Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Sekret Nawiedzonego Lasu" to już piąta część przygód Zagadkowych Agentów. Dwie pierwsze czytały moje córki i bardzo im się podobały. Teraz ja postanowiłam sprawdzić, co w trawie piszczy.
Książka Maxa Czornyja napisana jest przystępnym językiem. Litery są nieco większe a rozdziały krótkie. Dzięki temu nawet mniej wprawione w czytaniu dzieci łatwiej przyswoją opisaną historię. Mamy tutaj wszystko, co dzieci lubią: przygodę, niesamowite zjawiska i tajemnicę. Wszystko oczywiście się wyjaśnia i dobrze kończy a w międzyczasie można się dowiedzieć, jak określać kierunki świata w lesie czy zachować podczas burzy, czyli cała opowieść jest przy okazji trochę pouczająca.
Bardzo przyjemnie spędziłam z nią czas!
Polecam. Myślę, że najbardziej zaciekawi dzieci w wieku 8-12.

"Sekret Nawiedzonego Lasu" to już piąta część przygód Zagadkowych Agentów. Dwie pierwsze czytały moje córki i bardzo im się podobały. Teraz ja postanowiłam sprawdzić, co w trawie piszczy.
Książka Maxa Czornyja napisana jest przystępnym językiem. Litery są nieco większe a rozdziały krótkie. Dzięki temu nawet mniej wprawione w czytaniu dzieci łatwiej przyswoją opisaną...

Przepiękna, niespieszna, nieco poetycka opowieść a właściwie wiele opowieści, które krążą wokół siebie, splatają się ze sobą a na koniec łączą w jedną całość. O kobietach, przeszłości, poszukiwaniu korzeni, własnej tożsamości. O prostym, zwyczajnym życiu. O tym że wszystko się ze sobą łączy, z siebie wynika, że nie było by jednego bez drugiego, że nawet złe rzeczy prowadzą do dobrych.
Jestem oczarowana.

Przepiękna, niespieszna, nieco poetycka opowieść a właściwie wiele opowieści, które krążą wokół siebie, splatają się ze sobą a na koniec łączą w jedną całość. O kobietach, przeszłości, poszukiwaniu korzeni, własnej tożsamości. O prostym, zwyczajnym życiu. O tym że wszystko się ze sobą łączy, z siebie wynika, że nie było by jednego bez drugiego, że nawet złe rzeczy prowadzą...

„Życie za bestseller” to lekki kryminał, taki trochę w starym stylu, umiejscowiony we Wrocławiu. Cała akcja toczy się wokół świata książki. Mamy więc targi, autorów, wydawców, bibliotekarzy, bookstagramerów... W tym wszystkim śmierć młodego pisarza, którego tajemnicę stara się wyjaśnić jego przyjaciółka z dzieciństwa. Książkę Adama czyta się bardzo dobrze. Pełna jest niuansów i smaczków z książkowego świata. I choć autor zarzeka się, że całość jest wymyślona, to wiadomo, że pewne "nieprawidłowości" są odbiciem rzeczywistych wydarzeń i zachowań. Wartością dodaną dla mnie jako mieszkanki miasta jest dobre odwzorowanie wrocławskich miejsc a także wspomnienie rzeczywistych osób czy podmiotów, które choć nie grają głównej roli, zostały w pewien sposób upamiętnione.
Czekam na drugą część.

„Życie za bestseller” to lekki kryminał, taki trochę w starym stylu, umiejscowiony we Wrocławiu. Cała akcja toczy się wokół świata książki. Mamy więc targi, autorów, wydawców, bibliotekarzy, bookstagramerów... W tym wszystkim śmierć młodego pisarza, którego tajemnicę stara się wyjaśnić jego przyjaciółka z dzieciństwa. Książkę Adama czyta się bardzo dobrze. Pełna jest...

