Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z Sarah J. Maas mam zdecydowanie relację hate-love. Dwa pierwsze tomy Księżycowego Miasta nie
podobały mi się w ogóle i właściwie nie porzuciłam tej serii tylko dzięki zakończeniu „Domu Nieba i
Oddechu”. Wiedziałam, że czytam z ciekawości i że jest duża szansa, że będę się męczyła…
Szczególnie, że powieść ma ponad 1100 stron.
Już mogę zdradzić, że tym razem się bardzo pozytywnie zaskoczyłam i świetnie bawiłam.
Zacznijmy od tego, że mamy tu bardzo wiele perspektyw, wiele wątków i wielu bohaterów, których
nawet nie lubiłam, a przede wszystkim kompletnie nie pamiętałam, kim są. Nie wróżyło to
dobrze, ale czytało się całkiem przyjemnie, toteż kontynuowałam. No i słuchajcie, było super.
Bryce przestała mnie irytować, teraz po prostu jest typową heroine, czyli w sumie taką Aelin. Poziom
wulgarności zarówno jej, jak i ogólnie, znacząco spadł, do takiego normalnego poziomu książki dla
dorosłych. Scen erotycznych było może ze 3 i przez to w ogóle mi nie przeszkadzały. Gdyby tak było
od początku, to na pewno pokochałabym tę serię.
Jestem pod wrażeniem, jak duże objętościowo są te tomy. Fabuła jest bardzo rozwinięta, mamy wiele
postaci, które mają swoje wątki i jak to zwykle bywa, niektóre są bardziej interesujące niż inne.
Zakończenie jest oczywiście dramatyczne, dużo się dzieje. Całość po prostu dobrze się czytało, nie
musiałam się do niej zmuszać, a bohaterów ostatecznie nawet polubiłam. Był to ten sam poziom, co
przy ostatnich tomach Szklanego Tronu. Mimo wszystko cykl Księżycowego Miasta oceniam ogólnie
słabo. Mam jednak nadzieję, że kolejne książki Maas będą na poziomie tego tomu i skupiały się na
epickiej akcji, a nie erotyzmie.

Dałam 9/10 gwiazdek, trochę dużo, ale wyjątkowo dobrze się bawiłam, więc trochę podciągnęłam. Poza tym jestem pod wrażeniem rozbudowy fabuły.

Z Sarah J. Maas mam zdecydowanie relację hate-love. Dwa pierwsze tomy Księżycowego Miasta nie
podobały mi się w ogóle i właściwie nie porzuciłam tej serii tylko dzięki zakończeniu „Domu Nieba i
Oddechu”. Wiedziałam, że czytam z ciekawości i że jest duża szansa, że będę się męczyła…
Szczególnie, że powieść ma ponad 1100 stron.
Już mogę zdradzić, że tym razem się bardzo...

7.5/10 ⭐

Powtórzy się to, co słyszałam jeszcze przed czytaniem książki - pierwszą połowę super się czyta, a potem moje zaangażowanie zmalało, a akcja zrobiła się moim zdaniem trochę chaotyczna. Całość czytałam ze trzy tygodnie, a tydzień po skończeniu jest mi ciężko przypomnieć sobie moje odczucia.

Bałam się dominacji romansu, no i na szczęście tego uniknęliśmy. Scen erotycznych mogłoby oczywiście dla mnie nie być, ale nie przytłaczały. Nie lubię bohaterów w stylu Xadena, ale on w ogóle mi nie przeszkadza. Violet może i nadal jest typową szlachetną bohaterką romantasy, ale też w tej części mnie nie denerwowała. W sumie to nawet miała momenty, że nie zachowywała się idealnie i to świetnie. Lubię też pozostałych bohaterów z drużyny (Rhysand, Ridoc, Sawyer), pojawiły się też nowe ciekawe postacie.

Pierwszy tom to głównie nauka, walki, tory przeszkód i szkoła przetrwania. To klimaty, które bardzo lubię. W drugim tomie spoglądamy na to z innej perspektywy, ale nadal wątek nauki w akademii jest ważny przez pół książki - i właśnie to pół mi się bardziej podobało.

