Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co to była za książka!
Potrzebuję oddechu! Przeczytałam ją w niecałe 24 godziny 🔥 Mowa o pierwszym tomie serii „Bractwa Czarnego Sztyletu” pt. „Mroczny kochanek” autorstwa J. R. Ward.

❓ Jeśli książka/film o wampirach to tylko...?
Poleć mi swoje ulubione!
❤️

To oficjalnie stanie się jedna z moich ulubionych guilty pleasure🤤 Jest w niej wszystko to, czego od takiej książki potrzebuję:

🥵Paranormalny romans
🥵Wampiry
🥵I trochę spicy scen🔥

I tak, na już wnoszę o kolejny tom!

Opis:

Beth nie zna swoich rodziców. I jeszcze nie wie, że jest w połowie wampirem. A już niedługo ma nastąpić jej przemiana. Tuż przed śmiercią, jej ojciec, prosi pewnego aroganckiego i niezwykle groźnego wampira (Wratha) o opiekę nad dziewczyną. Pierwsze spotkanie dziewczyny z Wrathem nie będzie należało do udanych, ale już drugie...drugie zmieni bardzo wiele 🔥

Opinia:

Ależ tę książkę fantastycznie się czytało! Tę chemię między bohaterami czuło się na każdym kroku! Poza budzącym się w nich uczuciu i pożądaniu, ta historia ma w sobie coś jeszcze. Ciekawe tło. Otóż to nie tylko romans, bo to także tajemnicze morderstwa oraz zakon zabójców, którego członkowie specjalizują się w eliminowaniu wampirów. I ten wątek był dla mnie niezwykle ciekawy. Enigmatyczny przywódca zakonu, który ukrywa się pod dość specyficznym mieniem: Panem X.

No i ta książka ma w sobie wampiry! I to takie, które które bardzo lubię. Sarkastyczne, niebezpieczne, często niezrównoważone, aroganckie i bardzo, ale to bardzo intrygujące!

To, co mi się też bardzo tutaj podobało, to nie przeciąganie na siłę akcji. Wprowadzenie do historii Beth było bardzo krótkie i zaraz potem zaczęła się główna akcja.

Jeśli lubicie spicy romanse, fajną historię w tle i bardzo aroganckie wampiry, to jest to tytuł dla Was! Ja się bawiłam fantastycznie. Wyciągnęłam tę książkę ekspresowo, a to dla mnie wyznacznik świetnej rozgrywki! Tego od tej książki oczekiwałam i to dostałam!

Bardzo, bardzo polecam ❤️

Co to była za książka!
Potrzebuję oddechu! Przeczytałam ją w niecałe 24 godziny 🔥 Mowa o pierwszym tomie serii „Bractwa Czarnego Sztyletu” pt. „Mroczny kochanek” autorstwa J. R. Ward.

❓ Jeśli książka/film o wampirach to tylko...?
Poleć mi swoje ulubione!
❤️

To oficjalnie stanie się jedna...

Rozwiń

Zwiń

Przed wyruszeniem w drogę (tudzież przygodę w ratowanie świata), należy... wiem, co odpowiecie... Zebrać drużynę!
Otóż macie rację, ale jest jeszcze jedna zasada przed tą, której należy przestrzegać, otóż należy przede wszystkim NIE ZGINĄĆ!
Cóż Mathias się do tego nie zastosował. A więc nie będzie to książka o bohaterze, który miał uratować świat, bo... Zginął na początku książki 🤣

Przed Wami „Los pokonanych” autorstwa Kel Kade, historia, niestandardowa, wyjątkowa i niezwykle zabawna!
Tak, jak już wiecie, i nie będzie to żaden spojler, dzielny bohater, który miał ocalić świat przed zagładą, umiera.
Ale jest jeszcze ktoś.
Leśnik, który całe swoje życie spędza w lesie. Pielęgnując roślinność. I nagle dostaje pewne zadanie, ale żeby to zrobić, musi upuścić las. A że nigdy tego nie robił, a ludzie zazwyczaj leśników nie widują, to traktują go... Cóż wyjątkowo. I pytają:
– jesteś Leśnikiem? A wy to nie jesteście Elfami?