Muszę przyznać, że bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Nie znałam wcześniej twórczości autora i teraz już wiem, że koniecznie muszę ją nadrobić.
"Fabryka szpiegów" to trochę literatura szpiegowska, ale trochę też kryminał, bo mamy dziennikarskie śledztwo. Przede wszystkim jednak jest świetnie osadzona historycznie we współczesności. Jednocześnie czuje się, że autor sprawnie porusza się po scenie politycznej, co najmniej od II wojny światowej. Co mnie jeszcze ujęło, to bardzo przystępny język, bez zbędnych dat, szczegółów, zawiłości. Książkę Gajdzińskiego czyta się bardzo dobrze. Już od początku byłam zainteresowana tym, co tak naprawdę robią bohaterowie i dla kogo. Trochę daje do myślenia, szczególnie wobec ostatnich wydarzeń.
Ja polecam.

Muszę przyznać, że bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Nie znałam wcześniej twórczości autora i teraz już wiem, że koniecznie muszę ją nadrobić.
"Fabryka szpiegów" to trochę literatura szpiegowska, ale trochę też kryminał, bo mamy dziennikarskie śledztwo. Przede wszystkim jednak jest świetnie osadzona historycznie we współczesności. Jednocześnie czuje się, że...

Żałuję, że nie czytałam poprzednich części, bo to bardzo sympatyczna i ciepła opowieść. Chętnie po nie sięgnę.

Żałuję, że nie czytałam poprzednich części, bo to bardzo sympatyczna i ciepła opowieść. Chętnie po nie sięgnę.

Co to jest za książka! Choć jak dotąd najbardziej pamiętam "Kredziarza" a najbardziej podobały mi się "Płonące dziewczyny", to od dziś uważam "Debit" za najlepszą książkę Tudor.
Wciągająca od pierwszych kartek pełna emocji mroczna postapokaliptyczna opowieść a w zasadzie trzy odrębne historie i każda z nich straszniejsza od pozostałych. Przerażająca i zaskakująca prawdą o tym, jak szybko w krytycznych sytuacjach pozbywamy się tego, co nazywamy człowieczeństwem.
Polecam.

Co to jest za książka! Choć jak dotąd najbardziej pamiętam "Kredziarza" a najbardziej podobały mi się "Płonące dziewczyny", to od dziś uważam "Debit" za najlepszą książkę Tudor.
Wciągająca od pierwszych kartek pełna emocji mroczna postapokaliptyczna opowieść a w zasadzie trzy odrębne historie i każda z nich straszniejsza od pozostałych. Przerażająca i zaskakująca prawdą o...

"Dolina szpiegów" Roberta Michniewicza to kawał świetnej klasycznej powieści szpiegowskiej. Akcja toczy się podczas II wojny światowej na terenie Wielkiej Brytanii, Niemiec i Polski. Tło historyczne nie jest, jak wspomina sam autor, wiernie i szczegółowo oddane. Nie jest to jednak ważne. Całość czyta się bardzo dobrze. Akcja jest wartka, postaci barwne, dobrze wykreowane. Dużo się dzieje, ale wszystko jest tak napisane, że nie można się w tym pogubić. Lektura książki zapewnia mnóstwo emocji.
Mnie się bardzo podobało.

"Dolina szpiegów" Roberta Michniewicza to kawał świetnej klasycznej powieści szpiegowskiej. Akcja toczy się podczas II wojny światowej na terenie Wielkiej Brytanii, Niemiec i Polski. Tło historyczne nie jest, jak wspomina sam autor, wiernie i szczegółowo oddane. Nie jest to jednak ważne. Całość czyta się bardzo dobrze. Akcja jest wartka, postaci barwne, dobrze wykreowane....

Urocza klimatyczna historia miłosna. Niebanalna, tajemnicza, pachnąca figami. Z pięknymi krajobrazami w tle. O miłości pomimo wad, o poszukiwaniu własnych korzeni, wreszcie o zrozumieniu i przemianie.
Czytajcie.

Urocza klimatyczna historia miłosna. Niebanalna, tajemnicza, pachnąca figami. Z pięknymi krajobrazami w tle. O miłości pomimo wad, o poszukiwaniu własnych korzeni, wreszcie o zrozumieniu i przemianie.
Czytajcie.