Smoki są ciekawie przedstawione, chociaż nie są dla mnie najważniejszym elementem.

Cała seria zapowiada się naprawdę dobrze, dawno takiego fantasy nie było. Co prawda jestem zaskoczona, że planowanych jest aż pięć tomów i trzeba będzie trochę na nie poczekać 😅

7.5/10 ⭐

Powtórzy się to, co słyszałam jeszcze przed czytaniem książki - pierwszą połowę super się czyta, a potem moje zaangażowanie zmalało, a akcja zrobiła się moim zdaniem trochę chaotyczna. Całość czytałam ze trzy tygodnie, a tydzień po skończeniu jest mi ciężko przypomnieć sobie moje odczucia.

Bałam się dominacji romansu, no i na szczęście tego uniknęliśmy. Scen...

7.5/10 ⭐

Szczerze mówiąc, podoba mi się, że Ali Hazelwood tworzy książki "na jedno kopyto", bo dokładnie takie mi się podobają. Osoby znudzone mogą przerzucić się na innych autorów, a zabawnych romansów o kobietach naukowcach jest jak na mój gust za mało.

Wspólnymi mianownikami trzech książek autorki, które na razie czytałam są:

🧪 Główne bohaterki są młodymi naukowczyniami. Mieliśmy już biologię, chemię, teraz fizykę (czekam na matematykę!) Sama autorka jest profesorem neurobiologii, więc z jednej strony ogromny szacun, z drugiej to jakaś autentyczność. Bohaterki zmagają się z seksizmem i akademicką polityką. Oprócz tego satysfakcjonujące dla mnie są naukowe wzmianki, które akurat rozumiem 😊

⚔️ Enemies to lovers - normalnie nie lubię tego motywu, ale w tej książce powód "wrogości" był naprawdę ciekawy (a nie, że on na mnie źle spojrzał")

🌶️ Jest spicy, ale na szczęście nie przez całą książkę i nie jest bardzo wulgarnie, tylko ze smakiem. Ja bym może to trochę skróciła albo zmniejszyła liczbę scen, ale wiem, że niektórzy właśnie tego oczekują 😅

🤯 Zwrot akcji - zawsze pod koniec jest coś z wątku pobocznego, co nas jeszcze zaskakuje 😁 Akurat w tej książce się go domyśliłam 😅

🧔 Główna męska postać jest w sumie ideałem, co sprawia, że już trochę przewracam oczami. Ale rozumiem, że czytając romanse, może tego się oczekuje.

📖 Czyta się bardzo przyjemnie, często jest zabawnie i jest to świetna rozrywka!

Co podobało mi się szczególnie konkretnie w "Love Theoretically"?
• Mieliśmy mniej lub bardziej subtelne wzmianki o poprzednich książkach autorki.
• Pojawiła się postać aroace
• Główna bohaterka ma cukrzycę - zawsze dostarcza to jakiejś dodatkowej wiedzy
• Maile od studentów były fajnym dodatkiem, może i trochę przesadzone, ale myślę, że nie są bardzo odległe od rzeczywistości 😂

Sam wątek romantyczny był trochę zbyt mało angażujący jak na mój gust. Bardziej podobały mi się inne wątki.

7.5/10 ⭐

Szczerze mówiąc, podoba mi się, że Ali Hazelwood tworzy książki "na jedno kopyto", bo dokładnie takie mi się podobają. Osoby znudzone mogą przerzucić się na innych autorów, a zabawnych romansów o kobietach naukowcach jest jak na mój gust za mało.

Wspólnymi mianownikami trzech książek autorki, które na razie czytałam są:

🧪 Główne bohaterki są młodymi...

7.5/10 ⭐

Jedyne ocalałe to książka, którą czytało mi się najmniej przyjemnie wśród powieści Rileya Sagera. Jakoś klimat mi nie podpasował, chociaż czytało się raczej szybko i fabuła wciągała.
Tak samo najmniej tutaj czułam dreszcz strachu i najmniej zaskoczyło mnie zakończenie, więc w rankingu książek tego autora, ta zajmuje ostatnie miejsce. Mimo tego, nie uważam jej za złą książkę!