A więc czy będzie to historia o ratowaniu świata?
Wiecie, przepowiednia mówi jednoznacznie: jeśli bohater zginie, świat również.

To co robi w tej historii ten Leśnik?
Otóż... Słucha niezwykle cynicznego i sarkstycznego głosu z tyłu głowy i trochę też miesza🤣

Opinia:

Ta historia była niesamowita!
Nie mogłam się od niej oderwać! Akcja fantastycznie, bardzo szybko płynęła do przodu. Tutaj nie było czasu na nudę. Nasz leśnik, co chwila miał dość zabawne przygody i sam był też wyjątkową postacią. Dość zagubioną, bo sam nie wiedział co w tym wszystkim robił.

Spotykane postacie w książce bawiły. A dialogi! Moi drodzy no złoto! Czyste ZŁOTO 💙 Nie zliczę, ile razy parsknęłam śmiechem. Serio!
Humor był tutaj fajnie łączony z przygodą. Fakt, że czasami spotkamy tutaj nieco, nieco brutalności. Ale nie za wiele, bo to nie tego typu historia. Ona wyśmiewa klasyczne wzorce przygód. Chociażby zabiciem wybrańca na początku!

Świetna! Naprawdę świetna historia. Skuście się na nią! Zróbcie sobie tę przyjemność i przeczytacie. Obiecuję, że się nie zawiedziecie.

Przed wyruszeniem w drogę (tudzież przygodę w ratowanie świata), należy... wiem, co odpowiecie... Zebrać drużynę!
Otóż macie rację, ale jest jeszcze jedna zasada przed tą, której należy przestrzegać, otóż należy przede wszystkim NIE ZGINĄĆ!
Cóż Mathias się do tego nie zastosował. A więc ni...

Rozwiń

Zwiń

Dziś o książce wyjątkowej. O książce, która skradła mi kawałek serca. Coś jest w tych książkach Wydawnictwa Relacja, że za każdym razem, ilekroć je czytam, dzieje się ze mną coś, czego nie jestem w stanie wyjaśnić. Tak, jakby te książki w zupełności mnie rozumiały, a ja za każdym razem oddaje im cząstkę siebie.

„Wszystko, czego szukasz, znajdziesz w bibliotece” autorstwa Michiko Aoyamy to opowieść o, na pozór, zwykłej bibliotece, choć niezwykle wyjątkowej. W książce znajdziemy 5 opowiadań, które poświęcone są innym osobom. Znajdziemy mężczyznę, który marzy o tym, żeby kiedyś założyć swój własny sklep z antykami, ale wciąż coś go powstrzymuje. O redaktorce, która macierzyństwo potraktowała jako koniec kariery. O młodym ilustratorze, który porzucił swoje marzenia. O emerycie, który uważał, że jego życie zakończyło się w momencie odejścia z pracy oraz o młodej dziewczynie, która zwyczajnie nie dawała sobie szansy, by w siebie uwierzyć.

I wszystkich tych ludzi łączy owa właśnie biblioteka. A w niej wyjątkowa Pani bibliotekarka, która poza wybranymi przez nich książkami, zawsze dorzuca coś ekstra – filcową robótkę oraz książkę, o którą nie prosili.

Opinia:

„I tak się kręci wokoło ta karuzela. To zabawne, jak bardzo potrafimy się zapatrzeć w plecy osoby przez nami, mimo że nikt z nas nie znajduje się na czele ani na końcu”[Aoyama: 2024; 150]

Tak bardzo uderzył mnie ten cytat. Bo wiecie, jest prosty, a jednocześnie tak boleśnie prawdziwy. I chyba dlatego ta książka jest tak wyjątkowa. Jest niesamowicie prawdziwa. Opowiada historie zwykłych ludzi, w których możemy odszukać samych siebie, dzięki temu mamy wrażenie, jakbyśmy czytali o sobie. Ja momentami miałam takie wrażenie. I wiem, że będę wracała do tej książki. Jest cudowna, taka prawdziwa i prosta. Nie na tutaj rewolucyjnych rozwiązań, ale pokazuje jak cieszyć się z prostych rzeczy, bo chyba to początek do tego, by być prawdziwie szczęśliwym. Prawda?😌

