Spodziewałam się opowieści o niebo bardziej klimatycznej. Poza tym dałam się zwieść tytułowi, który nie miał z=zbyt wiele wspólnego z treścią książki, dlatego dziwią mnie dośc wysokie oceny. Jest wątek kobiety, która krótko po wojnie pomagała przy porodach, ale przytrafił sie jej cieżki poród u potrzebującej. W efekcie zmarła i kobieta, i dziecko,, a szanowany lekarz znalazł sobie dogodnego kozła ofiarnego i uznano Tessę, babcię Alfiego, za winną..
Domostwo chyba jest nawiedzone, bo 1 w1969 na przycięciu państwa Hamiltonów zaginęła ich córka. Przez kilkadziesiąt lat nikt nie wyjaśnił zagadki, a jej matka w ostatnich dniach życia, z galopująca demencją nadal szuka Alice.
dziwnym trafem po 50 latach architektka Willow James modernizuje posiadłość, gdy na jaw wychodzą skrywane tajemnice. Najgorsze, że znika kolejne dziecko, Sienna.
Co wydarzyło się w latach 60-tych, czy odnajdą Alice??

Fabuła skomplikowana, zanurzamy się w przeszłości i zapiskach niejakiej Nell, ulubionej towarzyszki zabaw Alice, córki Alfiego. Uwielbiały zakradać się do opuszczonej części domu, gdzie prawdopodobnie zainstalowano sekretne przejścia dla prześladowanym katolickich księży.
Mimo wszystko zabrakło mi skupienia na Tess, położnej, jej sytuacji, a wyjaśnienie zagadki z przeszłości też pozostawiło pewien niedosyt. Na szczęście udaje się uratować Siennę.

Spodziewałam się opowieści o niebo bardziej klimatycznej. Poza tym dałam się zwieść tytułowi, który nie miał z=zbyt wiele wspólnego z treścią książki, dlatego dziwią mnie dośc wysokie oceny. Jest wątek kobiety, która krótko po wojnie pomagała przy porodach, ale przytrafił sie jej cieżki poród u potrzebującej. W efekcie zmarła i kobieta, i dziecko,, a szanowany lekarz...

Ładna okładka, ciekawy tytuł, malutka chwila z historią dotyczącą położnej i ... To by było na tyle niestety, bo owszem opowieść, która się tam rozgrywa wciąga, ale to tak jakby ktoś pisał nie na temat a za to w szkole przecież praca była stracona ... A może to tylko moje odczucie? ...
Kilka stron o pewnej sytuacji położnej i gdy czytelnik oczekuje czegoś więcej, zaczyna się coś innego ...
Jest teraźniejszość i jest przeszłość, zaginięcie dziewczynki i po latach próba rozwiązania tej zagadki. Czy uda się to Willow, która odkrywa tajemnice z przeszłości?
"... Wszystko zaczęło się od sekretu położnej, skrywanego od dawna,
którego ujawnienie mogłoby zapobiec kolejnym tragediom. Wyzwolić wszystkich..." Niby coś tam jest powiązane, ale ...
Mimo wszystko zajrzyjcie do lat 40, 60 i 2017 roku, by odkryć świat emocji, niesprawiedliwości, niemocy i takich a nie innych decyzji.

Ładna okładka, ciekawy tytuł, malutka chwila z historią dotyczącą położnej i ... To by było na tyle niestety, bo owszem opowieść, która się tam rozgrywa wciąga, ale to tak jakby ktoś pisał nie na temat a za to w szkole przecież praca była stracona ... A może to tylko moje odczucie? ...
Kilka stron o pewnej sytuacji położnej i gdy czytelnik oczekuje czegoś więcej, zaczyna...

Bardzo mi się podobała poprzednia książka autorki- "Zaginione dziecko", więc do tej również miałam spore oczekiwania.
Dwa zaginięcia dziewczynek, które dzieli ponad 50 lat. Tajemnica położnej. Trzy historie, które w pewien sposób się łączą. Ciekawa powieść obyczajowa, emocjonująca i wciągająca. Co prawda poprzednia książka podobała mi się nieco bardziej, ale jak widzicie po ocenie ta według mnie również jest świetną powieścią obyczajową dla lubiących tajemnice rodzinne 😉

Bardzo mi się podobała poprzednia książka autorki- "Zaginione dziecko", więc do tej również miałam spore oczekiwania.
Dwa zaginięcia dziewczynek, które dzieli ponad 50 lat. Tajemnica położnej. Trzy historie, które w pewien sposób się łączą. Ciekawa powieść obyczajowa, emocjonująca i wciągająca. Co prawda poprzednia książka podobała mi się nieco bardziej, ale jak widzicie...