Po pierwsze, fabuła ma sens, autor nie ucieka się tu do abstrakcyjnych rozwiązań, które może i zaskakują, ale ich "dziwność" aż budzi niesmak. Tak samo nie mamy tutaj manipulacji czytelnikiem, tylko po to, by zaskoczenie plot twistem było większe, a to zdarzało się w niektórych książkach Sagera.

Po drugie, sam koncept jest ciekawy. Jedna linia czasowa pokazuje życie osoby, która przeżyła traumatyczne wydarzenie, a druga opisuje, jak w przeszłości do tego wydarzenia doszło. Z jednej strony chcemy poznać przeszłość, a z drugiej rozwikłać nową zagadkę morderstwa w teraźniejszości.

Po trzecie, plot twisty są całkiem dobre, chociaż bardziej spodobał mi się ten w środku fabuły niż samo zakończenie.

Myślę, że siłą tej książki jest to, że nie jest przekombinowana, a wciąga i potrafi zaskoczyć. Przez to jednak też nie za bardzo się wyróżnia.

7.5/10 ⭐

Jedyne ocalałe to książka, którą czytało mi się najmniej przyjemnie wśród powieści Rileya Sagera. Jakoś klimat mi nie podpasował, chociaż czytało się raczej szybko i fabuła wciągała.
Tak samo najmniej tutaj czułam dreszcz strachu i najmniej zaskoczyło mnie zakończenie, więc w rankingu książek tego autora, ta zajmuje ostatnie miejsce. Mimo tego, nie uważam jej za...

Academic rivals to lovers to takie wykonanie hate-love, które akurat bardzo lubię. A do tego oprócz romansu otrzymujemy bardzo ciekawy wątek fantastyczny - główna bohaterka umie stać się niewidzialna. Aby zarobić pieniądze na pozostanie w elitarnej szkole, podejmuje się rozmaitych zleceń, na które pozwala jej ta moc. Z jednej strony interesujące są same te akcje, które często trzymają w napięciu i zaskakują. Z drugiej, zachęca nas do refleksji: gdzie bohaterka powinna postawić granicę przyjmowania tych zleceń? Czy zakłócanie prywatności może być usprawiedliwione?

Trochę dziwne było dla mnie to, że wszyscy jakoś za szybko przyjęli to, że Alice umie być niewidzialna. No jasne, po demonstracji uwierzyli w to, ale gdzie jakaś panika, że to zaprzecza wszystkiemu, co znaliśmy 😅

Fabuła jest trochę taka serialowa, trochę napięcia, trochę akcji, trochę romansu. Szczególnie kojarzy mi się trochę ze Szkołą dla Elity czy Control Z.

Ciekawe jest dużo szczegółów na temat chińskiej kultury, dań czy historii. Super, że można się czegoś dowiedzieć.

Wątek romantyczny odgrywa też tutaj dużą rolę i bardzo podobał mi się Henry - lubię, kiedy męski główny bohater jest raczej miły, nawet mimo wątku enemies to lovers ☺️ Relacja Alice i Henry'ego jest bardzo urocza 🥰

Przyznam szczerze, że ta powieść nie zapadła mi bardzo w pamięci, ale była przyjemną lekturą. Wyróżnia się też swoim wątkiem fantastycznym oraz akcją osadzoną w Chinach, gdzie chińska kultura odgrywa ważną rolę.

Academic rivals to lovers to takie wykonanie hate-love, które akurat bardzo lubię. A do tego oprócz romansu otrzymujemy bardzo ciekawy wątek fantastyczny - główna bohaterka umie stać się niewidzialna. Aby zarobić pieniądze na pozostanie w elitarnej szkole, podejmuje się rozmaitych zleceń, na które pozwala jej ta moc. Z jednej strony interesujące są same te akcje, które...