Cieszę się, że taka książka jest na rynku. I bardzo dziękuję wydawnictwu, za jej wydanie 💙 jest wyjątkowa i mam nadzieję, że trafi do wielu osób 💜

Dziś o książce wyjątkowej. O książce, która skradła mi kawałek serca. Coś jest w tych książkach Wydawnictwa Relacja, że za każdym razem, ilekroć je czytam, dzieje się ze mną coś, czego nie jestem w stanie wyjaśnić. Tak, jakby te książki w zupełności mnie rozumiały, a ja za każdym razem odd...

Rozwiń

Zwiń

Jagoda właśnie straciła wszystko. Dom oraz męża, który zabrał cały dorobek jej życia. Dziewczyna postanawia postawić wszystko na jedną kartę i wyjechać do domku, który zostawiła jej w spadku zmarła ciotka Róża. Czy warto ryzykować, kiedy stoi się nad przepaścią?

Jaśmin jest w podobnej sytuacji. Złe decyzje z przeszłości dają się we znaki w najmniej oczekiwanym momencie. Młody weterynarz wyjeżdża więc z miasta i postanawia szerzyć swoją praktykę na wsi. Tylko czy ludzie mu zaufają?

Tych dwójkę los stawia na swojej drodze. A łączy ich nie kto inny jak ranna suczka. Czy złamane serce da się wyleczyć, tak samo jak ranne ucho pieska?

"Domek nad potokiem” to lekka i bardzo ciepła historia. Może trochę naiwna i mało rzeczywista, ale ja sięgam do książek Pani Kasi z przyjemnością. Już wiem, czego mogę się po nich spodziewać i zawsze dają mi to, czego oczekuję. Otulenie i rozrywkę. I to mi w zupełności wystarcza. Bo mamy przed sobą literaturę obyczajową z wątkiem romantycznym, często zaskoczeniem i dozą swoistego humoru.
Spróbujcie, a przekonacie się czy jest to dla Was ❤️

Jagoda właśnie straciła wszystko. Dom oraz męża, który zabrał cały dorobek jej życia. Dziewczyna postanawia postawić wszystko na jedną kartę i wyjechać do domku, który zostawiła jej w spadku zmarła ciotka Róża. Czy warto ryzykować, kiedy stoi się nad przepaścią?

Jaśmin jest w podobnej syt...

Rozwiń

Zwiń

Edward jest już na skraju. Nie wiemy co go do tego doprowadziło, ale jedynym co może zrobić dla siebie (i dla nas czytelników) to opisanie tego wszystkiego. Ale od samego początku, bo to on jest tutaj ważny. I ze szczegółami. Pomyślisz, że Edward jest pomylony, szalony... Kopie dół, bardzo głęboki. Ale w jakim celu? Czy to nadal jego szaleństwo...?

Ale Edward to też mały chłopiec, którego poznajemy na początku powieści, który ze względu na decyzje rodziców musiał zmienić otoczenie. Zamieszkali u dziadków na wsi.
Dziadek zachowywał się dziwnie, jasne, jak to dziadek. Edwardowi jednak to imponowało. Początkowo. Bo później... To co się stało zmieniło chłopaka na zawsze.

Opinia:

To jest jedna z tych książek przy których czytasz z zapartym tchem. Jest tajemniczo i niepokojąco, jest mrocznie, a granica jakiegoś takiego niepokoju jest ciągle naginana.

Historia pisana jest w dwóch perspektywach czasowych. Jedną jest Edward z teraźniejszości, który po wszelkich swoich decyzjach chce opowiedzieć nam swoją historię, a drugą młody chłopiec, który prowadzi nas (niejako za rękę) przez swoje życie, by dotrzeć do momentu, w którym jest teraz.

