Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pokolenie Ikea czytałam jakoś po roku czy dwóch od wydania, jako studentka. Była to świetna książkowa obserwacja współczesnego świata i gdy je czytałam, miałam w głowie "tak, podoba mi się ta książka i styl Autora". Był specyficzny, to nie było żadne noblowskie arcydzieło ale było to prawdziwe. Życiowo prawdziwe. Nie wiem, czy to kwestia mojego obecnego wieku, preferencji czy jeszcze czegoś innego ale albo Autor stracił polot albo do mnie to już po prostu nie przemawia. Jakoś ciężko się brnęło przez tę książkę. Można przeczytać ale czy trzeba?

Pokolenie Ikea czytałam jakoś po roku czy dwóch od wydania, jako studentka. Była to świetna książkowa obserwacja współczesnego świata i gdy je czytałam, miałam w głowie "tak, podoba mi się ta książka i styl Autora". Był specyficzny, to nie było żadne noblowskie arcydzieło ale było to prawdziwe. Życiowo prawdziwe. Nie wiem, czy to kwestia mojego obecnego wieku, preferencji...

Schemat ten sam - niby wszystko wiemy ale ostatecznie nie ;) chyba spodziewałam się na koniec większego twistu fabularnego, a końcówka mnie załamała ale w końcu mamy bodajze 17 tomów z tej serii, więc zapewne wiele się jeszcze zmieni ;)

Schemat ten sam - niby wszystko wiemy ale ostatecznie nie ;) chyba spodziewałam się na koniec większego twistu fabularnego, a końcówka mnie załamała ale w końcu mamy bodajze 17 tomów z tej serii, więc zapewne wiele się jeszcze zmieni ;)

Rewelacja! Pouczająca, mądra, aktualna. Każdy powinien przeczytać.

Rewelacja! Pouczająca, mądra, aktualna. Każdy powinien przeczytać.

Skala nieprawdopodobności sięgnęła zenitu - Chyłka w Nepalu! Ilez tu się dzieje, ileż tu jest poplątanych wątków, aż zawiało Bondą. Mamy tu i wyznania miłosne i wspinaczkę wysokogórską i sprawę z przeszłości i zawiłe losy rodzinne i wiele więcej. Czasem jednak co za dużo to nie zdrowo i chyba tutaj mamy z tym do czynienia.

Skala nieprawdopodobności sięgnęła zenitu - Chyłka w Nepalu! Ilez tu się dzieje, ileż tu jest poplątanych wątków, aż zawiało Bondą. Mamy tu i wyznania miłosne i wspinaczkę wysokogórską i sprawę z przeszłości i zawiłe losy rodzinne i wiele więcej. Czasem jednak co za dużo to nie zdrowo i chyba tutaj mamy z tym do czynienia.

"Jesteś obcą mi osobą, z którą chciałabym nawiązać jeszcze większą nieznajomość". Cięty język Chyłki - jest, napięcie między Kordianem a Chyłką - jest. Niestety jest też sporo informacji, które pojawiają się z sufitu, wątek kryminalny grubymi nićmi jest szyty. Niby narracja wprowadza nas w temat ale okazuje się, że jednak wcale nie i kompletnie z czapy wszyscy inni wiedzą co się wydarzyło, a my do spółki z jednym bohaterem nie. W ostatecznym rozrachunku - takie sobie to było.

"Jesteś obcą mi osobą, z którą chciałabym nawiązać jeszcze większą nieznajomość". Cięty język Chyłki - jest, napięcie między Kordianem a Chyłką - jest. Niestety jest też sporo informacji, które pojawiają się z sufitu, wątek kryminalny grubymi nićmi jest szyty. Niby narracja wprowadza nas w temat ale okazuje się, że jednak wcale nie i kompletnie z czapy wszyscy inni wiedzą...

Lubię styl BA Paris, dlatego też tę książkę kupiłam zaraz po premierze. Kupiłam i...odłożyłam na półkę. Chyba czekała na swoją kolej ale jak już po nią sięgnęłam to miałam poczucie, że Autorka jakby straciła coś z tego polotu, z jakim napisała poprzednie książki. Nie było napięcia, tylko nuda. Zakończenie nadrobiło ale przez większość czasu zmuszałam się do czytania.

Lubię styl BA Paris, dlatego też tę książkę kupiłam zaraz po premierze. Kupiłam i...odłożyłam na półkę. Chyba czekała na swoją kolej ale jak już po nią sięgnęłam to miałam poczucie, że Autorka jakby straciła coś z tego polotu, z jakim napisała poprzednie książki. Nie było napięcia, tylko nuda. Zakończenie nadrobiło ale przez większość czasu zmuszałam się do czytania.

Oblitus - tytuł, który wypatrzyłam w smaczkach puszczanych przez Autorkę przedpremierowo na Instagramie. Domyśliłam się tytułu i piszczałam, jak dzieciak, gdy zobaczyłam okładkę. Kto czyta moje opinie, ten wie - kocham Śwista miłością czystą. Każdą kolejną książkę osobiście kupuję, pochłaniam i czekam na więcej. Trzecia część znów trzyma poziom pozostałych. Zaskoczył mnie jednak fakt urwanych wątków - chyba będzie rozwinięcie w postaci kolejnych części. Super zabieg z kodem QR - dzięki Paulinka za ten smaczek. Dołączam do klubu maruderów, pod kątem wyboru Anki ale domyślam się, co kierowało Autorką. Zbierając ten chaos w całość - warto kupić, warto przeczytać, warto znać te książki. To jest rozrywka w czystej formie.