Spodobał mi się pomysł na osadzenie akcji w XIX wiecznym Wersalu, ukazanie nierówności społecznych i różnych klas. Wątek romantyczny może nie porywał za bardzo, ale był dobrze poprowadzony - doceniam takie nietoksyczne związki. Wreszcie nie ma enemies to lovers!!! (Raczej nie spojler xd)

Troszkę przeszkadzał mi relacja Camille z Sophie. To nie pierwsza książka, gdzie starsza siostra szlachetnie poświęca się dla młodszej, poza tym traktując młodszą jak kilkulatkę. (Camille ma 17, a Sophie 15 lat). Zawsze mnie to trochę irytuje.

Wciągnęłam się w historię, nawet początek mi się nie dłużył (a słyszałam ten zarzut kilka razy). Czytało się przyjemnie.

Jest to typowa czterogwiazdkowa książka - podobała mi się, chociaż nie zachwyciła, ale mogę ją polecić. Chętnie przeczytam kontynuację. I bardzo cieszę się, że powstają takie propozycje odpowiednie też dla młodszych nastolatków 😁

Spodobał mi się pomysł na osadzenie akcji w XIX wiecznym Wersalu, ukazanie nierówności społecznych i różnych klas. Wątek romantyczny może nie porywał za bardzo, ale był dobrze poprowadzony - doceniam takie nietoksyczne związki. Wreszcie nie ma enemies to lovers!!! (Raczej nie spojler xd)

Troszkę przeszkadzał mi relacja Camille z Sophie. To nie pierwsza książka, gdzie...

Niby nic nowego, wszystko już było, ale ta książka to coś więcej niż tylko zlepek schematów. Przede wszystkim nie nazwałabym jej romansem. Wątek romantyczny rozwija się z jednej strony powoli, a z drugiej za szybko (w sensie, że mógłby być bardziej pogłębiony). Szczególnie brakuje perspektywy czy uczuć Daniela, bo ciężko stwierdzić, co on właściwie myśli. W każdym razie relacja chłopaków często pozostaje bardzo w tyle. Powieść raczej skupia się na innych problemach Leona, ale jak najbardziej mi się to podobało.

Jestem fanką osadzenia akcji w Polsce. O wiele fajniej jest czytać o bohaterach idących do Żabki zamiast Walmartu, jedzących Drwala czy rozróżniających pierwszaki po gimnazjum a po podstawówce. Wiem, że z tym wiele osób się nie zgadza, ale ja lubię jak możemy jakoś odnieść nasze własne doświadczenia do świata przedstawionego.

Nie do końca rozumiałam decyzje Leona, określam je jako niedojrzałe czy nierozsądne. Ale wiecie co, to właśnie ma sens. Leon ma 16 lat i to logiczne, że jest zagubiony i nie zachowuje się jak dorosły człowiek.

Mamy tutaj różnorodną queerową reprezentację, jak można było się spodziewać, chociaż procentowo jest jej bardzo dużo, ale taka jest już konwencja takich książek. Szczególnie doceniam osobę aro/ace, przy której zostało podkreślone, jak inaczej traktuje się coming out takiej osoby.
Bardzo mi się też podobało, że Leon z kolei nie robił wielkiego coming outu, tylko stwierdził, że przecież nie musi nikomu tego oznajmiać, a co najwyżej poinformować, że ma chłopaka.

Z książki można wyciągnąć kilka ważnych spostrzeżeń. Co prawda bohaterowie imprezują i palą, ale jest to po prostu przedstawienie rzeczywistości. Uważam, że ciekawym tematem było pokazanie, że rodzice nie zawsze sobie radzą i wiedzą jak postępować, a terapia jest dobrym wyjściem. Relacja chłopaków nie jest wbrew pozorom toksyczna, a wręcz komfortowa.

Podsumowując, spodobało mi się o wiele bardziej niż myślałam i polecam!

Niby nic nowego, wszystko już było, ale ta książka to coś więcej niż tylko zlepek schematów. Przede wszystkim nie nazwałabym jej romansem. Wątek romantyczny rozwija się z jednej strony powoli, a z drugiej za szybko (w sensie, że mógłby być bardziej pogłębiony). Szczególnie brakuje perspektywy czy uczuć Daniela, bo ciężko stwierdzić, co on właściwie myśli. W każdym razie...