1. Tytuł zupełnie nie pasuje do treści.
2. Opowieść o tajemnicach, rodzinnych dramatach, przekazywanych traumach.
3. Intryga jest wciągająca, ale rozwiązanie zagadki bardzo mierne.
4. To książka o której nie pamiętasz po 2 dniach.

1. Tytuł zupełnie nie pasuje do treści.
2. Opowieść o tajemnicach, rodzinnych dramatach, przekazywanych traumach.
3. Intryga jest wciągająca, ale rozwiązanie zagadki bardzo mierne.
4. To książka o której nie pamiętasz po 2 dniach.

Ależ ta książka miała klimat. To chyba najlepsza książka z motywem zaginięcia dziecka jaką czytałam. Działo się naprawdę dużo, a styl pisania autorki sprawił, że nie mogłam się oderwać. Uwielbiam rodzinne tajemnice, gdzie przeszłość zazębia się z teraźniejszością. W tym przypadku mamy aż trzy strefy czasowe, trzy pokolenia kobiet i łączącą je tajemnicę. Czy to nie brzmi intrygująco?

Wszystko zaczęło się od od Tessy, która będąc akuszerką pomagała wielu kobietom w trudnych momentach. Niestety w przypadku jednej pacjentki nie miała wpływu na wydarzenia i została kozłem ofiarnym. Jako że w czasach powojennych zawód ten wciąż nie był dobrze odbierany, zwłaszcza przez kościół i lekarzy, dalsze konsekwencje całego zdarzenia spadły na nią.

W roku 1969 podczas przyjęcia sylwestrowego znika córka Hiltonów, Alice. Bobby James, młody pomocnik w posiadłości Lew Free Manor widział ją jako ostatni i to on zostaje oskarżony o porwanie.
Kiedy w czasach teraźniejszych znika kolejne dziecko, historia się powtarza, a na jaw wychodzą sekrety przeszłości.

Podobało mi się w tej książce ukazanie emocji i powielających się zdarzeń na przestrzeni pokoleń. Dawne urazy, zawiść, pochopne działania, niedopowiedzenia oraz kłamstwa przeplatają się, wzbudzając chęć odkrycia tajemnicy i rozwikłania zagadki. Ta mieszanka gatunków pochłonęła mnie bez reszty. Autorka w bardzo przemyślany sposób odkrywa przed nami kolejne karty tworząc momenty zaskoczenia. Skonfliktowane ze sobą rodziny Jamesów i Hiltonów nieustępliwie prześcigają się w swoich racjach sprawiając, że fabuła nabiera tempa, a książka czyta się praktycznie sama. Cudownie śledziło mi się losy bohaterów, ich portret psychologiczny, to jak musieli zmierzyć się z przeszłością, by móc iść naprzód.
Nie znałam dotąd książek autorki. „Tajemnicą położnej” jestem oczarowana. Polecam

Ależ ta książka miała klimat. To chyba najlepsza książka z motywem zaginięcia dziecka jaką czytałam. Działo się naprawdę dużo, a styl pisania autorki sprawił, że nie mogłam się oderwać. Uwielbiam rodzinne tajemnice, gdzie przeszłość zazębia się z teraźniejszością. W tym przypadku mamy aż trzy strefy czasowe, trzy pokolenia kobiet i łączącą je tajemnicę. Czy to nie brzmi...

Położna Tessa James od zawsze pomagała kobietom w potrzebie, wiedziała „jak ulżyć konającej z bólu matce, która jeszcze niedawno sama była dzieckiem. Albo kobiecie, która nie może urodzić, bo ma za wąski kanał rodny.” Niestety w latach 40-tych XX w. jej działalność na podobała się ani lekarzom, ani kościołowi. Jednak to po nią posłał doktor Jenkins, gdy poród Evelyn Hilton, żony mężczyzny, na którego ziemi stał dom, w którym mieszkała Tessa, nie poszedł po jego myśli. Niestety Tessa, nie wiedziała, że miała stać się kozłem ofiarnym, który poniesie konsekwencje niekompetencji Jenkinsa. Od tego momentu losy rodziny Tessy i Hiltonów będą się już przeplatać, wbrew woli obu rodzin, a dom, w którym mieszkała James, odegra wielką rolę w tragedii obu rodzin. Jaką tajemnicę skrywa dom położnej i jak wydarzenia z lat 40-tych wpłyną na te współczesne. Czy uda się zapobiec kolejnej tragedii?

