Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zanim zaczęłam czytać tę książkę uległam już tytułowi i postanowiłam sama upiec sobie odrobinę szczęścia w postaci szarlotki. Ile przyjemności przyniosła mi lektura tej książki napiszę kilka słów, co do ciasta nie będę się rozpisywać, powiem tylko, że było wyborne.

Debiut Weroniki Psiuk uważam za zgrabny, ale bezpieczny. Dostajemy historię z jednej strony bardzo prostą a dodatkowo taką z którą łatwo możemy się utożsamiać. Mira zbliża się do trzydziestki, jest samotną matką na etacie, która marzy o zmianach w swoim życiu. Ma wspaniałą córkę, kochających rodziców, pasje i przebojową przyjaciółkę. Jednak ma poczucie, że nie osiągnęła jeszcze pełni szczęścia. Większość czytelników, może się domyślić, że brakuje w tym wszystkim mężczyzny. A że fabuła posuwa się naprzód to i taki amant wkrótce się pojawia.

Główna bohaterka to kobieta, która da się lubić. Jest skromna i zrównoważona. Postać jej byłego chłopaka i jednocześnie ojca jej córki Marianki to typowy były partner, który na każdym kroku przypomina swoim zachowaniem dlaczego rozstanie z nim to była najlepsza decyzja. Mira jest blisko z rodzicami, którzy mnie podczas lektury bardzo denerwowali swoim zachowaniem. Miałam wrażenie, że są zbyt przerysowani, podobnie jak parę innych postaci. Historia w książce jest dość banalna i osadzona na torach, na których powieści obyczajowe toczą się już od lat. Z jednej strony nic mnie nie zaskoczyło, ale z drugiej takie bezpieczne opowieści też na pewno mają swoją rzeszę fanów. Końcówka powieści zapowiada, że to nie ostatnie spotkanie czytelników z Mirą.

Książka początkowo jest napisane w formie pamiętnika, z czasem mam wrażenie, że ta koncepcja została odrzucona na rzecz innej formy narracji, ale te przejście jest na tyle płynne, że w żaden sposób nie wpływa negatywnie na odbiór.

Polecam wszystkim miłośnikom dobrych wypieków i prostych romantycznych historii.
(Jeśli spodobało się komuś “Szczęście z piernika” ta opowieść też przypadnie do gustu.)

Opinia napisana w ramach akcji recenzenckiej, za egzemplarz ślicznie dziękuję wydawnictwu MUZA.

Zanim zaczęłam czytać tę książkę uległam już tytułowi i postanowiłam sama upiec sobie odrobinę szczęścia w postaci szarlotki. Ile przyjemności przyniosła mi lektura tej książki napiszę kilka słów, co do ciasta nie będę się rozpisywać, powiem tylko, że było wyborne.

Debiut Weroniki Psiuk uważam za zgrabny, ale bezpieczny. Dostajemy historię z jednej strony bardzo prostą a...

Ta książka to piękny język, niebanalne postacie, tajemnice, światowe przekręty, burzliwe romanse i skomplikowane życie rodzinne a w tle parę trupów. Pierre Lemaitre zachwycił mnie swoją powieścią i mam wrażenie, że od dłuższego czasu nie doświadczyłam niczego tak dobrego. Z zaskoczeniem czytam opinie, że to najnudniejsza jego książka, co tylko pozwala mi przypuszczać, że pozostałe są od tej jeszcze lepsze.

Lemaitre przenosi nas do powojennego Bejrutu, gdzie spokojne życie wiedzie zamożna rodzina Pelletierów. Jednak dorastające dzieci postanawiają uniezależnić się od rodziców i wyruszyć w świat w poszukiwaniu własnej drogi. Czwórka rodzeństwa różni się pod każdym względem dlatego ich wzajemne kontakty są dość skomplikowane a za każdym razem gdy przecinają się ich drogi coś zaczyna iskrzyć.

Wielowątkowa powieść, trzymająca w napięciu, pełna humoru a zarazem obnażająca wiele ludzkich zachowań. Lemaitre pokazuje, że nikt nie jest bez winy a każdy nosi ze sobą pewną tajemnicę. Zdecydowanie polecam i wpisuję autora na listę ulubionych.

Ta książka to piękny język, niebanalne postacie, tajemnice, światowe przekręty, burzliwe romanse i skomplikowane życie rodzinne a w tle parę trupów. Pierre Lemaitre zachwycił mnie swoją powieścią i mam wrażenie, że od dłuższego czasu nie doświadczyłam niczego tak dobrego. Z zaskoczeniem czytam opinie, że to najnudniejsza jego książka, co tylko pozwala mi przypuszczać, że...

Literatura zagraniczna a szczególnie ta z poza kontynentu europejskiego pozwala na chwilowe wyjście ze swojskiej bańki i popatrzenie na różne sprawy z nieco innej perspektyw. W tej książce patrzymy na świat oczami koreańskiej starszej pani, której ciężko jest się pogodzić z upływem czasu.

Literatura zagraniczna a szczególnie ta z poza kontynentu europejskiego pozwala na chwilowe wyjście ze swojskiej bańki i popatrzenie na różne sprawy z nieco innej perspektyw. W tej książce patrzymy na świat oczami koreańskiej starszej pani, której ciężko jest się pogodzić z upływem czasu.