Absolutnie nie dziwi mnie fakt, że spodobała mi się kolejna książka genialnej Rebekki F. Kuang.
Zastanawiałam się, czy podobała mi się bardziej niż te poprzednie, ale przy tej różnorodności gatunkowej trudno je porównać. Yellowface czytało mi się bardzo dobrze, ale to fantastykę zawsze podziwiam za epickość czy świat przedstawiony albo emocjonujące relacje między bohaterami.

Powieść porusza bardzo interesujące dla mnie tematy dotyczące wydawnia książek i życia pisarza. Hejt, dramy na Twitterze, cancellowanie, manipulacje marketingowe, przemysł filmowy.
Rebecca jako bestsellerowa autorka na pewno dużo wie i może się swoimi doświadczeniami podzielić. Oczywiście nie oznacza to, że sama wszystko przeżyła, ale wie, jak to wygląda od środka.

Poruszony mieliśmy też tutaj rasizm i odwrócony rasizm - i bardzo się cieszę, że się pojawił taki motyw.
June jako główną bohaterka i narratorka wydaje nam się automatycznie ofiarą, z czym w większości się zgadzam. Natomiast łatwo zapomnieć, że jednak przypisała sobie cudzy tekst. Ale tak naprawdę nikt nie jest idealny, a często wydajemy osąd tylko na podstawie pomówień.

Chociaż opis sugeruje odkrywanie kryminalnych intryg (albo tylko ja to tak zinterpretowałam), to raczej tego brakuje. Nie jest to dla mnie problemem, bo przez książkę się płynie i jakieś napięcie jest mimo wszystko obecne. Świetnie mi się czytało i zdecydowanie polecam.

Absolutnie nie dziwi mnie fakt, że spodobała mi się kolejna książka genialnej Rebekki F. Kuang.
Zastanawiałam się, czy podobała mi się bardziej niż te poprzednie, ale przy tej różnorodności gatunkowej trudno je porównać. Yellowface czytało mi się bardzo dobrze, ale to fantastykę zawsze podziwiam za epickość czy świat przedstawiony albo emocjonujące relacje między...

Akcja rozgrywa się w świecie, który ma odzwierciedlać czasy pierwszej wojny światowej, natomiast są dodane elementy fantastyczne: bogowie, mitologiczne stworzenia czy elementy magii. Nie jest jednak mocno skupiona na tej fantastycznej stronie. Nie przeszkadzało mi, że mitologia czy kontekst historyczny nie były bardzo rozwinięte, bo zwykle nudzą mnie te fragmenty. Tym bardziej, że głównym wątkiem jest relacja bohaterów, a nie wojenne intrygi, więc wystarczył krótko nakreślony kontekst.
Historia jest oryginalna i ciekawa. Czyta się szybko i przyjemnie, mimo że styl pisania wcale nie jest prosty!
Wątek romantyczny dość szybko przechodzi z nienawiści do miłości, ale całkiem mi się podobał.
Cała książka kończy się zwrotem akcji, co podkręca tempo i wzbudza oczekiwania na kolejną część!
Podsumowując, jest to całkiem oryginalna książka pod względem świata i klimatu, chociaż sam wątek romantyczny nieszczególnie się wyróżnia.

Akcja rozgrywa się w świecie, który ma odzwierciedlać czasy pierwszej wojny światowej, natomiast są dodane elementy fantastyczne: bogowie, mitologiczne stworzenia czy elementy magii. Nie jest jednak mocno skupiona na tej fantastycznej stronie. Nie przeszkadzało mi, że mitologia czy kontekst historyczny nie były bardzo rozwinięte, bo zwykle nudzą mnie te fragmenty. Tym...