„Tajemnica położnej” Emily Gunnis to opowieść rozgrywająca się w trzech przestrzeniach czasowych, w latach 40-tych i latach 60-tych XX w. oraz w 2017 roku i opowiada o trzech pokoleniach kobiet. Kobiet z różnych sfer społecznych i z różnym bagażem doświadczeń, jednak cechujących się wewnętrzną siłą, która pozwala im działać. Gunnis przeplata ze sobą historię Tessy James, położnej, jej córki Bellii i wnuka Alfiego, z historią Vanessy Hilton i jej zaginionej córki Alice, ze współczesną historią Helen Hilton i jej córki Sienny oraz Willow James, architektki i potomkini Tessy. Autorka splata losy rodziny James i Hilton, jednocześnie ujawniając te sploty stopniowo, tak, że dopiero końcowe rozdziały ujawniają obraz przepełniony nienawiścią, niezrozumieniem, fałszywymi oskarżeniami, chciwością, ale również matczyną miłością, troską o bliskich i opieką nad rodziną. Gunnis pokazuje, jak bardzo przeszłość wpływa na teraźniejszość oraz jak bardzo działają destrukcyjnie rodzinne waśnie i tajemnice.
Czytając, warto zwrócić uwagę na stosunek kościoła i wykształconych medyków nie tylko do położnych, ale do kobiet w ogóle. Wg. nich rodzące powinny rodzić w narzuconej pozycji, nie powinno się im podawać leków uśmierzających ból. Właśnie dlatego na pierwszej stronie powieści znalazło się motto "Nikt wierze katolickiej więcej nie szkodzi niźli położne". Bo jakże to tak podważać wolę Boga, przecież w Księdze Rodzaju czytamy „Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą”. A położne swoim działaniem sprzeciwiały się oczywistej woli Najwyższego.

„Tajemnica położnej” to bardzo dobra powieść obyczajowa, z wątkami rodzinnych tajemnic i waśni, która dzięki lekkiemu pióru autorki praktycznie czyta się sama.

Położna Tessa James od zawsze pomagała kobietom w potrzebie, wiedziała „jak ulżyć konającej z bólu matce, która jeszcze niedawno sama była dzieckiem. Albo kobiecie, która nie może urodzić, bo ma za wąski kanał rodny.” Niestety w latach 40-tych XX w. jej działalność na podobała się ani lekarzom, ani kościołowi. Jednak to po nią posłał doktor Jenkins, gdy poród Evelyn Hilton,...

Jakim cudem ta książka ma 8 gwiazdek nie potrafię pojąć.
A zwiodly mnie i kupilam. Kilka pokoleń bohaterek snuje się przez rozdzialy, a ich historie są równie wciągające jak plotki w remizie. I tak też opowiedziane.
Szkoda papieru na to.

Jakim cudem ta książka ma 8 gwiazdek nie potrafię pojąć.
A zwiodly mnie i kupilam. Kilka pokoleń bohaterek snuje się przez rozdzialy, a ich historie są równie wciągające jak plotki w remizie. I tak też opowiedziane.
Szkoda papieru na to.

Ależ to jest cudowna książka. Akcja toczy się w różnych ramach czasowych zaczynając od 1945 roku, które to wydarzenia wywołały taki efekt motyla, że zakończyły się dopiero w roku 2017. W żadnym stopniu nie przeszkadzało mi, że kilku rzeczy można się domyślić, bo historia jest tak wciągająca i poruszająca, że czyta się ją jednym tchem pośród ogromu emocji.

Ależ to jest cudowna książka. Akcja toczy się w różnych ramach czasowych zaczynając od 1945 roku, które to wydarzenia wywołały taki efekt motyla, że zakończyły się dopiero w roku 2017. W żadnym stopniu nie przeszkadzało mi, że kilku rzeczy można się domyślić, bo historia jest tak wciągająca i poruszająca, że czyta się ją jednym tchem pośród ogromu emocji.

"Nikt wierze katolickiej więcej nie szkodzi niźli położne" - to motto znajduje się na pierwszej stronie przepięknej powieści "Tajemnica położnej".

Jakże ta książka mnie poruszyła! Jak była piękna i smutna. Z jaką delikatnością i wyrozumiałością opowiedziała Emily Gunnis o losach dwóch rodzin połączonych tragedią i tajemnicą.

Mamy w tej opowieści trzy przestrzenie czasowe, których bohaterowie się przeplatają, powoli odkrywając wszystkie tajemnice zapomnianej siostry, zaginionej dziewczynki i spalonej stodoły. Widzimy, jak przez kilka błędów i przemilczanych tajemnic w kolejnych pokoleniach rezonuje ból i chęć odwetu, a niezaleczone rany otwierają się.

