Są książki, które na ciebie czekają.
Są książki, które ciągle krążą koło ciebie. Naznaczają swoją obecność. Próbują się przebić przez stosy innych, dla ciebie lepszych, próbują wybić się przypominając o sobie.
Nazywam je „motylami”.
Aż przychodzi moment, właściwy dla tej, a nie innej powieści i trudno to wytłumaczyć, ale jakiś magnes chwili sprawia, że łapiesz tę książkę, czytasz dla zaleczenia wyrzutów sumienia i nagle. Nagle okazuje się, że trudno ci oderwać nos od kart. Wnikasz w fabułę i jesteś w niej. Całym ciałem i myślami. Tak jest w „Czasie szarej tęczy” pióra Lecha Foremskiego. Realia osadzone w latach siedemdziesiątych XX wieku. Krzysztof, bohater książki, wraca po latach w rodzinne strony. Po ukończeniu technikum fotograficznego oraz odbyciu służby wojskowej powraca do miasta, w którym dorastał, w którym mieszkał i w którym zaczęło się jego życie. Rodzice wyprowadzili się zaczynając osobno dalsze życia, lecz są dawni znajomi i przyjaciele, których Krzysztof spotyka podczas spacerów. Odradzają się przyjaźnie sprzed lat, odmalowują się twarze osób, które kiedyś Krzysztofowi przemknęły przed oczyma, a które zdążyły wyblaknąć. Czas robi swoje, a sześć lat...
Krzyś spotyka serdeczną panią Helenkę, sąsiadkę i jej męża Wacława ortodoksyjnego katolika, którzy dają mu pierwszy kąt do mieszkania, do zapuszczenia korzeni. Niebawem pojawia się możliwość pierwszej pracy u pana Stanisława i – jak się okazuje – w zaprzyjaźnionym zakładzie fotograficznym, a potem... Potem życie toczy się dalej. Pojawia się Joanna, studentka konserwatorium. Pojawia się i dawna miłość, Krysia, teraz już żona Mariana i mama Alinki. Krzysztof wchodzi w codzienność tego miejsca. Osiada nieco, lecz po roku wiele się zmienia, dostaje pracę fotografa prasowego w jednej z gazet. I mogłoby się wydawać, że ta powieść to takie długie bajanie o Krzyśku, który wraca, jak podróżnik do domu. Po części to prawda, lecz w ową historię autor wplótł incydenty, które mają znaczący wpływ na postaci i na snucie fabuły.
Lata siedemdziesiąte XX wieku – tak niedawno, a tak dawno. Kto pamięta rzeczywistość z jednym telefonem stacjonarnym w mieście? Kto pamięta kolejki do okienek na poczcie? Kto pamięta cukiernie i ludzi mających czas na picie kawy i rozmowy przy stolikach? Były szarlotki, tartinki, serniki. Ludzie się spotykali, nawiązywali znajomości, próbowali sobie ufać. Taki świat maluje w powieści pan Lech. Wszystko się odradza, ludzie budują swoje życia od nowa, zaczynają żyć. Mamy tu też kalejdoskop różnych osobowości i ludzkich charakterów. I chyba to wszystko sprawia, że ta książka w pewien sposób przyciąga do siebie.
„Czas szarej tęczy”. Bogata fabuła i precyzyjne wręcz odmalowanie świata innej epoki. Epoki, która była na swój sposób wyjątkowa, była malownicza i pełna ludzi. I to wszystko, tą atmosferę, tą codzienność i ludzi odtwarza dla nas Lech Foremski. Tu wszystko ma smak, barwę i klimat. Wszystko jest wyważone i podane czytelniczo, jak najlepszy deser w cukierni za rogiem.

To powieść wypełniona smutkiem po tym, co odeszło bezpowrotnie...
To powieść o czasach, które w niektórych z nas pozostają wiecznie żywe, które tętnią...

dziękuję sztukater @sztukater

Są książki, które na ciebie czekają.
Są książki, które ciągle krążą koło ciebie. Naznaczają swoją obecność. Próbują się przebić przez stosy innych, dla ciebie lepszych, próbują wybić się przypominając o sobie.
Nazywam je „motylami”.
Aż przychodzi moment, właściwy dla tej, a nie innej powieści i trudno to wytłumaczyć, ale jakiś magnes chwili sprawia, że łapiesz tę książkę,...

