Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie rozumiem tak wysokiej oceny tej książki, jest naprawdę przeciętna.


Napisana bardzo fajnym językiem, stylistyka jest niecodzienna i ciekawa, niemniej po jakimś czasie zaczyna robić się irytująca. Coś w stylu "huczy niebo, grzmią wierzby" jak ktoś jest zdenerwowany i tak przez prawie 700 stron. Takie poetyckie zagrania to nie moja bajka, niemniej autorka trzymała fason od początku do końca także to na plus, styl się nie zmienił.

Problem jest w fabule. Główna bohaterka bez charakteru, denna i nudna, taka Matka Teresa z Kalkuty która świat by zbawiała, ignoruje czerwone flagi i jest cierpiętnicą/ofiarą z wyboru. Ciekawy jest motyw jej dzieciństwa, jednak jej infantylność już w wieku młodej dorosłej i ufność do wszystkich pomimo traumy jest trochę... nierealna, jak dla mnie. 17 lat i nie zauważa, że chłopakowi się podoba + bawi się jego uczuciami (niby nieświadomie, ale nigdy nie powiedziała mu NIE) pomimo, że koleżanki jej powtarzały, że chłopak coś tam do niej ma. A potem szok i niedowierzanie, no jak to tak. Podoba mu się? No nie może być.
Rigel to już w ogóle jakiś chaos. Byłby pewnie lepszy gdyby nie wyimaginowany problem z migrenami przez które uważał się za wilka. Im dalej fabularnie TYM GORZEJ. Książka do połowy mogłaby być dobra, ale potem to już równia pochyła.

Dodam, że te "3 lata później" to kolejny kosmos. Główna bohaterka zachowuje się jakby minęło lat 30 a nie 3 i jeszcze wali zdaniem, że "jak byłam młodsza to byłam głupsza" czy coś w tym stylu - i nawiązuje do wydarzeń sprzed 3 lat. Nie żebym się czepiała, ale nie brzmi to zbyt dobrze. I te jakieś teksty "on ma już 28 lat lat, musi się oświadczyć".
Najlepiej wszystko co jest "3 lata później" i dalej po prostu pominąć, bo to wygląda jak pisane na siłę.

Dawno się tak nie wynudziłam. Przeczytałam ją tak naprawdę na siłę.

Nie rozumiem tak wysokiej oceny tej książki, jest naprawdę przeciętna.


Napisana bardzo fajnym językiem, stylistyka jest niecodzienna i ciekawa, niemniej po jakimś czasie zaczyna robić się irytująca. Coś w stylu "huczy niebo, grzmią wierzby" jak ktoś jest zdenerwowany i tak prze...

Rozwiń

Zwiń

Kocham tą trylogię :)

Damen i Laurent nie mogą się bardziej od siebie różnić a jednak jeden drugiego broni do samego końca.
Damen jest honorowy do bólu a chęć ochrony Laurenta go mocno zaślepia - facet kocha za mocno. Laurent jest przebiegły i wykorzysta każdą lukę na swoją korzyść.
Slow burn i enemies to lovers jest naprawdę bardzo dobrze poprowadzone.

Finałowy tom to konfrontacja bohaterów z ich wrogami, Kastorem i regentem. Każdy rozdział dostarcza nowych intryg i rewelacji.

Końcówka dostarcza wrażeń i jest słodka.

Zostały jeszcze opowiadania! :)

Kocham tą trylogię :)

Damen i Laurent nie mogą się bardziej od siebie różnić a jednak jeden drugiego broni do samego końca.
Damen jest honorowy do bólu a chęć ochrony Laurenta go mocno zaślepia - facet kocha za mocno. Laurent jest przebiegły i wykorzysta każdą lukę na swoją korzyść.
Slow...

Rozwiń

Zwiń

Ten slow burn jest niesamowity. Relacja między Damenem a Laurentem jest skomplikowana, powolna a zarazem mięciusia w środku. Enemies to...? No właśnie, ciekawi mnie co będzie w ostatnim tomie.

Dużo intryg. Tego knucia jest tak wiele, że aby to poskładać w całość trzeba nieźle się wysilić. Laurent wyprzedza wszystkich o kilka ruchów na szachownicy, ale popełnia też błędy - ale też wyglądają jakby w pełni zdawał sobie sprawę z tego, że tak może być. Podoba mi się jego postać.

