Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wtórna, mocno przewidywalna, ale czytało się dość dobrze. Nie jest to rewelacyjny thriller, debiut dość przeciętny, ale zerknę na kolejne książki autorki.

Wtórna, mocno przewidywalna, ale czytało się dość dobrze. Nie jest to rewelacyjny thriller, debiut dość przeciętny, ale zerknę na kolejne książki autorki.

Jak ja lubię książki Pani Wolwowicz, szczególnie te o Oldze Balickiej.
A przy okazji, Pani Kasiu, w imieniu wszystkich fanów, bardzo dziękuję. Pani dobrze wie za co😉
I jak zwykle trzeba Panią zganić za zakończenie. Znowu? Tego się nie robi czytelnikom...

Ale zacznijmy od początku.
Nasza dzielna, impulsywna, bezkompromisowa policjantka wraca do pracy. Znów pracuje z wiernym zespołem i pełna zapału rzuca się w wir nowego śledztwa. Przy okazji jest zdeterminowana by odkryć co planuje prokurator Adam Pawłowski i czy to on odpowiada za wydarzenia w Albanii.
A jak wiemy, z Olgą jest trochę jak z doktorem House'm. Do niego trafisz z lekkim bólem gardła, a okaże się, że cierpisz na bardzo rzadką chorobę. Albo kilka.

Olga angażuje się mocno w śledztwo dotyczące śmierci Laury, młodej ciężarnej kobiety, która umiera na sepsę w jeleniogórskim szpitalu.
Czy jej śmierć to wynik zaniedbania lekarzy?
Jak wiemy, takich spraw w Polsce jest coraz więcej.
Do tego ktoś bezcześci zwłoki w prosektorium, a na progu swojego domu ginie lekarz, który według zrozpaczonego męża Laury ponosi odpowiedzialność za jej śmierć.
Na jaw wychodzi coraz więcej brudnych spraw, śledztwo zatacza coraz szersze kręgi, Olga i jej współpracownicy muszą zmierzyć się z przerażającym procederem i wrogiem, dla którego ciało ludzkie to tylko magazyn części zamiennych i który nie cofnie się przed niczym.
Każda strona książki przynosi coraz więcej pytań, pojawia się coraz więcej wątków, obserwujemy tragedie kolejnych osób.

Świetnie wykreowane, wielowymiarowe postacie, które potrafią nas jeszcze nieźle zaskoczyć, doskonale poprowadzona, wciągająca fabuła, zwroty akcji, trudne, aktualne społeczne problemy i oczywiście (dla mnie osobiście i subiektywnie) Jelenia Góra to atuty całej serii, a szczególnie tego tomu.
"Części zamienne" to doskonały kryminał, prawdziwa jazda bez trzymanki, a Jarosław Biały to kolejny patolog (po Hektorze Wiście z "Turysty" Adama Widerskiego), który staje się moim ulubieńcem.
Sprawdźcie sami dlaczego.
Wracając do zakończenia, nie zaskoczyło mnie, ale od razu nasunęło pytanie: Pani Kasiu kiedy następny tom?
Nie można czytelników, a przede wszystkim Olgi zostawiać w takim momencie.
Polecam zwłaszcza tym, którzy lubią mniej krwawe kryminały, takie z mocno zarysowaną warstwą obyczajową.

Jak ja lubię książki Pani Wolwowicz, szczególnie te o Oldze Balickiej.
A przy okazji, Pani Kasiu, w imieniu wszystkich fanów, bardzo dziękuję. Pani dobrze wie za co😉
I jak zwykle trzeba Panią zganić za zakończenie. Znowu? Tego się nie robi czytelnikom...

Ale zacznijmy od początku.
Nasza d...

Rozwiń

Zwiń

"Starych spraw lepiej nie ruszać, śpiących demonów nie budzić, bo nie wiadomo kogo pożrą."

Czy Tomasz Wilczur, pisarz, autor kryminałów, w żałobie po stracie ukochanej, przyjaciel Maksa ze Śnieżnych Kotłów, zmagający się z niemocą twórczą posłucha tej rady?
Andrzej Czerwiński nie posłuchał i stracił życie. Za poszukiwanie prawdy o zaginięciu ojca i wuja w 1947 roku zapłacił najwyższą cenę.
Czy Tomek odkryje co stało się z braćmi Czerwińskimi i Andrzejem?
Jak rozbić układy, przerwać zmowę milczenia i ujawnić mroczną prawdę?

"Co wydarzyło się w Strzesze, zostaje w Strzesze"

Strzecha Akademicka, jedno z najstarszych schronisk w Karkonoszach.
Ile zła widziało to miejsce, ile ludzkich tragedii...

Trzy płaszczyzny czasowe, trzy wydarzenia, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego.
A jednak wszystkie wątki łączą się w Strzesze, nitki splatają się odsłaniając niegodziwość, zło, cierpienie, chęć chronienia bliskich za wszelką cenę i pomszczenia ich krzywd.
A wszystko to w scenerii bezlitosnej, jedynej w swoim rodzaju zimy, którą mściwy i pamiętliwy Duch Gór zsyła na mieszkańców i turystów. Karkonoska zima to walka o przetrwanie i nierzadko o życie, o czym szybko przekona się Tomek. Zapomniał, że Rzepióra nie wolno nazywać Liczyrzepą. Nie wolno też zbyt głęboko grzebać w przeszłości...

"Schronisko, które spowijał mrok" to mroczny, ale i dający nadzieję thriller. Wsparcie jakiego Tomkowi udziela Marysia, była zakonnica, jej mądre rady są nie do przecenienia. A przepis na drinka wart jest zapamiętania😉
To opowieść o ludziach, ich emocjach, o Karkonoszach, którym należy okazać respekt, to hołd złożony bohaterskim ratownikom GOPR-u.

Mieszkam u podnóży tych gór od urodzenia, znam te tereny, ale brak mi odwagi by odwiedzać Góry Olbrzymie zimą. Dzięki Sławkowi Gortychowi mogłam to jednak poczuć i wiecie co? To mi zdecydowanie wystarczy.
Ten śnieg po pas, ten mróz, ludzie, którzy zamarzają kilkaset kroków od swojego domu, "white - out", lawiny...
Autor opisał to bardzo obrazowo.

Polecam książkę bardzo gorąco, ale na wszelki wypadek na wędrówkę do Strzechy Akademickiej, Samotni i na Śnieżne Kotły zapraszam latem.

"Starych spraw lepiej nie ruszać, śpiących demonów nie budzić, bo nie wiadomo kogo pożrą."

Czy Tomasz Wilczur, pisarz, autor kryminałów, w żałobie po stracie ukochanej, przyjaciel Maksa ze Śnieżnych Kotłów, zmagający się z niemocą twórczą posłucha tej rady?
Andrzej Czerwiński ni...

Rozwiń

Zwiń