Spoiler alert: Życie, nie jest czarne lub białe. Ma w sobie tysiąc różnych kolorów, a naszym zadaniem jest poznać ich wszystkie odcienie

Krzysztof to dwudziestotrzyletni mężczyzna, który wrócił właśnie do dawnej miejscowości by znaleźć prace. Z zawodu jest fotografem i udaje mu się znaleźć pracę w studiu fotograficznym.

Niespodziewanie na spektaklu w teatrze, spotyka swoją pierwszą miłość... Krystyna ma męża i córkę, ale proponuje mieszkanie Krzysztofowi.

Kariera w studiu fotograficznym staje w miejscu i Krzysztof składa wypowiedzenie. Znajduje pracę w gazecie, jako fotoreporter. Tam spotyka swojego znajomego z dawnych lat - Bogdana.

Jakie przeciwności postawi los na drodze Krzysztofa? Komu może zaufać a kto okaże się wrogiem?

Nieczęsto sięgam po książki z tak głębokimi refleksjami głównego bohatera. A to błąd! Znalazłam tyle inspirujących fragmentów i cytatów.
Najbardziej w pamięci utknęły mi te dwa cytaty.

" W swoim życiu poznałem osoby podobne do słońca. Byli i tacy, którzy pochłaniali wszystko jak czarne dziury. Spotkałem osoby podobne do baniek mydlanych. Najpiękniejsi ludzi to tacy, którzy potrafią dokonać transformacji, a gdy staną się jak wielobarwne motyle, nigdy nie przeminą, bo to, w co się przemieniły, pozostanie na zawsze w kosmosie wspólnych ludzkich istnień."

" Otacza mnie tyle ludzi, a każdy niesie wartości, do których mogę się zbliżyć i odbyć wspólną podróż."

Podobała mi się wykreowana postać Krzysztofa. Dzięki swoim przemyśleniom i podejściu do życia, miałam wrażenie, że znalazłam bratnią duszę w jego osobie. ( Niestety wiem, że już jest zajęty przez trzy księżniczki, ale pomarzyć zawsze mogę 😅)

Dawno też nie zaznaczyłam aż tylu fragmentów, które by mnie zainspirowały i zaciekawiły. Na pewno ta książka pozostanie ze mną długo, bo już zostawiła swój ślad na mojej duszy ♥️

Spoiler alert: Życie, nie jest czarne lub białe. Ma w sobie tysiąc różnych kolorów, a naszym zadaniem jest poznać ich wszystkie odcienie

Krzysztof to dwudziestotrzyletni mężczyzna, który wrócił właśnie do dawnej miejscowości by znaleźć prace. Z zawodu jest fotografem i udaje mu się znaleźć pracę w studiu fotograficznym.

Niespodziewanie na spektaklu w teatrze, spotyka...

Lech Foremski Czas szarej tęczy

Fabuła powieści Czas szarej tęczy toczy się w latach siedemdziesiątych XX wieku. Bohaterem książki jest Krzysztof, który po ukończeniu technikum fotograficznego oraz odbyciu służby wojskowej wraca do rodzinnego miasta. W mieście jednak nie czekają na niego rodzice, którzy jakiś czas temu się rozstali i rozpoczęli nowe życie. Na Krzysztofa czekają jednak przyjaciele, spotykani przypadkiem na ulicach miasta.

Pierwszą napotkaną osobą jest przyjazna i pomocna sąsiadka pani Helenka i jej mąż Wacław - ortodoksyjny katolik, którzy dają Krzysztofowi pierwszy kąt do mieszkania. Potem pojawia się możliwość pierwszej pracy w zaprzyjaźnionym zakładzie fotograficznym u pana Stanisława i następuje poznanie Joanny, przebojowej studentki konserwatorium w klasie wiolonczeli. Na horyzoncie pojawia się jeszcze dawna miłość Krzysztofa, obecnie aktorka Krystyna, teraz już żona Mariana i mama Alinki. Po roku nadchodzi też czas na zmianę pracy i Krzysztof dostaje pracę fotografa prasowego w jednej z gazet, gdzie spotyka swojego dawnego przyjaciela i nieprzyjaciela zarazem - Bogdana, obecnie nieprzyjemnego i zarozumiałego młodego mężczyzny, zastraszającego wszystkich wokół. Cała fabuła jednak, będzie miała kilka znaczących zwrotów, przewracających życie bohaterów powieści do góry nogami.