Końcówka ma zajebisty cliffhanger :)

Ten slow burn jest niesamowity. Relacja między Damenem a Laurentem jest skomplikowana, powolna a zarazem mięciusia w środku. Enemies to...? No właśnie, ciekawi mnie co będzie w ostatnim tomie.

Dużo intryg. Tego knucia jest tak wiele, że aby to poskładać w całość trzeba nieźle się wysilić....

Rozwiń

Zwiń

Im dalej się czyta, tym ciężej się oderwać. Postacie z charakterem, bardzo ciekawie zrobione.

18+ oczywiście, to nie jest książka o jednorożcach, tęczach i stanowczo nie dla płatków śniegu.

Uwielbiam książki, które nie są ubierane w otoczkę poprawności politycznej, że tego nie powiemy bo be, niewolnictwo nigdy nie istniało, wszyscy są równi itd. Równość nigdy nie istniała, a niewolnictwo wciąż istnieje tylko w innej formie (być może gorszej). Także jak dla mnie - super.

Trochę się tylko pogubiłam na początku kiedy zaczynamy z postacią imieniem "Damen" i nagle jest "Damianos" - myślałam, że to dwie inne... :D

No i super wątek Erasmusa na końcu. Budzi pewne pytania czy Kallias zrobił to co zrobił celowo, żeby uratować przyjaciela czy z zazdrości.

Im dalej się czyta, tym ciężej się oderwać. Postacie z charakterem, bardzo ciekawie zrobione.

18+ oczywiście, to nie jest książka o jednorożcach, tęczach i stanowczo nie dla płatków śniegu.

Uwielbiam książki, które nie są ubierane w otoczkę poprawności politycznej, że tego nie powiemy bo...

Rozwiń

Zwiń

Książki są 16+, więc nie rozumiem czemu ktoś chciałby dawać tą serię 12latkom a z tego co zauważyłam właśnie to się dzieje.

Przeczytałam pierwszy tom i miło się zaskoczyłam bo pomimo całego tego hejtu w internecie, nie znalazłam w niej nic złego. Rodzina Monet nie jest standardową rodziną, bo walają się po domu pistolety, więc zakładam że to rodzina mafijna bądź coś w ten deseń. Jak na taką rodzinę ich stosunki są bardzo poprawne i w porządku.

Bohaterka ma 5 braci i każdy ma swój własny temperament i osobowość, nie są zrobieni na jedną modłę. Dzięki temu tworzy się specyficzny kontrast między postaciami. Są spięcia, są chwile rozczulenia.
Niewiele jest tu akcji, książka głównie skupia się na relacjach między postaciami.

Nie lubię cukierkowych książek, z jednorożcami, tęczą i fajerwerkami. Ta książka idealnie wpasowała się w moje gusta ale nie jestem dzieckiem a dorosłą kobietą co rozróżnia świat fikcyjny od rzeczywistości. Jeżeli też masz tą umiejętność i potrafisz te dwie rzeczy odseparować - będziesz mieć frajdę z czytania.

Książki są 16+, więc nie rozumiem czemu ktoś chciałby dawać tą serię 12latkom a z tego co zauważyłam właśnie to się dzieje.

Przeczytałam pierwszy tom i miło się zaskoczyłam bo pomimo całego tego hejtu w internecie, nie znalazłam w niej nic złego. Rodzina Monet nie jest standardową rodziną...

Rozwiń

Zwiń

Chciałabym dać większą ocenę, ale nie mogę. Pierwsza połowa to mocne 9/10, jednak druga to takie 3/10 max.

Pierwsza połowa książki jest mocna i wciska w fotel. Nawiązanie do czerwonych pokoi jest bardzo trafne, bo taki konstrukt faktycznie istnieje po tej ciemnej stronie - ciekawe czy autorka też przypadkiem tam zabłądziła kiedy szukała czegoś innego.

Franceska jest obrzydliwą postacią, ale jest klasycznym przykładem "burdel-mamy".