Tutaj mamy trochę miszmasz gatunkowy. Poza sporą dawką elementów grozy i takich niepokojąco nadprzyrodzonych wątków, pojawi się także element sensacji czy literatury obyczajowej. Ale to koniecznie, bo jak inaczej Edward ma nam pokazać to, kim się stał i jakie zachowania go do tego doprowadziły.

Mnie wszystkie te elementy siedziały. Bardzo siedziały. Intrygowało mnie to za każdym razem coraz bardziej.

Znacie takie uczucie, kiedy wiecie, że coś się stanie, ale jeszcze nie wiecie, co, kiedy i jak? Ja tutaj miałam tak co chwilę.

Bardzo podobało mi się stopniowanie napięcia zachowania dziadka, to jakie za każdym razem karty odkrywał przed Edwardem, to że za każdym razem było coraz to intensywniej.

Jeśli liczycie na horror, w którym klimat będzie się dało kroić nożem to nie tutaj. Tutaj będzie dużo więcej wątków psychologicznych. Takich, w których sami już nie wiecie – tak jak bohater. Bo on się gubi, wątpi w swoje postępowania, zastanawia się czy to umysł mu opłata figle. Czy to wszystko się dzieje. Czy to się mu wydawało. Czy jest prawdziwe?
No i ta końcówka. Czapki z głów. Idealnie i dobitnie podsumowała całość historii. Była jak taka wisienka na torcie.
Ale żeby się nią rozkoszować najpierw musisz ją zjeść. Chociaż potem zastanawiasz się czy to faktycznie, było to, co zakładałeś.
Ja tak miałam!

Edward jest już na skraju. Nie wiemy co go do tego doprowadziło, ale jedynym co może zrobić dla siebie (i dla nas czytelników) to opisanie tego wszystkiego. Ale od samego początku, bo to on jest tutaj ważny. I ze szczegółami. Pomyślisz, że Edward jest pomylony, szalony... Kopie dół, bardzo...

Rozwiń

Zwiń

Pewnego dnia młody mieszkaniec Ziemi Artur Dent dowiaduje się, że jego dom musi zostać wyburzony, ponieważ stoi na drodze nowoczesnej autostradzie. Wydaje Wam się, że to koniec świata?
Arturowi się tak wydawało, dopóki nie dowiedział się czegoś innego. Otóż jego najbliższy przyjaciel Ford Prefect (tak, gra słowna jak najbardziej zamierzona) jest kosmitą i informuje przyjaciela, że za chwilę Ziemia zostanie zniszczona, ale przecież Artur nie powinien być zdziwiony, bo ta informacja już dawno była wywieszona w galaktycznym urzędzie centrali Alfa Centauri. Ah mieszkańcy Ziemi nie wiedzieli o jego istnieniu? No cóż, decyzja została podjęta.

Ale chwila! Dlaczego Ziemia tak w ogóle ma być zniszczona? A dlatego, że stoi na drodze do wybudowania najnowszej międzygalaktycznej autostrady. Absurdalne? No to czekajcie dalej.

Ford zabiera więc swojego przyjaciela w podróż po galaktyce, podczas której spotka ich wiele, wiele absurdalnych, paradoksalnych i niezwykle zabawnych historii.

Opinia:

To jest właśnie ten abstrakcyjny humor, który bardzo lubię. Humor, trochę rodem z Monty Pythona. Absurdalny. Paradoksalny i niemożliwy. Ale właśnie dzięki temu przypadł mi do gustu. Książka obśmiewa wszelkie schematy myślowe dotyczące potencjalnych podróży galaktycznych czy podróży w Kosmos w ogóle. Wyśmiewa również potencjalnych mieszkańców kosmosu i wyśmiewa nasze postrzeganie tych mieszkańców.

Wiecie, ta historia była napisana w 1979! Nie uważam, żeby się zestarzała, bo ja bawiłam się przy niej rewelacyjnie. To jest jedna z tych pozycji, które chce się mieć na półce, bo kiedyś z pewnością do nich wrócisz, szczególnie, że to wydanie zasługuje na to, żeby je mieć u siebie w zbiorach 💙 wklejka i wszelkie ilustracje bardzo ubogacają przyjemność z czytania!