"Robaki w ścianie" to nie jest książka, która wciągnęła mnie od pierwszych kartek. Zaciekawiała mnie bardzo powoli, ale ostatnie strony czytałam już w wielkim pośpiechu, byle tylko poznać rozwiązanie. I chętnie przeczytam również kolejne tomy, bo bardzo polubiłam komisarza Bondysa.
To jest dobry debiut. Widzę ogromny potencjał autorki. Na pewno postawiłabym na lepsze odbicie realiów lat 90, sam mityczny Zachem to trochę mało. Poza tym zdarzały się jakieś powtórzenia, niewyjaśnione sytuacje. Mimo wszystko ogólnie na plus. Całość jest niebanalna. Jestem pozytywnie zaskoczona.

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN.

"Robaki w ścianie" to nie jest książka, która wciągnęła mnie od pierwszych kartek. Zaciekawiała mnie bardzo powoli, ale ostatnie strony czytałam już w wielkim pośpiechu, byle tylko poznać rozwiązanie. I chętnie przeczytam również kolejne tomy, bo bardzo polubiłam komisarza Bondysa.
To jest dobry debiut. Widzę ogromny potencjał autorki. Na pewno postawiłabym na lepsze...

To jest świetna książka dla wszystkich miłośników wczesnego Indiany Jonesa! Nie sądziłam, że taka w sumie powieść przygodowa z elementami innych gatunków tak bardzo mi się spodoba. Odludne miejsce akcji, wykopaliska, skarby... Wciąga od pierwszych kartek. I choć osobiście wolałabym, żeby nie zawierała wątku sci-fi, bo to nie jest moja bajka, nadal uważam, że jest warta uwagi. Świetnie się przy niej bawiłam.

To jest świetna książka dla wszystkich miłośników wczesnego Indiany Jonesa! Nie sądziłam, że taka w sumie powieść przygodowa z elementami innych gatunków tak bardzo mi się spodoba. Odludne miejsce akcji, wykopaliska, skarby... Wciąga od pierwszych kartek. I choć osobiście wolałabym, żeby nie zawierała wątku sci-fi, bo to nie jest moja bajka, nadal uważam, że jest warta...

To moje pierwsze spotkanie z prozą Joanny Tekieli, ale już się cieszę, że "Dębowe uroczysko" będzie miało kontynuację.
Ta książka jest tak wyciszająca, ciepła, otulająca, że nie chce się, aby się skończyła. Jednocześnie porusza też tematy trudne, więc nie jest to typowe lekkie czytadło. "Dębowe uroczysko" podejmuje temat relacji międzyludzkich, przyjaźni, rodziny, traumy. Pokazuje, że aby iść dalej, trzeba sobie wybaczyć i jest to dużo trudniejsze niż wybaczenie innym.

To moje pierwsze spotkanie z prozą Joanny Tekieli, ale już się cieszę, że "Dębowe uroczysko" będzie miało kontynuację.
Ta książka jest tak wyciszająca, ciepła, otulająca, że nie chce się, aby się skończyła. Jednocześnie porusza też tematy trudne, więc nie jest to typowe lekkie czytadło. "Dębowe uroczysko" podejmuje temat relacji międzyludzkich, przyjaźni, rodziny, traumy....

Ta książka ma duży potencjał. Autor sprawnie porusza się w świecie historii i polityki. Ma dobry pomysł. Tylko wykonanie nie jest do końca najlepsze. I nie chodzi mi o samo pióro, bo ono jest niezłe, książkę czyta się dobrze, ale mnogość poruszanych wątków, zaangażowanych osób, czasów, w jakich dzieje się akcja, sprawia, że bardzo łatwo się w tym wszystkim pogubić i nie wszystko się idealnie spina. Brakuje mi też większego napięcia, czegoś co sprawi, że od książki trudniej będzie się oderwać. Tutaj akcja jest niespieszna i to dobrze, ale zabrakło mi tego czegoś, co przyspieszy bicie serca i zatrze niedociągnięcia w fabule. Mnie "Ostatni azyl" nie porwał.

Ta książka ma duży potencjał. Autor sprawnie porusza się w świecie historii i polityki. Ma dobry pomysł. Tylko wykonanie nie jest do końca najlepsze. I nie chodzi mi o samo pióro, bo ono jest niezłe, książkę czyta się dobrze, ale mnogość poruszanych wątków, zaangażowanych osób, czasów, w jakich dzieje się akcja, sprawia, że bardzo łatwo się w tym wszystkim pogubić i nie...