Ta książka była stworzona dla mnie, zbudowałam sobie duże oczekiwania i na szczęście się nie zawiodłam. Jakie motywy mnie kupiły?
Dziewczyna programistka i aplikacja - chociaż szczegółów technologicznych nie było i też nie do końca jestem pewna, czy wszystko zostało przedstawione realistycznie (nie mówię o aplikacji, a jej tworzeniu i pracy)
Fake dating - bardzo lubię, a tutaj powód był przedstawiony sensownie, bez naciągania.
Friends to strangers to lovers - uwielbiam friends to lovers, ale takie kombo jest o wieeele lepsze ❤️ Od początku czuć napięcie i wręcz czułam zlamane serca bohaterów. Co prawda pierwszy rozdział zapowiadał się jak typowe enemies to lovers, ale po poznaniu przeszłości Ro i Millera, ta relacja nabrała głębszego wymiaru.
Miller - zdecydowanie w moim typie, a romanse czyta się przyjemniej, gdy można również zakochać się w bohaterze. Uprzejmy i uroczy nerd - takich poproszę.
No to przejdźmy do głównego pomysłu, czyli aplikacji przepowiadącej przyszłość. Myślę, że jak najbardziej można napisać algorytm dopasowujący zawód czy nawet partnera, ale oczywiście tylko jako sugestię. Nie wiem, czemu użytkownicy naprawdę wierzyli, że to ich jedyna możliwa przyszłość. Powinni potraktować to jako "test osobowości", ale z naukowymi podstawami. Patrząc, jak te testy są popularne, to również aplikacja na pewno mogłaby odnieść sukces. Z tego powodu sama napisałabym inne zakończenie, nie jestem do końca usatysfakcjonowana tym, ale też nie narzekam.

No i przyznam, że nawet był jeden plot twist!

Podsumowując: jak najbardziej polecam

Ta książka była stworzona dla mnie, zbudowałam sobie duże oczekiwania i na szczęście się nie zawiodłam. Jakie motywy mnie kupiły?
Dziewczyna programistka i aplikacja - chociaż szczegółów technologicznych nie było i też nie do końca jestem pewna, czy wszystko zostało przedstawione realistycznie (nie mówię o aplikacji, a jej tworzeniu i pracy)
Fake dating - bardzo lubię, a...

8,5
Czuć, że to jednak troszkę inna klimatycznie książka Taylor Jenkins Reid, podobna do „Na zawsze, ale z przerwą”, napisana wcześniej niż ostatnie hity. Nie jest to zapierająca dech w piersiach historia, określiłabym ją jako znacznie spokojniejszą. Ale... to nie jest romans napisany ot tak, schematycznie. Jest oparty na niesamowitym pomyśle, z którym w literaturze spotykam się pierwszy raz. I on może wyciskać łzy (akurat mnie ciężko wzruszyć), ale z pewnością zmusza do przemyśleń. Co jest właściwym postępowaniem w tym niemożliwym wyborze?

Krótko po ślubie jeden z małżonków umiera… Z takim wątkiem spotkałam się wiele razy. Oczywistym jest, że druga osoba po pewnym czasie żałoby jest w stanie zakochać się drugi raz. Często romanse opowiadają właśnie o tej drugiej miłości. Ale co, jeśli okaże się, że pierwszy małżonek jednak żyje i oczywiście chce do ciebie wrócić? Co powinno się zrobić? Niezależnie od wyboru ktoś będzie miał złamane serce… i wybierająca osoba pewnie też.

Oprócz tego, że książka nie jest lekkim uroczym romansem, to było dużo bardzo romantycznych scen i zachowań, które ogrzewały mi serce. W końcu Emma aż dwa razy znajdowała miłość swojego życia…

Taylor Jenkins Reid jak zawsze opisuje wiele lat życia bohaterki i porusza różne tematy. Szczególnie podobało mi się opisanie relacji Emmy z siostrą i rodzicami czy to, jak mogą zmieniać się nasze życiowe cele.

Powieść może i nie trzymała cały czas w napięciu, ale jednak umieramy z ciekawości, jak się skończy. Kogo wybierze Emma? Może nikogo?
Jak wszystkie książki autorki, czyta się bardzo gładko. Z pewnością będzie to książka, która wyzwoli w was pewne emocje.

8,5
Czuć, że to jednak troszkę inna klimatycznie książka Taylor Jenkins Reid, podobna do „Na zawsze, ale z przerwą”, napisana wcześniej niż ostatnie hity. Nie jest to zapierająca dech w piersiach historia, określiłabym ją jako znacznie spokojniejszą. Ale... to nie jest romans napisany ot tak, schematycznie. Jest oparty na niesamowitym pomyśle, z którym w literaturze...