Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba każdy z nas, nawet osoba, która nie sięga często po fantastykę, miała w rękach historię o wybrańcu, którego celem jest uratowanie świata. Zazwyczaj jest to niespodziewający się niczego skromny chłopak, który z pokorą przyjmuje powierzone mu zadanie, z piękną panną u boku i z okrzykiem na ustach rusza pozbyć się zagrożenia. Co jednak, gdy cały plan uratowania świata pójdzie w pi... piach bo przepowiedziany bohater zginie, jeszcze zanim cała przygoda się rozpocznie?

Bawiłam się rewelacyjnie w trakcie lektury Losu pokonanych. Autorka ma dryg do tworzenia bohaterów bliskich ideałowi. Aaslo ma w sobie to co lubię - inteligentny, lojalny, czasem gburowaty, nie poddaje się pomimo przeciwności i przyciąga do siebie coraz do dziwniejsze osobniki, z ktorymi tworzy ciekawą drużynę. A ten zabieg po prostu uwielbiam w fantastyce:) Wykreowany świat jest dość pobieżnie przedstawiony, a fabuła jest raczej z tych prostszych, co zupełnie nie stanowi dla mnie problemu. Autorka tworząc tę historię celowo nie postawiła na zawiły system magiczny czy skomplikowanych bohaterów, jej celem było rozbawienie czytelników i naprawdę się to jej udało. Dawno nie zdarzyło się abym śmiała się w trakcie lektury, tak jak tutaj. Dialogi to mistrzostwo, zwłaszcza przeprowadzone między Aaslem i jego przyjacielem.
Pióro Kel Kade całkowicie do mnie trafia bo pomimo wielu absurdów i zabawnych scen, jest tu także miejsce na smutek, pewne obawy.

Nie jest to idealna historia, ale trafiła do mnie we właściwym momencie, kiedy potrzebowałam małej ucieczki i sporej dawki śmiechu.

Chyba każdy z nas, nawet osoba, która nie sięga często po fantastykę, miała w rękach historię o wybrańcu, którego celem jest uratowanie świata. Zazwyczaj jest to niespodziewający się niczego skromny chłopak, który z pokorą przyjmuje powierzone mu zadanie, z piękną panną u boku i z okrzykiem na ustach rusza pozbyć się zagrożenia. Co jednak, gdy cały plan uratowania świata...

Nie ma dwóch takich samych zaginięć, każdy przypadek to indywidualna sprawa, której trzeba dokładnie się przyjrzeć. Należy liczyć, że specjaliści zrobią wszystko co w ich mocy, aby odnaleźć utraconą osobę, choć nie zawsze jest to możliwe. Czasem trop się po prostu urywa... O tym w swojej książce "Zawieszeni. O zaginionych i ludziach, którzy ich szukają" pisał Szymon J. Wróbel.

Dziennikarz opisał historie kilku rodzin, których bliscy zniknęli, a ślad po nich zaginął. Każda z przestawionych spraw jest inna, a łączy je ból osób, które z wielką nadzieją czekają na jakikolwiek znak, skrawek informacji, która mogłaby przyczynić się do odkrycia co się stało z kochaną przez nich osobą. Niektóre przedstawione sprawy mogą być znane czytelnikowi ze względu na rozgłos, który towarzyszył poszukiwaniom. Pierwsza część książki skupiająca się na zaginionych wywołuje szereg emocji. W trakcie lektury odczuwa się silne współczucie wobec osób, których bliscy zaginęli. Chciałoby się powiedzieć im, że będzie dobrze, lecz nie każde odnalezienie ma pozytywny finał, a niektórzy muszą żyć w zawieszeniu już stale..