Zanurzamy się totalnie w czas przeszły i koniec poprzedniego stulecia, jeszcze bez komputerów, telefonów komórkowych i mediów społecznościowych. Z dzisiejszej perspektywy, w powieści dostajemy obraz świata, który już nie istnieje. Ludzie nawiązują relacje wyłącznie w świecie realnym i muszą sobie poradzić w każdej z takich relacji, bo spotykają ludzi lubianych i nielubianych, stare miłości i miłości potencjalne, znajomych dalszych i bliższych, wierzących i niewierzących, pro komunistów i ich przeciwników, ludzi wartościowych i takich, którzy idą wyłącznie z prądem. Uważam to za bardzo wartościową część książki, bo to jak nasz bohater radzi sobie w tych relacjach wydaje mi się godne opisania i przeczytania. Szczególnie jeśli na książkę spojrzymy z współczesnej perspektywy młodych ludzi bardzo zagubionych w świecie relacji realnych, a dających sobie radę często wyłącznie w świecie relacji wirtualnych.

Książka Czas szarej tęczy jest jedną z lepszych książek obyczajowych, jakie przeczytałam w ostatnich latach. Fabuła jest dobrze prowadzona, z idealnie wyważoną liczbą bohaterów, zdarzeń, akcji. Choć książka liczy ponad 600 stron, ani przez chwilę nie miałam poczucia, że kogoś lub czegoś jest zbyt dużo lub zbyt mało. Mamy tutaj przedstawione dojrzewanie młodych ludzi, idealistów zderzających się z trudną rzeczywistością lat siedemdziesiątych. Widzimy świat ich oczyma, więc górnolotne wartości młodych ludzi zderzają się na każdym kroku z brutalną rzeczywistością komunistycznego świata, gdzie zasady moralne były wystawiane na próbę każdego dnia. Dzięki umiejętności pisarza do skonstruowania idealnie wyważonej fabuły i dobrze nakreślonym charakterom bohaterów, książka jest łatwa w odbiorze, a przedstawiony w niej komplet życiowych wartości, daje pole do przemyśleń.

Książkę czyta się gładko i wydaje mi się ciekawą pozycją przede wszystkim ze względu na walkę wartości, którą mamy przedstawioną na drugim planie. Czytając stajemy więc co chwilę przed dylematem i wyborem, jakiego muszą dokonać nasi bohaterowie. Tym samym rozliczamy się z naszymi własnymi poglądami, opiniami, wartościami i postawami.

Lata siedemdziesiąte były w Polsce czasem, gdy komuna powoli kruszyła się, jednak nikt nie znał jeszcze wyniku tej wewnętrznej walki prowadzonej przez naród i każdego z obywateli osobno. To był czas ogromnej niepewności, tutaj jednak przedstawiony jest w dość ograniczony sposób. Jednak nie mamy przecież do czynienia z książką historyczną lub polityczną, więc może zabieg autora, który upraszcza rzeczywistość jest słuszny. Dzięki temu dostajemy znakomitą obyczajówkę, bez nadmiaru moralizowania, uczenia nas historii lub zbyt wielu bocznych wątków psujących czasem dobrą i lekką lekturę.

Podsumowując książka jest wyjątkowa, bo pokazuje bohaterów i ich idealistyczny świat w zderzeniu z siermiężną rzeczywistością lat siedemdziesiątych. Autor Lech Foremski urodził się w 1951 roku w Białymstoku, a od 1982 roku mieszka w USA. Jest felietonistą, tłumaczem, autorem słuchowisk i reportaży radiowych oraz lektorem. Ten życiorys ma jak sądzę znaczenie w kontekście nakreślonej fabuły, lekkości przekazu i prawdziwości zdarzeń.

Lech Foremski Czas szarej tęczy

Fabuła powieści Czas szarej tęczy toczy się w latach siedemdziesiątych XX wieku. Bohaterem książki jest Krzysztof, który po ukończeniu technikum fotograficznego oraz odbyciu służby wojskowej wraca do rodzinnego miasta. W mieście jednak nie czekają na niego rodzice, którzy jakiś czas temu się rozstali i rozpoczęli nowe życie. Na Krzysztofa...