Oblitus - tytuł, który wypatrzyłam w smaczkach puszczanych przez Autorkę przedpremierowo na Instagramie. Domyśliłam się tytułu i piszczałam, jak dzieciak, gdy zobaczyłam okładkę. Kto czyta moje opinie, ten wie - kocham Śwista miłością czystą. Każdą kolejną książkę osobiście kupuję, pochłaniam i czekam na więcej. Trzecia część znów trzyma poziom pozostałych. Zaskoczył mnie...

Szybko się czyta, akcja jest wartka, ciekawa lektura na wolne popołudnie:)

Szybko się czyta, akcja jest wartka, ciekawa lektura na wolne popołudnie:)

Ale że koniec książki? Podobnie jak w pierwszej części, książka mogłaby być dużo krótsza, natomiast ogólnie była niezła. Najgorsze to zakończenie. Tak urwać w trakcie?

Ale że koniec książki? Podobnie jak w pierwszej części, książka mogłaby być dużo krótsza, natomiast ogólnie była niezła. Najgorsze to zakończenie. Tak urwać w trakcie?

Troszkę przeciągnięta ale ogólnie dobra lektura.

Troszkę przeciągnięta ale ogólnie dobra lektura.

Czy jestem jedyną osobą nierozumiejącą zachwytów nad tą książką? Jestem w szoku, ile jest tu pozytywnych opinii! Przebrnęłam przez to "cudo" ale ledwo. Nie zliczę, ile razy miałam ochotę darować sobie tę lekturę. Zakładam, że książka miała być czystą przyjemnością i wywoływać wrażenie ciepełka w środku. U mnie wywoływała jedynie gorąc nerwów. Tłumaczenie z j. ang. - porażka, kalka językowa goni kalkę językową. Korekta nie istnieje - zdania są zbudowane byle jak, byleby były. Ilość dziwacznych i żenujących stwierdzeń przekroczyła dopuszczalną normę. Książka wydłużana na siłę bezsensownymi zachwytami powtarzanymi po stokroć i rozwleczonymi przemyśleniami. Główna bohaterka to dorosła z umysłem dziecka. Kilkakrotnie sprawdzałam czy aby książka nie jest zaklasyfikowana do literatury dla nastolatków. Nie polecam, nie warto. 2* jedynie za ogólny zarys historii.

Czy jestem jedyną osobą nierozumiejącą zachwytów nad tą książką? Jestem w szoku, ile jest tu pozytywnych opinii! Przebrnęłam przez to "cudo" ale ledwo. Nie zliczę, ile razy miałam ochotę darować sobie tę lekturę. Zakładam, że książka miała być czystą przyjemnością i wywoływać wrażenie ciepełka w środku. U mnie wywoływała jedynie gorąc nerwów. Tłumaczenie z j. ang. -...

Jakież to było nużące! Strasznie mi się dłużyła. Niby ciekawa ale jednocześnie podana w taki sposób, że ciężko było ją czytać czy słuchać. Dobrnęłam do końca za 3 podejściem do książki. Pomysł świetny, wykonanie nie dla mnie.

Jakież to było nużące! Strasznie mi się dłużyła. Niby ciekawa ale jednocześnie podana w taki sposób, że ciężko było ją czytać czy słuchać. Dobrnęłam do końca za 3 podejściem do książki. Pomysł świetny, wykonanie nie dla mnie.

Znów za dużo przemyśleń i analiz w myślach głównych bohaterów. Jakoś ciężej mi się ṭo czytało niż drugą część. Bez szału ale można przeczytać.

Znów za dużo przemyśleń i analiz w myślach głównych bohaterów. Jakoś ciężej mi się ṭo czytało niż drugą część. Bez szału ale można przeczytać.

Nadal sprawa toczy się ślamazarnie, nadal kręcimy się w kółko, intrygi dają się przeczytać z łatwością ale potrzebowałam przerwy od kryminałów, po które zazwyczaj sięgam. Jako romansidło - może być, choć nie jest najlepsze. Niemniej dam szansę trzeciej części.

Nadal sprawa toczy się ślamazarnie, nadal kręcimy się w kółko, intrygi dają się przeczytać z łatwością ale potrzebowałam przerwy od kryminałów, po które zazwyczaj sięgam. Jako romansidło - może być, choć nie jest najlepsze. Niemniej dam szansę trzeciej części.

To chyba miało być coś pokroju Pauliny Świst ale...nie wyszło. Bohaterka irytująca i jakby infantylna (?), sprawa niby się toczy ale jednak nie, dramat goni dramat... naciągane to trochę ale możliwe, że sięgnę po kolejne tomy, by sprawdzić czy są lepsze.

To chyba miało być coś pokroju Pauliny Świst ale...nie wyszło. Bohaterka irytująca i jakby infantylna (?), sprawa niby się toczy ale jednak nie, dramat goni dramat... naciągane to trochę ale możliwe, że sięgnę po kolejne tomy, by sprawdzić czy są lepsze.

Trochę mi się dłużyło, jakoś nie porwało.

Trochę mi się dłużyło, jakoś nie porwało.