Druga część książki dotyczy poszukiwaczy, czyli ekspertów, którzy zawodową zajmują się odnajdywaniem zaginionych ludzi. Autor rozmawiał m. in. z członkiem grupy tzw. Archiwum X, specjalistą od wariografu i redaktorem programu Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie. Doświadczenia, którymi podzielili się rozmówcy wzbudzają zaciekawienie i chęć głębszego zapoznania się z tematem. Przekazane informacje są istotne i burzą niektóre mity, np. że trzeba czekać 24 lub 48 godzin, aby zgłosić na policji zaginięcie.

Reportaż napisany jest w bardzo prostym i przystępnym stylu, co dla niektórych może być zaletą, a dla mnie niestety stało się wadą. Zdarzały się powtórzenia dotyczące użycia nie tylko tych samych słów w małych odstępach, ale także związane z przekazywanymi wiadomościami. Zabrakło mi także w niektórych fragmentach przypisów i informacji uzupełniających przedstawione treści. Zamiast załączonych ilustracji można było dodać więcej zdjęć, które miałyby większe znaczenie dla tekstu.

Pomimo kilku wad warto zapoznać się z książką Szymona J. Wróbla ukazującą skalę zaginięć w kraju, a także jak należy postępować gdy znajdzie się w tak trudnej sytuacji.

Nie ma dwóch takich samych zaginięć, każdy przypadek to indywidualna sprawa, której trzeba dokładnie się przyjrzeć. Należy liczyć, że specjaliści zrobią wszystko co w ich mocy, aby odnaleźć utraconą osobę, choć nie zawsze jest to możliwe. Czasem trop się po prostu urywa... O tym w swojej książce "Zawieszeni. O zaginionych i ludziach, którzy ich szukają" pisał Szymon J....

Spodobał mi się wykreowany przez autora świat, choć przyznaję, że pewne elementy mogły mi umknąć. Pustynia okazała się świetną lokalizacją do umiejscowienia historii. Prawie czuć było pustynny wiatr i niebezpieczeństwo wynikające z przebywania na niej. Tak jak bohaterowie ma swoje różne oblicza - ci którzy ją znają i potrafią się na niej poruszać przetrwają, a innych czeka przykra śmierć; ma także tajemnice, które na kartach powieści zostają powoli odkrywane. A skoro mowa o postaciach to rzadko mi się zdarza abym tak szybko obdarzyła sympatią bohaterów. Zazwyczaj jestem wybredna wobec kobiecych postaci w książkach, a jednak Zirrę polubiłam od razu. Nie jest idealna, jak czegoś chce to nie odpuści, prze do przodu pomimo kłód rzucanych pod nogi. Myślę, że Karamis dołączy do grona moich ulubieńców. Choć perspektywy Staurosa i Astris mniej mnie przyciągały to i tak doceniam kreację tych bohaterów i jestem ogromnie ciekawa ich rozwoju w kolejnym tomie, który ma się pojawić jeszcze w tym roku :)

Muszę jednak przyznać, że Pieśń pustyni ostatecznie trafiła w moje ręce w złym momencie. Nie miałam czasu aby w pełni skupić się na fabule, prawdziwie zaangażować się w losy bohaterów. Lektura książki zajęła mi miesiąc, ale zaznaczam, że w żaden sposób nie jest to wina historii! Myślę że gdybym sięgnęła po nią pół roku wcześniej to pochłonęłabym ją w kilka dni, a Pieśń pustyni tak jak u innych trafiłaby do ulubieńców. Zamiast tego doceniam ją, uważam że to kawał naprawdę dobrej fantastyki i czekam na więcej licząc, że przy premierze drugiego tomu będę miała kilka wolnych wieczorów aby podążać wraz z bohaterami wyznaczoną im drogą

Spodobał mi się wykreowany przez autora świat, choć przyznaję, że pewne elementy mogły mi umknąć. Pustynia okazała się świetną lokalizacją do umiejscowienia historii. Prawie czuć było pustynny wiatr i niebezpieczeństwo wynikające z przebywania na niej. Tak jak bohaterowie ma swoje różne oblicza - ci którzy ją znają i potrafią się na niej poruszać przetrwają, a innych czeka...