Pewnego dnia młody mieszkaniec Ziemi Artur Dent dowiaduje się, że jego dom musi zostać wyburzony, ponieważ stoi na drodze nowoczesnej autostradzie. Wydaje Wam się, że to koniec świata?
Arturowi się tak wydawało, dopóki nie dowiedział się czegoś innego. Otóż jego najbliższy przyjaciel Ford ...

Rozwiń

Zwiń

Panna Marple znowu w akcji!

„Nemezis –grecka bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia[...] Ścigała przestępców”. [Christie, 2024: 23]

Właśnie takim określeniem można ze spokojem nazwać Pannę Jane Marple, ponieważ po raz kolejny, znana i rezolutna samozwańcza Pani detektyw postanawia zająć się sprawą wyrządzonego zła.

Opis:

Tydzień po śmierci dosyć bogatego znajomego Panny Marple – Rafiela – kobieta otrzymuje od niego list, a w nim pewną misję, na której zrealizowanie kobieta ma rok. Jeśli wyrobi się w tym terminie otrzyma sowitą zapłatę. Kobieta podejmuje się rozwikłania zagadki, podczas której wpada na ślad zdegenerowanego syna Rafiela, który oskarżony jest o morderstwa kobiet. Panna Marple nie do końca chce ufać w jego winę i jeszcze raz chce się przyjrzeć sprawie. Tymczasem podczas tej misji zaczynają ginąć kolejne osoby!

Opinia:

Jak ja lubię kryminały Agatha Christie! Są przesiąknięte klimatem i tym specyficznym wysublimowanym angielskim żartem! Przed Panną Marple postawiona jest sprawą niemalże nie do rozwiązania, ale znana z dociekliwości kobieta, jest świadoma swojego talentu poszukiwania zła. Nie bez powodu więc, tytuł ten nosi nazwę „Nemezis”.

Im więcej faktów wychodzi na jaw tym bardziej zagmatwane staje się śledztwo Panny Marple i wraz z bohaterką zaczynamy podejrzewać każdego, żeby w końcu uświadomić sobie, że i tak się myliliśmy, a Mistrzyni kryminału przedstawia nam rozwiązanie, które w żadnym wypadku nie wpadłoby nam do głowy.

Fantastyczne, klasyczne i wciągające historie Agaty Christie udowadniają po raz kolejny, że żeby zaciekawić wcale nie potrzeba brutalności. Wystarczy świetny pomysł, a książka czyta się sama.

No i to wydanie! No błagam Was! Jest obłędne ❤️

Panna Marple znowu w akcji!

„Nemezis –grecka bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia[...] Ścigała przestępców”. [Christie, 2024: 23]

Właśnie takim określeniem można ze spokojem nazwać Pannę Jane Marple, ponieważ po raz kolejny, znana i rezolutna samozwańcza Pani detektyw postanawi...

Rozwiń

Zwiń

Callie jest biolożką. W tym momencie zajmuje się badaniami nad ćmami księżycówkami. W dokładniej mówiąc, szuka ich. W czasie tych poszukiwań natrafia na grzyby, które stanowią portal do krainy Mrocznych Elfów. Trafia tam, a okrutny książę posądza ją o to, że jest najemną zabójczynią, i przybyła tam, żeby go zgładzić.
Od tej pory dziewczyna walczy o życie, poddawana jest okrutnym torturom, by wyciągnąć z niej to, kto ją przysłał. Jakimś cudem za każdym razem udaje się jej uniknąć śmierci. A obsesyjna nienawiść księcia powoli staje się innego rodzaju obsesją. Obsesją na punkcie dziewczyny.

Opinia:

Na wstępnie muszę zastrzec, że to faktycznie jest książka +16, a nawet +18. Jest dość brutalnie, niekiedy nawet i perwersyjnie. Więc trzeba uważać na trigger warningi. Ale wiem, że wielu ten tytuł się spodoba! Czy mnie się spodobał?