Doskonale wpleciono tu wątek położnych, które znienawidzone przez wykształconych medyków pomagały kobietom od wieków, z wyrozumiałością i cierpliwością przyjmując porody. To narracja, która wpisuje się we współczesne głosy, oddające sprawiedliwość prześladowanym przez Kościół kobietom, które oskarżano o czary, dyskredytowano a często w efekcie zabijano. Nie od dziś wiadomo, że mężczyźni obawiali się mądrych kobiet.

Zarwałam noc przez tę piękną, wzruszającą historię. Niezwykła opowieść o winie, miłości i nadziei.

"Nikt wierze katolickiej więcej nie szkodzi niźli położne" - to motto znajduje się na pierwszej stronie przepięknej powieści "Tajemnica położnej".

Jakże ta książka mnie poruszyła! Jak była piękna i smutna. Z jaką delikatnością i wyrozumiałością opowiedziała Emily Gunnis o losach dwóch rodzin połączonych tragedią i tajemnicą.

Mamy w tej opowieści trzy przestrzenie...

Niezwykle piękna i poruszająca powieść, jednocześnie wieloaspektowa i nieodkładalna saga. To treść wypełniona umyślnymi kłamstwami i zawiścią dawnych spojrzeń, mocno intrygująca i niejednoznaczna. Emily Gunnis uderza w szalenie emocjonujący motyw zaginięcia dziecka – nie jednego, gdyż jak barwnie pokazuje, historia lubi się powtarzać. Tajemnica położnej skrywa w sobie zagadkową przeszłość, okazuje się przygodą charakterną i niepokojącą.

Chociaż pierwotnie nasuwa się tu myśl o angażującej powieści obyczajowej, z czasem fabuła ujawnia także swoje dramatyczne oraz kryminalne elementy. Dla odbiorcy to przede wszystkim niesamowita kompozycja zdarzeń, które za pomocą zmyślnie wplecionych retrospekcji, rozciągnięte zostają na wielu bohaterów oraz trzy kluczowe płaszczyzny czasowe. Tragiczna i niewątpliwie przejmująca przeszłość koreluje tu z równie szokującą teraźniejszością, prowadząc czytelnika śladami długoletnich sekretów i poświęceń rzutujących na życie potomnych, utrwala podłe zbrodnie, chce przywołać winnych, domaga się szczerości zachowanych wspomnień. Pamiętna noc sylwestrowa roku 1969, niewyjaśnione zaginięcie kilkuletniej córki gospodarzy, budząca dyskusje renowacja posiadłości, prace odkrywkowe w znamiennej plebanii i powtórne zniknięcie małego dziecka – tak zapętlona zostaje intryga, której korzenie sięgają trudnych czasów wojennych oraz dwóch istotnych dla tajemniczej historii rodzin, upamiętniając traumatyczne i z pewnością wzruszające sceny z udziałem tytułowej położonej. Wyobraźnia działa tu na wysokich obrotach, plastycznie obrazując coraz bardziej alarmujące zależności między kreacjami, w napięciu przedstawiając kolejne fragmenty zawiesistej w odczuciu układanki.

Fascynująca, brawurowa i zaskakująco kryminalna podróż po szczelinach mrocznej przeszłości. Brzemienna scena z okresu drugiej wojny światowej okazuje się zalążkiem wielowymiarowej i jednocześnie wieloletniej intrygi – staje się zarzewiem smutnych i niepokojących zdarzeń, zwiastunem dwóch dramatycznych ram czasowych, zalążkiem wstrząsającego i niespodziewanie powtórnego motywu zaginięcia dziecka, pamiętnym wstępem do utrwalenia goryczy ludzkiego poświęcenia. Emily Gunnis przekonująco wdziera się w cieniste powiązania między dwiema rodzinami, uwalnia instynkty ludzkiego zła i tuszowane latami tajemnice, mnogością twarzy natomiast, domaga się skupienia i atencji – właśnie w ten sposób dąży do sportretowania złożonej prawdy.

Niezwykle piękna i poruszająca powieść, jednocześnie wieloaspektowa i nieodkładalna saga. To treść wypełniona umyślnymi kłamstwami i zawiścią dawnych spojrzeń, mocno intrygująca i niejednoznaczna. Emily Gunnis uderza w szalenie emocjonujący motyw zaginięcia dziecka – nie jednego, gdyż jak barwnie pokazuje, historia lubi się powtarzać. Tajemnica położnej skrywa w sobie...