Jak na razie to jest moja ulubiona część cyklu, skupiona głównie na Nadii i Wissarionie. Szybkie tempo, ogromne napięcie. Czyta się lekko ale z zapartym tchem.

Jak na razie to jest moja ulubiona część cyklu, skupiona głównie na Nadii i Wissarionie. Szybkie tempo, ogromne napięcie. Czyta się lekko ale z zapartym tchem.

Szwecja, niezwykle upalne lato 1994 roku
Cały kraj żyje Mistrzostwami Świata w Piłce Nożnej, w których Szwecja dochodzi do półfinałów i ostatecznie zajmuje 3 miejsce. W tej dusznej atmosferze radosnego podekscytowania dwie osoby niezależnie od siebie wpadają na trop prawdopodobnie seryjnego mordercy. Jedną z nich jest młoda dziennikarka, która nie radzi sobie z życiem osobistym i ma ogromny problem z byłym chłopakiem. Drugą - policjant wciąż myślami będący na misji w Bośni, który widział rzeczy, o których nawet trudno opowiedzieć. Tych dwoje zmierzy się z mordercą, który wciąż myli tropy i sprawnie im się wymyka.
Autorzy stworzyli dobry, mroczny kryminał. Akcja rozwija się powoli a jednak wciąga czytelnika w wir wydarzeń. Szwecja, tak inna niż zwykle, wciąż powracające widmo zbrodni z Bośni - wszystko to sprawia, że książka jest jednocześnie typowa i świeża. Mnie się podobała.

Szwecja, niezwykle upalne lato 1994 roku
Cały kraj żyje Mistrzostwami Świata w Piłce Nożnej, w których Szwecja dochodzi do półfinałów i ostatecznie zajmuje 3 miejsce. W tej dusznej atmosferze radosnego podekscytowania dwie osoby niezależnie od siebie wpadają na trop prawdopodobnie seryjnego mordercy. Jedną z nich jest młoda dziennikarka, która nie radzi sobie z życiem...

Całość zaczyna się dość zwyczajnie. Ginie młoda kobieta. Po prostu wychodzi z domu i nie ma po niej śladu. Została zamordowana? Uprowadzona? Uciekła? Chyba nie miała powodu. Ale jednak jak tak się bliżej przyjrzeć jej najbliższej rodzinie i znajomym, każdy ma coś do ukrycia. Nawet gdy po kilku miesiącach zostaje znalezione prawdopodobnie jej ciało, mąż ją od razu identyfikuje a siostra twierdzi, że to nie ona. I każde z nich wydaje się być przekonane o swojej racji.
Marta Zaborowska zwodzi czytelnika już od samego początku. Tworzy ciekawą opowieść. Dobrze kreuje bohaterów. Odpowiednio buduje napięcie. "Sześć powodów, by umrzeć" czyta się szybko a zakończenie książki dość mocno zaskakuje. Pozostają też pewne niedopowiedzenia, które dodatkowo dodają całości smaku.
Mnie się podobało.

Całość zaczyna się dość zwyczajnie. Ginie młoda kobieta. Po prostu wychodzi z domu i nie ma po niej śladu. Została zamordowana? Uprowadzona? Uciekła? Chyba nie miała powodu. Ale jednak jak tak się bliżej przyjrzeć jej najbliższej rodzinie i znajomym, każdy ma coś do ukrycia. Nawet gdy po kilku miesiącach zostaje znalezione prawdopodobnie jej ciało, mąż ją od razu...

Ech, no mnie wciągnęła bardziej niż seria z Antonią Scott. Pewnie dlatego, że wydała mi się bardziej prawdopodobna.
"Blizna" szybko się rozkręca, zaciekawia motywem nowatorskiej aplikacji. Potem już pochłania bez reszty tragiczną historią dziewczynki z blizną i jej chęcią zemsty. A końcową akcję czyta się z zapartym tchem!
Polecam. Nie trzeba znać opowieści o Antonii, bo nie ma do niej żadnych odniesień (wszystko dzieje się wcześniej), choć to oczywiście też świetne książki.