Książka miała dobre i złe momenty. Relacja między Callie a księciem Mendaxem była specyficzna. Z gorliwej nienawiści bardzo szybko przekształciła się w taką dość perwersyjną obsesję. Mimo że dziewczyna uważała księcia za okrutnego potwora to nie mogła stłamsić swoich ukrytych cielesnych pragnień. Mendax także fascynował się dziewczyną i ciągle go do niej ciągnęło.

Callie z wielkim trudem przechodziła przez wszelkie próby nakładane jej przez Mendaxa, aż dziw, że dziewczyna przeżyła. Ale właśnie te próby sprawiły, że zainteresowała sobą księcia.

Dlatego sporo tutaj będzie także hot momentów. Czy to moralne, że Callie czuła pociąg do swojego oprawcy? Cóż, chyba nie mnie to oceniać.

Ocenić jednak mogę zakończenie, bo tutaj tego się nie spodziewałam. Zakończenie było dziwne i chyba nie do końca mi się podobało. W książce można spotkać narrację pierwszoosobową. Czyli wiecie, znamy myśli Callie, nie ukrywa się z nimi. Podobnie jest z Mendaxem, który również dostaje tutaj kilka swoich rozdziałów.

To co się jednak wydarzyło w zakończeniu trochę mnie wybiło z tropu, bo znając myśli bohaterki, spodziewałam się czegoś innego. I chyba to zakończenie nie będzie należało do moich ulubionych. Bo mam wrażenie, że zabrakło tutaj hmm... Logiki?
Cała książka miała lepsze i gorsze momenty. Chwilami bawiłam się przy niej dobrze.
Ale musisz ocenić sam/a. Bo wierzę, że Tobie się ona bardzo spodoba. I w porządku, to że ja nie oceniłam jej najwyżej to nie znaczy, że Ty jej nie pokochasz

Callie jest biolożką. W tym momencie zajmuje się badaniami nad ćmami księżycówkami. W dokładniej mówiąc, szuka ich. W czasie tych poszukiwań natrafia na grzyby, które stanowią portal do krainy Mrocznych Elfów. Trafia tam, a okrutny książę posądza ją o to, że jest najemną zabójczynią, i prz...

Rozwiń

Zwiń

A mowa o „Szkarłatnej Ćmie” autorstwa Kristen Ciccarelli.

Opis:

Kilka lat wcześniej Rune musiała wydać swoją babkę czarownicę łowcom. Dziś dziewczyna jest arystokratką, opływającą w luksusach, bywająca na salonach i czarująca swoim wdziękiem innych. Ale to za dnia. Bo nocą Rune jest Szkarłatną Ćmą, rebeliantką działającą na szkodę łowcom czarownic, czarownicą, która nie boi się ratować inne, nawet za cenę życia.

I nagle na trop Szkarłatnej Ćmy wpada Gideon – jeden z najlepszych łowców czarownic w królestwie. I podejrzewa właśnie Rune. Ale żeby dostać się do dziewczyny jak najbliżej postanawia ją uwieść, usypiając jej czujność. Między tym dwojgiem zaczyna się niebezpieczna gra pozorów. Które z nich ją wygra? Czy w ogóle w tym przypadku można mówić o wygranej?

Opinia:

Bardzo dobrze bawiłam się przy tej książce. Chyba sam fakt tego, w jakim czasie ją przeczytałam, na to wskazuje. Ale ja też niczego od niej nie oczekiwałam.
Nie mogę jej też nazwać rewelacyjną, bo mam wrażenie, że było już sporo książek, które traktowały o podobnej tematyce, gdzie fabuła jest raczej – może nie przewidywalna – ale schematyczna.

Ale chyba właśnie tego się oczekuje od książki, z którą mamy fajnie spędzić czas. Ma wciągnąć, ma zabawić, wprowadzić w świat inny, niż znamy z rzeczywistości. I tutaj tak było.