Niestety, ale druga połowa książki jest już... nudna i masakryczna. Od momentu jak Zade ratuje Adeline to robi się niesmacznie. Sceny seksu robią się nudne i nie ma pomiędzy nimi żadnej znaczącej przerwy (scena ciągnie się na 3-5 stron i za jakieś 2 jest następna albo jest omawiane jak to by chcieli się grzmocić). Zade notorycznie chce wskoczyć Adeline pod majtki. Wątek traumy też jest mega dziwnie tutaj przedstawiony, bo laska ma traumę ale nie ma problemu z tym, że Zade ją notorycznie dusi czy podnosi za gardło do góry i to nad ziemię żeby tak wisiała. To taki motyw z anime, bo wykonanie takiego manewru jest nierealne więc jak dla mnie mocno odbiega od realności jaką autorka chciała przedstawić.

Inna sprawa jest taka, że Zade chce dominować, czyli mamy relację dom/sub, jednak jest ona mocno niezdrowa. Nie ma tutaj żadnych limitów, żadnego aftercare (sory, ale po duszeniu albo cięciu szkłem przytulenie nie wystarczy a Adeline zachowuje się co najmniej dziwnie), żadnych "safe word". Ta scena z seksem w lesie była obrzydliwa. Już nie wspomnę o tym, że co chwile się kaleczą i nie pozostają po tym żadne obrażenia jakby magicznie się leczyli.

Końcówka też pozostawia wiele do życzenia. Autorka zaczęła nowy wątek i po prostu tam urwała nic nie wyjaśniając. To co stało się z Claire jak dla mnie też było trochę za szybkie. Zamiast 10000 scen seksu lepiej by było rozwinąć te napoczęte wątki a nie kończyć je byle jak.

Chciałabym dać większą ocenę, ale nie mogę. Pierwsza połowa to mocne 9/10, jednak druga to takie 3/10 max.

Pierwsza połowa książki jest mocna i wciska w fotel. Nawiązanie do czerwonych pokoi jest bardzo trafne, bo taki konstrukt faktycznie istnieje po tej ciemnej stronie - ciekawe czy aut...

Rozwiń

Zwiń

Na wstępie powiem, że opis na okładce ma się nijak do treści książki.

TW już ciekawiej się prezentują, ale żeby jakoś specjalnie często występowały to nie bardzo.

Książka jest nabuzowana graficznymi opisami seksu. Jak tylko Adeline dopuści swojego Cienia bliżej to te opisy ciągną się przez kilka stron a ich częstotliwość trochę drażni (chociaż w drugim tomie jest gorzej, bo jest tego jeszcze więcej i robi się to po prostu nudne - sceny się powtarzają, tylko tło się zmienia).

Ciekawy jest też wątek śledztwa Adeline i Dayi dotyczący prababki bohaterki, Gigi.

Dark romance ze stalkerem to zawsze takie 50/50, nie wiadomo jak wypadnie ale tutaj było całkiem przyzwoicie.

Końcówka ma dobry cliffhanger.

Na wstępie powiem, że opis na okładce ma się nijak do treści książki.

TW już ciekawiej się prezentują, ale żeby jakoś specjalnie często występowały to nie bardzo.

Książka jest nabuzowana graficznymi opisami seksu. Jak tylko Adeline dopuści swojego Cienia bliżej to te opisy ciągną się pr...

Rozwiń

Zwiń

Ostatni tom trylogii Aurory, akcji troszkę więcej. Jest też kwestia podróży w czasie i utkwienie w bąblu czasowo-przestrzennym.



Generalnie całkiem spoko, tylko... jak dla mnie zbyt cukierkowe zakończenie. Lubię jak zakończenie ma happy end ale jak są jakieś koszty tego happy endu a nie jednorożce i tęcza. Za mało strat było jak dla mnie, a utrata 5cioplanowej postaci Adamsa nie robiła wrażenia nawet.
Zili nawet nie można podciągnąć pod straty skoro przeżyła swoje życie szczęśliwie. Także meh.

Ostatni tom trylogii Aurory, akcji troszkę więcej. Jest też kwestia podróży w czasie i utkwienie w bąblu czasowo-przestrzennym.



Generalnie całkiem spoko, tylko... jak dla mnie zbyt cukierkowe zakończenie. Lubię jak zakończenie ma happy end ale jak są jakieś koszty tego happy endu a nie ...

Rozwiń

Zwiń