Ech, no mnie wciągnęła bardziej niż seria z Antonią Scott. Pewnie dlatego, że wydała mi się bardziej prawdopodobna.
"Blizna" szybko się rozkręca, zaciekawia motywem nowatorskiej aplikacji. Potem już pochłania bez reszty tragiczną historią dziewczynki z blizną i jej chęcią zemsty. A końcową akcję czyta się z zapartym tchem!
Polecam. Nie trzeba znać opowieści o Antonii, bo...

To jest książka z rodzaju tych, przez które ciężko mi było przebrnąć. I nie dlatego, że coś z nią nie tak, ale ze względu na poruszany temat krzywdzenia dzieci. Trudno mi przejść obok niego obojętnie. Nie mam słów na to, co robili niektórzy bohaterowie. To jest po prostu wstrząsające. A służby?! Takie rzeczy pod koniec XX wieku?! Naprawdę trudno uwierzyć.
Jeśli "Szymek" był mocny, to co można powiedzieć o "Nielacie"?

To jest książka z rodzaju tych, przez które ciężko mi było przebrnąć. I nie dlatego, że coś z nią nie tak, ale ze względu na poruszany temat krzywdzenia dzieci. Trudno mi przejść obok niego obojętnie. Nie mam słów na to, co robili niektórzy bohaterowie. To jest po prostu wstrząsające. A służby?! Takie rzeczy pod koniec XX wieku?! Naprawdę trudno uwierzyć.
Jeśli "Szymek"...

Nie urodzili się źli. Dlaczego tacy się stali? Co się wydarzyło w ich życiu, że popchnęło ich do takich strasznych czynów? Czy i na którym etapie można było to powstrzymać? Jeśli ciekawią Was odpowiedzi na te i podobne pytania dotyczące seryjnych morderców, ta książka jest właśnie dla Was. Ciekawa, napisana przystępnym językiem. Porządkuje wiedzę, ale jest też pełna ciekawostek. Ja wyniosłam z niej coś, o czym jeszcze nie wiedziałam.
To, czego mi w tej książce brakło, to jakiegoś słowa od wydawcy. Ponieważ przetłumaczona książka ma już 30 lat, chciałabym się dowiedzieć, czy opisany w niej system łączenia podobnych przestępstw na różnych obszarach sprawdził się w Stanach, czy został z sukcesem zaimplementowany w innych krajach, czy przy jego pomocy kraje ze sobą współpracują itd.

Nie urodzili się źli. Dlaczego tacy się stali? Co się wydarzyło w ich życiu, że popchnęło ich do takich strasznych czynów? Czy i na którym etapie można było to powstrzymać? Jeśli ciekawią Was odpowiedzi na te i podobne pytania dotyczące seryjnych morderców, ta książka jest właśnie dla Was. Ciekawa, napisana przystępnym językiem. Porządkuje wiedzę, ale jest też pełna...

Niezwykle przyjemne opowiadania. Podobały mi się zdecydowanie bardziej niż wtedy, kiedy czytałam je przed laty.

Niezwykle przyjemne opowiadania. Podobały mi się zdecydowanie bardziej niż wtedy, kiedy czytałam je przed laty.

Bardzo długo mam tę książkę, ale zdecydowałam się ją przeczytać dopiero teraz, kiedy jestem w trakcie kolejnego epizodu odgracania mieszkania. Książka Kasi z jednej strony nie jest ani nowa ani odkrywcza, ma też już swoje lata, ale trochę porządkuje wiedzę, niejako wspiera w działaniu. Przede wszystkim jednak przynosi spokój. To jest właśnie to słowo, które najbardziej kojarzy mi się z tą książką, ale również z innymi tekstami autorki. Spokój. Ja go potrzebowałam.

Bardzo długo mam tę książkę, ale zdecydowałam się ją przeczytać dopiero teraz, kiedy jestem w trakcie kolejnego epizodu odgracania mieszkania. Książka Kasi z jednej strony nie jest ani nowa ani odkrywcza, ma też już swoje lata, ale trochę porządkuje wiedzę, niejako wspiera w działaniu. Przede wszystkim jednak przynosi spokój. To jest właśnie to słowo, które najbardziej...