Na plus zasługują bardzo fajne dialogi i dość krótkie rozdziały, dzięki którym tę książkę siłę połykało❤️
Jakoś szczególnie nie lubuję się w fantastyce z wątkiem czarownic i łowców czarownic, a tutaj historia mnie zaintrygowała.

Do samego końca liczyłam na jakiś ciekawy plot twist i go dostałam. Stawiałam raczej na inne rozwinięcie fabularne, a tutaj się zaskoczyłam. No i oczywiście zarwałam nockę, żeby skończyć tę książkę. I nie żałuje! I myślę, że wy też nie będziecie. Ja się bawiłam bardzo dobrze i liczę po cichu na drugi tom, który przeczytam z wielką ochotą ❤️

A mowa o „Szkarłatnej Ćmie” autorstwa Kristen Ciccarelli.

Opis:

Kilka lat wcześniej Rune musiała wydać swoją babkę czarownicę łowcom. Dziś dziewczyna jest arystokratką, opływającą w luksusach, bywająca na salonach i czarująca swoim wdziękiem innych. Ale to za dnia. Bo nocą Rune jest Szka...

Rozwiń

Zwiń

Dziś o kolejnej dobrej, co ja mówię dobrej... REWELACYJNEJ książce!

Czy trafiłam na kolejną fenomenalną fantastykę?

Opis:

Na wyspie Cesarskiej rządy sprawuje władca, który potrafi korzystać z magii kości. To dzięki nim tworzy konstrukty – twory, połączone z różnych zwierząt, zaprojektowane tak, by służyły dobru cesarstwa i Cesarzowi. I wydawałoby się, że Cesarz wykazuje się wielką wspaniałomyślnością. Gdyby nie coroczne święto – Festiwal Trybutów – na którym kilkuletnie dzieci stracą kawałek siebie. Kawałek kości, którymi napędzane są te konstrukty. A czy te dzieci przeżyją? To tylko zależy od tego, czy cesarz wykorzysta akurat kawałek z ich kości ochraniającej mózg.

Ale nie wszyscy są zgodni z tym, co robi cesarz. I Garstka Bezkostnych postanawia walczyć. A w tym wszystkim jest Lin – córka cesarza, która stara się mu udowodnić, że nie jest wybrakowana po utracie pamięci.

Jest też Jovis– przemytnik – który przez przypadek zostanie zaangażowany w wojnę z cesarzem.

I jest też Phalue – córka gubernatora. Czy dla swojej miłości, jest w zdolna do zdrady cesarstwa?

Opinia:

Co tu się działo! Niezwykle złożona fantastyka, która we wszystkich elementach ma swoje logiczne wytłumaczenie. Sposób konstrukcji fabuły i to w jaki sposób został zaprojektowany ten świat niesamowicie mnie zaintrygował. Podobał mi się również podział 3 narracje. Bo poznajemy 3 zgoła inne osoby, które w żaden sposób się ze sobą nie łączą, ale kiedy już nadchodzi ten konkretny rozdział to Ty już wiesz. I masz takie WTF! 😵

Nie sztuką jest napisać zawoalowaną fantastykę, ale sztuką jest zainteresować czytelnika do tego stopnia, że sam będzie kombinował o co tutaj chodzi. A w rezultacie zafundować mu rozwiązanie, którego totalnie się nie spodziewał.

Rewelacja! Postacie mają swoje misje, każda z nich dąży do tego, by jego cele się ziściły. Każda postać jest niejednoznacznie dobra, a może zła?

Jestem pod ogromnym wrażeniem, bo dawno nie czytałam tak dobrej fantastyki!

Dziś o kolejnej dobrej, co ja mówię dobrej... REWELACYJNEJ książce!

Czy trafiłam na kolejną fenomenalną fantastykę?

Opis:

Na wyspie Cesarskiej rządy sprawuje władca, który potrafi korzystać z magii kości. To dzięki nim tworzy konstrukty – twory, połączone z różnych zwierząt, zaprojektow...

Rozwiń

Zwiń