - Maisie jest typową nastolatką z różnymi humorami, nie jest superdojrzała ani też mega dziecinna. Jest kimś kto wkracza w dorosłość dostrzega problemy rodziców, przyjaciół, ale równocześnie ma w sobie dziecięca naiwność.
To książka dla nastolatków i rodziców - świetnie się ja czyta bo jest napisana w formie dziennika. Jest momentami zabawna, innym razem wzrusza, a kolejne fragmenty trafiają prosto do serca.
Jest tu przyjaźń, pierwsze miłości, rodzinne problemy i kłótnie.
Polecam i zapewniam, że nie będziecie mogli się oderwać!

Za gruba? W nic się nie mieszczę? Jestem brzydka? Nic na mnie nie pasuje? Nie lubię siebie? Wszyscy wyglądają lepiej niż ja? Wszyscy się na mnie gapią?
Można by tak w nieskończoność...

Maisie jest naprawdę przesympatyczną nastolatką, z fajnym poczuciem humoru, inteligentną, z dobrym serce...

Rozwiń

Zwiń

Ależ to był świetny debiut! Było tu wszystko czego oczekuję od kryminałów.
Przede wszystkim zbrodnie - okrutne, brutalne i działające na wyobraźnię.
Do tego seryjnego mordercę, który nie cofnie się przed niczym - bo nie ma nic do stracenia.

Komisarz Bondys - bardzo charakterystyczny, wypalający mnóstwo poznańskich, z trudną przeszłością i skomplikowanymi relacjami rodzinnymi i partnerskimi. Jest wzorem dla świeżaków, którzy zostali mu dobrani, aby pomóc w sprawie rozwikłania zagadki.

Do tego jest klimat lat 90 i brudne, szare miasto - Bydgoszcz. Pełne przemocy, kibolskich przepychanek, w którym zwykli szarzy mieszkańcy walczą z przytłaczająca rzeczywistością.

Historie czytało się bardzo dobrze mimo objętości, a na pewno pomagały w tym krotkie rozdziały i ciekawa akcja. Bardzo też podobały mi się też wątki obyczajowe. Dzięki nim bohaterowie są bardziej realni i łatwiej się do nich przywiązać.

Po takim debiucie z niecierpliwością czekam na kolejne sprawy, które Bondys będzie miał do rozwiązania!

Ależ to był świetny debiut! Było tu wszystko czego oczekuję od kryminałów.
Przede wszystkim zbrodnie - okrutne, brutalne i działające na wyobraźnię.
Do tego seryjnego mordercę, który nie cofnie się przed niczym - bo nie ma nic do stracenia.

Komisarz Bondys - bardzo charakterystyczny, wypa...

Rozwiń

Zwiń

ta książka jest inna.
Specyficzna.
Wyjątkowa.

Po pierwsze tematy.
Anoreksja, bulimia, a także strach przed zakochaniem, zaangażowaniem się. Strach przed tym, że nie wyjdzie, że ktoś nas opuści, zostaniemy sami.
Dość dużą kumulacja. Ale idelanie do siebie dopasowana. Pokazująca dlaczego, emocje, uczucia, obawy. Czasem aż boli. Czasem aż nie chce się wierzyć.

Po drugie bohaterowie.
Ginny - z pozoru nic jej nie brakuje. Piękna, pewna siebie, utalentowana, nie mająca problemu z relacjami. Ale tylko z pozoru.
Adrian - pracowity, inteligentny, świetnie zarabiający i nieziemsko przystojny. A jednak z poranionym sercem.
Coś ich przyciąga, jednak strach paraliżuje. Chcą więcej i nie chcą.
Czy są w stanie sobie pomóc czy tylko jeszcze bardziej się zranić.

Po trzecie narracja.
Jak dla mnie jest bardzo specyficzna - niby trzecioosobowa, ale wszechwiedząca, wszechczująca do tego stopnia, że nie raz miałam wrażenie, że wchodzimy w głowy bohaterów. To było naprawdę dobre i mocne. Dzięki temu można się niesamowicie wciągnąć, zrozumieć, poczuć perspektywę i autodestrukcję.

Mam nadzieję, że Was chociaż trochę zainteresowałam i znajdziecie miejsce i odpowiedni moment, aby się z nią zapoznać!

ta książka jest inna.
Specyficzna.
Wyjątkowa.

Po pierwsze tematy.
Anoreksja, bulimia, a także strach przed zakochaniem, zaangażowaniem się. Strach przed tym, że nie wyjdzie, że ktoś nas opuści, zostaniemy sami.
Dość dużą kumulacja. Ale idelanie do siebie dopasowana. Pokazująca dlaczego, ...

Rozwiń

Zwiń